Βλογημένος: Ρόμπερτ Προσινέτσκι

Ο Κροάτης μεσοεπιθετικός Ρόμπερτ Προσινέτσκι (Robert Prosinečki), γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1969, στο Σβένινγκεν της Βάδης-Βιτερβέργης, κοντά στο Φράιμπουργκ, στη νοτιοδυτική Γερμανία. Έχει σκοράρει 4 γκολ σε 15 εμφανίσεις για την ομάδα της Γιουγκοσλαβίας και 10 γκολ σε 49 εμφανίσεις για την ομάδα της Κροατίας, ενώ είχε τη δυνατότητα, όπως και οι συμπατριώτες του Νταβόρ Σούκερ και Alen Bokšić, να συμμετέχει σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα με δύο διαφορετικές φανέλες (το 1990 για τη Γιουγκοσλαβία και το 1998 για την Κροατία). Είναι ο μοναδικός παίκτης στον κόσμο που έχει σκοράρει σε Παγκόσμιο Κύπελλο με δύο διαφορετικές ομάδες και επίσης ένας από τους λίγους παίκτες που έχουν παίξει για τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μπαρτσελόνα. Ο «Γυάλινος Πρίγκιπας» του κροατικού ποδοσφαίρου, λόγω των τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν, υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής απαράμιλλης τεχνικής, με ηγετικά προσόντα, θαυμάσια ντρίμπλα και ιδιαίτερη οργανωτική ικανότητα και άφησε το στίγμα του τη δεκαετία του 1990 στα γήπεδα του κόσμου.

Ο πατέρας του ήταν Κροάτης και η μητέρα του Σέρβα. Όντας μετανάστες, επέστρεψαν στην (τότε) ενιαία Γιουγκοσλαβία, όταν εκείνος έγινε 10 ετών. Ο μικρός Ρόμπερτ, που είχε θητεύσει στα τμήματα υποδομής των Σβένινγκεν και των Κίκερς της Στουτγάρδης, μετά τον επαναπατρισμό του, εντάχθηκε στα αντίστοιχα τμήματα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ.

Το 1986, προωθήθηκε πλάι στους επαγγελματίες των «μπλε», όμως την πρώτη του χρονιά στην ομάδα πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, παίζοντας σε δύο ματς με ένα γκολ. Ο πατέρας του, πίεσε τους ιθύνοντες τον συλλόγου να προσφέρουν επαγγελματικό συμβόλαιο στον γιο του, κάτι που όμως δεν συνέβη. Μάλιστα, ο τότε προπονητής της ομάδας (και αργότερα του ΠΑΟΚ), ο Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς (Miroslav Blažević), προτίμησε να διώξει τον παίκτη, λέγοντας την παροιμιώδη φράση: «Εάν ο Προσινέτσκι κάνει μεγάλη καριέρα, εγώ θα σκίσω το δίπλωμά μου!».

Το καλοκαίρι του 1987, ο Ντούρο Προσινέτσκι πήγε τον γιο του στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου. Ο Ντράγκαν Τζάιτς (Dragan Džajić), τεχνικός διευθυντής και ο Βέλιμπορ Βάσοβιτς (Velibor Vasović), προπονητής του Αστέρα, αποφάσισαν να του δώσουν την ευκαιρία να δείξει την αξία του, συνάπτοντας επαγγελματική συνεργασία μαζί του. Ουδέποτε το μετάνιωσαν! Ο χαρισματικός μεσοεπιθετικός καθιερώθηκε αμέσως στη βασική ενδεκάδα, και λίγο καιρό αργότερα έφθασε να θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας! Μάλιστα, παίζοντας στη Χιλή, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων, σήμαινε ότι ήταν μακριά από τον σύλλογο για ολόκληρο τον Οκτώβριο του 1987. Είχε τέτοια υψηλή εκτίμηση στον Ερυθρό Αστέρα, ώστε ο σύλλογος προσπάθησε να τον φέρει πίσω (!!!) από τη Νότια Αμερική, ώστε να μπορεί να παίξει στον δεύτερο αγώνα με την Κλαμπ Μπριζ στο Κύπελλο UEFA του 1987/88! Η γιουγκοσλαβική ομάδα διαμαρτυρήθηκε στη FIFA και ύστερα από παρέμβαση του Ζοάο Χαβελάνζε (João Havelange), τότε προέδρου του οργανισμού, ο παίκτης έμεινε στη Χιλή.

Στους «ερυθρόλευκους», έμεινε ως το 1991. Στο διάστημα αυτό πήρε μέρος σε 117 αναμετρήσεις, σκόραρε 24 γκολ και πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας, καθώς και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, επιτυχία που αποτελεί την πιο σπουδαία στην ιστορία του συλλόγου, έχοντας για συμπαίκτες τον Ντέγιαν Σαβίσεβιτς (Dejan Savićević), τον Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς (Vladimir Jugović), τον Σίνισα Μιχαήλοβιτς (Siniša Mihajlović), τον Ντάρκο Πάντσεφ (Darko Pančev), αλλά και τον μετέπειτα άσο των ΑΕΚ και Ολυμπιακού, Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς (Refik Šabanadžović)!

Το καλοκαίρι του 1991, έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, υπογράφοντας στη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία κατέβαλε 2,7 δισεκατομμύρια πεσέτες (περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ) για να τον κάνει δικό της. Την πρώτη του χρονιά στη «Βασίλισσα» συμμετείχε μονάχα σε τρία παιχνίδια, εξ αιτίας διαδοχικών θλάσεων. Ούτε τις επόμενες δύο αγωνιστικές περιόδους κατόρθωσε να μονιμοποιηθεί στο αρχικό σχήμα. Έτσι, το 1994 αποτέλεσε παρελθόν, έχοντας καταγράψει 55 εμφανίσεις με 10 γκολ και έχοντας αναδειχθεί Κυπελλούχος Ισπανίας το 1993.

https://www.youtube.com/watch?v=GxzwDAlbx7Y

Αγωνίστηκε για μία σεζόν στην Οβιέδο, συμμετέχοντας σε 30 ματς με πέντε γκολ και έπειτα μετακόμισε στη Μπαρτσελόνα. Μπήκε έτσι στο κλειστό «κλαμπ» των ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν με τα χρώματα και των δυο «αιωνίων» αντιπάλων του ισπανικού ποδοσφαίρου! Παρέμεινε στους «μπλαουγκράνα» για μια σεζόν, παίζοντας σε 20 ματς, σκοράροντας τέσσερα γκολ και κατακτώντας ένα ισπανικό Σούπερ Καπ.

Επόμενος «σταθμός» του ήταν η Σεβίλλη, τη φανέλα της οποίας φόρεσε σε 19 αγώνες, με 2 γκολ και το 1997 επαναπατρίστηκε, για λογαριασμό της Ντιναμό Ζάγκρεμπ (τότε λεγόταν Κροάσια). Βοήθησε την ομάδα, που άλλοτε τον είχε απορρίψει, να κερδίσει 3 πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Κροατίας ως το 2000, πετυχαίνοντας 14 τέρματα σε 50 συναντήσεις, προτού μετακινηθεί στη Χρβάτσκι Ντραγκοβόλιατς, στη δύναμη της οποίας δεν έμεινε πολύ.

Τα επόμενα χρόνια έπαιξε διαδοχικά στην Σταντάρ Λιέγης του Βελγίου, στην αγγλική Πόρτσμουθ, την οποία οδήγησε στην άνετη εξασφάλιση της παραμονής στη Β’ κατηγορία, κάνοντας πολύ καλές εμφανίσεις, την σλοβένικη Ολίμπια Λιουμπλιάνας, με την οποία στέφθηκε Κυπελλούχος Σλοβενίας το 2003 και κρέμασε τα παπούτσια του ως παίκτης, στην ΝΚ Ζάγκρεμπ το 2004.

https://www.youtube.com/watch?v=XOiMYZQPblQ

Το 1987, ονομάστηκε καλύτερος παίκτης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων που κατέκτησε η Γιουγκοσλαβία και έγινε στη Χιλή, με συμπαίκτες τον Ζβόνιμιρ Μπόμπαν (Zvonimir Boban), τον Ρόμπερτ Γιάρνι (Robert Jarni), τον Νταβόρ Σούκερ (Davor Šuker) και τον Ιγκόρ Στίματς (Igor Štimac). Χρίστηκε 15 φορές διεθνής με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, σημειώνοντας 4 γκολ. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, σκοράροντας στον αγώνα με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (4-1). Με την εθνική Κροατίας, έπαιξε σε 49 παιχνίδια, σημειώνοντας 10 γκολ. Συμμετείχε μαζί της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1998 και του 2002. Το 1998, σκόραρε εναντίον της Τζαμάικα (3-1), στους ομίλους και της Ολλανδίας (2-1), στον «μικρό τελικό». Παραμένει μέχρι σήμερα, ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει σκοράρει με δύο διαφορετικές εθνικές ομάδες σε τελική φάση Μουντιάλ!

Συνεχίζει να προσφέρει στο ποδόσφαιρο, ως προπονητής. Αρχικά εργάστηκε για μία τετραετία ως βοηθός του εκάστοτε ομοσπονδιακού τεχνικού της Κροατίας. Έπειτα κοουτσάρισε τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, στέφοντάς τον Κυπελλούχο Σερβίας το 2012 και την Καϊσερισπόρ στην Τουρκία και από την 1η Δεκεμβρίου του 2014, την εθνική ομάδα του Αζερμπαϊτζάν.

https://www.youtube.com/watch?v=QSIVcMmTOeA

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

1974–1980: Sportverein Stuttgarter Kickers e.V.
1980–1986: Građanski nogometni klub Dinamo Zagreb

Επαγγελματική καριέρα

1986/87: Građanski nogometni klub Dinamo Zagreb, 2 (1)
1987–1991: Fudbalski klub Crvena Zvezda (Red Star Beograd), 117 (25)
1991–1994: Real Madrid Club de Fútbol, 55 (10)
1994/95: Real Oviedo Club de Fútbol, 30 (5)
1995/96: Futbol Club Barcelona, 20 (4)
1996/97: Sevilla Fútbol Club, 19 (2)
1997–2000: Građanski nogometni klub Dinamo Zagreb, 50 (14)
2000: Nogometni klub Hrvatski Dragovoljac, 4 (1)
2000/01: Royal Standard de Liège, 21 (4)
2001/02: Portsmouth Football Club, 33 (9)
2002/03: Nogometni Klub Olimpija Ljubljana, 23 (3)
2003/04: Nogometni klub Zagreb, 26 (5)

Σύνολο καριέρας: 400 (83)

Διεθνής

1987: Εθνική Νέων Γιουγκοσλαβίας, 5 (1)
1989–1991: Γιουγκοσλαβία, 15 (4)
1994–2002: Κροατία, 49 (10)

Προπονητική καριέρα

2006–2010: Κροατία (βοηθός)
2010–2012: Fudbalski klub Crvena Zvezda (Red Star Beograd)
2012–2013: Kayserispor
2014– : Αζερμπαϊτζάν

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με τον Ερυθρό Αστέρα

Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: 3 (1987/88, 1989/90, 1990/91)
Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: 1989/90
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: 1990/91

Με την Real Madrid

Κύπελλο Ισπανίας: 1992/93
Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1993

Με την Barcelona

Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1996

Με την Dinamo Zagreb

Πρωτάθλημα Κροατίας: 3 (1997/98, 1998/99, 1999–2000)
Κύπελλο Κροατίας: 1997/98
Σούπερ Καπ Κροατίας: 1998

Με την Olimpija Ljubljana

Κύπελλο Σλοβενίας: 2002/03

Διεθνείς

Με την Γιουγκοσλαβία

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων FIFA: 1987
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων UEFA: φιναλίστ το 1990

Με την Κροατία

Παγκόσμιο Κύπελλο: 3η θέση το 1998

Ως προπονητής