Ο (Δυτικο)-Γερμανός κεντρικός επιθετικός. Κλάους Φίσερ
(Klaus Fischer) γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1949, στο Κροιτστράσλ κοντά
στο Λίντμπεργκ της Βαυαρίας, στα σύνορα με την Τσεχία. Έπαιξε για τις Μόναχο
1860, Σάλκε, Κολωνία και Μπόχουμ, κάνοντας 535 εμφανίσεις στη Μπουντεσλίγκα. Με
τα Σάλκε κέρδισε το Κύπελλο Γερμανίας το 1972. Οι «Βασιλικοί Μπλε» ήταν ένα από
τα σωματεία που συμμετείχαν σε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας στη σεζόν 1970/71 και ο
Φίσερ ως ένας από τους παίκτες που εμπλέκονταν, αρχικά τιμωρήθηκε με ισόβιο
αποκλεισμό, αλλά αυτή η τιμωρία αργότερα μειώθηκε σε απαγόρευση ενός έτους. Το
1976 ήταν πρώτος σκόρερ στην Bundesliga και με 268 γκολ που βρίσκεται στη
δεύτερη θέση, πίσω από τον Γκερντ Μίλερ (Gerd Müller) Έκλεισε την καριέρα του
το 1988. Τα 182 γκολ του στο πρωτάθλημα για την Σάλκε, παραμένουν ένα ρεκόρ
συλλόγου.
Διεθνώς, έπαιξε για τη Δυτική Γερμανία από το 1977 έως το 1982, σε 45
αγώνες και σημείωσε 32 γκολ, συμμετέχοντας σε 2 Παγκόσμια Κύπελλα, τερματίζοντας
2ος το 1982. Ιδιαίτερα γνωστός για τα ανάποδα ψαλίδια του, ένα γκολ
του το 1977 επιλέχθηκε ως Γκολ της Χρονιάς και αργότερα Γκολ της Δεκαετίας αλλά
και του Αιώνα! Διάσημο παραμένει και ένα ακόμα στον ημιτελικό με τη Γαλλία στο
Μουντιάλ του 1982.
Ξεκίνησε την καριέρα του, στα
τμήματα υποδομής του συλλόγου της γενέτειράς του, την Κροιτστάσλ, το 1958.
Συνέχισε στα αντίστοιχα της Ζβίεσελ και το 1968 πήρε μεταγραφή για την Μόναχο
1860. Γρήγορα καθιερώθηκε βασικός και την πρώτη του σεζόν, σε 26 παιχνίδια πρωταθλήματος,
σκόραρε 9 γκολ. Την 21η αγωνιστική της περιόδου 1968/69, σ’ έναν αγώνα με την
Ντόρτμουντ, δέχτηκε την μοναδική κόκκινη κάρτα της καριέρας του. Συνολικά,
δέχτηκε 8 κίτρινες κάρτες. Τη δεύτερη σεζόν με τα «Λιοντάρια» έπαιξε σε όλα τα
παιχνίδια, σημειώνοντας 19 γκολ, τερματίζοντας 3ος στον πίνακα των σκόρερ.
Το 1970 μεταγράφηκε στην Σάλκε,
την οποία υπηρέτησε για πάνω από μια δεκαετία. Την περίοδο 1971/72 ήταν βασικός
σε μια ισχυρή ομάδα γύρω από τον κεντρικό μαέστρο Χάιντζ βαν Χάαρεν (Heinz van
Haaren) και μαζί με τον Νόρμπερτ Νίγκμπουρ (Norbert Nigbur) είχε μια εξαιρετική
σεζόν. Στην άμυνα η παρουσία του Κλάους Φίχτελ (Klaus Fichtel) και του Ρολφ
Ρούσμαν (Rolf Russmann) εξασφάλισε στην Σάλκε την καλύτερη άμυνα. Τερμάτισε 2η
στο πρωτάθλημα και ο ίδιος ήταν ο 2ος σκόρερ του πρωταθλήματος με 22 γκολ, πίσω
από τον Γκερτ Μίλερ (Gerd Müller). Παρηγορήθηκε με την κατάκτηση του Κυπέλλου,
νικώντας 5-0 την Καϊζερλάουτερν, με τον ίδιο να σκοράρει το 4ο γκολ.
Από την περίοδο 1970/71, είχε
ξεσπάσει ένα μεγάλο σκάνδαλο στην Μπουντεσλίγκα, με χειραγώγηση αγώνων. Η Σάλκε
ήταν εμπλεκόμενη και πολλοί παίκτες της, ακόμη και ο Φίσερ, πέρασε πολύ χρόνο
στα δικαστήρια. Κατηγορούνταν για έναν αγώνα εναντίον της Μπίλεφελντ και την
σκόπιμη ήττα με 0-1. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την περίοδο 1972/73 η Σάλκε να
τιμωρηθεί με αφαίρεση βαθμών και να καταφέρει τελικά να σωθεί τις τελευταίες
αγωνιστικές. Ο Κλάους Φίσερ είχε τιμωρηθεί με ισόβιο αποκλεισμό (!) από την
γερμανική Ομοσπονδία και δεν συμμετείχε στο πρωτάθλημα.
Με την έναρξη της περιόδου
1973/74 δόθηκε χάρη και είχε την άδεια για να παίξει και πάλι από την δέκατη
αγωνιστική. Απέδειξε ότι δεν είχε χάσει την επαφή με τα δίχτυα και σε 25
παιχνίδια σκόραρε 21 φορές, κάτι που του χάρισε την τρίτη θέση στον πίνακα των
σκόρερ. Η μεγάλη ομάδα του 1972, καταστράφηκε και τα επόμενα χρόνια η καλύτερη
θέση ήταν η 6η το 1976 και η συμμετοχή στο Κυπέλλου UEFA. Ο ίδιος έκανε ατομικό
ρεκόρ με 29 γκολ που του χάρισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Την επόμενη σεζόν,
η ομάδα ενισχύθηκε, μεταξύ άλλων με τον δεξιό ακραίο επιθετικό της εθνικής
ομάδας, Ρούντικγερ Άμπραμτσικ (Rüdiger Abramczik) και τον μεγάλο Γιουγκοσλάβο
μέσο Μπράνκο Όμπλακ (Branko Oblak). Σημείωσε 24 γκολ την περίοδο 1977/78 με
αποκορύφωμα τα 4 στη νίκη με 7-0 επί της Μπάγερν Μονάχου.
Την επόμενη σεζόν ο Όμπλακ
παραχωρήθηκε στη Μπάγερν και άλλοι σημαντικοί παίκτες εγκατέλειψαν τον σύλλογο,
λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπισε, χάνοντας όλο και περισσότερο
έδαφος. Ο ίδιος είχε σοβαρές συνέπειες από ένα περίπλοκο κάταγμα κνήμης, το
οποίο υπέστη στο εντός έδρας παιχνίδι εναντίον της Μπάγερ του Ίρτιγκεν, τον
Μάρτιο του 1980, κάτι που τον κράτησε εκτός δράσης για δέκα μήνες και του
κόστισε τη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία, όπου η
Δυτική Γερμανία κατέκτησε, με επιθετικό τον Χορστ Χρούμπες (Horst Hrubesch). Την
περίοδο 1980/81, αποδυναμωμένη πλέον η Σάλκε, υποβιβάστηκε τερματίζοντας
προτελευταία. Μετά από έντεκα χρόνια στην Σάλκε, ο Φίσερ έφυγε για την Κολωνία,
προκαλώντας την οργή των οπαδών, από τους οποίους απειλήθηκε ακόμη και με
σωματική βία! Του πέταξαν μάλιστα και αυγά, στη μπροστινή πόρτα του σπιτιού
του!
Στην πρώτη σεζόν του στη Κολωνία,
υπό τον Ρίνους Μίχελς (Rinus Michels), ήδη στα 31 του χρόνια, δεν ήταν ο
επιθετικός του παρελθόντος. Σημείωσε 7 γκολ και ήταν τρίτος σκόρερ του
συλλόγου, πίσω από τον Τόνι Γούντκοκ (Tony Woodkock) και τον Πιερ Λιτμπάρσκι
(Pierre Littbarski), με την Κολωνία να τερματίζει 2η στη βαθμολογία. Στα
επόμενα δύο χρόνια σημείωσε τουλάχιστον δώδεκα γκολ. Το αποκορύφωμα της
καριέρας του στην Κολωνία ήταν το 1983 με την κατάκτηση του Κυπέλλου (1-0 την
Φορτούνα Κολωνίας).
Μετά από τρεις σεζόν και 31 γκολ σε 96 παιχνίδια, το 1984
έφυγε για την Μπόχουμ, με την οποία έκλεισε την καριέρα του, το 1988,
συμμετέχοντας στον τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας. Συνολικά είχε 535 εμφανίσεις στην
Μπουντεσλίγκα με τις Μόναχο 1860, Σάλκε, Κολωνία και Μπόχουμ, σημειώνοντας 268
γκολ και είναι στη δεύτερη θέση των καλύτερων σκόρερ της Μπουντεσλίγκα, πίσω
από Γκερντ Μίλερ. Τα 182 τέρματα στο πρωτάθλημα που σημείωσε για την Σάλκε
παραμένουν ρεκόρ συλλόγου.
Στην Εθνική Ομάδα, αγωνίστηκε από
το 1977 έως το 1982, σκοράροντας 32 γκολ σε 45 παιχνίδια, που τον κατατάσσουν
πάλι δεύτερο πίσω από τον Γκερντ Μίλερ. Συμμετείχε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα και
ήταν φιναλίστ στην Ισπανία το 1982. Έγινε διάσημος για τα ανάποδα ψαλίδια του,
κυρίως από σέντρες του Άμπραμτσικ. Το 1977, σ’ έναν αγώνα μεταξύ Γερμανίας -
Ελβετίας (4-1), σκόραρε με ανάποδο ψαλίδι που επιλέχθηκε γκολ της χρονιάς και
αργότερα γκολ της δεκαετίας και Γκολ του Αιώνα για την Γερμανία. Επίσης, στον περίφημο
ημιτελικό με την Γαλλία το 1982, στην παράταση της «Νύχτας της Σεβίλης»,
σκόραρε, πάλι με ανάποδο ψαλίδι την ισοφάριση σε 3-3, γκολ που επιλέχθηκε σαν
το Καλύτερο της Χρονιάς. Κατέχει ένα ιδιαίτερο ρεκόρ με 6 από τα γκολ του να
έχουν επιλεγεί ως Γκολ του Μήνα, με διαφορά το πρώτο από το τελευταίο σχεδόν 28
χρόνια! Σήμερα έχει μια Σχολή Ποδοσφαίρου που έχει τ’ όνομά του
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- 1958–1961: SC Kreuzstraßl
- 1961–1968: SC Zwiesel
Επαγγελματική καριέρα
- 1968–1970: Turn- und Sportverein München von 1860, 60 (28)
- 1970–1981: Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04, 305 (182)
- 1981–1984: 1. Fußball-Club Köln 01/07, 96 (31)
- 1984–1988: Verein für Leibesübungen Bochum 1848, 84 (27)
Σύνολο καριέρας: 545 (268)
Διεθνής
- 1971: Εθνική Ελπίδων Δυτικής Γερμανίας, 2 (2)
- 1977–1982: Δυτική Γερμανία, 45 (32)
Προπονητική καριέρα
- 1988/89: Verein für Leibesübungen Bochum 1848 (βοηθός)
- 1989–1992: Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04 (βοηθός)
- 1990: (προσωρινός) → Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04
- 1992 (προσωρινός) → Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04
- 1992–1995: Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04 II
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Σάλκε
- Πρωτάθλημα Γερμανίας: επιλαχών: 2 (1971/72, 1976/77)
- Κύπελλο Γερμανίας: 1971–72
Με την Κολωνία
- Πρωτάθλημα Γερμανίας: επιλαχών 1981–82
- Κύπελλο Γερμανίας: 1982/83
Με την Μπόχουμ
- Κύπελλο Γερμανίας: φιναλίστ 1987/88
Διεθνείς
Με την Δυτική Γερμανία
- Παγκόσμιο Κύπελλο: φιναλίστ 1982
Προσωπικές Διακρίσεις
- Πρώτος Σκόρερ Γερμανικού Πρωταθλήματος: 1975–76 με 29 γκολ
