Ο Ισπανός τερματοφύλακας Σαντιάγο Κανιθάρες (José
Santiago Cañizares Ruiz), γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1969, στο
Πουερτολάνο της κεντρικής Ισπανίας. Ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της
Ρεάλ Μαδρίτης, παίρνοντας παιχνίδια επαγγελματικά όμως στις ομάδες που
παραχωρήθηκε δανεικός, την Έλτσε, τη Μέριδα και τη Θέλτα του Βίγκο. Μετακόμισε
στη Βαλένθια το 1998, για την οποία εμφανίστηκε σε 418 επίσημους αγώνες την
επόμενη δεκαετία, κατακτώντας αρκετούς μεγάλους τίτλους, μεταξύ των οποίων δύο ισπανικά
πρωταθλήματα και το Κύπελλο UEFA το 2004. Εκπροσώπησε την Ισπανία σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα
και ισάριθμα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, κατακτώντας ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς
Αγώνες του 1992. Στην ακμή του είχε θεωρηθεί ως ένας από τους καλύτερους
τερματοφύλακες στον κόσμο. Το 2004, ο Πέτερ Σμάιχελ (Peter Schmeichel) έχει πει
ότι τον θεωρεί ως το καλύτερο τερματοφύλακα στην ιστορία του ποδοσφαίρου!
Ξεκίνησε την καριέρα του στα
τμήματα υποδομής της Κάλβο Σοτέλο του Πουερτολάνο, στην γενέτειρά του. Το 1985
πήγε στα αντίστοιχα τμήματα της Ρεάλ Μαδρίτης, όπου έως το 1989, αγωνιζόταν με
την τρίτη ομάδα. Την περίοδο 1989/90, προωθήθηκε στην β’ ομάδα, με την οποία
έκανε 35 εμφανίσεις. Επαγγελματικά, ξεκίνησε με την Έλτσε, στην οποία
παραχωρήθηκε δανεικός για την περίοδο 1990/91. Περισσότερα παιχνίδια πήρε την
επόμενη χρονιά, στην Μέριδα, πάλι δανεικός. Τα πήγε εξαιρετικά στην Θέλτα του
Βίγκο. Μάλιστα, την περίοδο 1992/93, δεν έπαιξε μόνο σε 2 παιχνίδια με τους
Γαλικιανούς.
Στη συνέχεια επέστρεψε στη Ρεάλ
Μαδρίτης. Δεν κατάφερε να έχει μια σταθερή απόδοση, με την καλύτερη επίδοσή του
να έρχεται την περίοδο 1997/98, όταν και αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια. Έχασε τη
θέση του, στο τελευταίο μέρος της περιόδου, από τον Μπόντο Ίλγκνερ (Bodo
Illgner), με αποτέλεσμα να μην είναι βασικός στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του
1998. Μεταγράφηκε στην Βαλένθια, την ίδια χρονιά, με σκοπό να αντικαταστήσει
τον Αντόνι Τσουμπιθαρέτα (Andoni Zubizarreta). Βοήθησε την ομάδα να κερδίσει το
Κύπελλο και το Σούπερ Καπ Ισπανίας το 1999, φθάνοντας σε 2 συνεχόμενους
τελικούς του UEFA Champions League (2000 και 2001) και στις κατακτήσεις 2
πρωταθλημάτων, ενός Κυπέλλου Ισπανίας, προσθέτοντας ακόμα το Κύπελλο UEFA και
ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, το 2004. Μετά την τελευταία περίοδο, ο 34χρονος
Κανιθάρες, ανανέωσε το συμβόλαιό του για άλλα δύο χρόνια.
Τον Δεκέμβριο του 2007, παράλληλα
με τους συμπαίκτες του Μιγκέλ Άνχελ Ανγκούλο (Miguel Angel Angulo) και Νταβίντ
Αλμπέλντα (David Albelda), θεωρήθηκαν περιττοί από τον νέο προπονητή Ρόναλντ
Κούμαν (Ronald Koeman). Έχοντας ήδη παίξει 4 παιχνίδια, δεν μπορούσε να πάρει
μεταγραφή. Στα τέλη Απριλίου του 2008, ωστόσο, με τον Κούμαν απολυμένο και οι
τρεις είχαν αποκατασταθεί, η Βαλένθια όμως απειλείτο σοβαρά με υποβιβασμό, 5
αγωνιστικές πριν το τέλος. Στις 27 Απριλίου του 2008 επέστρεψε στη δράση, καθώς
τραυματίστηκαν ο Τίμο Χίλντεμπραντ (Timo Hildebrand) και Χουάν Λουίς Μόρα (Juan
Louis Mora), σε μια νίκη 3-0 εντός έδρας με την Οσασούνα.
Στις 18 Μαΐου του 2008, συμφώνησε
να τερματίσει το συμβόλαιο του με την Βαλένθια και να αφήσει τον σύλλογο.
Έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι του δύο ημέρες αργότερα, εναντίον της Ατλέτικο
Μαδρίτης (3-1) και αφέθηκε ελεύθερος την επόμενη ημέρα, σε ηλικία 39 ετών.
Εμφανίστηκε σε ακριβώς 500 αγώνες πρωταθλήματος, κατά τη διάρκεια μιας καριέρας
που κράτησε ακριβώς δύο δεκαετίες.
Έπαιξε 46 φορές για την εθνική
Ισπανίας, με την πρώτη του εμφάνιση να γίνεται στις 17 Νοεμβρίου του 1993, όταν
αποβλήθηκε ο Τσουμπιθαρέτα στο 10ο λεπτό του αποφασιστικού αγώνα για την
πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 εναντίον της Δανίας. Έκανε ηρωικό
ντεμπούτο, διατηρώντας ανέπαφη την εστία του στην εκτός έδρας νίκη με 1- 0 και
την εξασφάλιση της πρόκρισης.
Ωστόσο, συχνά ήταν η δεύτερη
επιλογή και έπαιξε μόνο πέντε παιχνίδια στα μεγάλα διεθνή τουρνουά. Το ένα στο
Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, τρεις στο Euro του 2000 και ένα στο Παγκόσμιο
Κύπελλο του 2006. Διετέλεσε επίσης μέλος της ομάδας στο Euro του 1996, στο
Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και το Euro του 2004, αλλά δεν έπαιξε, έχοντας
μπροστά του τον Τσουμπιθαρέτα στην δεκαετία του 1990 και τον Ίκερ Κασίγιας
(Iker Kasillas) το 2004! Επίσης, παρότι μέλος της ομάδας, δεν χρησιμοποιήθηκε
στην εθνική ομάδα που κατέκτησε το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της
Βαρκελώνης το 1992.
Μορφή για τον σύλλογό του, ήταν η
πρώτη επιλογή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. Έχασε όμως το τουρνουά, λόγω
ενός ατυχήματος με μία φιάλη μετά το ξύρισμα, η οποία οδήγησε σε κομμένο
τένοντα στο πόδι του! Ήταν επίσης στην ομάδα της Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο
του 2006, κάνοντας μόνο μια εμφάνιση στο τουρνουά και τελευταία στη διεθνή του
καριέρα, εναντίον της Σαουδικής Αραβίας (1-0) στο Καιζερσλάουτερν.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- Club de Fútbol Calvo Sotelo (Club Deportivo Puertollano)
- 1985–1988: Real Madrid Club de Fútbol[
Επαγγελματική καριέρα
- 1988/89: Real Madrid Club de Fútbol[ C
- 1989/90: Real Madrid Club de Fútbol[ B, 35 (0)
- 1988–1992: Real Madrid Club de Fútbol[, 0 (0)
- 1990/91: (δανεικός) → Elche Club de Fútbol, 7 (0)
- 1991/92: (δανεικός) → Club Polideportivo Mérida, 38 (0)
- 1992–1994: Real Club Celta de Vigo, 74 (0)
- 1994–1998: Real Madrid Club de Fútbol[, 41 (0)
- 1998–2008: Valencia Club de Fútbol, 305 (0)
Σύνολο καριέρας: 500 (0)
Διεθνής
- 1990/91: Ισπανία U-21, 3 (0)
- 1991/92: Ισπανία U-23, 6 (0)
- 1993–2006: Ισπανία, 46 (0)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Real Μαδρίτης
- Τσάμπιονς Λιγκ: 1997/98
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2 (1994/95, 1996/97)
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1997
Με την Valencia
- Κύπελλο UEFA: 2003/04
- Σούπερ Καπ Ευρώπης:: 2004
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2 (2001/02, 2003/04)
- Κύπελλο Ισπανίας: 2 (1998/99, 2007/08)
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1999 και φιναλίστ: 2 (2002, 2004)
- Intertoto Cup: 1998
- Τσάμπιονς Λιγκ: φιναλίστ: 2 (1999–2000, 2000/01)
Διεθνείς
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων: 1986
- Ολυμπιακοί Αγώνες: 1992 -Χρυσό μετάλλιο
Προσωπικές Διακρίσεις
- Καλύτερος Τερματοφύλακας της Ισπανίας: 4 (1992/93, 2000/01, 2001/02, 2003/04)
