Ο Έλληνας αριστερός ακραίος αμυντικός Γιάννης
Γραβάνης, γεννήθηκε στον Δομοκό, στις 16
Ιανουαρίου του 1958. Ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν στη θέση του αριστερού μπακ
και φορούσε τη φανέλα με το № 3. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αχιλλέα Δομοκού
και το 1977 μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο έγραψε τη δική του ιστορία
για 11 ολόκληρα χρόνια ως το καλοκαίρι του 1988, όταν και υποχρεώθηκε να
αποχωρήσει, αν και είχε ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο. Μετακόμισε για μόνιμη
εγκατάσταση στην Πάτρα, όπου έπαιξε στην Παναχαϊκή, τον ΑΟ Πάτραι και την
Αχαϊκή, ενώ ως προπονητής πέρασε από
πολλές ερασιτεχνικές ομάδες του ποδοσφαίρου της Αχαΐας.
Έχοντας ξεκινήσει το ποδόσφαιρο από
τον Αχιλλέα Δομοκού, το καλοκαίρι του 1977 μεταγράφηκε στον Πανιώνιο. Πρώτα
είχε δοκιμαστεί στην Παναχαϊκή. Την καριέρα του στους «κυανερύθρους» την
«οφείλει» στο μάτι του Ρώσου προπονητή, τότε του Πανιωνίου, του Ιγκόρ Νέτο που,
το καλοκαίρι του 1977, χρειάστηκε μόλις δύο προπονήσεις για να καταλήξει στο
συμπέρασμα ότι ο 19χρονος αριστερός αμυντικός που είχε έρθει για δοκιμή, ήταν
σπουδαίο ταλέντο. Στη συγκεκριμένη θέση του αριστερού μπακ έγραψε τη δική του
ιστορία για 11 ολόκληρα χρόνια ως το καλοκαίρι του 1988, όταν και υποχρεώθηκε
να αποχωρήσει, αν και είχε ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο.
Έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη
ομάδα και στην Α΄ Εθνική, έξι μέρες πριν κλείσει τα 20 χρόνια του, στις 10
Ιανουαρίου του 1978, σε αγώνα εκτός έδρας με την Καστοριά και από τότε έβγαινε
από την ενδεκάδα μόνο για... λόγους ανωτέρας βίας. Ήταν μέλος της ομάδας του
Πανιωνίου που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος, για πρώτη φορά στην ιστορία του, όταν
στις 9 Ιουνίου του 1979, ο Πανιώνιος επικράτησε με 3-1 της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη
και στέφθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας. Στην πορεία απέκλεισε τον Άρη με 2-5, 5-1 και
τον Ολυμπιακό με 2-1, 2-3, με το εκτός έδρας γκολ.
Ως το 1988 που έπαιξε στο σύλλογο πήρε
μέρος και στους δύο «τελικούς» του 1984 και του 1985, όταν οι «κυανέρυθροι»
διεκδίκησαν και εξασφάλισαν την παραμονή τους στην Α’ Εθνική, παίζοντας μπαράζ
την πρώτη χρονιά με τον Μακεδονικό στον Βόλο (3-2 στην παράταση) και τη δεύτερη
με τον ΠΑΣ στην Λάρισα (2-0), με τον ίδιο να είναι ανάμεσα στους κορυφαίους της
ομάδας. Συνέχισε να είναι βασικότατο μέλος και την αναγέννηση της ομάδας, με
προπονητές τους Νίκο Αλέφαντο (12 ματς χωρίς ήττα) και Ούρμπεν Μπραμς (1985 ως
1988), με την καταπληκτική πορεία ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος το 1986/87
και την 4η θέση κι έξοδο στο Κύπελλο UEFA το 1988.
Με τη φανέλα των «κυανέρυθρων» είχε
παίξει δύο φορές στην Ευρώπη, το 1980 στο Κύπελλο Κυπελλούχων, όταν ο Πανιώνιος
είχε αποκλείσει την Τβέντε και είχε αποκλειστεί από την Γκέτεμποργκ και το 1987
στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όταν είχε αποκλειστεί από την Τουλούζ, με τον ίδιο να χάνει
πέναλτι στον επαναληπτικό της Νέας Σμύρνης. Η αποχώρησή του από τον Πανιώνιο ήρθε άδοξα και με τρόπο
που σε καμία περίπτωση δεν ταίριαζε με την πολύχρονη παρουσία και προσφορά του
στην ομάδα.
Ήταν το καλοκαίρι του 1988, όταν η
διοίκηση του Αβραάμ Μοβσεσιάν ξεκίνησε το μπαράζ των «εκκαθαρίσεων» της...
παλιάς φρουράς των «κυανέρυθρων», εξαναγκάζοντάς τον να φύγει από την ομάδα,
κάτι που έκανε στη συνέχεια και με τους εναπομείναντες «παλιούς», Νόνι Λίμα, Αντώνη
Μανίκα, Νίκο Χαλκίδη, Θανάση
Καναρά και Στέλιο Αποσπόρη. Στην Παναχαϊκή πήγε το 1988 και το 1989 στον A.O Πάτραι για να τελειώσει την καριέρα
του στην Αχαϊκή σαν παίκτης και προπονητής. Διακρινόταν για την ταχύτητά του
και την μαχητικότητά του. Συμπλήρωσε 269 συμμετοχές στην Α΄ Εθνική, αριθμός που... μεταφράζεται σε περίπου 25 τον
χρόνο και πέτυχε 14 γκολ.
Υπήρξε παίκτης της Εθνικής Ελπίδων με
25 συμμετοχές και της Εθνικής Ερασιτεχνών το 1977. Ήταν 3 φορές διεθνής με την
εθνική ομάδα. Αγωνίστηκε σε τρία φιλικά παιχνίδια το 1982. Η πρώτη φορά ήταν
στις 27 Οκτωβρίου του 1982 στον εκτός έδρας ισόπαλο 1-1 αγώνα με την Κύπρο,
όταν μπήκε ως αλλαγή στο 62΄. Η δεύτερη συμμετοχή του ήταν τη 1η Δεκεμβρίου του 1982 στον εντός έδρας αγώνα
με την Ελβετία. Η Ελλάδα ηττήθηκε με 1-3 αλλά ο ίδιος είχε εντυπωσιακή απόδοση.
Για τελευταία φορά αγωνίστηκε με την εθνική στις 22 Δεκεμβρίου πάλι το 1982
στον εντός έδρας νικηφόρο αγώνα με την Κύπρο (σκορ 1-0), όταν μπήκε ως αλλαγή
στο 65΄.
Με το τέλος της καριέρας του
εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάτρα. Ακολούθησε το επάγγελμα του προπονητή και έχει
καθίσει στον πάγκο πολλών ερασιτεχνικών ομάδων της Ε.Π.Σ. Αχαΐας, όπως ο
Φωστήρας Οβρυάς, η Αστραπή Ψαροφαΐου, ο Αχιλλέας Καμαρών, ο Α.Σ. Ωλενιακός κ.ά.
Επίσης την σεζόν 1996/97 ως προπονητής του Φωκικού βγήκε δευτεραθλητής στην Δ’
Εθνική. Τελευταίος του σταθμός ως προπονητής ήταν η Αθλητική Ένωση Περιβόλας
στην Α1 κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αχαΐας.
Ζούσε μόνιμα στην Πάτρα με τη σύζυγό
του Έφη και είχε δύο γιους, το Μιχάλη και το Θανάση. Ο Γιάννης Γραβάνης, άφησε
την τελευταία του πνοή στη Πάτρα, μετά
μάχη που έδωσε με την επάρατη νόσο τα τελευταία δύο χρόνια, στις 30 Απριλίου
του 2012, σε ηλικία μόλις 54 ετών.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- -1977: Αχιλλέας Δομοκού
- 1977-1988: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης , 269 (14)
- 1988/89: Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωση, 6 (0)
- 1989: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πάτραι
Διεθνής
- 1982: Ελλάδα, 3 (0)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με τον Πανιώνιο
- Κύπελλο Ελλάδος: 1979.
Με στοιχεία από το sentragoal.gr
