Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός και αργότερα
προπονητής Παναγιώτης (Τάκης) Λεμονής, γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου του 1960, στην
Αθήνα. Έχοντας ξεκινήσει από τον Αττικό στον Κολωνό, στις αρχές της δεκαετίας
του 1980 έγινε μέλος του Ολυμπιακού. Χάρη στο θράσος και την εκρηκτικότητά του
πήρε τις ευκαιρίες που ζητούσε, ενώ πάντα έτοιμος να προσφέρει στην ομάδα, με
τις προσπάθειές του δημιουργούσε πολλά γκολ για τους συμπαίκτες του. Απρόβλεπτος
στις επιλογές του, γι’ αυτό και πονοκέφαλος για τις αντίπαλες άμυνες! Αν και
υστερούσε στην τελική προσπάθεια, ως δημιουργός ήταν εξαιρετικός. Κατέκτησε
πέντε πρωταθλήματα Ελλάδας και ένα Κύπελλο με τον Ολυμπιακό.
Συνέχισε τη καριέρα του στον Πανιώνιο,
τον Λεβαδειακό και τον Εθνικό, ώσπου κρέμασε τα παπούτσια του στα 35 του
χρόνια. Στα τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας του πέρασε σε ρόλο επιτελικού
μέσου. Έφθασε και ως την εθνική Ανδρών, τη φανέλα της οποίας φόρεσε 2 φορές. Εν
συνεχεία, αφοσιώθηκε στην προπονητική. Ευτύχησε να πάρει τρία πρωταθλήματα με
τον Ολυμπιακό (στον οποίο αρχικά είχε επιστρέψει, ως βοηθός του Ιταλού
προπονητή Αλμπέρτο Μπιγκόν, ενώ οδήγησε την ομάδα και σε ιστορική πρόκριση
στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ το 2007). Επίσης, δούλεψε στον ΑΠΟΕΛ, τη Καλλιθέα,
τον Λεβαδειακό, τη Ξάνθη, τον Πανιώνιο, την
Ομόνοια Λευκωσίας και αλλού.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην
ομάδα του Εθνικού Ελληνορώσων. Ακολούθησε ο Αττικός το 1974, απ' τον οποίο
μετεγγράφηκε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1978. Ο Τόζα Βεσελίνοβιτς είχε δει
στο πρόσωπο του 18χρονου Λεμονή έναν μεσοεπιθετικό που θα μπορούσε να εξελιχθεί
σε πολύ καλή μονάδα για τον Ολυμπιακό. Βρήκε εύκολα το δρόμο για την εντεκάδα,
αφού με την πρώτη του σεζόν στην ομάδα έφτασε σχεδόν τις 30 συμμετοχές ενώ
πέτυχε και 4 τέρματα. "Σεφτέ" έκανε τη 1η Οκτωβρίου του 1978
όταν στα πλαίσια της 4ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος, πέτυχε το 0-1 στο
νικηφόρο 1-2 επί του Αιγάλεω.
Η πρώτη σεζόν του επαγγελματικού
πρωταθλήματος ξεκινάει (1979/80) και ο Λεμονής έχει πλέον να συναγωνιστεί
πολλούς - είτε στη μεσαία γραμμή είτε στην επίθεση - για μια θέση στην 11άδα
και δε βρίσκει εύκολα την ευκαιρία να παίξει, όπως την περασμένη σεζόν. Ο
Ολυμπιακός στο τέλος του πρώτου γύρου έχει χάσει έδαφος και ο Βεσελίνοβιτς
αντικαθίσταται απ' τον Κάζιμιρ Γκόρσκι. Στο τέλος της σεζόν, μαζί με τους συμπαίκτες
του πανηγύρισαν την επιστροφή του Ολυμπιακού στο θρόνο του πρωταθλητή. Την
επόμενη σεζόν (1980/81) ο δρόμος της εντεκάδας άρχισε να γίνεται πιο δύσβατος
για τον Λεμονή, αφού στην ομάδα ήρθε ο Νίκος Αναστόπουλος. Ο «Μουστάκιας» απ' την
πρώτη στιγμή πήρε τη φανέλα του βασικού στο σπίτι και σε συνδυασμό με την
παρουσία των Τόμας Άλστρομ, Μάικ Γαλάκου, Γκρέγκορι Σάββα, Πέτρου Καραβίτη, Γιώργου
Κοκολάκη, Βαγγέλη Κουσουλάκη, Τάκη Νικολούδη, Τάκη Περσία, Νίκου Βαμβακούλα
αλλά και του νεοαποκτηθέντα Νίκου Ορφανού, απ' τη μέση και μπροστά, τα πράγματα
για τη διεκδίκηση μιας θέσης δυσκόλεψαν. Ο Ολυμπιακός πήρε και πάλι το
πρωτάθλημα, ενώ κατέκτησε και το κύπελλο κάνοντας το νταμπλ. Ο δε Λεμονής, με
μόλις 12 συμμετοχές (τις περισσότερες ως αλλαγή ή σε αγώνες κυπέλλου) σκόραρε
δύο φορές.
Τη σεζόν 1981/82 ο Ολυμπιακός θα
αλλάξει προπονητή, αναλαμβάνοντας ο αυστηρός Αυστριακός Χέλμουτ Σενέκοβιτς ο
οποίος έδωσε προβάδισμα στον Λεμονή έναντι του Κοκολάκη. Οι κόντρες πολλών παικτών
και διοικούντων με τον Σενέκοβιτς έφτασαν στο απροχώρητο και ο Σταύρος Νταϊφάς
φέρνει τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό, Αλκέτα Παναγούλια στη θέση του. Ακολούθησε
μια καλή σεζόν για το Λεμονή που ακολουθήθηκε από ένα ακόμη πρωτάθλημα για τον
Ολυμπιακό, με τον ίδιο να χρίζεται σκόρερ συνολικά 5 φορές στις 33 συμμετοχές
του. Η νέα σεζόν θα βρει τον Αλκέτα και πάλι στον πάγκο της ομάδας. Ο Λεμονής
θα κάνει πολλές συμμετοχές στην ομάδα, αλλά δε θα σκοράρει ούτε μία φορά. Ήταν
η χρονιά του Νίκου Αναστόπουλου που με τα 29 γκολ του θα ανακηρυχτεί τρίτος
σκόρερ στην Ευρώπη και (φυσικά) πρώτος στο Ελληνικό πρωτάθλημα, με το Λεμονή
όμως να είναι εκ των βασικών στελεχών της ομάδας και να βοηθάει κυρίως απ' τις
πτέρυγες. 35 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και ως ανταμοιβή για την καλή
του απόδοση έρχεται και η κλήση του στην εθνική ομάδα, με την οποία
ντεμπουτάρισε στις 14 Απριλίου του 1982, περνώντας στο 86' ως αλλαγή του Γιάννη
Δοντά στη "φιλική" ήττα με 0-1 απ' την Ολλανδία. Ο Ολυμπιακός
κατέκτησε το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα του έχοντας απ' τις αρχές του 2ου γύρου
τον παλιό γνωστό Κάζιμιρ Γκόρσκι στον πάγκο αντί του Αλκέτα Παναγούλια.
Με το τέλος της σεζόν ο "παππούς"
Γκόρσκι αποσύρθηκε και τη θέση του πήρε ο Γερμανός Χάϊντς Χέερ. Ο Γερμανός
τεχνικός βλέπει στο πρόσωπο του Λεμονή έναν ικανό ακραίο που μπορεί να
μετατραπεί σε "κρυφό" κυνηγό και τον εμπιστεύεται στη βασική
εντεκάδα. Ο Ολυμπιακός όμως του Χέερ δεν έπειθε, παρά το ελπιδοφόρο 0-0 που
πήρε στο "Ντε Μερ" απ' τον Άγιαξ. Ώσπου φτάνουμε στη μεγάλη βραδιά
των Αναστόπουλου και Λεμονή και τη μεγάλη πρόκριση του Ολυμπιακού επί του
Άγιαξ. Στις 28Σεπτεμβρίου του 1983, στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός με το
Λεμονή σε ρόλο δημιουργού και τον Αναστόπουλο σε ρόλο εκτελεστή
"καθαρίζει" στην παράταση τον Άγιαξ με 2-0 και περνάει πανηγυρικά
στην επόμενη φάση του κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο Λεμονής μάλιστα παρ' ολίγον να
χριστεί σκόρερ, όταν την αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ που επιχείρησε
"έβγαλε" εντυπωσιακά ο γκολκίπερ του Άγιαξ.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο προπονητής
της εθνικής ομάδας Χρήστος Αρχοντίδης, τον χρησιμοποιεί βασικό και σε όλη τη
διάρκεια του αγώνα στη φιλική ήττα απ' την Ιταλία (3-0) στις 5 Οκτωβρίου του 1983.
Η συνέχεια όμως δεν ήταν καλή για τον Ολυμπιακό. Οι εμφανίσεις της ομάδας στο
πρωτάθλημα ήταν προβληματικές και η ομάδα έχανε έδαφος στη μάχη για τον τίτλο από
πολύ νωρίς. Ακολούθησε άλλη μια μεγάλη βραδιά και νίκη επί της μεγάλης τότε
Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ με 1-0, αλλά η ήττα με 3-0 στην Πορτογαλία σε συνδυασμό με
την κακή εικόνα της ομάδας στο πρωτάθλημα οδήγησαν τον Χέερ στην έξοδο. Τη θέση
του πήρε ο θεωρούμενος τότε "ανερχόμενος Έλληνας τεχνικός", ο Νίκος
Αλέφαντος. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο και ο Αλέφαντος μετά από 14
αγώνες στον πάγκο της ομάδας "κούνησε μαντίλι". Ο Θανάσης Μπέμπης
ανέλαβε για το υπόλοιπο της σεζόν και η νίκη επί του Παναθηναϊκού που απειλούσε
να κάνει γύρο θριάμβου στο Καραϊσκάκη απλά "χρύσωσε το χάπι" σε μια
αποτυχημένη σεζόν. Συμμετείχε σε 27 αγώνες με την εμφάνιση του στο παιχνίδι με
τον Άγιαξ να έχει "σημαδέψει" όλη τη χρονιά.
Η σεζόν 1984/85 ξεκίνησε για άλλη μια
φορά με άλλον προπονητή. Ο Ολλανδός Γκέοργκ Κέσλερ, σχετικά γνωστό όνομα στην
Ευρώπη, έκατσε στον πάγκο της ομάδας με στόχο την επαναφορά στους τίτλους και
μια καλή πορεία στην Ευρώπη. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν και πάλι όπως τα
περίμενε ο κόσμος του Ολυμπιακού αλλά και ανυπόμονος Σταύρος Νταϊφάς, που
"σκούπισε" (και) τον Κέσλερ πριν τελειώσει η σεζόν με τον Ολυμπιακό
να μένει και πάλι μακριά απ' τους τίτλους. Η σεζόν δεν ήταν καλή ούτε για τον
Λεμονή που παρασύρθηκε από την γενική μετριότητα της ομάδας, με τον κόσμο πλέον
να είναι πιο απαιτητικός απέναντι του και με τον ίδιο να μη δείχνει σε
ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Στις 26 συμμετοχές του πέτυχε 4 γκολ. Απ' τις αρχές
της σεζόν 1985/86 όμως, είχε αρχίσει να διαφαίνεται πως δεν υπήρχε από πλευράς
διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας πίστη για την εξέλιξη του Λεμονή ως παίκτη. Ο νέος
προπονητής της ομάδας, Αντώνης Γεωργιάδης δεν έδειξε καμμιά διάθεση να ποντάρει
στο Λεμονή καθώς πίστευε πως δε χρειάζεται στην ομάδα, πράγμα που φυσικά διαψεύσθηκε
πανηγυρικά. Η σεζόν κύλησε με περιπέτειες, με τον Ολυμπιακό να μην παίζει καλή
μπάλα και να τερματίζει μακριά απ' την κορυφή, στην 5η θέση, ενώ ήρθε και η
"τεσσάρα" στον τελικό του κυπέλλου απ' τον Παναθηναϊκό (που έκανε το
νταμπλ εκείνη τη σεζόν) για να επιδεινώσει ακόμα χειρότερα το βαρύ κλίμα στην
ομάδα. Η χρονιά δεν πήγε καλά και για το Λεμονή που για δεύτερη φορά από τότε
που φόρεσε τα "ερυθρόλευκα" δεν κατάφερε να πετύχει ούτε ένα γκολ
μέσα στη σεζόν, στην οποία αγωνίστηκε μόλις 13 φορές.
Η σεζόν όμως που ήταν κάτι παραπάνω
από ξεκάθαρο ότι δεν υπολογιζόταν ως βασικός ήταν η επόμενη, 1986/87. Τόσο ο
Αντώνης Γεωργιάδης που ξεκίνησε τη σεζόν όσο και ο Αλκέτας Παναγούλιας που τον
διαδέχθηκε τον είχαν μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Ο Λεμονής έκανε όλες κι όλες 4
συμμετοχές στη σεζόν πετυχαίνοντας στις 21 Ιανουαρίου του 1987 για τη φάση των
"32" του Κυπέλλου Ελλάδος το πρώτο γκολ στο ισόπαλο 3-3 με τον
Αχαρναϊκό, που έμελλε να είναι και το τελευταίο του με τη φανέλα του
Ολυμπιακού. Αποχώρησε απ' τον Ολυμπιακό έχοντας περίπου 190 συμμετοχές σε όλες
τις διοργανώσεις, στις οποίες σημείωσε 19 γκολ. Το παράδοξο : Ο Λεμονής ήταν
μόλις 27 ετών, στην θεωρούμενη καλύτερη ηλικία για έναν ποδοσφαιριστή... Ακόμη
πιο παράδοξο ήταν το γεγονός ότι ενώ θεωρούταν (και ήταν) απ' τους καλούς
παίκτες της μεγάλης κατηγορίας, δεν βρέθηκε κάποια καλή πρόταση από
ανταγωνιστικό του Ολυμπιακού σύλλογο, ούτε καν απ' τους τρείς
"μεγάλους" της Θεσσαλονίκης. Είχε προτάσεις από τους μικρομεσαίους
του πρωταθλήματος και έκανε την έκπληξη, αποδεχόμενος την πρόταση του Μιχάλη
Σκλαπάνη για να υπογράψει στο νεοφώτιστο Λεβαδειακό.
Πραγματοποίησε σπουδαίες σεζόν με το
Λεβαδειακό. Με το № 10 συνήθως στην πλάτη και σε περισσότερο οργανωτικό ρόλο
πλέον, ήταν το σημείο αναφοράς της ομάδας. Πέρασε μια παραγωγική τετραετία στη
Λιβαδειά, με "γεμάτες" χρονιές, καλές εμφανίσεις και το χειροκρότημα
των οπαδών του Θρύλου να τον συντροφεύει σε κάθε του επανεμφάνιση απέναντι στον
Ολυμπιακό. Στις σχεδόν 125 συμμετοχές του στα τέσσερα αυτά χρόνια πέτυχε 24
γκολ και το καλοκαίρι του 1991 αποχώρησε απ' τη Λιβαδειά, σε ηλικία 31 ετών.
Επόμενος σταθμός του ο Πανιώνιος, όπου όμως δεν κατόρθωσε να αγωνιστεί και το
καλοκαίρι του 1993 πήρε την απόφαση να τερματίσει την καριέρα του, μόλις στα 33
του χρόνια. Κατέκτησε 5 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο Ελλάδος με τον Ολυμπιακό.
Αφού
σταμάτησε το ποδόσφαιρο σπούδασε προπόνηση στην Αγγλία. Από κει του βγήκε και
το παρατσούκλι «Σερ Τάκης». Το 1996, έγινε προπονητής στον Αστέρα Ζωγράφου. Τον
Απρίλιο του 2000 επέστρεψε στον Ολυμπιακό ως βοηθός προπονητή και 8 μήνες
αργότερα, μετά την απόλυση του Γιάννη Ματζουράκη, ανέλαβε πρώτος. Υπό την
καθοδήγησή του, ο Ολυμπιακός κέρδισε το πρωτάθλημα με 12 βαθμούς διαφορά το
2001. Κατάφερε να κερδίσει 6-1 την ΑΕΚ και 4-1 τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, που
μαζί με άλλη μια νίκη με 4-0, είναι οι μεγαλύτερες νίκες του την τελευταία
20ετία. Πέτυχε και την μεγαλύτερη νίκη στο Τσάμοιονς Λιγκ για τον σύλλογο, ένα
6-2 επί της φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς, Μπάγερ Λεβερκούζεν.
Με
τον Ολυμπιακό κατέκτησε 2 συνεχόμενα πρωταθλήματα. Τον Οκτώβριο του 2002 έφυγε
από τους ερυθρόλευκους και πήγε στον ΑΠΟΕΛ, το 2003 στην Καλλιθέα και την
περίοδο 2005/06 ήταν στο Λεβαδειακό, τον οποίο ανέβασε στην Α’ Κατηγορία. Στις
4 Οκτωβρίου του 2006, αντικατέστησε και πάλι τον Γιάννη Μαντζουράκη, αυτή τη
φορά ως προπονητής της Škoda Ξάνθη. Στις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, στη
συνέντευξη τύπου ύστερα από έναν αγώνα για το κύπελλο Ελλάδας που βρήκε
νικήτρια την Škoda Ξάνθη, υπέβαλε την παραίτησή του. Οι λόγοι που προέβαλε δεν
ήταν αγωνιστικοί, αφού η ομάδα του προερχόταν από πλήθος καλών αποτελεσμάτων.
Αργότερα
τον ίδιο μήνα, ανέλαβε εκ νέου τον Ολυμπιακό, υπογράφοντας συμβόλαιο έξι μηνών,
αντικαθιστώντας τον Τροντ Σόλιντ (Trond Sollied). Κατέκτησε το Πρωτάθλημα
Ελλάδας του 2007 και το Super Cup Ελλάδας του 2007. Παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός τελικά
στέφθηκε πρωταθλητής, η απώλεια του ντέρμπι από τον Παναθηναϊκό, ο αποκλεισμός
στο Κύπελλο από τα Γιάννινα και η φυγή του Ριβάλντο (Rivaldo), οδήγησε τους
οπαδούς του Ολυμπιακού να αποδοκιμάσουν τον Λεμονή, τον Σωκράτη Κόκκαλη και
τους παίκτες. Ωστόσο, ο πρόεδρος αποφάσισε να ανανεώσει το συμβόλαιο του Λεμονή
για δύο ακόμα χρόνια, μέχρι το καλοκαίρι του 2009.
Η
σεζόν 2007/08 ξεκίνησε άσχημα, με τον Ολυμπιακό να χάνει πόντους στην ελληνική
Superleague. Στον εκτός έδρας αγώνα με την Βέρντερ Βρέμης για το Τσάμπιονς
Λιγκ, ωστόσο, ο Ολυμπιακός επικράτησε 3-1, στην πρώτη του νίκη σε εκτός έδρας
αγώνα για την διοργάνωση. Πήγαινε καλύτερα στη δεύτερη περίοδό του,
πετυχαίνοντας μια δεύτερη εκτός έδρας νίκη στο Champions League, σε εκτός έδρας
αγώνα με την Λάτσιο, την εντός έδρας νίκη 3-0 εναντίον της Βέρντερ Βρέμης και
μια επιβλητική νίκη 4-0 επί του Παναθηναϊκού στα προημιτελικά του ελληνικού
κυπελλου. Στις 11 Μαρτίου του 2008 αντικαταστάθηκε ως προπονητής του Ολυμπιακού
από τον Χοσέ Σεγκούρα Ρίους.
Στις
12 Νοεμβρίου του 2008, υπέγραψε σύμβαση για το υπόλοιπο της σεζόν 2008/09,
αντικαθιστώντας τον Έβαλντ Λίνεν (Ewald Lienen) στον Πανιώνιο. Παραιτήθηκε στις
3 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, καθώς δεν έγιναν δεκτές οι εισηγήσεις του για
την ομάδα. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από τη διοίκηση του Πανιωνίου. Στις 17
Μαρτίου του 2009, μετά την ήττα της Ομόνοιας με 2-0 από τον ΑΠΟΠ/Κινύρας, στο
κυπριακό πρωτάθλημα, κλήθηκε να αναλάβει την κυπριακή ομάδα, υπογράφοντας
διετές συμβόλαιο. Το 2010, Λεμονής
οδήγησε την Ομόνοια στον 20ο Πρωτάθλημα
της ιστορίας της και πρώτο μετά από 7 χρόνια. Από τον πάγκο της Κυπριακής
ομάδας απομακρύνθηκε τον Οκτώβριο του 2010. Στις 10 Δεκεμβρίου του 2010 ανέλαβε
για δεύτερη φορά προπονητής του Πανιωνίου, με τον οποίο υπέγραψε συμβόλαιο 2,5
ετών. Στις 22 Νοεμβρίου του 2011 πάρθηκε, από κοινού με τη διοίκηση του
Πανιωνίου, απόφαση για τη λύση της συνεργασίας τους. Από το 2015 είναι
προπονητής στην Αλ Ραέντ, στη Σαουδική Αραβία.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική
καριέρα
- 1974-1978: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος "ΑΤΤΙΚΟΣ"
Επαγγελματική καριέρα
- 1978–1987: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 174 (22)
- 1987–1991: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Λεβαδειακός, 118 (24)
- 1991–1993: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, 28 (3)
Διεθνής
- 1982/83: Ελλάδα2(0)
Προπονητική καριέρα
- 1996–2000: Αστέρας Ζωγράφου
- 2000–2002: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
- 2002/03: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας (ΑΠΟΕΛ)
- 2004/05: Γυμναστικός Σύλλογος Καλλιθέα
- 2005/06: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Λεβαδειακός
- 2006: Αθλητικός Όμιλος Škoda Ξάνθη
- 2006–2008: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
- 2008/09: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης
- 2009/10: Αθλητικός Σύλλογος Ομόνοια Λευκωσίας
- 2010/11: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης
- 2012: Παναιτωλικός Γυμναστικός Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος
- 2013: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Λεβαδειακός
- 2015– : Al-Raed Saudi Football Club
Τίτλοι
Ως
ποδοσφαιριστής
Με
τον Ολυμπιακό
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: 5 (1979/80, 1980/81, 1981/82, 1982/83, 1986/87)
- Κύπελλο Ελλάδος: 1980/81
Ως προπονητής
Με
τον Ολυμπιακό
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: 4 (2000/01, 2001/02, 2006/07, 2007/08)
- Κύπελλο Ελλάδος: 2008 και φιναλίστ: 2 (2000/01, 2001/02)
- Super Cup Ελλάδος: 2007
Με
την Ομόνοια
- Πρωτάθλημα Κύπρου: 2009/10
- Σούπερ Καπ Κύπρου: 2010
