Μικ Μιλς

Ο Άγγλος ακραίος, (κυρίως) αριστερός αμυντικός Μικ Μιλς  (Michael Dennis  "Mick" Mills), γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1949, στο Γκόνταλμινκ του Σάρεϊ, στη Νότια Αγγλία. Σε συλλογικό επίπεδο, αγωνίστηκε για την Ίπσουιτς, τη Σαουθάμπτον και τη Στόουκ. Ως προπονητής, οδήγησε τη Στόουκ, τη Κόλτσεστερ και τη Μπέρμιγχαμ. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του πέτυχε το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών για την Ίπσουιτς, ενώ υπήρξε και ο αρχηγός της εθνικής Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982.

Εντάχθηκε στην Πόρτσμουθ, ως μαθητής, αλλά ο σύλλογος εγκατέλειψε τα τμήματα υποδομής του, αναγκάζοντάς τον να αναζητήσει μια νέα ομάδα για να ξεκινήσει την καριέρα του. Τον πήρε η Ίπσουιτς και έκανε το ντεμπούτο του για την πρώτη ομάδα το 1966, σε ηλικία μόλις 17 ετών, σε μια νίκη 5-2 επί της Γουλβς. Αγωνιζόταν ως μπακ, που θα μπορούσε να παίξει και στις δύο πλευρές, αλλά πιο συχνά χρησιμοποιούνταν αριστερά. Έπαιξε αρκετά παιχνίδια με την πρώτη ομάδα αλλά καθιερώθηκε το 1969, όταν ανέλαβε προπονητής ο Μπόμπι Ρόμπσον (Bobby Robson) και ο σύλλογος πέτυχε την άνοδο στην Α’ Κατηγορία. 

Ο Ρόμπσον όρισε τον Μιλς αρχηγό της ομάδας το 1971 και έτσι ξεκίνησε μια στενή σχέση συνεργασίας μεταξύ του προπονητή και του αρχηγού του, που ήταν στην πρώτη γραμμή της ανόδου της  Ίπσουιτς στους κορυφαίους συλλόγους της Αγγλίας για μια δεκαετία. Το 1973, η Ίπσουιτς τερμάτισε 4^η στην πρώτη κατηγορία, κέρδισε το «Κύπελλο Texaco» και την συμμετοχή για το Κύπελλο UEFA. Συνέχισε να τερματίζει στις κορυφαίες θέσεις του πίνακα και έπαιξε σε πολλές ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά η πραγματική επιτυχία φάνηκε να τους ξεφεύγει. Ο Μιλς ήταν ο έμπειρος καπετάνιος ενός κατά βάση νεαρού πληρώματος, το οποίο αποτελούνταν κυρίως από παίκτες που βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα του συλλόγου.

Κατέκτησε την 3^η θέση στο πρωτάθλημα το 1977, αλλά ήταν απογοητευτική στο πρωτάθλημα η επόμενη σεζόν, τερματίζοντας στην 16^η, με την ομάδα να έχει προβλήματα συνοχής. Ωστόσο, κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο Αγγλίας, νικώντας την Άρσεναλ με 1-0 στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Ο Μικ Μιλς, ως αρχηγός, σήκωσε το τρόπαιο, πρώτη μεγάλη επιτυχία του συλλόγου, μετά από 16 χρόνια όταν και είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα του 1962. Η Ίπσουιτς τερμάτιζε στην πρώτη πεντάδα κάθε χρόνο από το 1978 έως το 1982, συμπεριλαμβανομένης της αξέχαστης σεζόν του 1981 που, έχασε για λίγο το πρωτάθλημα, αλλά κέρδισε το Κύπελλο UEFA, απέναντι στην AZ 67 Άλκμααρ.

Την ίδια σεζόν, ο Ρόμπσον είχε πει στον 33χρονο πλέον Μιλς ότι το συμβόλαιό του δεν θα ανανεωθεί. Εντάχθηκε στη Σαουθάμπτον, το Νοέμβριο του 1982 για £ 40.000 στερλίνες, ενώ ο Ρόμπσον ανέλαβε την εθνική Αγγλίας, τερματίζοντας έτσι και τη διεθνή σταδιοδρομία του Μιλς. Έκανε 741 εμφανίσεις για την  Ίπσουιτς, σε πάνω από 17 χρόνια, που είναι ρεκόρ συλλόγου. Πέρασε τρεις σεζόν στο «The Dell» κάνοντας 123 εμφανίσεις πριν από την αποχώρησή του, το καλοκαίρι του 1985, όταν και ανέλαβε παίκτης-προπονητής στην Στόουκ. Έπαιξε 44 παιχνίδια με τους «Potters», πριν αποφασίσει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση στην ηλικία των 38 ετών.

Έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την εθνική ομάδα της Αγγλίας την περίοδο 1972/73, με προπονητή τον Σερ Αλφ Ράμσεϊ (Sir Alf Ramsey), σε μια ισοπαλία (1-1) με την Γιουγκοσλαβία, στο Γουέμπλεϊ. Η δεύτερη ήρθε το 1976 εναντίον της Ουαλίας. Από τους διαδόχους του Ράμσεϊ, τον Ντον Ρέβι (Don Revie) και τον Ρον Γκρίνγουντ (Ron Greenwood), προτιμούνταν ο Φιλ Νιλ (Phil Neal) της Λίβερπουλ και ο Τρέβορ Σέρι (Trevor Cherry) της Λιντς. Άρχισε να γίνεται βασικός στα τέλη του 1978, οπότε και καθιερώθηκε στο αριστερό άκρο και μάλιστα στο τελευταίο διεθνές παιχνίδι αυτής της χρονιάς, εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, δεξιά αγωνίστηκε ο Βιβ Άντερσον (Viv Anderson) της Νότιγχαμ, ο πρώτος μαύρος που φόρεσε την φανέλα της εθνικής Αγγλίας.

Συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 και ήταν ο αρχηγός της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, με τον Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan) τραυματία. Ο τελευταίος επανήλθε στην δεύτερη φάση, χωρίς όμως η Αγγλία να πετύχει κάτι το εξαιρετικό. Αγωνίστηκε μέχρι το 1983 στην εθνική, κάνοντας 42 συνολικά εμφανίσεις

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, έγινε προπονητής. Η αρχή έγινε το 1985 με την Στόουκ, όπου ήταν ποδοσφαιριστής της. Ο σύλλογος αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και αναγκάστηκε να πουλήσει πρωτοκλασάτους παίκτες, όπως ο Λι Ντίξον (Lee Dixon) και ο Στιβ Μπουλντ (Steve Bould). Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά και η Στόουκ υποβιβάστηκε στη Γ’ Κατηγορία για πρώτη φορά από το 1927 και απολύθηκε το Νοέμβριο του 1989. Την επόμενη χρονιά έγινε προπονητής της Κόλτσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά απολύθηκε μετά από μόλις λίγους μήνες. Ανέλαβε για λίγο τους μικρούς της Σέφιλντ Γουένσντεϊ  και στη συνέχεια έγινε προπονητής της Μπέρμιγχαμ.

Σήμερα είναι τεχνικός διευθυντής της «Galaxy Sports Management», ενώ αρκετά συχνά σχολιάζει και συνοψίζει ποδοσφαιρικούς αγώνες για λογαριασμό του «BBC Radio Suffolk». Το 2010, ονομάστηκε ένας από τους διαχειριστές του Ιδρύματος «Sir Bobby Robson». Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τις υπηρεσίες του στο ποδόσφαιρο.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1964–1966: Portsmouth Football Club
• 1966–1967: Ipswich Town Football Club

Επαγγελματική καριέρα

• 1966–1982: Ipswich Town Football Club, 591 (22)
• 1982–1985: Southampton Football Club, 103 (3)
• 1985–1987: Stoke City Football Club, 38 (0)

Σύνολο καριέρας: 732 (25)

Διεθνής

• 1973–1983: Αγγλία, 42 (0)

 Προπονητική καριέρα

• 1985–1989: Stoke City Football Club
• 1990: Colchester United Football Club
• 2001: Birmingham City Football Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Ipswich

• Texaco Cup: 1973
• Κύπελλο Αγγλίας: 1978
• Κύπελλο UEFA: 1981
• Πρωτάθλημα Αγγλίας: επιλαχών: 2 (1980/81, 1981/82)

Με την Southampton

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: επιλαχών: 1983/84 

Προσωπικές Διακρίσεις

• Παίκτης της Χρονιάς για την Ίπσουιτς: 1978