Ο Βραζιλιάνος κεντρικός επιθετικός Εντβάλντο Ιζίντιο Νέτο, περισσότερο γνωστός με το υποκοριστικό Βαβά (Edvaldo Jizídio Neto, “Vava”), γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1934, στο Ρεσίφε τη πρωτεύουσα της πολιτείας Περναμπούκο, στο ανατολικότερο άκρο της βραζιλιάνικης επικράτειας. Θεωρείται ευρέως ένας από τους καλύτερους επιθετικούς της γενιάς του. Το παρατσούκλι του ήταν «Peito de Aço» (Το Χαλύβδινο Στήθος). Έπαιξε ως καθαρόαιμος κεντρικός επιθετικός, των οποίων ο ρόλος τους, την εποχή που μεσουράνησε, ήταν μόνο να σκοράρουν, κάτι το οποίο έκανε κυρίως, για τη Σπορτ Ρεσίφε, τη Βάσκο ντα Γκάμα, τη Παλμέιρας, την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά και την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, με την οποία κατέκτησε τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1958 και του 1962. Είναι ένας από τους μόλις 4 που έχουν σκοράρει σε 2 τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου και ο μοναδικός που το έχει πετύχει σε συνεχόμενους.
Αφού πέρασε από τις μικρές ομάδες της γενέτειράς του, την Ρεσίφε Αμέρικα και την Ίμπις, το 1949 μεταπήδησε στην Σπόρτ Ρεσίφε με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα της πολιτείας του Περναμπούκο την ίδια χρονιά. Το 1951, η Βάσκο Ντα Γκάμα τον απέκτησε και στην 7-ετία που έκατσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο πανηγύρισε μαζί της την κατάκτηση 3 πολιτειακών πρωταθλημάτων του Ρίο το 1952, το 1956 και το 1958.
Αμέσως μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1958, έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό της Ατλέτικο Μαδρίτης. Έκανε το ντεμπούτο στην πρώτη ισπανική κατηγορία, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1958, σε μια νίκη 2-0 επί της Οβιέδο, σκοράροντας το πρώτο γκολ για την ομάδα του. Έπαιξε συνολικά 71 αγώνες πρωταθλήματος σκοράροντας 31 γκολ. Στην ισπανική πρωτεύουσα έκατσε 3 χρόνια, μέχρι το 1961, έχοντας 71 συμμετοχές και 31 γκολ, κατακτώντας παράλληλα 2 ισπανικά Κύπελλα το 1960 και το 1961. Επέτρεψε στη Βραζιλία για λογαριασμό της Παλμέιρας, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Παουλίστα του 1963 για να ακολουθήσουν η Αμέρικα και η Τόρος Νέζα στο Μέξικο, η Έλτσε στην Ισπανία, οι Σαν Ντιέγκο Τόρος στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Πορτουγκέζα, το 1969.
Η σχέση του με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, ξεκινάει από την παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, ενώ το επίσημο ντεμπούτο του έγινε στις 13 Νοεμβρίου του 1955 στο Ρίο απέναντι στην Παραγουάη, στη νίκη με 3-0, όπου μάλιστα πέτυχε γκολ, αλλά μπήκε στο... ψυγείο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας το 1958, στα πρώτα παιχνίδια δεν ήταν βασικός, όμως άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά όταν ο Βιθέντε Φέολα (Vicente Ítalo Feola) τον πέρασε στην θέση του Ζοζέ Αλταφίνι (José João Altafini) ως κεντρικό επιθετικό στο παιχνίδι με την Σοβιετική Ένωση στο οποίο σκόραρε 2 φορές. Πέτυχε ένα ακόμα γκολ στον ημιτελικό με την Γαλλία και άλλα 2 στον τελικό με την Σουηδία.
Στη συνέχεια ξεχάστηκε και πάλι κι επέστρεψε το 1962, στα γήπεδα της Χιλής, όπου αυτή την φορά θέση στην 11άδα του έδωσε ο τραυματισμός του Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, “Pelé”) στο ματς με την Τσεχοσλοβακία στους ομίλους. Σκόραρε στον προημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, 2 φορές στον ημιτελικό απέναντι στην Χιλή ενώ έβαλε το "κερασάκι στην τούρτα" στον τελικό απέναντι στην Τσεχοσλοβακία διαμορφώνοντας το τελικό 3-1. Επιπλέον, ήταν αποδέκτης του βραβείου του Πρώτου Σκόρερ της Διοργάνωσης.
 |
| Γκαρίντσα - Ντίντι - Πελέ - Βαβά και Μάριο Ζαγκάλο, λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 στη Χιλή |
Έγινε έτσι ο πρώτος παίκτης που σκόραρε στον τελικό δύο διαφορετικών Διοργανώσεων Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μέχρι σήμερα, μόνο τέσσερις παίκτες έχουν επιτύχει αυτό το κατόρθωμα, με τους άλλους τρεις να είναι ο Πελέ (1958 & 1970), ο Δυτικογερμανός Πάουλ Μπράιτνερ (Paul Breitner -1974 & 1982) και ο Γάλλος Ζινεντίν Ζιντάν (Zinedine Zidane -1998 & 2006). Παραμένει ο μοναδικός που το έχει καταφέρει σε συνεχόμενους! Η τελευταία του εμφάνιση και 20η συνολικά με την «σελεσάο» πραγματοποιήθηκε στις 3 Ιουνίου του 1964, στο Ρίο στην ήττα με 0-3 από την Αργεντινή, έχοντας βρει δίχτυα συνολικά 15 φορές.
Μετά την απόσυρση από τους αγωνιστικούς χώρους ξεκίνησε προπονητική καριέρα στην Ισπανία στην Κόρντοβα και στην Γρανάδα έχοντας και ένα πέρασμα από την Αλ Ραγιάν του Κατάρ.
Ο Βαβά, πέθανε στις 19 Ιανουαρίου του 2002, σε ηλικία 68 ετών σε νοσοκομείο του Ρίο Ντε Τζανέιρο από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1949/50: Sport Club do Recife
- 1951–1958: Club de Regatas Vasco da Gama
- 1958–1961: Club Atlético de Madrid, 71 (31)
- 1961–1963: Sociedade Esportiva Palmeiras
- 1964–1967: Club de Fútbol América S.A. de C.V.
- 1967/68: Toros Neza Fútbol Club
- 1968: San Diego Toros, 28 (5)
- 1969: Associação Portuguesa de Desportos
Διεθνής
- 1955–1964: Βραζιλία, 20 (15)
Προπονητική καριέρα
- 1971/72: Córdoba Club de Fútbol
- 1974/75: Córdoba Club de Fútbol
- 1977/78: Granada Club de Fútbol
- 1984/85: Al Rayan Sports Club
Τίτλοι
Διεθνείς
Με τη Βραζιλία
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 2 (1958, 1962)
- Oswaldo Cruz Cup: 3 (1955, 1958, 1962)
Συλλογικοί
Με την Sport Recife
- Πολιτειακό Πρωτάθλημα Περναμπούκο (Campeonato Pernambucano): 1949
Με την Vasco da Gama
- Πολιτειακό Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο (Campeonato Carioca): 3 (1952, 1956, 1958)
- Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάουλο (Torneio Rio - São Paulo): 1958
- Quadrangular Tournament of Rio: 1953
- Rivadavia Corrêa Meyer's Tournament (Rio): 1953
- Santiago de Chile Tournament: 1957Ο
- Paris Tournament: 1957
- Theresa Herrera Trophy: 1957
Με την Palmeiras
- Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 1963
- Guadalajara Tournament: 1963
Προσωπικές Διακρίσεις
- Πρώτος Σκόρερ Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1962
- Μέλος Καλύτερη 11δας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1962
ΠΗΓΗ: goalhits.blogspot.gr
