Ρομπέρτο Μαντσίνι

Ο Ιταλός κεντρικός επιθετικός και αργότερα προπονητής Ρομπέρτο Μαντσίνι (Roberto Mancini) γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1964, στο Ιέσι, κοντά στην Ανκόνα. Ως παίκτης, ήταν γνωστός για τη θητεία του στη Σαμπντόρια, φτιάχνοντας ένα απαράμιλλο δίδυμο με τον Τζιανλούκα Βιάλι (Gianluca Vialli),  για την οποία έπαιξε περισσότερα από 550 παιχνίδια, βοηθώντας την  να κατακτήσει την Serie A, 4 Κύπελλα Ιταλίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Έπαιξε 36 φορές για την Ιταλία, παίρνοντας μέρος στο Euro του 1988 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, φτάνοντας στους ημιτελικούς και στα δύο τουρνουά. 

Το 1997, μετά από 15 χρόνια στη Σαμπντόρια, άφησε το σύλλογο και εντάχθηκε στη Λάτσιο, όπου κέρδισε ένα ακόμη Scudetto, καθώς και Κύπελλο Κυπελλούχων, το Ευρωπαϊκό Super Cup και ακόμα δύο Κύπελλα Ιταλίας. Προπονητικά ξεκίνησε από τη Φιορεντίνα, για να ακολουθήσει η Λάτσιο, αντιμετωπίζοντας όμως προβλήματα οικονομικής φύσης και με τους 2 συλλόγους. Παρόλα αυτά τις οδήγησε σε αξιοσημείωτες επιτυχίες ακολούθησε μια εξαιρετικά πετυχημένη θητεία στην Ίντερ, στην οποία έγινε ο πιο πετυχημένος προπονητής της την τελευταία 30ετία, χωρίς όμως να καταφέρει να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Ακολούθησε η Μάντσεστερ Σίτι την οποία οδήγησε στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Μπολόνια, το 1981 και μετά από ένα έτος μεταγράφηκε στην Σαμπντόρια, για 2,2 εκατομμύρια λίρες και την υπηρέτησε για τα επόμενα 15 χρόνια, έως το 1997. Αγωνίστηκε σε περισσότερα από 550 παιχνίδια, και βοήθησε στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, τεσσάρων Κυπέλλων Ιταλίας, καθώς επίσης και του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ήταν επίσης παρών στον χαμένο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1992 από την Μπαρτσελόνα στο Λονδίνο.

Το 1997, μετά από 15 χρόνια στη Σαμπντόρια, έφυγε από το σύλλογο και εντάχθηκε στην Λάτσιο, όπου μέσα σε μια τετραετία, κέρδισε ένα ακόμη πρωτάθλημα, δύο ακόμη Κύπελλα Ιταλίας, ένα ακόμη Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Σουπερ Καπ. Το 2001, παραχωρήθηκε δανεικός στην αγγλική Λέστερ όπου και έκλεισε την καριέρα του.

Αγωνίστηκε σε 36 αγώνες για την εθνική Ιταλίας, από το 1984 έως το 1994, σημειώνοντας 4 τέρματα. Συμμετείχε μαζί της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Από ποδοσφαιριστής ακόμη, είχε την τάση να δίνει κατευθύνσεις στους συμπαίκτες του την ώρα των αγώνων. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για αλλαγές συστημάτων στο ημίχρονο κατόπιν υποδείξεών του. Στο τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ασκούσε παράλληλα καθήκοντα βοηθού προπονητή του Σβεν Γκόραν Έρικσον (Sven-Goran Eriksson) στην Λάτσιο.

Η πρώτη του προπονητική εμπειρία ήταν με την Φιορεντίνα, την οποία ανέλαβε μόλις 35 ετών και παρ’ όλα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε ο σύλλογος, την οδήγησε στην κατάκτηση ενός Κυπέλλου Ιταλίας. Μήνες αργότερα, ανέλαβε την Λάτσιο, όπου και πάλι εν μέσω οικονομικών περιορισμών, αφού αναγκάστηκε να χάσει μια σειρά από βασικούς παίκτες, κατά τη διάρκεια 2 σεζόν της θητείας του, κατόρθωσε να κατακτήσει το Κύπελλο Ιταλίας.

Το 2004, ανέλαβε την Ίντερ. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του εκεί, ο σύλλογος κέρδισε τρεις συνεχόμενους τίτλους πρωταθλήματος, που είναι και ρεκόρ συλλόγου, αλλά έκανε και ένα ιταλικό ρεκόρ με 17 συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα! Έγινε έτσι ο πιο επιτυχημένος προπονητής της Ίντερ σε 30 χρόνια. Παρά την εγχώρια επιτυχία του, πολλοί του χρέωσαν την επανειλημμένη αποτυχία να κερδίσει το πολυπόθητο Champions League και αυτό θεωρείται ως ο κύριος λόγος για την απόλυσή του το 2008.

Μετά από ένα χρόνο απραξίας, ανέλαβε την αγγλική Μάντσεστερ Σίτι, τον Δεκέμβριο του 2009. Την σεζόν 2010/11, τη πρώτη του πλήρη σεζόν στην Μάντσεστερ Σίτι, οδήγησε την ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ και στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας. Την περίοδο 2011/12, η Μάντσεστερ Σίτι κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, κερδίζοντας 3-2 την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, με δύο γκολ στις καθυστερήσεις σε έναν αγώνα που ονομάστηκε «Ο Καλύτερος Αγώνας της Καλύτερης Τελευταίας Αγωνιστικής Ημέρας της Σεζόν στην Αγγλική Ποδοσφαιρική Ιστορία». Την ίδια χρονιά, συμμετείχε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, αλλά ηττήθηκε από την Γουίγκαν (1-0). Απολύθηκε στις 13 Μαΐου του 2013 και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε την τουρκική Γαλατασαράι, κερδίζοντας το κύπελλο στη μόνη περίοδό του στον σύλλογο. Από το 2014 είναι προπονητής στην Ίντερ.

Μέχρι στιγμής, έχει κερδίσει συνολικά 25 τρόπαια. Τα 13 ως παίκτης και 12 ως προπονητής. Έχει φθάσει σε τουλάχιστον ένα ημιτελικό μιας μεγάλης διοργάνωσης, εθνικής ή ευρωπαϊκής, σε όλες τις περιόδους που έχει εργαστεί ως προπονητής, από το 2002 έως το 2013.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1981/82: Bologna Football Club 1909, 30 (9)
• 1982–1997: Unione Calcio Sampdoria, 424 (132)
• 1997–2001: Società Sportiva Lazio, 87 (15)
• 2001: (δανεικός) → Leicester City Football Club, 4 (0)

Σύνολο καριέρας: 545 (156)

Διεθνής

• 1982–1986: Εθνική Ελπίδων Ιταλίας, 26 (9)
• 1984–1994: Ιταλία 36 (4)

Προπονητική καριέρα

• 2001/02: Associazione Calcio Firenze Fiorentina
• 2002–2004: Società Sportiva Lazio
• 2004–2008: F.C. Internazionale Milano
• 2009–2013: Manchester City Football Club
• 2013/14: Galatasaray Spor Kulübü
• 2014– : F.C. Internazionale Milano

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Sampdoria

• Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1990/91
• Κύπελλο Ιταλίας: 4 (1984/85, 1987/88, 1988/89, 1993/94)
• Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1991
• Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1989/90
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: φιναλίστ το 1991/92

Με την Lazio

• Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1999–2000
• Κύπελλο Ιταλίας: 2 (1997/98, 1999–2000)
• Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1998
• Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1998/99
• Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ: 1999

Ως προπονητής

Με την Fiorentina

• Κύπελλο Ιταλίας: 2000/01

Με την Lazio

• Κύπελλο Ιταλίας: 2003/04

Με την Internazionale

• Πρωτάθλημα Ιταλίας: 3 (2005/06, 2006/07, 2007/08)
• Κύπελλο Ιταλίας: 2 (2004/05, 2005/06)
• Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2 (2005, 2006)

Με την Manchester City

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2011/12
• Κύπελλο Αγγλίας: 2010/11
• Κομιούνιτι Σιλντ: 2012

Με την Galatasaray

• Κύπελλο Τουρκίας: 2013/14

Προσωπικές Διακρίσεις

• Καλύτερος Παίκτης του Έτους από το περιοδικό Guerin Sportivo: 2 (1987/88, 1990/91)
• Παίκτης της Χρονιάς για την Ιταλία: 1996/97
• Καλύτερος προπονητής του Μήνα για την Πρέμιερ Λιγκ: Δεκέμβριος 2010, Οκτώβριος 2011
• Μέλος του ιταλικού ποδοσφαιρικού Hall of Fame: 2015

Τιμές

• Ιππότης 5^ης κλάσης επί Τιμή της Ιταλικής Δημοκρατίας: 1991