Άλφιο Μπαζίλε

Ο Αργεντίνος κεντρικός αμυντικός και αργότερα προπονητής,  Άλφιο Μπαζίλε (Alfredo “Alfio” Rubén"Coco" Basile), γεννήθηκε την 1^η Νοεμβρίου του 1941, στη Μπαΐα Μπλάνκα, μια πόλη στα νότια της επαρχίας του Μπουένος Άιρες, περίπου 500 χλμ. νοτιοδυτικά της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Ως ποδοσφαιριστής  ήταν γνωστός  για την εξαιρετική του παρουσία στο κέντρο της αμυντικής γραμμής της Ράσινγκ της Αβεγιανέδα και της Χουρακάν, της  οποίας ήταν από τους βασικούς συντελεστές της κατάκτησης του αργεντίνικου πρωταθλήματος του Μετροπολιτάνο του 1973 υπό τις οδηγίες του Σεζάρ Λουίς Μενότι (César Luis Menotti). Έπαιξε επίσης για την εθνική ομάδα της Αργεντινής και αποσύρθηκε ως ποδοσφαιριστής το 1975. Ως προπονητής, έχει κοουτσάρει αρκετές ομάδες εντός κι εκτός Αργεντινής. Μεταξύ άλλων, έχει διετελέσει προπονητής στις Τσακαριτά Τζούνιορς, Ροζάριο Σεντράλ, Ρασίνγκ Κλουμπ, Χουρακάν, τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο στην Ουρουγουάη, τη Βέλεζ του Σάρσφιλντ, την Ατλέτικο Μαδρίτης, τη Σαν Λορέντσο και τη Μπόκα Τζούνιορς, με την οποία γεύτηκε και τους τίτλους της προπονητικής του καριέρας, ενώ κάθισε και στον πάγκο της εθνικής Αργεντινής, σαν ομοσπονδιακός τεχνικός, σε 2 ...δόσεις, την πρώτη  απ το 1991 έως το 1994 και την  δεύτερη από το 2006 μέχρι το 2008.

Γιος Ιταλών μεταναστών που προέρχονται από την Κατάνια, ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις ακαδημίες της τοπικής Μπέλα Βίστα της Μπαΐα Μπλάνκα το 1960, παίζοντας είτε στην άμυνα είτε στη μεσαία γραμμή και το 1964 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με την Ράσινγκ της Αβεγιανέδα. Ο Χουάν Χοσέ Πιτσούτι (Juan Jose Pizzuti), το 1966 τον καθιέρωσε  μόνιμα στο κέντρο της άμυνας, όπου ήταν το ένα μέλος του τρομερού ντουέτου με τον «Στρατάρχη» Ρομπέρτο Περφούμο (Roberto Perfumo). Με τη Ράσινγκ κέρδισε το πρωτάθλημα Αργεντινής του 1966 και το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1967, σημειώνοντας μάλιστα γκολ στον τελικό, στη νίκη με 5-2 επί της Ιντεπεντιέντε του Μεντεγίν. Επίσης, την ίδια χρονιά θριάμβευσε και στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου νικώντας την  Σέλτικ.

Παρέμεινε στην ομάδα μέχρι και το 1970, αγωνιζόμενος στη θέση του κεντρικού αμυντικού, συμμετέχοντας σε  163 αγώνες της «Ακαδημίας», πετυχαίνοντας παράλληλα και 19 γκολ. Για την τετραετία από το 1971 έως το 1975, φόρεσε τη φανέλα της Χουρακάν, συμμετέχοντας σε 97 ματς, σημειώνοντας 4 γκολ και κατακτώντας το πρωτάθλημα Μετροπολιτάνο του 1973, υπό τις οδηγίες του μελλοντικού προπονητή της «αλμπιτσελέστε» και Παγκόσμιου Πρωταθλητή το 1978, Σεζάρ Λουίς Μενότι.  Το 1975, έβαλε τέλος στην καριέρα του μετά από πολλαπλά τραύματα στο γόνατο και έγινε προπονητής.

Φόρεσε τη φανέλα της εθνικής ομάδας της Αργεντινής σε 8 ματς, σημειώνοντας παράλληλα και 1 γκολ, για το χρονικό διάστημα  από το 1968 έως το 1973.

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ακολούθησε καριέρα προπονητή, κοουτσάροντας αρκετές ομάδες εντός κι εκτός Αργεντινής. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε προπονητής στη Τσακαριτά Τζούνιορς, τη Ροζάριο Σεντράλ, τη Ρασίνγκ Κλουμπ, με την οποία κατέκτησε το Σουπερκόπα Σουνταμερικάνα του 1988, τη Χουρακάν, τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο στην Ουρουγουάη, τη Βέλεζ του Σάρσφιλντ, την Ατλέτικο Μαδρίτης, τη Σαν Λορέντσο και τη Μπόκα Τζούνιορς. Η καριέρα του ως προπονητής έφτασε στο αποκορύφωμά της στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν οδήγησε την Εθνική Αργεντινής σε 2 κατακτήσεις Κόπα Αμέρικα, το 1991 στη Χιλή και το 1993 στο Εκουαδόρ, στη κατάκτηση του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών του 1992 στη Σαουδική Αραβία και σε μια κατάκτηση τροπαίου Αρτέμιο Φράνκι ( Artemio Franchi Trophy -ήταν ένας αγώνας ανάμεσα στους πρωταθλητές Ευρώπης και Νοτίου Αμερικής). Η πορεία προς το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 φαινόταν ομαλή μέχρι που ήλθε μια συντριπτική ήττα με 0-5 από την εκπληκτική Κολομβία εντός έδρας. Μετά από αυτό το τραυματικό γεγονός, ο Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona) επανήλθε στην ομάδα ως ποδοσφαιριστής για να την οδηγήσει  στα play-off εναντίον της Αυστραλίας.

Σε αυτή την περίοδο, πέτυχε ένα σερί 33 αήττητων παιχνιδιών, το μεγαλύτερο αήττητο σερί στην ιστορία της εθνικής Αργεντινής! Στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών, η Αργεντινή ξεκίνησε με δύο εντυπωσιακές νίκες επί της  Ελλάδας και τη Νιγηρίας, ωστόσο, τα σύννεφα δεν άργησαν να εμφανιστούν. Ο Μαραντόνα ελέγχθηκε για ντόπινγκ μετά τον αγώνα με τη Νιγηρία και βρέθηκε θετικός για χρήση εφεδρίνης στο δείγμα του. Η Αργεντινή πέρασε  στους 16 παρά την ήττα 0-2 από τη Βουλγαρία, αλλά με το ηθικό συντετριμμένο, η ομάδα αποκλείστηκε μετά την ήττα στη Ρουμανία.

Μετά την παραίτηση του, ανέλαβε προπονητής της Σαν Λορέντζο, της Κλαμπ Αμέρικα στο Μέξικο και της Κολόν της Σάντα Φε με διάφορους βαθμούς επιτυχίας. Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο Konex, ως ένας από τους Κορυφαίους 5 τεχνικούς διευθυντές της δεκαετίας στην Αργεντινή! Τον Ιούλιο του 2005 ανέλαβε τη θέση του προπονητή στην Μπόκα Τζούνιορς, κερδίζοντας το Ρεκόπα Σουνταμερικάνα του 2005, μόλις ένα μήνα αργότερα. Στη συνέχεια κατέκτησε το πρώτο του (ως προπονητής) πρωτάθλημα Αργεντινής, στο τουρνουά Απερτούρα του 2005. Τέσσερις ημέρες αργότερα, η Μπόκα κατέκτησε το Κόπα Σουνταμερικάνα του 2005 με αντίπαλο τη Πούμας UNAM του Μέξικο.

Τον Μάιο του 2006, οδήγησε τον σύλλογο  σε ένα νέο τίτλο στο αργεντίνικο πρωτάθλημα, τη Κλαουσούρα του 2006 και τον Ιούλιο, ήταν για άλλη μια φορά προπονητής της εθνικής ομάδας της Αργεντινής, διαδεχόμενος τον Χοσέ Πέκερμαν (José Pekerman). Πριν αναλάβει ξανά την «αλμπιτσελέστε», έμεινε με την Μπόκα Τζούνιορς μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου του 2006, όταν η ομάδα κατέκτησε το 2^ο συνεχόμενο Ρεκόπα Σουνταμερικάνα το 2006, με μια νίκη επί της βραζιλιάνικης Σάο Πάουλο. Ήταν από αυτούς που “φώναζαν” στον Κάρλος Τέβεζ και τον Χαβιέ Μασεράνο, να προτιμήσουν την Ιταλία ή την Ισπανία, όταν προέκυψε το θέμα της μεταφοράς τους στην Ευρώπη, λέγοντας χαρακτηριστικά να προτιμήσουν την Ιταλία «… ακόμη και αν θα πρέπει να παίξουν στη Β’ Κατηγορία» με την Γιουβέντους! 

Στις 16 Οκτωβρίου του 2008, εν μέσω της διαμάχης, εξαιτίας της ιστορικής ήττας με 0-1 που υπέστη η Αργεντινή από τη Χιλή στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, την πρώτη ιστορικά σε προκριματική φάση για το Παγκόσμιο Κύπελλο, υπέβαλε την παραίτησή του. Αυτό άνοιξε τελικά το δρόμο για το διορισμό του Ντιέγκο Μαραντόνα ως προπονητή της εθνικής ομάδας. Ως προπονητής, είχε συνολικά δύο θητείες στο τιμόνι της εθνικής ομάδας, τις περιόδους 1991-1994 και 2006-2008.

Την 1 Ιουλίου του 2009, επέστρεψε στην Μπόκα Τζούνιορς μετά από 3 χρόνια, αλλά μετά από μια σειρά άσχημων αποτελεσμάτων, ιδιαίτερα την αποτυχία να προκριθεί για το Κόπα Λιμπερταδόρες του 2010 και τη συντριβή με 1-3 από την μισητή Ρίβερ Πλέιτ κατά τη διάρκεια του καλοκαιρινού τουρνουά στο Μαρ ντελ Πλάτα, παραιτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2010. Στις 26 Δεκεμβρίου του 2011, επέστρεψε στην Ράσινγκ Κλουμπ  για 4^η  περίοδο ως προπονητής τους, διαδεχόμενος τον Ντιέγκο Σιμεόνε (Diego Simeone). Τον Μάιο του 2012, ύστερα από μια βαριά ήττα 1-4 από την αιώνια αντίπαλο Ιντεπεντιέντε, παραιτήθηκε. Σήμερα σχολιάζει αγώνες για την αργεντίνικη τηλεόραση.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• Club Bella Vista de Bahía Blanca

Επαγγελματική καριέρα

• 1964–1970: Racing Club de Avellaneda, 163 (19)
• 1971–1975: Club Atlético Huracán, 97 (4)

Διεθνής

• 1968–1973: Αργεντινή, 8 (1)

Προπονητική καριέρα

• 1975/76: Club Atlético Chacarita Juniors
• 1976: Club Atlético Rosario Central
• 1978: Racing Club de Avellaneda
• 1979: Club Atlético Racing de Córdoba
• 1980: Instituto Atlético Central Córdoba
• 1981: Club Atlético Racing de Córdoba
• 1982: Club Atlético Huracán
• 1982: Club Nacional de Football
• 1983: Club Atlético Racing de Córdoba
• 1983: Club Atlético Talleres de Córdoba
• 1984–1986: Club Atlético Vélez Sarsfield
• 1986–1989: Racing Club de Avellaneda
• 1989/90: Club Atlético Vélez Sarsfield
• 1991–1994: Αργεντινή
• 1995: Club Atlético de Madrid
• 1996/97: Racing Club de Avellaneda
• 1998: Club Atlético San Lorenzo de Almagro
• 2000/01: Club de Fútbol América S.A. de C.V.
• 2004: Club Atlético Colón de Santa Fe
• 2005/06: Club Atlético Boca Juniors
  
• 2006–2008: Αργεντινή
• 2009/10: Club Atlético Boca Juniors
• 2012: Racing Club de Avellaneda

Τίτλοι

 Ως ποδοσφαιριστής

Με τη Racing Club

• Πρωτάθλημα Αργεντινής: 1966
• Copa Libertadores: 1967               
• Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1967

Με τη Huracán

• Πρωτάθλημα Αργεντινής: Metropolitano 1973

Ως προπονητής

Συλλογικοί

Με τη Racing Club

• Supercopa Sudamericana: 1988

Με τη Boca Juniors

• Πρωτάθλημα Αργεντινής: 2 (Apertura 2005, Clausura 2006)
• Copa Sudamericana: 2005
• Recopa Sudamericana: 2 (2005, 2006)

Διεθνείς

Με την Αργεντινή

• Κόπα Αμέρικα:  2 (1991, 1993)
• Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA (Βασιλιάς Φαχντ): 1992
• Artemio Franchi Trophy: 1993