Ο Άγγλος κεντρικός μέσος Μάρτιν Πίτερς (Martin Stanford Peters) γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1943, στο Πλεϊστόου, στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου, κοντά στο Γουέστ Χαμ. Υπήρξε βασικό στέλεχος των επιτυχιών της μεγάλης Γουέστ Χαμ της δεκαετίας του 1960 και της εθνικής Αγγλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966. Αγωνίστηκε για 10 χρόνια στα «Σφυριά», κατακτώντας το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1965, συμπαίκτης με τους Μπόμπι Μουρ (Bobby Moore) και Τζεφ Χαρστ (Goeff Hurst). Μεταγράφηκε στην άλλη μεγάλη ομάδα του Λονδίνου, την Τότεναμ, το 1970, όντας ο πρώτος Βρετανός ποδοσφαιριστής που κόστισε 200.000 στερλίνες. Μαζί της, αγωνίστηκε για μια πενταετία, κατακτώντας το Κύπελλο UEFA. Ακολούθησε για 5 χρόνια η Νόριτς, για να κλείσει την επαγγελματική του καριέρα την περίοδο 1980/81 στη Σέφιλντ Γιουνάϊτεντ, εκτελώντας παράλληλα και χρέη προπονητή. Με την εθνική ομάδα της Αγγλίας, κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, σκοράροντας το δεύτερο γκολ των Άγγλων στον τελικό. Αγωνίστηκε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, ενώ ήταν στην 3η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1968.
Έγινε γνωστός ως «ο Πλήρης Μέσος», καθώς μπορούσε να ελέγχει την μπάλα καλά, είτε με τα πόδια, είτε στον αέρα και ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μαρκαριστεί, λόγω της διαρκούς κίνησής του. Θεωρούνταν σπεσιαλίστας στα χτυπήματα φάουλ. Χαρακτηριστικά, ο Σερ Αλφ Ράμσεϊ (Sir Alf Ramsey), προπονητής τότε της εθνικής Αγγλίας, μετά από ένα παιχνίδι εναντίον της Σκωτίας το 1968, τον είχε ονομάσει ως «ο Δέκα Χρόνια Μπροστά από την Εποχή του»! Η ευελιξία του ήταν τέτοια που, ενώ ήταν στη Γουέστ Χαμ, είχε αγωνιστεί σε κάθε θέση στην ομάδα, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του τερματοφύλακα, όταν στο τρίτο παιχνίδι του, αντικατέστησε τον τραυματία Μπράιαν Ρόουντς (Brian Rhodes). Στον αγώνα για το Κύπελλο UEFA της περιόδου 1972/73, στις 25 Οκτωβρίου του 1972, όταν ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Τότεναμ στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, ο Παναγιώτης Κελεσίδης είχε αποκρούσει δύο πέναλτι του Πίτερς μέσα σε ένα λεπτό, αφού ο διαιτητής είχε δώσει επανάληψη μετά την πρώτη εκτέλεση!
 |
| Αριστερά ο Τζεφ Χαρστ, στη μέση ο Μάρτιν Πίτερς και δεξιά ο Μπόμπι Μουρ. |
Μπήκε στη περίφημη Ακαδημία των «Σφυριών», ως μαθητευόμενος το 1959. Έκανε το ντεμπούτο του, τη Μεγάλη Παρασκευή του 1962, σε μια νίκη 4-1 επί της Κάρντιφ. Σημείωσε το πρώτο γκολ του για τη Γουέστ Χαμ σε μια νίκη εκτός έδρας με 6-1 επί της Μάντσεστερ Σίτι, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1962. Έπαιξε μόνο 5 παιχνίδια στην πρώτη του σεζόν, για να ακολουθήσουν 32 παιχνίδια πρωταθλήματος τη σεζόν 1963/64, χωρίς καμιά συμμετοχή στη πορεία, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1964 στο Γουέμπλεϊ, όταν νίκησαν την Πρέστον Νορθ Εντ με 3-2. Την επόμενη χρονιά, ωστόσο, ο ίδιος καθιερώθηκε ως βασικός στη πρώτη ομάδα και ήταν επίσης βασικός στον νικηφόρο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, στο Γουέμπλεϊ, όταν η Γουέστ Χαμ κέρδισε τη Μόναχο 1860. Συνήθως συνεργαζόταν στη μεσαία γραμμή με τον Έντι Μπόβινγκτον (Eddie Bovington) και τον Ρόνι Μπόις (Ronnie Boyce).
Άρχισε να επιβάλει τον εαυτό του στο παιχνίδι της Γουέστ Χαμ και άλλη μια ευκαιρία για τίτλους ήρθε το 1966, όταν έφτασαν στο τελικό του Λιγκ Καπ. Τότε οι αγώνες ήταν διπλοί, στις έδρες των εκάστοτε αντιπάλων, αν και αυτό άλλαξε σε ένα μονό τελικό στο Γουέμπλεϊ, ένα χρόνο αργότερα και ο Πίτερς έπαιξε και στους δύο αγώνες, σκοράροντας στο 2ο παιχνίδι, αλλά με την αντίπαλο Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον να αναδεικνύεται νικήτρια με 5-3 συνολικά. Τη σεζόν 1968/69 πέτυχε χατ-τρικ στη νίκη με 4-0 εντός έδρας επί της Γουέστ Μπρομ, στη πιο παραγωγική σεζόν του, σκοράροντας 24 γκολ σε 48 παιχνίδια.
Αισθανόμενος ότι ήταν στη σκιά του Μπόμπι Μουρ και του Τζεφ Χαρστ, αναζήτησε μια νέα πρόκληση. Τον Μάρτιο του 1970, η Γουέστ Χαμ αποζημιώθηκε με ένα ρεκόρ £ 200.000 στερλινών, εκ των οποίων τις £ 150.000 σε μετρητά από την Τότεναμ και μετακόμισε στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, με τον επιθετικό της Τότεναμ, αλλά και της εθνικής Αγγλίας, Τζίμι Γκριβς (Jimmy Greaves -αξίας £ 50.000 στερλινών) να παίρνει την αντίθετη διαδρομή. Στις 21 Μαρτίου του 1970, σκόραρε στο ντεμπούτο του για τα «σπιρούνια» εναντίον της Κόβεντρι. Κέρδισε τον πρώτο του τίτλο με την Τότεναμ, το 1971, όταν νίκησε την Άστον Βίλα με 2-0, στον τελικό του Λιγκ Καπ. Η Τότεναμ νίκησε με 3-2 συνολικά τη Γουλβς, για να κατακτήσει έτσι το Κύπελλο UEFA του 1972, στον μόνο αμιγώς αγγλικό τελικό σε ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, μέχρι το 2008 όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ νίκησε την Τσέλσι στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Το 1973, κέρδισε και πάλι το Λιγκ Καπ με την Τότεναμ, πριν ολοκληρώσει μία ακόμη σεζόν μαζί της, χάνοντας στον τελικό του Κυπέλλου UEFA του 1974 από τη Φέγενορντ, πριν μεταγραφεί στην Νόριτς, που είχε προπονητή τον πρώην συμπαίκτη του στη Γουέστ Χαμ, τον Τζον Μποντ (John Bond), τον Μάρτιο του 1975 για £ 50.000 στερλίνες.
Πλέον στα 31 του, έκανε το ντεμπούτο του για τη Νόριτς στις 15 Μαρτίου του 1975, στην εκτός έδρας ισοπαλία 1-1 με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Βοήθησε τη νεοφώτιστη Νόριτς να σταθεροποιηθεί στην Α’ κατηγορία, κάνοντας περισσότερες από 200 εμφανίσεις, συμμετέχοντας μάλιστα εναντίον μιας ομάδας all-star, μαζί με πολλούς από τους συμπαίκτες του που συμμετείχαν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966. Ψηφίστηκε Παίκτης της Σεζόν για τη Νόριτς σε 2 συνεχόμενες χρονιές, το 1976 και το 1977, ενώ το 2002 ήταν το πρώτο μέλος του Hall of Fame της Νόριτς. Το 1978, ενώ ακόμα αγωνιζόταν στα «καναρίνια», του απονεμήθηκε ο τίτλος του Μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τις υπηρεσίες στο ποδόσφαιρο.
Πήγε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ στις 31 Ιουλίου του 1980, ως παίκτης-προπονητής. Η πρώτη εμφάνιση του ήρθε σε μια νίκη 2-1 εναντίον της Χαλ, στις 2 Αυγούστου του 1980 για το Κύπελλο Αγγλίας-Σκωτίας και το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα, στον εναρκτήριο αγώνα της σεζόν της Γ’ κατηγορίας εναντίον της Καρλάιλ. Σκόραρε μια φορά σε μια νίκη 3-0. Εγκατέλειψε την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν 1980/81.
Τον Μάιο του 1966, έκανε το ντεμπούτο του για την Αγγλία εναντίον της Γιουγκοσλαβίας στο Γουέμπλεϊ. Η Αγγλία κέρδισε με 2-0 και ο ίδιος είχε εξαιρετική απόδοση. Στη δεύτερη διεθνή εμφάνισή του, εναντίον της Φινλανδίας, σκόραρε το πρώτο διεθνές γκολ του. Αν και δεν έπαιξε στο εναρκτήριο παιχνίδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 εναντίον της Ουρουγουάης, το μονότονο 0-0 επέβαλε στον Άλφ Ράμσεϊ, αλλαγές. Έγινε ένας ιδανικός παίκτης για το σύστημα 4-1-3-2 που καθιέρωσε ο προπονητής των «Λιονταριών», κομψός στο δημιουργικό κομμάτι και δυνατός στην επιθετική λειτουργία του, αλλά δείχνοντας αντοχή, πειθαρχία και ρυθμό για βοήθειες την άμυνα, όταν απαιτούνταν. Πήρε θέση βασικού στην ομάδα για το δεύτερο παιχνίδι της εναντίον του Μέξικο, το οποίο η Αγγλία κέρδισε με 2-0. Κράτησε τη θέση του, όταν η Αγγλία κέρδισε την Αργεντινή στα προημιτελικά, σ’ έναν βίαιο αγώνα που κρίθηκε από κεφαλιά του Τζεφ Χάρστ, ύστερα από σέντρα του Πίτερς, ενώ ήταν και πάλι βασικός στον ημιτελικό, στη νίκη με την Πορτογαλία. Οι Γερμανοί περίμεναν στον τελικό.
Σ’ ένα δυνατό αλλά ανοιχτό παιχνίδι στο Γουέμπλεϊ και με το σκορ στο 1-1 στο τελευταίο τέταρτο της ώρας, σημείωσε το γκολ που έδωσε προσωρινό προβάδισμα στους Άγγλους. Οι Γερμανοί ισοφάρισαν στα τελευταία δευτερόλεπτα, αν και η δόξα θα έρθει με τη νίκη 4-2 στη παράταση! Ήταν τώρα ένα από τα πρώτα ονόματα στην Αγγλία, παρά την αδιάφορη σεζόν για τη Γουέστ Χαμ. Ήταν επίσης ένας συχνός σκόρερ από τη μεσαία γραμμή. Το 1970, πλέον παίκτης της Τότεναμ, επιλέχθηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μέξικο, Έπαιξε σε τρία παιχνίδια της ομάδας και αποκλείστηκε από τη Δυτική Γερμανία στους 8. Φθάνοντας συνολικά τις 67 διεθνείς συμμετοχές στις οποίες σκόραρε 20 γκολ, τελείωσε τη διεθνή του καριέρα, στις 18 Μαΐου του 1974, όταν η Αγγλία ηττήθηκε με 0-2 από τη Σκωτία στο Χάμπντεν Παρκ..
Εγκαταστάθηκε, με τον πρώην προπονητή Ρον Γκρίνγουντ στο αγγλικό Hall of Fame το 2006, σε αναγνώριση των επιτευγμάτων του ως παίκτης. Είναι παντρεμένος με την Kathleen, σύζυγό του από το 1964. Συναντήθηκαν τρία χρόνια νωρίτερα σε μια αίθουσα μπόουλινγκ. Έχουν μια κόρη, τη Lee-Ann (γεν. το 1965) και ένα γιο, τον Grant (γεν. το 1970). Έχουν, επίσης, δύο εγγόνια. Το 2016, ανακοινώθηκε ότι έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1959–1970: West Ham United Football Club, 302 (81)
- 1970–1975: Tottenham Hotspur Football Club, 189 (46)
- 1975–1980: Norwich City Football Club, 206 (44)
- 1980/81: Sheffield United Football Club, 24 (3)
- 1982/83: Gorleston Football Club
Σύνολο καριέρας: 721 (174)
Διεθνής
- 1966–1974: Αγγλία, 67 (20)
Προπονητική καριέρα
- 1981: Sheffield United Football Club
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την West Ham
- Κύπελλο Αγγλίας: 1963/64
- Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1964/65
- Λιγκ Καπ Αγγλίας: φιναλίστ το 1966
Με την Tottenham
- Λιγκ Καπ Αγγλίας: 2 (1970/71, 1972/73)
- Κύπελλο UEFA: 1972 και φιναλίστ το 1974
- Αγγλο-ιταλικό Κύπελλο: 1971
Διεθνείς
Με την Αγγλία
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 1966
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 3η θέση το 1968
