Ο Αργεντίνος επιθετικός μέσος και μετέπειτα προπονητής Χεράρδο Μαρτίνο (Gerardo Daniel "Tata" Martino), γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 1962, στο Ροσάριο, την πρωτεύουσα της επαρχίας Σάντα Φε της Αργεντινής. Έπαιξε ως επί το πλείστον για την Νιούελς Ολντ Μπόις, στην πατρίδα του το Ροζάριο. Κατέχει το ρεκόρ εμφανίσεων με τον σύλλογο, έχοντας αγωνιστεί συνολικά σε 505 αγώνες σε όλες τις επίσημες διοργανώσεις. Έχει επίσης επιλεγεί σε δημοσκόπηση των οπαδών του συλλόγου ως καλύτερος παίκτης της Νιούελς σε όλη την ιστορία της! Επιλέχθηκε για να αντικαταστήσει τον Τίτο Βιλανόβα (Tito Vilanova) ως προπονητής της Μπαρτσελόνα κατά την έναρξη της σεζόν 2013/14, αλλά ανακοίνωσε την παραίτησή του στις 17 Μαΐου του 2014, αν και η ομάδα του τερμάτισε επιλαχούσα στο πρωτάθλημα και φιναλίστ στο Κύπελλο Ισπανίας εκείνη τη σεζόν. Το 2015, οδήγησε την Αργεντινή στον Τελικό Copa América, για να ηττηθεί από την οικοδέσποινα Χιλή στα πέναλτι. Η ομάδα τερμάτισε επίσης ως φιναλίστ στο Copa América Centenario και πάλι ηττώμενη από την Χιλή στα πέναλτι. Στις 5 Ιουλίου του 2016 παραιτήθηκε από την εθνική ομάδα της Αργεντινής .
Έχει συνδέσει τ’ όνομά του με την ιστορία της Νιούελς Ολντ Μπόις, μιας και ξεπήδησε από τα φυτώριά της και στα 14 χρόνια της παρουσίας του εκεί, συμπλήρωσε πάνω από 500 εμφανίσεις, κάτι που αποτελεί ρεκόρ στον σύλλογο. Οι οπαδοί, τον ψήφισαν ως τον καλύτερο παίκτη που φόρεσε ποτέ τη φανέλα των «Λεπρών», συνδέοντας παράλληλα το όνομά του με τη μεγάλη ομάδα της Νιούελς τη διετίας 1990-1992 όταν και κατέκτησε δύο τίτλους στην Αργεντινή φτάνοντας και στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες. Τότε έκανε τη μία και μοναδική εμφάνισή του με τα εθνικά χρώματα. Ο Μαρτίνο ήταν ο παίκτης κλειδί αυτής της ομάδας, ένα κλασικό 10άρι με μυαλωμένο παιχνίδι, άρτια τεχνική κατάρτιση και φοβερή πάσα.
Ένας πραγματικός ενορχηστρωτής σε κάθε επιθετική προσπάθεια. Ο Μαρτίνο, για 10 χρόνια, «μάγεψε» με τη φανέλα της Νιούελς Ολντ Μπόις, αλλά αυτό δεν συνέβη και με τις άλλες ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε. Το 1991, αποφάσισε να κάνει το άλμα στην Ευρώπη υπογράφοντας στην Ισπανία, για λογαριασμό της Τενερίφης, αλλά η παρουσία του κρίνεται μέτρια. Μετά από 15 παιχνίδια και 1 γκολ, επέστρεψε στην Αργεντινή και την μεγάλη του αγάπη, τη Νιούελς. Μετά το δεύτερο πέρασμά του, για περίπου 3 χρόνια, θα συνεχίσει για μια περίοδο στη Λανούς. Επέστρεψε πάλι στη Νιούελς και μετά από ολιγόχρονες περιπλανήσεις στην Χιλή για την Ο’Χίγκινς και τον Ισημερινό για την Μπαρτελόνα του Γκουαγιακίλ, αποφάσισε να αποσυρθεί απ’ την ενεργό δράση και ν’ ακολουθήσει καριέρα προπονητή.
Οι πρώτοι προπονητικοί σταθμοί υπήρξαν στην Μπράουν ντε Αρεσίφε, στην Πλατένσε και στην Ινστιτούτο. Το 2002 βρέθηκε στη Λιμπερτάδ της Παραγουάης, όπου στέφθηκε πρωταθλητής τις επόμενες 2 σεζόν. Η επιτυχία του τον οδήγησε στην Σέρο Πορτένιο όπου κατέκτησε κι εκεί τον τίτλο, ενώ μετά από ένα "διάλειμμα" στην Κολόν Σάντα Φε της πατρίδας του, επέστρεψε στην Παραγουάη για να πάρει ακόμα ένα πρωτάθλημα με τη Λιμπερτάδ. Οι επιτυχίες του, οδήγησαν την ομοσπονδία της χώρας να του παραδώσουν τα "κλειδά" της εθνικής ομάδας. Αν και η "αλμπιρόχα" βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο, η πορεία της στα χέρια του Μαρτίνο ήταν ανοδική. Το 2007, μάλιστα, ψηφίστηκε προπονητής της χρονιάς παρότι η χώρα αποκλείστηκε στα προημιτελικά του Κόπα Αμέρικα εκείνης της χρονιάς μετά από συντριβή 6-0 από το Μεξικό.
Οι απανωτές επιτυχίες της Παραγουάης εξιλέωσαν τον Μαρτίνο και έθεσαν νέα στάνταρ στους στόχους της χώρας. Η πρόκριση στο Μουντιάλ του 2010 ήρθε με μεγάλη ευκολία από τη 2η θέση του προκριματικού ομίλου της Νότιας Αμερικής, ένα πόντο πίσω από τη Βραζιλία. Στην τελική φάση του θεσμού, η Παραγουάη έκανε την έκπληξη κι έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, όπου αντιστάθηκε σθεναρά στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ισπανία, έχασε πέναλτι (το έσωσε ο Ίκερ Κασίγιας) κι εν τέλει υποτάχθηκε με γκολ του Ντάβιντ Βίγια στο 83'. Ένα χρόνο αργότερα, αυτό το καλοδουλεμένο σύνολο απέδειξε πως δεν αποτελούσε "πυροτέχνημα", διαγράφοντας την καλύτερη πορεία στο Κόπα Αμέρικα από την κατάκτηση του 1979. Η "αλμπιρόχα" πέρασε με 3 ισοπαλίες από τη φάση των ομίλων και στα προημιτελικά απέκλεισε τη Βραζιλία με 2-0 στη διαδικασία των πέναλτι. Με τον ίδιο τρόπο υπερκέρασε το εμπόδιο της Βενεζουέλας στα ημιτελικά, για να γνωρίσει την ήττα 3-0 από την Ουρουγουάη στον τελικό.
Μετά από το τέλος της διοργάνωσης έκανε πράξη την επιθυμία του να αποχωρήσει από την Παραγουάη, αναζητώντας λίγη ξεκούραση και νέες προκλήσεις στην καριέρα του. Το 2012 η Νιούελς απέλυσε τον Ντιέγκο Κάνια και παρότι απέτυχε στη διεκδίκηση του Μαρσέλο Μπιέλσα, κατάφερε να πάρει στο Ροσάριο ότι πλησιέστερο υπήρχε στον ιδιόρρυθμο προπονητή, τον μαθητή του τον Χεράρδο Μαρτίνο. Εκείνη την περίοδο η Νιούελς ήταν σε άσχημη αγωνιστική και οικονομική κατάσταση, ωστόσο ο Μαρτίνο ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να την αναστήσει. Φέρνοντας πίσω παίκτες όπως ο Μάξι Ροντρίγκες, ο Χάιντσε και ο, «δικός μας», Νάτσο Σκόκο συσπείρωσε την ομάδα και τη μετέτρεψε από κομπάρσο σε διεκδικητή του τίτλου κατακτώντας το Torneo Final στην Αργεντινή και φτάνοντας ως τα ημιτελικά του Κόπα Λιμπερταδόρες.
Μετά από ένα χρόνο στη Νιούελς, ήχησαν οι σειρήνες της Μπαρτσελόνα, που έψαχνε τον αντικαταστάτη του Τίτο Βιλανόβα. Στις 22 Ιουλίου του 2013, ανέλαβε τους «μπλαουγκράνα», με τους οποίους κέρδισε μόνο το Σούπερ Καπ του 2013, τερματίζοντας 2ος στο πρωτάθλημα, ενώ ηττήθηκε στο τελικό του Κυπέλλου. Έγινε ο πρώτος προπονητής της Μπαρτσελόνα που έχει 16 συνεχόμενα παιχνίδια αήττητος. Σε αμοιβαία συμφωνία με τον σύλλογο, παραιτήθηκε μετά από ένα χρόνο. Από το 2014, ήταν ο εκλέκτορας της εθνικής Αργεντινής, την οποία το 2015, οδήγησε στον Τελικό του Copa América, για να ηττηθεί από την οικοδέσποινα Χιλή στα πέναλτι. Η ομάδα τερμάτισε επίσης ως φιναλίστ στο Copa América Centenario και πάλι ηττώμενη από την Χιλή στα πέναλτι. Στις 5 Ιουλίου του 2016 παραιτήθηκε από την εθνική ομάδα της Αργεντινής .
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- 1972–1980: Club Atlético Newell's Old Boys
Επαγγελματική καριέρα
- 1980–1990: Club Atlético Newell's Old Boys, 392 (35)
- 1991: Club Deportivo Tenerife, 15 (1)
- 1991–1994: Club Atlético Newell's Old Boys, 81 (2)
- 1994/95: Club Atlético Lanús,30 (3)
- 1995: Club Atlético Newell's Old Boys, 15 (0)
- 1996: O'Higgins Fútbol Club 11 (1)
- 1996: Barcelona Sporting Club, 5(0)
Σύνολο καριέρας: 538 (41)
Διεθνής
- 1981: Εθνική Νέων Αργεντινής, 2(0)
- 1991: Αργεντινή, 1 (0)
Προπονητική καριέρα
- 1998: Club Atlético Almirante Brown de Arrecifes
- 1999: Club Atlético Platense
- 2000: Instituto Atlético Central Córdoba
- 2002/03: Club Libertad
- 2003/04: Club Cerro Porteño
- 2005: Club Atlético Colón de Santa Fe
- 2005/06: Club Libertad
- 2006–2011: Παραγουάη
- 2012/13: Club Atlético Newell's Old Boys
- 2013/14: Futbol Club Barcelona
- 2014–2016 : Αργεντινή
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
Με τη Newell's Old Boys
- Πρωτάθλημα Αργεντινής: 3 (1987/88, 1990/91, Clausura 1992)
Ως προπονητής
Με την Club Libertad
- Πρωτάθλημα Παραγουάης: 3 (2002, 2003, 2006)
Με την Cerro Porteño
- Πρωτάθλημα Παραγουάης: 2004
Με την Newell's Old Boys
- Πρωτάθλημα Αργεντινής: 2013 Final
Με την Barcelona
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 2013
Προσωπικές Διακρίσεις
- Προπονητής της Χρονιάς για την Νότια Αμερική: 2007
Πηγές: gazzetta.gr, - contra.gr
