Ο Αργεντίνος αμυντικός ή και μέσος Χαβιέ Ζανέτι (Javier Zanetti Adelmar), γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1973, στο Μπουένος Άιρες. Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στην Αργεντινή, πρώτα με την Ταγιέρες και στη συνέχεια με την Μπάνφιλντ, από το 1995 έως το 2014, αγωνίστηκε στην Ίντερ του Μιλάνου, υπηρετώντας την ως αρχηγός της από το 2001. Έχοντας παίξει σε 1114 επίσημα παιχνίδια, είναι ο 5ος παίκτης από πλευράς συμμετοχών στην Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ιστορία. Επίσης, είναι ο Ξένος Παίκτης με τις Περισσότερες Συμμετοχές στην ιταλική Serie A με 615 εμφανίσεις, ενώ κατέχει την 4η θέση με τις περισσότερες εμφανίσεις στο ιταλικό πρωτάθλημα, πίσω μόνο τον Πάολο Μαλντίνι (Paolo Maldini), τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Gianluigi Buffon) και τον Φραντσέσκο Τότι (Francesco Totti). Είναι ο Ρέκορντμαν Συμμετοχών στην ιστορία της Ίντερ με 858 παιχνίδια, κατακτώντας 16 τρόπαια με την ομάδα: 5 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και 4 Σούπερ Καπ Ιταλίας, καθώς επίσης ένα Κύπελλο UEFA, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA. Είναι και ο Ρέκορντμαν Συμμετοχών ως Αρχηγός στο Τσάμπιονς Λιγκ με 82 αγώνες.
Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, έπαιξε σε 145 παιχνίδια, ο Ρέκορντμαν Συμμετοχών στην ιστορία της «αλμπιτσελέστε». Με την Αργεντινή έφτασε στον τελικό του Κόπα Αμέρικα το 2004 και το 2007 και στουε τελικούς του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών το 1995 και το 2005. Γνωστός για την ευελιξία του, ήταν το ίδιο χρήσιμος και στην αριστερή, αλλά και στη δεξιά πτέρυγα, έχοντας παίξει και στις δύο πλευρές ως full-μπακ, καθώς και σαν εξτρέμ. Μπορούσε επίσης να παίξει ως αμυντικός μέσος. Μετά την απόσυρσή του, ο σύλλογος απέσυρε τη φανέλα με το Νο 4 και τον ονόμασε αντιπρόεδρό της. Έχει ονομαστεί πρεσβευτής για τον Παιδικά Χωριά SOS στην Αργεντινή από τη FIFA, ενώ το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο «Ambrogino d'Oro» από την πόλη του Μιλάνου για τις κοινωνικές πρωτοβουλίες του. Είναι επίσης ένας Παγκόσμιος Πρέσβης των Special Olympics.
Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, έπαιξε σε 145 παιχνίδια, ο Ρέκορντμαν Συμμετοχών στην ιστορία της «αλμπιτσελέστε». Με την Αργεντινή έφτασε στον τελικό του Κόπα Αμέρικα το 2004 και το 2007 και στουε τελικούς του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών το 1995 και το 2005. Γνωστός για την ευελιξία του, ήταν το ίδιο χρήσιμος και στην αριστερή, αλλά και στη δεξιά πτέρυγα, έχοντας παίξει και στις δύο πλευρές ως full-μπακ, καθώς και σαν εξτρέμ. Μπορούσε επίσης να παίξει ως αμυντικός μέσος. Μετά την απόσυρσή του, ο σύλλογος απέσυρε τη φανέλα με το Νο 4 και τον ονόμασε αντιπρόεδρό της. Έχει ονομαστεί πρεσβευτής για τον Παιδικά Χωριά SOS στην Αργεντινή από τη FIFA, ενώ το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο «Ambrogino d'Oro» από την πόλη του Μιλάνου για τις κοινωνικές πρωτοβουλίες του. Είναι επίσης ένας Παγκόσμιος Πρέσβης των Special Olympics.
Τα πρώτα βήματα
Γεννημένος από γονείς της εργατικής τάξης, ιταλικής καταγωγής, μεγάλωσε στην περιοχή του λιμανιού, στη περιοχή Dock Sud, μια από τις πιο διαβόητες περιοχές της πόλης. Ο πατέρας του, Ροδόλφο ήταν ένας οικοδόμος και η
μητέρα του Βιολέτα Μπονατζόλα (Violeta Bonnazola) εργαζόταν ως καθαρίστρια.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε διάφορες αλάνες στα προάστια της πόλης, περνώντας
στο γήπεδο στον ελεύθερο χρόνο του. Όταν ήταν έφηβος, προσπάθησε να εγγραφεί
στα τμήματα υποδομής της Ιντεπεντιέντε, αλλά τελικά απορρίφθηκε με το
αιτιολογικό ότι του έλειπε η σωματική διάπλαση για να πετύχει στο παιχνίδι.
Αντ' αυτού, επικεντρώθηκε στο σχολείο του και εργάστηκε ως βοηθός του πατέρα
του με την οικοδομή, καθώς και δουλειές του ποδαριού, όπως την παράδοση του
γάλακτος και βοηθώντας στο παντοπωλείο ενός συγγενούς του. Μετά την απόρριψη του από την Ιντεπεντιέντε,
υπέγραψε στη Ταγιέρες ντε Ρεμέδιος ντε Εσκαλάδα, ένα σύλλογο στο Λανούς, στην
ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες, που τότε αγωνιζόταν στη Β’ Κατηγορία της
Αργεντινής. Μαζί τους, έπαιξε 33 αγώνες και σκόραρε ένα γκολ σε μόλις μια σεζόν,
πριν μετακομίσει το 1993 στην αργεντίνικη Α’ Κατηγορία, τη Primera División για
λογαριασμό της Μπάνφιλντ.
Ο 20χρονος Ζανέτι έκανε το ντεμπούτο του για την Μπάνφιλντ στις 12 Σεπτεμβρίου του 1993, σ’ έναν αγώνα εντός έδρας εναντίον της Ρίβερ Πλέιτ. Σημείωσε το πρώτο του γκολ, 17 ημέρες αργότερα εναντίον της Νιούελς Ολντ Μπόις σε έναν αγώνα που έληξε ισόπαλος 1-1. Οι εξαιρετικές επιδόσεις του για τη Μπάνφιλντ, έχουν ως αποτέλεσμα να γίνει ο πρώτος σε δημοτικότητα από τους οπαδούς στο Ελ Ταλάντρο, ενώ παράλληλα θα κερδίσει και τη πρώτη του κλήση στην εθνική ομάδα! Φυσικά, προσέλκυσε και το ενδιαφέρον των γιγάντων, της Ρίβερ Πλέιτ και της Μπόκα Τζούνιορς, αλλά αποφάσισε να παραμείνει για άλλη μια χρονιά στο σύλλογο. Το 1995, μαζί με τον συνάδελφό του Αργεντίνο κεντρικό επιθετικό της Ιντεπεντιέντε, Σεμπαστιάν Ράμπερτ (Sebastián Pascual Rambert -Ναι, αυτόν που ήλθε στον Ηρακλή το 2001!), μεταγράφηκαν στην Ιταλία, στην Ίντερ του Μιλάνου, στη πρώτη αγορά του Μάσιμο Μοράτι (Massimo Moratti) όταν ανέλαβε πρόεδρος του μεγάλου μιλανέζικου συλλόγου!
Στην Ίντερ του Μιλάνου
Βασικότατο μέλος της ομάδας για
19 ολόκληρες σεζόν και με 858 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, είναι σήμερα
ο παίκτης της ομάδας με τη πιο μακροχρόνια παρουσία και ο πρώτος σε συμμετοχές,
ξεπερνώντας τον Τζιουζέπε Μπέργκομι (Giuseppe Bergomi) με 758, στη λίστα των κορυφαίων της Ίντερ όλων των
Εποχών! Καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του με τον σύλλογο, κέρδισε 16 τρόπαια,
τα 15 εκ των οποίων υπό την αρχηγία του! Το Κύπελλο UEFA/Europa League του 1998, τα Κύπελλα Ιταλίας του 2005, του
2006, του 2010 και του 2011, το ιταλικό Σούπερ Καπ του 2005, του 2006, του 2008
και του 2010, τα πρωταθλήματα τις σεζόν 2005/06, 2006/07,
2007/08, 2008/09 και 2009/10 και το UEFA Champions League της περιόδου 2009/10!
Έπαιζε 12 χρόνια, χωρίς να έχει αποβληθεί σε κανένα αγώνα. Την πρώτη φορά που αποβλήθηκε στη καριέρα του, ήταν στις 17 Φεβρουαρίου του 1999, σ’ έναν αγώνα για το Κύπελλο Ιταλίας εναντίον της Πάρμα, αλλά έσπασε το σερί του, όταν αποβλήθηκε σε αγώνα της Serie A εναντίον της Ουντινέζε, στις 3 Δεκεμβρίου του 2011. Αυτές ήταν και οι μόνο 2 φορές που αποβλήθηκε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του στην Ίντερ! Στους «νερατζούρι», ο Ζανέτι έπαιξε υπό τις οδηγίες δεκαεννέα (19) διαφορετικών προπονητών, όντας ο μόνος παίκτης που έχει παίξει για τον σύλλογο κάτω από τόσους πολλούς προπονητές! Έκανε το ντεμπούτο του για την Ίντερ, στις 27 Αυγούστου του 1995, με τη Βιτσέντζα στο Μιλάνο. Σκόραρε το 2ο γκολ στη νίκη με 3-0 επί της Λάτσιο στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1998 στο Παρκ ντε Πρενς στο Παρίσι, τον πρώτο του τίτλο με τον σύλλογο, αφού έχει χάσει τον ίδιο τελικό την προηγούμενη σεζόν. Στις 29 Αυγούστου του 1999, βραβεύτηκε με την αρχηγία της ομάδας, παίρνοντας το περιβραχιόνιο από τον θρυλικό αμυντικό Τζιουζέπε Μπέργκομι (Giuseppe Bergomi)! Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είχε ενοχληθεί να υπογράψει για τη Ρεάλ Μαδρίτης πριν γίνει αρχηγός.
Μετά την άφιξη του Βραζιλιάνου Μαϊκόν (Maicon Douglas Sisenando), από την αρχή της σεζόν 2006/07, μεταφέρθηκε από τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα στη μεσαία γραμμή. Τελείωσε μια ξηρασία σε επίτευξη τερμάτων 4 ετών, όταν σκόραρε στις 5 Νοεμβρίου του 2006, σ’ έναν αγώνα εντός έδρας εναντίον της Άσκολι, αφού η προηγούμενη φορά που σκόραρε ήταν στις 6 Νοεμβρίου του 2002, σ’ έναν εκτός έδρας αγώνα εναντίον της Έμπολι. Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2006, εναντίον της Μπάγερν Μονάχου, έπαιξε τον 500ο επαγγελματικό του αγώνα για την Ίντερ και στις 22 Νοεμβρίου του 2006, εμφανίστηκε στον 100ο του αγώνα για τις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA, εναντίον της Σπόρτινγκ Λισαβόνας! Γιόρτασε τον 600ο του αγώνα για τους "νερατζούρι" στις 24 Σεπτεμβρίου του 2008 με μια νίκη με 1-0 επί της νεοφώτιστης Λέτσε. Λίγα λεπτά πριν από τον αγώνα, τιμήθηκε με ένα αναμνηστικό πιάτο από τον πρώην υπαρχηγό του Ιβάν Κόρδοβα (Iván Ramiro Córdoba Sepúlveda) για να σηματοδοτήσει την ειδική περίσταση.
Αν και ο Ζανέτι χαρακτηρίζεται ως αμυντικός, έπαιξε κυρίως στη μεσαία γραμμή κατά το πρώτο εξάμηνο της σεζόν 2008/09. Τις τελευταίες εβδομάδες του Οκτωβρίου του 2008, με την πορτογάλο προπονητή Ζοζέ Μουρίνιο (José Mourinho) στον πάγκο της, η Ίντερ αντιμετώπισε μια κρίση στη μεσαία γραμμή, λόγω των τραυματισμών σε βασικούς μέσους όπως ο Εστεμπάν Καμπιάσο (Esteban Cambiasso) και ο Σάλι Μουντάρι (Sulley Muntari). Αγωνίστηκε στο κέντρο για τους αγώνες εναντίον της Τζένοα και της Φιορεντίνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Μουρίνιο τον έβαζε το κέντρο λόγω της παρουσίας των Μαϊκόν, Λούσιο (Lucimar Ferreira da Silva, “Lúcio”), Βάλτερ Σάμουελ (Walter Samuel) και Κρίστιαν Κίβου (Cristian Chivu) στη τετράδα της άμυνας.
Η σεζόν 2009/10 ξεκίνησε καλά για τον Ζανέτι και την Ίντερ, ειδικά μετά από μια επιβλητική νίκη με 4-0 επί των αιωνίων αντιπάλων της Μίλαν, στο «Derby della Madonnina». Στον αγώνα εναντίον της Τζένοα, στη Γένοβα στις 17 Οκτωβρίου, ο ίδιος ξεκίνησε την αντεπίθεση που οδήγησε στο 2ο γκολ της Ίντερ, μετά από κόψιμο σε παίκτη της Τζένοα. Η Ίντερ έγινε η πρώτη ομάδα της σεζόν που θα κερδίσει με μια διαφορά 5 γκολ. Στις 24 Οκτωβρίου, έφτασε τον παίκτη θρύλο της Ίντερ, τον Τζατσίντο Φακέτι (Giacinto Facchetti) στο ρεκόρ των 476 εμφανίσεων στη Serie A, σ’ έναν αγώνα εναντίον της Κατάνια, που έληξε με νίκη 2-1 για τους «νερατζούρι». Επίσης σήμερα κατέχει το ρεκόρ συλλόγου των 149 συνεχόμενων εμφανίσεων. Η Ίντερ κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 2009/10, νικώντας στον τελικό 2-0 τη Μπάγερν Μονάχου, στις 22 Μαΐου του 2010. Αυτή ήταν η 700η εμφάνιση του Ζανέτι για την Ίντερ, που παράλληλα τον έκανε τον πρώτο παίκτη που ως αρχηγός σ’ έναν ιταλικό σύλλογο, κατακτούσε το πρωτάθλημα, το Κύπελλο Ιταλίας και το Τσάμπιονς Λιγκ!
Στις 20 Οκτωβρίου του 2010, σε ηλικία 37 ετών και 71 ημερών, έγινε ο γηραιότερος παίκτης που σκοράρει στο Champions League, πετυχαίνοντας τέρμα εναντίον της Τότεναμ, στη νίκη με 4-3 στο Giuseppe Meazza. Αυτό ήταν μόλις το δεύτερο του ποτέ γκολ στο Champions League, με το πρώτο του να σημειώνεται τον Δεκέμβριο του 1998, σε μια νίκη 2-0 εναντίον της Στουρμ Γκρατζ. Σκόραρε το ένα από τα γκολ της Ίντερ, στη νίκη τους με 3-0 επί της κορεάτικης Σεονγκνάμ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων του 2010, το οποίο τελικά κατέκτησε, αν και η Ίντερ είχε χάσει το Ευρωπαϊκό Super Cup εκείνη τη περίοδο. Στις 19 Ιανουαρίου του 2011, ξεπέρασε τον θρύλο της Ίντερ, τον Τζιουζέπε Μπέργκομι στις εμφανίσεις στη Serie A για τον σύλλογο, με τον 520ο αγώνα του, όλους για την Ίντερ! Στις 11 Μαΐου του 2011, έκανε τη 1000η του εμφάνισή ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αγωνιζόμενος για την Ίντερ εναντίον της Ρόμα, στον δεύτερο αγώνα των ημιτελικών για το Κύπελλο Ιταλίας! Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2011, έκανε το ρεκόρ εμφανίσεων όλων των εποχών στη Serie A, σ’ έναν αγώνα εναντίον της Νοβάρα, ξεπερνώντας τον Μπέργκομι.
Στις 10 Μαρτίου του 2013, έπαιξε τον 600ο αγώνα του στη Serie Α, σε μια ήττα 0-1 από τη Μπολόνια στο Giuseppe Meazza. Στις 21 Απριλίου του 2014, στην εντός έδρας νίκη με 1-0 επί της Πάρμα, ο Χαβιέ Ζανέτι έπαιξε το 1100ο του επίσημο αγώνα και έγινε ο 4ος παίκτης με τις περισσότερες εμφανίσεις όλων των εποχών. Κατέχει πλέον το ρεκόρ συμμετοχών για έναν «παίκτη-εντός-παιδιάς», πλην δηλαδή του τερματοφύλακα, στην ιστορία του ποδοσφαίρου, με 1123 παιχνίδια! Μόνον ο Βραζιλιάνος Ροζέριο Σένι (Rogério Mücke Ceni) με 1257 και ο Άγγλος Πίτερ Σίλτον (Peter Leslie Shilton) με 1362 -ΚΑΙ οι 2 τερματοφύλακες!- έχουν παίξει περισσότερα παιχνίδια! Στις 29 Απριλίου του 2014, ο πρόεδρος της Ίντερ Έρικ Τοχίρ (Erick Thohir) ανακοίνωσε ότι ο Ζανέτι θα αποσυρθεί στο τέλος της σεζόν 2013/14, για να γίνει ένας από τους διευθυντές του συλλόγου.
Το τελευταίο ανταγωνιστικό παιχνίδι του Ζανέτι, πραγματοποιήθηκε στο San Siro και ήταν μια νίκη 4-1 επί της Λάτσιο, στις 10 Μαΐου του 2014. Μπήκε ως αλλαγή για τον Τζόναθαν (Jonathan Cícero Moreira) στο 52ο λεπτό και φόρεσε ένα ειδικό περιβραχιόνιο που είχε τα ονόματα όλων των παικτών που είχε παίξει μαζί, κατά τη διάρκεια της καριέρας του στην Ίντερ. Αποσύρθηκε μετά και το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, σε μια εκτός έδρας ήττα με 1-2 από την Κιέβο Βερόνα στις 18 Μαΐου. Τον Ιούνιο του 2014 διορίστηκε Αντιπρόεδρος του συλλόγου για τα επόμενα δύο χρόνια. Στις 4 Μαΐου του 2015, κατά τη διάρκεια ενός φιλανθρωπικού αγώνα στο San Siro, με πρώην και νυν αστέρες του ποδοσφαίρου, που οργανώθηκε από τον ίδιο τον Ζανέτι για τις εναρκτήριες εκδηλώσεις της Expo-2015 στο Μιλάνο, η Ίντερ επίσημα απέσυρε τη φανέλα με το № 4!
Στην Αλμπιτσελέστε
Έκανε το ντεμπούτο του για την εθνική
ομάδα της Αργεντινής, στις 16 Νοεμβρίου του 1994, εναντίον της Χιλής, με
προπονητή τον Ντανιέλ Πασαρέλα (Daniel Alberto Passarella). Εκπροσώπησε τη χώρα
του στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1998 και του 2002 και ήταν επίσης μέλος της
ομάδας που κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην
Ατλάντα. Κλήθηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία, όπου έκανε το
ντεμπούτο του στο εναρκτήριο αγώνα της ομάδας εναντίον της Ιαπωνίας, που
τελείωσε με νίκη 1-0. Κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, σκόραρε το 2-2, ύστερα
από ένα χτύπημα φάουλ του Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν (Juan Sebastián Verón), στον
κύκλο των 16 εναντίον της Αγγλίας. Η Αργεντινή κέρδισε 4-3 στα πέναλτι, αλλά
έχασε τον προημιτελικό αγώνα με την Ολλανδία. Ήταν και στην επιλογή του Μαρσέλο
Μπιέλσα (Marcelo Bielsa) στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, παίζοντας σε όλα τα
παιχνίδια, όμως η Αργεντινή τερμάτισε 3η στον όμιλό της, παρά τη νίκη στον εναρκτήριο
αγώνα.
Γιόρτασε την 100η διεθνή συμμετοχή του, βοηθώντας την Αργεντινή να κερδίσει τον ημιτελικό του Kυπέλλου Συνομοσπονδιών της FIFA του 2005, επί του Μέξικο, στις 26 Ιουνίου του 2005, στον οποίο κέρδισε το βραβείο του Πολυτιμότερου Παίκτη του Αγώνα (MVP). Όντας βασικό μέλος της ομάδας κατά τη διάρκεια των προκριματικών, δεν κλήθηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 από τον προπονητή Χοσέ Πέκερμαν (José Pekerman) σε μια αμφιλεγόμενη απόφαση. Αντίθετα, στη θέση του κλήθηκε ο Λιονέλ Σκαλόνι (Lionel Scaloni), μια επιλογή έκπληξη, που μπέρδεψε πολλά οπαδούς και τα μέσα ενημέρωσης!
Με τον νέο προπονητή Άλφιο Μπαζίλε (Alfio Basile), κλήθηκε για ένα φιλικό αγώνα εναντίον της Γαλλίας στις 7 Φεβρουαρίου του 2007. Έπαιξε άψογα και βοήθησε τον Χαβιέ Σαβιόλα (Javier Saviola) να σκοράρει το μοναδικό γκολ του αγώνα που έδωσε στην Αργεντινή τη πρώτη της νίκη, στον δεύτερο αγώνα του Μπαζίλε. Την ίδια χρονιά ήταν υπαρχηγός της ομάδας για το Κόπα Αμέρικα του 2007, έχοντας προηγουμένως εμφανιστεί και στις διοργανώσεις του 1995, του 1999 και του 2004, φτάνοντας στον δεύτερο συνεχόμενο τελικό του Κόπα Αμέρικα. Τον Απρίλιο του 2007, τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Giuseppe Prisco. Μετά την αποχώρηση του Ρομπέρτο Αγιάλα (Roberto Fabián Ayala), του δόθηκε το περιβραχιόνιο του αρχηγού! Σε ένα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 εναντίον της Βολιβίας, στις 17 Νοεμβρίου του 2007, έγινε ο ρέκορντμαν συμμετοχών για την Αργεντινή!
Παρέμεινε η πρώτη επιλογή όταν ανέλαβε ο Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Armando Maradona), αν και ο Χαβιέ Μαστσεράνο (Javier Mascherano) ανέλαβε ως αρχηγός, μετά από αίτημα του Μαραντόνα. Παρά τη κατάκτηση του Champions League σε επίπεδο συλλόγων από την Ίντερ, ο Ζανέτι και ο συμπαίκτης του στην Ίντερ Εστεμπάν Καμπιάσο, δεν είχαν συμπεριληφθεί στην ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Αυτή η κίνηση είχε επικριθεί έντονα από ειδήμονες του ποδόσφαιρο τόσο στη Νότια Αμερική, όσο και στην Ευρώπη. Αντίθετα, ο 30χρονος Αριέλ Γκαρσέ (Ariel Garcé), ο οποίος είχε κληθεί μόνο 2 φορές τα προηγούμενα 5 χρόνια, πήρε μια συγκλονιστική επιλογή, αλλά τελικά δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό στη διοργάνωση! Στη θέση του στην αρχική 11άδα λήφθηκε από τον Γιόνας Γκουτιέρες (Jonás Gutiérrez), ο οποίος τη προηγούμενη σεζόν έπαιξε στα άκρα της μεσαίας γραμμής της Νιούκαστλ στη Β’ Κατηγορία της Αγγλίας!
Στις 20 Αυγούστου του 2010, ο προπονητής της Αργεντινής Σέρτζιο Μπατίστα (Sergio Batista), τον χρησιμοποίησε σ’ ένα φιλικό κατά της Ισπανίας. Στις 7 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς, στο Monumental, αυτός και ο συνάδελφός του, ο θρύλος Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Gabriel Omar Batistuta), τιμήθηκαν από τη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αργεντινής για την εξαιρετική τους σταδιοδρομία, με περισσότερους από 48.000 θεατές παρόντες στη γιορτή! Κλήθηκε και πάλι για το φιλικό εναντίον της Ιαπωνίας στη Σαϊτάμα, τον Οκτώβριο του 2010, αλλά αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή λόγω τραυματισμού. Ήταν μέλος της ομάδας της Αργεντινής για το Κόπα Αμέρικα του 2011 στη πατρίδα του, ξεκινώντας και στους 4 αγώνες της ομάδας, πριν αποκλειστούν από την Ουρουγουάη στα προημιτελικά. Με 5 γκολ σε 143 εμφανίσεις, κατέχει το ρεκόρ συμμετοχών στην ιστορία της εθνικής ομάδας της Αργεντινής!
Στυλ του παιχνιδιού
Έχει κερδίσει το παρατσούκλι «El
Tractor» (Το Ρυμουλκό) για την αντοχή
και το ακούραστο τρέξιμό του πάνω κάτω από τις πτέρυγες για να βοηθήσει τόσο την επίθεση όσο και
την άμυνα. Ήταν γνωστός στους συμπαίκτες του για τη συνέπεια του, τον
επαγγελματισμό του και την εξαιρετική φυσική του κατάσταση, στην οποία έχει
πιστωθεί και η παράταση της καριέρας του. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων σεζόν,
αγωνιζόταν βασικός σε πάνω από 30 παιχνίδια σε κάθε σεζόν παρά το γεγονός ότι πλησίαζε τα 40
του χρόνια! Ως αρχηγός, ήταν ένας από τους πιο σεβαστούς ακόμη και από τους οπαδούς
των αντιπάλων ομάδων για την ηγεσία του, την ήρεμη συμπεριφορά και τη συμπεριφορά
του ως αρχηγός της Ίντερ! Σε όλη την καριέρα του, 22 ολόκληρα χρόνια, πήρε μόνο
δύο κόκκινες κάρτες!
Ξεκίνησε την καριέρα του ως εξτρέμ, αλλά αργότερα μεταφέρθηκε στα μετόπισθεν, όπου έγινε ένας στρατηγικά έξυπνος και ευέλικτος παίκτη, ο οποίος ήταν σε θέση να παίζει οπουδήποτε στη μεσαία γραμμή ή στην άμυνα. Χρησιμοποιούνταν κυρίως ή ως μέσος ή ως full back και στις δύο πτέρυγες, σε όλη την καριέρα του, παρόλο που ο ίδιος έχει επίσης αποδώσει εξαιρετικά ως κεντρικός αμυντικός, σκούπα, είτε ως κεντρικός ή αμυντικός μέσος. Είχε ακόμη παίξει σε πιο επιθετικό ρόλο σε ορισμένες περιστάσεις. Έχει επαινεθεί για την αποφασιστικότητα, την συνέπεια και τη προσφορά του, καθώς και την πειθαρχία του και τη μακροζωία, που έχει αποδοθεί στην επιμέλεια του στις προπονήσεις!
Προσωπική ζωή
Στις 23 Δεκεμβρίου του 1999, παντρεύτηκε
την παιδιόθεν φίλη του Paula De la Fuente, κόρη ενός καθηγητή του πανεπιστημίου
του Μπουένος Άιρες. Συναντήθηκαν όταν αυτός ήταν 19 και εκείνη 14, και
ημερομηνία επτά χρόνια πριν από το γάμο τους! Ζουν κοντά στη λίμνη Κόμο και έχουν
επίσης ένα εστιατόριο που ονομάζεται « El Gaucho» στο Μιλάνο στην περιοχή Navigli, μια δημοφιλή
τουριστική περιοχή. Η Paula εργάζεται ως φωτογράφος. Το ζευγάρι έχει μια κόρη,
την Sol (γεν. 11 Ιουνίου του 2005) και δύο γιους, τον Ignacio (γεν. το 2008)
και τον Tomas (γεν. 9 Μαΐου του 2012). Είναι ένας αφοσιωμένος καθολικός και μετά
την εκλογή του συμπατριώτη του Πάπα Φραγκίσκου, το 2013 κλήθηκε στο Βατικανό
για ένα ακροατήριο μαζί του!
Είναι στενοί φίλοι με τον Ολλανδό
ποδοσφαιριστή Γουέσλι Σνάιντερ ( Wesley Sneijder), στον οποίο μάλιστα ενέπνευσε
στον καθολικισμό! Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Sergio, είναι πρώην τερματοφύλακας. Δεν έχει καμιά σχέση με
τον Κριστιάνο Ζανέτι (Cristiano Zanetti), έναν Ιταλό, πέραν του ότι υπήρξαν
συμπαίκτες στην Ίντερ για μια πενταετία. Είναι πρεσβευτής της FIFA για τα
Παιδικά Χωριά SOS στην Αργεντινή και έχει δηλώσει την υποστήριξή του για τους μεξικάνους αντάρτες Ζαπατίστας.
Κοινωνική δράση
Έχει επίσης δείξει κοινωνική
συνείδηση, όταν ως απάντηση στην οικονομική κρίση του 2001 στην Αργεντινή, η οποία
έριξε εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια, ο Χαβιέ Ζανέτι, με τη σύζυγό του Paula,
δημιούργησε το «Fundación Pupi» (είναι το παρατσούκλι του από όταν έπαιζε στη
πατρίδα του) στην Αργεντινή για την κοινωνική ένταξη των φτωχών παιδιών. Ο
στόχος της οργάνωσης είναι να βοηθήσει τα παιδιά που έμειναν εξαθλιωμένα από
την οικονομική κρίση της χώρας, δίνοντάς τους ευκαιρίες εκπαίδευσης, καθώς και
τη φροντίδα των διατροφικών αναγκών τους! Ο ίδιος εξηγεί:
«Όταν κοιτάζω πίσω στην παιδική ηλικία μου, πολλές συγκεκριμένες σκηνές έρχονται στο μυαλό μου, καλές και κακές. Είχα μια δύσκολη παιδική ηλικία και ακόμα κι αν δεν ζω στη χώρα μου σήμερα, ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει εκεί και το καταστροφικό αποτέλεσμα αυτού είναι που κρατά φτωχότερα τα παιδιά μας. Πάντα πίστευα ότι οι δημόσιες δράσεις μας πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη κοινωνική μας ευθύνη»
Μαζί με τον Εστεμπάν Καμπιάσο, ίδρυσαν τη φιλανθρωπική ένωση «Leoni di Potrero» για να βοηθήσουν μικρά παιδιά με προβλήματα κοινωνικής απομόνωσης και δυσκολίες συντονισμού των κινήσεων να ασχοληθούν με τον αθλητισμό! Είπε ότι «αυτό το πνεύμα βρίσκεται στη βάση όλων των πρωτοβουλιών της Ίντερ για τους νέους», συνεχίζοντας «Πρέπει πάντα να υπάρχουν τιμές στην καρδιά του αθλητισμού και αυτό είναι που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά.»
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1992/93: Club Atlético Talleres de Remedios de Escalada, 33 (1)
- 1993–1995: Club Atlético Banfield, 66 (4)
- 1995–2014: Football Club Internazionale Milano,
615 (12)
Σύνολο καριέρας: 714 (17)
Διεθνής
- 1996: Εθνική Ελπίδων Αργεντινής, 12 (0)
- 1994–2011: Αργεντινή, 143, (5)
Αγωνιστικά Στατιστικά
- Πρωτάθλημα Ιταλίας: 615 παρουσίες, 12 γκολ
- Κύπελλο Ιταλίας: 70 παρουσίες, 3 γκολ
- Σούπερ Καπ Ιταλίας: 7 παρουσίες
- UEFA Champions League: 105 παρουσίες, 2 γκολ
- Κύπελλο UEFA: 53 παρουσίες, 3 γκολ
- Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA: 2 παρουσίες, 1 γκολ
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 8 παρουσίες, 1 γκολ
- Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA (Confederations Cup): 8 παρουσίες
- Copa América: 22 παρουσίες
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Inter
- Πρωτάθλημα Ιταλίας: 5 (2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10)
- Κύπελλο Ιταλίας: 4 (2004/05, 2005/06, 2009/10, 2010/11)
- Σούπερ Καπ Ιταλίας: 4 (2005, 2006, 2008, 2010)
- UEFA Champions League: 2009/10
- Κύπελλο UEFA: 1997/98
- Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA: 2010
Διεθνείς
Με την Αργεντινή
- Copa America: φιναλίστ 2 (2004, 2007)
- Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA (Confederations Cup): φιναλίστ 2 (1995, 2005)
- Ολυμπιακοί Αγώνες: φιναλίστ το 1996 στην Ατλεντα
- Παναμερικανικοί Αγώνες: 1995
Προσωπικές Διακρίσεις
- Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Παικτών του Κόσμου που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA
- Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς από την UEFA: 5 (2003, 2007, 2008, 2009, 2010)
- Διεθνές Βραβείο Επιτευγμάτων Καριέρας "Gaetano Scirea": 2010
- Χρυσό Παπούτσι: 2011, ως ένας Θρύλος του Ποδοσφαίρου
- Διεθνές Βραβείο Giacinto Facchetti: 2012
