O Ουρουγουανός κεντρικός ή και αριστερός ακραίος αμυντικός, Πάολο Μοντέρο (Rónald Paolo Montero Iglesias), γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1971, στη πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, το Μοντεβιδέο. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ουρουγουάη με την Πενιαρόλ το 1990, πριν μετακομίσει στην ιταλική Αταλάντα το 1992. Ακολούθησε η Γιουβέντους το 1996, για την οποία αγωνίστηκε μέχρι το 2005, κερδίζοντας 4 τίτλους της ιταλικής Serie A, μεταξύ άλλων τροπαίων. Σκληροτράχηλος μπακ, ήταν ιδιαίτερα μαχητικός, διέθετε αντίληψη και γρηγοράδα, είχε καίριες τοποθετήσεις, ενώ δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει δύναμη προκειμένου να ανακόψει τους αντιπάλους του, ενώ πολλές φορές, το παιχνίδι του χαρακτηρίστηκε υπέρμετρα σκληρό! Κατά την 13χρονη και άκρως επιτυχημένη παρουσία του στο ιταλικό πρωτάθλημα, αντίκρισε την κόκκινη κάρτα , ούτε λίγο ούτε πολύ, δεκαέξι (αριθμητικώς: 16) φορές. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Αργεντινή για λογαριασμό της Σαν Λορέντζο. Το 2006 επέστρεψε στη Πενιαρόλ, όπου και αποχώρησε το 2007. Σε διεθνές επίπεδο εκπροσώπησε την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών της FIFA του 1997, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και στο Κόπα Αμέρικα του 2004, σημειώνοντας 5 γκολ σε 61 εμφανίσεις.
Γεννημένος
σε μια άκρως ποδοσφαιρική οικογένεια, μιας και πατέρας του είναι ο παλαιός διεθνής,
με παρουσία στα Μουντιάλ του 1970 και 1974, Ουρουγουανός αμυντικός, Χούλιο
Μοντέρο-Καστίγιο (Julio César Montero Castillo), γνωστός μας από τους αγώνες
του Παναθηναϊκού με τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο για το Διηπειρωτικό Κύπελλο του
1971, σαν παιδί, έπρεπε να διατηρήσει καλούς βαθμούς στο σχολείο, αλλιώς ο
πατέρας του δεν θα του επέτρεπε την ενασχόληση με το ποδόσφαιρο! Έχοντας ξεκινήσει από την ομάδα Νέων της, πρωτόπαιξε
επαγγελματικά ποδόσφαιρο, το 1990 στην μεγάλη ομάδα της πατρίδας του, τη Πενιαρόλ.
Έμεινε στο ρόστερ των «αουρινέγκρος» έως το 1992, παίρνοντας αρκετές ευκαιρίες
να αναδείξει το ταλέντο του, έχοντας 34 συμμετοχές και ένα γκολ. Στη συνέχεια, διέσχισε τον Ατλαντικό και υπέγραψε στην
Αταλάντα.
 |
| Equipo del 27 de octubre de 1991: Goncálvez, Álvez, Panzardo, Dorta, Andrés Martínez, Domínguez, Manteca Martínez, Sánchez, Paulinho, Cedrés y Montero |
Αμέσως με τη μεταγραφή του, στους «νερατζούρι» του Μπέργκαμο, πήρε θέση βασικού στην ενδεκάδα τους, κάνοντας 27 εμφανίσεις τη πρώτη του σεζόν, με 2 γκολ. Στη δεύτερη σεζόν του με τον σύλλογο, κατάφερε 30 εκκινήσεις, ωστόσο στο τέλος της περιόδου, βίωσε τον υποβιβασμό στη Serie Β. Παρέμεινε στη δύναμή της και τη βοήθησε αποφασιστικά να επανέλθει άμεσα στη «μεγάλη» κατηγορία, εμφανιζόμενος σε 34 παιχνίδια, σκοράροντας και 2 γκολ! Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1995/96 στη Serie A, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, κάνοντας μόλις 23 εμφανίσεις. Έχοντας εντυπωσιάσει με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις αυτή τη τετραετία, ύστερα από 114 παιχνίδια και 4 γκολ για τη «Θεά», έκανε την πολυαναμενόμενη μεταγραφή του στη «Γηραιά Κυρία» του ιταλικού ποδοσφαίρου, τη Γιουβέντους!
Ο Λατινοαμερικάνος, ανήκε για 9 συναπτές σεζόν στη δύναμη
των «μπιανκονέρι»! Στο διάστημα αυτό, η Γιουβέντους ήταν κυρίαρχη τόσο στο
εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο και θεωρήθηκε ότι είχε τη κορυφαία
αμυντική γραμμή στον κόσμο εκείνη την εποχή! Ο Πάολο Μοντέρο υπήρξε μέλος μιας εντυπωσιακά
απροσπέλαστης άμυνας, έχοντας εξαιρετική συνεργασία με τους Τσίρο Φεράρα (Ciro Ferrara), Μαρκ Ιουλιάνο (Mark Iuliano), Τζιανλούκα Πεσότο (Gianluca Pessotto), Λιλιάν Τουράμ (Lilian Thuram), Αλεσάντρο Μπιριντέλι (Alessandro Birindelli), Ιγκόρ Τούντορ (Igor Tudor), Τζιανλούκα Ζαμπρότα (Gianluca Zambrotta), Νίκολα Λεγκροτάλιε (Nicola Legrottaglie) και τον Φάμπιο Καναβάρο (Fabio
Cannavaro)! Κατά τη διάρκεια του 10ετούς θητείας του με τον σύλλογο, πανηγύρισε την κατάκτηση 4 πρωταθλημάτων και 3
Σούπερ Καπ Ιταλίας, καθώς επίσης, ενός Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, το 1996 και ενός
Διηπειρωτικού Κυπέλλου την ίδια χρονιά! Επιπλέον, αγωνίστηκε σε 3 τελικούς
Τσάμπιονς Λιγκ με τη μεγάλη ομάδα του Τορίνο, το 1997, το 1998 και το 2003, φεύγοντας
όμως σε όλες τις περιπτώσεις με σκυμμένο το κεφάλι από το γήπεδο, κάτι που
συνέβη και σε 2 τελικούς του Κυπέλλου Ιταλίας! Πήρε μέρος σε πάνω από 200
εμφανίσεις για τη Γιουβέντους , σκοράροντας ένα γκολ στο πρωτάθλημα. Στον
τελικό του UEFA Champions League του 2003, ήταν ένας από τους τρεις
παίκτες που έχασαν το πέναλτι στη διαδικασία.
Χρίστηκε 61 φορές διεθνής και σημείωσε 5 τέρματα, ενώ διετέλεσε και
αρχηγός της εθνικής ομάδας της πατρίδας του. Πήρε μέρος στο Κύπελλο
Συνομοσπονδιών της FIFA του 1997, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και στο Κόπα Αμέρικα του 2004.
Έχοντας εργαστεί ως ατζέντης ποδοσφαιριστών, το 2014, ανέλαβε υπηρεσιακός προπονητής στη Πενιαρόλ, το 2016 ήταν προπονητής στη Κολόν της Σάντα Φε στην Αργεντινή και το 2017 στη Ροζάριο Σεντράλ.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · 1990: Club Atlético Peñarol
Επαγγελματική καριέρα
- · 1990–1992: Club Atlético Peñarol, 34 (1)
- · 1992–1996: Atalanta Bergamasca Calcio, 114 (4)
- · 1996–2005: Juventus Football Club, 186 (1)
- · 2005/06: Club Atlético San Lorenzo de Almagro, 14 (1)
- · 2006/07: Club Atlético Peñarol, 26 (1)
Σύνολο καριέρας: 374 (8)
Διεθνής
- · 1991–2005: Ουρουγουάη, 61 (5)
Προπονητική καριέρα
- · 2014: Club Atlético Peñarol (υπηρεσιακός)
- · 2016- : Club Atlético Boca Unidos
- · : Club Atlético Colón de Santa Fe
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με τη Juventus
- ·
Πρωτάθλημα
Ιταλίας: 4 (1996/97, 1997/98, 2001/02, 2002/03 και επιλαχών: 2 (1999–2000, 2000/01)
- · Κύπελλο Ιταλίας: φιναλίστ: 2 (2001/02, 2003/04)
- · Σούπερ Καπ Ιταλίας: 3 (1997, 2002, 2003) και φιναλίστ 1998
- · UEFA Champions League: φιναλίστ: 3 (1996/97, 1997/98, 2002/03)
- · Ευρωπαϊκό Super Cup: 1996
- · Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1996
- · UEFA Intertoto Cup: 1999
Στοιχεία από το balleto.gr
