Ο Γερμανός επιθετικός μέσος, Αντρέας Μέλερ (Andreas “Andy” Möller), γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1967, στη Φρανκφούρτη. Σε συλλογικό επίπεδο, έπαιξε σε 3 διαφορετικές περιόδους για την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, σε άλλες 2 συνολικής διάρκειας 8 ετών για την Μπορούσια Ντόρτμουντ, που ήταν και οι πιο αξιόλογες της καριέρας του, ενώ αγωνίστηκε ακόμα για μια διετία στη Γιουβέντους και για 3 σεζόν, κλείνοντας την καριέρα του, στην Σάλκε. Στη πρώτη θητεία του με τη Ντόρτμουντ, κατέκτησε το Κύπελλο Γερμανίας, ενώ όταν πήγε στη Γιουβέντους, κατέκτησε το Κύπελλο UEFA του 1993. Μετά την επιστροφή του στη Ντόρτμουντ, κατέκτησε αρκετούς τίτλους με τον σύλλογο, με αποκορύφωμα το Champions League του 1997, ενώ ακολούθησε η κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου αργότερα εκείνο το έτος. Με την Σάλκε, κατέκτησε 2 Κύπελλα Γερμανίας. Με τη γερμανική εθνική ομάδα, αγωνίστηκε 85 φορές, σκόραρε 29 γκολ και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1990 και το Euro του 1996. Έπαιξε ακόμη στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1994 και του 1998, καθώς και στο Euro του 1992, όπου ήταν φιναλίστ.
Ξεκίνησε την
καριέρα του από τα τμήματα υποδομής του
μεγάλου συλλόγου της γενέτειράς του, της Άιντραχτ Φρανκφούρτης, αγωνιζόμενος ως
μέσος από το 1981. Το 1985 κατέκτησε το Γερμανικό Πρωτάθλημα Α-Νέων και στο
ίδιο έτος εντάχθηκε στους επαγγελματίες του συλλόγου. Το πρώτο του παιχνίδι στο
υψηλότερο επίπεδο του γερμανικού ποδοσφαίρου, έγινε τη τελευταία αγωνιστική ημέρα
της περιόδου 1985/86, στην ήττα 0-1 από το Αμβούργο, στις 26 Απριλίου του 1986.
Την επόμενη σεζόν συμμετείχε σε 22 αγώνες, συμμετέχοντας όλο και περισσότερο
στη δομή της ομάδας και την 3η αγωνιστική, εναντίον της ΚαΪζερσλάουτερν,
σκόραρε το πρώτο του επαγγελματικό γκολ, ισοφαρίζοντας τον αγώνα σε 2-2, που ήταν
και το μόνο του γκολ στη σεζόν. Το 1987/88, ο νεαρός εξελίχθηκε σε έναν
κορυφαίο performer. Στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν, εναντίον της Λεβερκούζεν,
σκόραρε δύο φορές.
Κατά την διάρκεια της χειμερινής διακοπής της Μπουντεσλίγκα,
τη περίοδο 1987/88, ύστερα από σχεδόν δυόμιση χρόνια φορώντας τη φανέλα των
«Αετών», έχοντας σκοράρει 5 γκολ σε 35 παιχνίδια, μεταγράφηκε στη Μπορούσια του
Ντόρτμουντ, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του playmaker. Έκανε ντεμπούτο, σε μια ήττα εντός
έδρας 1-2 από τη Μπόχουμ. Τη 26η αγωνιστική της σεζόν 1987/88, σ’
ένα παιχνίδι εναντίον της Σάλκε, πήρε την πρώτη και μοναδική κόκκινη κάρτα της καριέρας
του. Τη περίοδο 1988/89 έφτασε με την
ομάδα στον τελικό του γερμανικού Κυπέλλου, εναντίον της Βέρντερ Βρέμης, το οποίο και κατέκτησε,
ύστερα από τη νίκη με 4-1! Είχε γενικά δύο «γεμάτες» σεζόν στους
«κιτρινόμαυρους», συμμετέχοντας σε 75 παιχνίδια τους, σκοράροντας 24 γκολ. Επέστρεψε
στην Άιντραχτ, όπου πέρασε άλλες 2 σεζόν, παίζοντας σε 69 αγώνες με 28 τέρματα,
σκοράροντας 16 γκολ στην Μπουντεσλίγκα, τη πρώτη σεζόν μετά την επιστροφή του, κάνοντας
ρεκόρ καριέρας!
Τη σεζόν 1992/93, έφυγε και πάλι από την Άιντραχτ, υπογράφοντας
για την ιταλική Γιουβέντους. Αποτέλεσε για δύο περιόδους βασικό στέλεχος των
«μπιανκονέρι», υπό τον Τζιοβάνι Τραπατόνι (Giovanni Trapattoni), έχοντας
συμμετοχή σε 56 συναντήσεις τους με 19 γκολ, κατακτώντας μάλιστα μαζί τους το
Κύπελλο UEFA του 1993, με συνολικό σκορ 6-1 στις διπλές αναμετρήσεις εναντίον της …
Μπορούσια Ντόρτμουντ (3-1 στο Τορίνο στις 5 Μαΐου και 3-0 στο Ντόρτμουντ στις 19
του ίδιου μήνα), σκοράροντας μάλιστα το 3ο γκολ στο Ντόρτμουντ! Αν
και απέδωσε καλά στη Γιουβέντους, όντας πια στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία, αποφάσισε
το καλοκαίρι του 1994 να επιστρέψει στη Γερμανία, υπογράφοντας για δεύτερη φορά στην Μπορούσια Ντόρτμουντ (!)
και έγινε με μιας ο ηγέτης της ομάδας της Βεστφαλίας!
Η δεύτερη θητεία του διήρκεσε έως το 2000, με τον Μέλερ
να αναδεικνύεται σε κορυφαία μονάδα της ομάδας, διατελώντας και αρχηγός της,
καταγράφοντας 153 συμμετοχές με 47 γκολ. Πυροδότησε μια αντιπαράθεση στη Γερμανία,
όταν στις 13 Απριλίου του 1995, εναντίον της Καρλσρούης, «βούτηξε»
-κυριολεκτικά- στην περιοχή εκβιάζοντας το πέναλτι! Στο γεγονός δόθηκε ιδιαίτερη
σημασία στη Γερμανία, προκαλώντας την αγανάκτηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Του
κόλλησαν το παρατσούκλι «SchwalbenMöller» (Ο Δύτης Μέλερ), τιμωρήθηκε για δύο
παιχνίδια και του επιβλήθηκε πρόστιμο 10.000 γερμανικών μάρκων από την
Ομοσπονδία. Πανηγύρισε τη κατάκτηση 2 πρωταθλημάτων (1994/95, 1995/96) και
ισάριθμων γερμανικών Σούπερ Καπ (1995, 1996), ενώ η μεγαλύτερη επιτυχία του σε
συλλογικό επίπεδο, ήταν η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 1996/97, ύστερα
από τη νίκη με 3-1 στον τελικό της 28ης Μαΐου του 1997, εναντίον της … Γιουβέντους,
στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου! Κατέκτησε επίσης και το Διηπειρωτικό Κύπελλο αυτής
της χρονιάς! Τη τελευταία του σεζόν, έκανε μόνο 18 εμφανίσεις και
αντικαταστάθηκε 7 φορές, κυρίως λόγω
τραυματισμών, αλλά και του ανταγωνισμού.
Το 2000, άφησε για 2η φορά το «Βεστφάλεν», επιλέγοντας να ενταχθεί
στην... «αιώνια» αντίπαλο της Ντόρτμουντ, τη Σάλκε! Αγωνίστηκε στους
«βασιλικούς μπλε» για 3 περιόδους, με τη Σάλκε να τερματίζει στο τέλος της
σεζόν 2000/01, στη 2η θέση στην Μπουντεσλίγκα, κατακτώντας και το
γερμανικό Κύπελλο, κάτι που επανέλαβε και την επόμενη σεζόν. Μετά από δύο καλές
χρονιές, ακολούθησε η περίοδος 2002/03, που αγωνιζόταν και πάλι το περισσότερο
ως αναπληρωματικός, παίζοντας σε 22 παιχνίδια, ενώ αντικαταστάθηκε στα 9 από
αυτά. Συνολικά, συμμετείχε σε 86 ματς της Σάλκε, σημειώνοντας 6 τέρματα.
Τη περίοδο 2003/04 επέστρεψε για τρίτη φορά στη σταδιοδρομία
του στη πρωτεύουσα της Έσσης, στον σύλλογο που ξεκίνησε, την Άιντραχτ
Φρανκφούρτης, η οποία είχε μόλις επανέλθει στην Μπουντεσλίγκα. Αν και
αντιμετωπίστηκε ως λυτρωτής, γρήγορα απογοήτευσε,
παίζοντας μόνο 11 παιχνίδια πρωταθλήματος (μόλις 2 φορές βασικός), μη
καταφέρνοντας να αποτρέψει τον εκ νέου υποβιβασμό του συλλόγου! Το τελευταίο
επαγγελματικό του παιχνίδι, ήταν στις 28
Φεβρουαρίου του 2004, στη 3-1 νίκη επί
της Γκλάντμπαχ. Στις 2 Μαρτίου ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.
Συνολικά, στη Μπουντεσλίγκα πήρε μέρος σε 429 παιχνίδια και σημείωσε 110 γκολ.
Χρίσθηκε 85 φορές διεθνής, σε 4 παιχνίδια αρχηγός της γερμανικής
ομάδας και σημείωσε 29 γκολ. Κατέκτησε με τα «πάντσερ» το Παγκόσμιο Κύπελλο του
1990 και το Euro του 1996. Στο Μουντιάλ της Ιταλίας, μπήκε σε 2 παιχνίδια ως
αλλαγή, ενώ δεν συμμετείχε στον τελικό. Το ίδιο συνέβη και με τον τελικό του
1996, λόγω τιμωρίας όμως, αφού συμπλήρωσε 2 κίτρινες κάρτες στον ημιτελικό με
την Αγγλία! Σε αυτόν τον αγώνα, στον οποίο ήταν και ο αρχηγός, στη διαδικασία
των πέναλτι που ακολούθησε την ισοπαλία 1-1 του κανονικού αγώνα και της
παράτασης, ήταν ο άνθρωπος που σκόραρε το τελευταίο κρίσιμο πέναλτι,
αντιγράφοντας μάλιστα τη πόζα-νταηλίκι του Πολ Γκασκόιν (Paul John Gascoigne) στον
επακόλουθο πανηγυρισμό του! Συμμετείχε ακόμη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992
και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1994 και του 1998.
Ο Αντρέας Μέλερ υπήρξε ένας ταλαντούχος, ευπροσάρμοστος και πλήρης επιθετικός μέσος, που ήταν γνωστός για το εύρος των μεταβιβάσεων, την δημιουργικότητα, την αντίληψη του παιχνιδιού, τις τεχνικές ικανότητές του, καθώς και για την ικανότητά του να κερδίζει πρώτες μπαλιές και να σουτάρει δυνατά και με τα δύο πόδια. Εκτός από τις δημιουργικές του ικανότητές του, ήταν γνωστός για το σκοράρισμα και την ικανότητά του στον αέρα, προσόντα που του επέτρεψαν να αναπτυχθεί σε πιο προχωρημένους ρόλους, ως δεύτερος επιθετικός ή ακόμα και ως περιφερειακός/ακραίος επιθετικός. Μεγάλο ταλέντο, διακρίθηκε ακόμη για τις εξάρσεις του, ειδικά στην δεύτερη περίοδό του στη Ντόρτμουντ, την ταχύτητα του, γι’ αυτό και το παρατσούκλι «Τurbo», τις θεαματικές ενέργειες, ενώ ήταν και εξαιρετικός εκτελεστής φάουλ και πέναλτι. Είχε όμως και το μειονέκτημά του που ήταν η έλλειψη σταθερότητας, αφού υπήρχαν ματς που -κυριολεκτικά- χανόταν! Μπορεί να κέρδισε πολλούς και σημαντικούς τίτλους, τόσο με την εθνική του ομάδα, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, αλλά γενικά θεωρείται δεν έδειξε τις πραγματικές του δυνατότητες.
Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ανέλαβε τον Ιούνιο
του 2007 πρώτος προπονητής στη Βικτόρια Ασάφενμπουργκ και αργότερα, από το 2008
έως το 2011, ήταν αθλητικός διευθυντής στην Κίκερς Όφενμπαχ. Από το 2015 είναι
βοηθός προπονητή στην εθνική Ουγγαρίας.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
·1973–1981: Ballspiel Club Schwarz Weiß 1919
Frankfurt
Τη περίοδο 2003/04 επέστρεψε για τρίτη φορά στη σταδιοδρομία
του στη πρωτεύουσα της Έσσης, στον σύλλογο που ξεκίνησε, την Άιντραχτ
Φρανκφούρτης, η οποία είχε μόλις επανέλθει στην Μπουντεσλίγκα. Αν και
αντιμετωπίστηκε ως λυτρωτής, γρήγορα απογοήτευσε,
παίζοντας μόνο 11 παιχνίδια πρωταθλήματος (μόλις 2 φορές βασικός), μη
καταφέρνοντας να αποτρέψει τον εκ νέου υποβιβασμό του συλλόγου! Το τελευταίο
επαγγελματικό του παιχνίδι, ήταν στις 28
Φεβρουαρίου του 2004, στη 3-1 νίκη επί
της Γκλάντμπαχ. Στις 2 Μαρτίου ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.
Συνολικά, στη Μπουντεσλίγκα πήρε μέρος σε 429 παιχνίδια και σημείωσε 110 γκολ.
Χρίσθηκε 85 φορές διεθνής, σε 4 παιχνίδια αρχηγός της γερμανικής
ομάδας και σημείωσε 29 γκολ. Κατέκτησε με τα «πάντσερ» το Παγκόσμιο Κύπελλο του
1990 και το Euro του 1996. Στο Μουντιάλ της Ιταλίας, μπήκε σε 2 παιχνίδια ως
αλλαγή, ενώ δεν συμμετείχε στον τελικό. Το ίδιο συνέβη και με τον τελικό του
1996, λόγω τιμωρίας όμως, αφού συμπλήρωσε 2 κίτρινες κάρτες στον ημιτελικό με
την Αγγλία! Σε αυτόν τον αγώνα, στον οποίο ήταν και ο αρχηγός, στη διαδικασία
των πέναλτι που ακολούθησε την ισοπαλία 1-1 του κανονικού αγώνα και της
παράτασης, ήταν ο άνθρωπος που σκόραρε το τελευταίο κρίσιμο πέναλτι,
αντιγράφοντας μάλιστα τη πόζα-νταηλίκι του Πολ Γκασκόιν (Paul John Gascoigne) στον
επακόλουθο πανηγυρισμό του! Συμμετείχε ακόμη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992
και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1994 και του 1998.
Διεθνής
