Ο Γιουγκοσλάβος, σέρβικης καταγωγής, μεσοεπιθετικός, Μίλινκο Πάντιτς (Milinko Pantić), γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1966 στη Λοζνίτσα, μια πόλη 20.000 κατοίκων της δυτικής Σερβίας, στη δεξιά όχθη του ποταμού Ντρίνα. Πέρασε τις πρώτες 6 περιόδους της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην Παρτιζάν Βελιγραδίου από το 1985 ως το 1990 και στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας για την σεζόν 1990/91. Στη συνέχεια μετακόμισε στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπου έπαιξε μέχρι το 1995 για λογαριασμό του Πανιωνίου. Απέκτησε πολλούς φίλους και έγινε η σημαία της «κυανέρυθρης» εξέδρας όταν, το καλοκαίρι του 1992, που ο Πανιώνιος υποβιβάστηκε στη Β΄ Εθνική, αποφάσισε να μείνει, βοηθώντας τον να επανέλθει στη φυσική του θέση, στην Α΄ Εθνική.
Από τη θητεία του στο ελληνικό πρωτάθλημα έγινε περισσότερο γνωστός και σε ηλικία σχεδόν 29 ετών, μεταγράφηκε στο Ατλέτικο Μαδρίτης, από εισήγηση του Ραντόμιρ Αντίτς (Radomir Antić), ο οποίος τον γνώριζε από τις ημέρες του στην Παρτιζάν. Έμεινε τρεις σεζόν στους «ροχιμπλάνκος», έγραψε ιστορία και έγινε άγαλμα, αφού προσέφερε το επιπλέον πλεονέκτημα, βοηθώντας την Ατλέτικο στην κατάκτηση του ισπανικού double κατά την περίοδο 1995/96, συμβάλλοντας με 10 γκολ σε 41 εμφανίσεις, εκπληκτική απόδοση και αμέτρητες ασίστ. Στο Champions League του 1996/97, σημείωσε 5 γκολ, τερματίζοντας ως ο Κορυφαίος Σκόρερ του τουρνουά, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικός παίκτης της Ατλέτικο Μαδρίτης που το έχει πετύχει. Μετακόμισε στη Χάβρη το καλοκαίρι του 1998 και μετά από μια σεζόν, το καλοκαίρι του 1999, επέστρεψε στον Πανιώνιο όπου πέρασε το τελευταίο έτος της καριέρας του. Κέρδισε 2 διεθνείς συμμετοχές για την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας το 1996.
Από τη θητεία του στο ελληνικό πρωτάθλημα έγινε περισσότερο γνωστός και σε ηλικία σχεδόν 29 ετών, μεταγράφηκε στο Ατλέτικο Μαδρίτης, από εισήγηση του Ραντόμιρ Αντίτς (Radomir Antić), ο οποίος τον γνώριζε από τις ημέρες του στην Παρτιζάν. Έμεινε τρεις σεζόν στους «ροχιμπλάνκος», έγραψε ιστορία και έγινε άγαλμα, αφού προσέφερε το επιπλέον πλεονέκτημα, βοηθώντας την Ατλέτικο στην κατάκτηση του ισπανικού double κατά την περίοδο 1995/96, συμβάλλοντας με 10 γκολ σε 41 εμφανίσεις, εκπληκτική απόδοση και αμέτρητες ασίστ. Στο Champions League του 1996/97, σημείωσε 5 γκολ, τερματίζοντας ως ο Κορυφαίος Σκόρερ του τουρνουά, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικός παίκτης της Ατλέτικο Μαδρίτης που το έχει πετύχει. Μετακόμισε στη Χάβρη το καλοκαίρι του 1998 και μετά από μια σεζόν, το καλοκαίρι του 1999, επέστρεψε στον Πανιώνιο όπου πέρασε το τελευταίο έτος της καριέρας του. Κέρδισε 2 διεθνείς συμμετοχές για την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας το 1996.
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στη γενέτειρά του και η θέση του ήταν επιτελικός μέσος.
Διακρινόταν ιδιαίτερα στην οργάνωση του παιχνιδιού και στην τροφοδοσία των
επιθετικών. Ήταν καλός εκτελεστής φάουλ και κόρνερ. Ως επαγγελματίας
ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στην Παρτιζάν Βελιγραδίου από το 1985 ως το 1990 και
στην Ολύμπια της Λιουμπλιάνα, τη περίοδο 1990/91. Στη συνέχεια, μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, έπειτα από
εισήγηση του, τότε, προπονητή του συλλόγου, Μόμτσιλο Βούκοτιτς (Momčilo Vukotić),
εκμεταλλευόμενος ότι στην Παρτιζάν, δεν έβρισκε θέση βασικού. Ήταν 25 ετών και
έψαχνε τρόπο να αποκτήσει αγωνιστική διάρκεια. Στον κόσμο του Πανιωνίου έκανε
αμέσως «κλικ», με τους οπαδούς να του «κολλούν» το παρατσούκλι «Σόλε». Όπως
διαβάζουμε στο επίσημο σάιτ της ΠΑΕ, υπάρχουν δύο... σενάρια για τους
λόγους. Ο ένας ήταν ότι έκανε συνεχώς
σόλο και ο άλλος από το «Σόλε μίο»! «10άρι» από τα λίγα, με τρομερή τεχνική,
απίστευτα στημένα και μπαλιές, καθώς και εκπληκτική αντίληψη του παιχνιδιού. Έκανε ντεμπούτο σε ένα ματς με τον Ηρακλή στη
Θεσσαλονίκη και από τότε ... δεν βγήκε από την 11άδα! Την πρώτη του χρονιά
έπαιξε 32 φορές και σημείωσε 11 γκολ. Στην ομάδα της Νέας Σμύρνης αγωνίστηκε με
επιτυχία έως το 1995 και απέκτησε πολλούς φίλους.
Έγινε η σημαία του «κυανέρυθρου» κόσμου, όταν το καλοκαίρι του 1992, έκανε μία κίνηση που τον έκανε ακόμα πιο αγαπητό στον κόσμο! Με τον υποβιβασμό του Πανιωνίου στη Β΄ Εθνική, αποφάσισε να μείνει στη Νέα Σμύρνη και να βοηθήσει τον σύλλογο να επανέλθει στη φυσική του θέση, κλείνοντας τα αυτιά του στις προτάσεις από τις υπόλοιπες ομάδες της Α΄ Εθνικής. Τίμησε το λόγο του, σημείωσε 10 γκολ και οδήγησε τον «Ιστορικό» πάλι στην Α΄ Εθνική. Ήταν πλέον ένας... «πάνθηρας»! Από τη θητεία του στο Ελληνικό πρωτάθλημα έγινε περισσότερο γνωστός και κλήθηκε στην Εθνική ομάδα της -Νέας- Γιουγκοσλαβίας, αυτής που προέκυψε μετά τη διάλυση της πρώην ομοσπονδιακής γειτονικής χώρας, στην οποία αγωνίστηκε 2 φορές. Έμεινε στον Πανιώνιο μέχρι τη περίοδο 1994/95 και αξίζει να σημειωθεί ότι την τελευταία του χρονιά στη Νέα Σμύρνη έσπασε τα κοντέρ. Σημείωσε 17 γκολ με την «κυανέρυθρη» φανέλα, πετυχαίνοντας «δίμπαλα» εναντίον του ΠΑΟΚ, του Εδεσσαϊκού και του Λεβαδειακού, σκοράροντας μεταξύ άλλων και απέναντι στην ΑΕΚ.
Με το τέλος της
σεζόν, πήρε μεταγραφή για την Ατλέτικο Μαδρίτης, στην οποία προπονητής ήταν ο
συμπατριώτης του Ράντομιρ Άντιτς (Radomir Antić), που γνώριζε τις ικανότητές
του, από τις κοινές μέρες τους στη Παρτιζάν. Ο προπονητής των «ροχιμπλάνκος»
εισηγήθηκε στον ιδιόρρυθμο ιδιοκτήτη της Ατλέτικο, Χέσους Χιλ (Gregorio Jesús
Gil y Gil), την απόκτηση του Πάντιτς. Ο Χιλ στην αρχή ήταν αρνητικός καθώς ο
Πάντιτς ήταν παντελώς άγνωστος στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα. Έτσι, όταν
του εισηγήθηκε την απόκτηση του Μίλινκο Πάντιτς από τον Πανιώνιο, ο Χιλ έπαθε
σοκ αφού συνήθως εκείνος ήταν που έφερνε ποδοσφαιριστές στην Ατλέτικο, χωρίς να
ρωτάει τον εκάστοτε προπονητή. Ο τότε "ισχυρός άνδρας" της ισπανικής
ομάδας, θεώρησε μεγάλο ρίσκο να δαπανηθούν περίπου € 600.000 ευρώ σε σημερινά
χρήματα για την απόκτηση του αφού, χωρίς να γνωρίζει περί τίνος πρόκειται,
έβλεπε να του προτείνουν ένα... συμπατριώτη του προπονητή, ο οποίος έχει παίξει
και στη Β’ κατηγορία της Ελλάδας! Ο Άντιτς επέμενε, εγγυήθηκε προσωπικά για τις
ικανότητες του Πάντιτς και δικαιώθηκε πανηγυρικά! Ο Πάντιτς έμεινε 3 σεζόν στην
Ατλέτικο, έγραψε ιστορία και έγινε και άγαλμα!
Την περίοδο 1995/96, με μια φοβερή χρονιά στην οποία είχε
ρόλο-κλειδί, οδηγεί την Ατλέτικο Μαδρίτης στην κατάκτηση του ισπανικού νταμπλ
και ο πρώην άσος του Πανιωνίου μπαίνει για πάντα στο βιβλίο της ιστορίας της
ομάδας! Έκανε το ντεμπούτο του στο ισπανικό πρωτάθλημα, στις 3 Σεπτεμβρίου του
1995, τη πρώτη αγωνιστική, εναντίον της Ρεάλ Σοσιεδάδ, σκοράροντας μάλιστα με
ελεύθερο λάκτισμα, την ειδικότητά του. Ο κοντόσωμος Σέρβος κόβει και ράβει στο
κέντρο του γηπέδου, αγωνίστηκε σε 41 ματς, πέτυχε 10 γκολ, εκπληκτικά στημένα,
τρομερή δημιουργική ικανότητα και αμέτρητες ασίστ! Οι «ροχιμπλάνκος» κατακτούν
το πρωτάθλημα, ενώ στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας, κόντρα στην Μπαρτσελόνα,
ο Πάντιτς αναδεικνύεται σε ήρωα της ερυθρόλευκης μεριάς της Μαδρίτης,
πετυχαίνοντας και μάλιστα με κεφαλιά, στη παράταση του τελικού το «χρυσό» γκολ
της Ατλέτικο, ρίχνοντας στο «καναβάτσο» την Μπαρτσελόνα! Οι Μαδριλένοι
κατακτούν το «Copa del Rey» (Κόπα ντελ Ρέι =Το Κύπελλο του Βασιλιά), όπως ονομάζεται
επίσημα το Κύπελλο Ισπανίας, όμως, «βασιλιάς» της Μαδρίτης είναι ένας Σέρβος, ο
Μίλινκο Πάντιτς!
Παρά τον θρίαμβο και την αποθέωση, εκείνος δεν ξεχνά την
Ελλάδα! Μετά τον θρίαμβο στον τελικό, κάνει δηλώσεις στην ελληνική τηλεόραση: «Αυτό
το γκολ το χαρίζω σε όλους τους φίλους μου στην Ελλάδα και ειδικά σ' αυτούς που
μου τηλεφώνησαν πριν το παιχνίδι και μου ευχήθηκαν καλή επιτυχία. Έχω πολλούς
φίλους στην Αθήνα. Τους σκέφτομαι συχνά και μιλάω μαζί τους. Η Ελλάδα είναι ένα
ξεχωριστό κομμάτι στην ζωή μου», τόνισε χαρακτηριστικά! Στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 1996/97
σκόραρε 5 γκολ, τελειώνοντας ως πρώτος σκόρερ του τουρνουά και μάλιστα είναι ο
μόνος παίκτης στην ιστορία της Ατλέτικο που έχει πετύχει κάτι τέτοιο! Με τη
Μπαρτσελόνα, έκανε ένα ακόμα φανταστικό ματς, αφού στην ήττα της Ατλέτικο, 4-5 για το Κύπελλο τη σεζόν 1996/97, σημείωσε
και τα 4 γκολ της ομάδας του! Στη δεύτερη
σεζόν του στη Μαδρίτη, έπαιξε σε 37 παιχνίδια, σκοράροντας 5 γκολ και στην
τελευταία του συμμετείχε σε 29 παιχνίδια και σημείωσε 3 γκολ. Συνολικά για την
Ατλέτικο, σημείωσε 18 γκολ σε 107 ματς πρωταθλήματος και στη συνέχεια το 1998,
πήγε στη γαλλική Χάβρη, για μια περίοδο.
Το καλοκαίρι του 1999, η τότε διοίκηση της ΠΑΕ Πανιώνιος,
κάνει πραγματικότητα το όνειρο πολλών «κυανέρυθρων» φιλάθλων. Φέρνει πίσω τον
Μίλινκο Πάντιτς και πλέον ο «Ιστορικός» έχει εκείνη τη περίοδο στο δυναμικό του,
δυο από τα καλύτερα 10άρια της ιστορίας του. Τον Μίλινκο Πάντιτς και τον Αντώνη
Σαπουντζή! Ήταν ένα όνειρο που έμοιαζε αδύνατο να επαναληφθεί. Κι όμως, ο
Αχιλλέας Μπέος ενεργώντας ως οπαδός του Πανιωνίου που είχε το ίδιο όνειρο, το
πραγματοποίησε. Στα 33 του χρόνια και έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα με την
Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Σέρβος επιστρέφει στην αγαπημένη του πλατεία, όπου
λατρευόταν σαν ήρωας! Ο "Σόλε" θα παίξει σε 23 ματς στο Πρωτάθλημα
και 10 στο Κύπελλο, θα σημειώσει 4 γκολ
και σταμάτησε τη μπάλα στην ομάδα που τον σημάδεψε, το επόμενο καλοκαίρι, απλήρωτος και
τρομαγμένος με όσα έχει ζήσει.
Τον Οκτώβριο του 1999, λίγες μέρες μετά τη βαριά ήττα στη
Νέα Σμύρνη από τον ΟΦΗ, το αυτοκίνητό του θα ανατιναχθεί. Δέκα λεπτά αργότερα
θα ανατιναχθεί και εκείνο του Αντώνη Σαπουντζή, ο οποίος ομοίως θα αποχωρήσει
το καλοκαίρι. Στο τέλος της σεζόν, ο Πανιώνιος θα προσφύγει στην Επιτροπή
Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών της ΕΠΑΕ υποστηρίζοντας ότι ό Πάντιτς ήταν
υπέρβαρος και αρνήθηκε να ακολουθήσει το πρόγραμμα των «έμπειρων» περί τα
ποδοσφαιρικά πράγματα μελών της ιατρικής ομάδας της ΠΑΕ, με αποτέλεσμα να έχει
χαμηλό δείκτη καλής φυσικής κατάστασης και απόδοση κατώτερη της αξίας του. Ο Μίλινκο θα αντιδράσει. Και η αντίδρασή
του, ακόμα και σήμερα, σοκάρει! Με υπόμνημα που θα στείλει στην ΕΠΑΕ θα
ισχυριστεί πως «η άρνησή του να συμμορφωθεί σε ιατρικές υποδείξεις του ιατρικού
επιτελείου της ΠΑΕ Πανιώνιος δεν ήταν γενική, αλλά αφορούσε μόνον την αποδοχή
ενέσεων σε σύριγγα μεγέθους ινσουλίνης στο υπογάστριο την Παρασκευή πριν από
κάθε αγώνα και τη χορήγηση την ίδια ημέρα του αγώνα (πριν από την έναρξη)
ενδοφλεβίως ορού και τούτο διότι δεν ήταν υποχρεωμένος να δεχθεί αυτά, πολύ
περισσότερο δε διότι δεν του είχε καταστεί σαφής η ακριβής ουσία, οι επιδράσεις
της και η αναγκαιότητα της λήψεώς της, μη πειθόμενος στις διαβεβαιώσεις του
ιατρού της ομάδας ότι αυτές ήταν ενέσεις σιδήρου».
Στην ίδια επιτροπή θα καταθέσει ως μάρτυρας ο Ταρίν
Κρίστιενσεν (Thomas Christiansen Tarín) που θα υποστηρίξει την εκδοχή του
Πάντιτς, κάνοντας λόγο για μικρές ενέσεις στο στομάχι. «Μας δήλωνε ότι ήταν
ενέσεις σιδήρου και ότι με αυτές βελτιωνόταν η φυσική μας κατάσταση. Τις
ενέσεις αυτές έφερνε μαζί του και ποτέ δεν τις παρασκεύαζε επί τόπου από κάποιο
σφραγισμένο κουτί. Στη συνέχεια την Κυριακή ή το Σάββατο το βράδυ πριν από τον
αγώνα της Κυριακής και όταν αγωνιζόμασταν Τετάρτη, τη Δευτέρα ή την Τρίτη, μετά
τις προπονήσεις στο ξενοδοχείο, ο γιατρός της ομάδας μάς χορηγούσε ενδοφλεβίως
ένα λίτρο ορό, λέγοντάς μας ότι έτσι θα ανακάμπτει πιο γρήγορα από την κούραση
ο οργανισμός μας». Η ΕΠΑΕ έκανε ό,τι κάθε ελληνικό δικαστήριο που σέβεται τον
εαυτό του… Παρέπεμψε τον Μίλινκο Πάντιτς στον αθλητικό δικαστή για δυσφήμηση
του αθλήματος! Ευτυχώς, τουλάχιστον, που ο δικαστής τον απήλλαξε των
κατηγοριών. Ο Πάντιτς προσέφυγε στη FIFA για τα οφειλόμενά του, όμως ήταν ήδη
αργά αφού στην πορεία προέκυψε ο Νέος Πανιώνιος.
Στην Ατλέτικο πάντως είχε τρομερό ρεύμα. Ο τηλεσχολιαστής
Αντρές Μοντές, ο οποίος μετέδιδε τα παιχνίδια της ομάδας της Μαδρίτης, συνήθιζε
να υιοθετούσε παρατσούκλια ποδοσφαιριστών. Την εποχή εκείνη έβγαινε στον «αέρα»
λέγοντας «Καλησπέρα σας, με λένε Μίλινκο Πάντιτς». Από τότε που αποχώρησε από την Ατλέτικο, μία οπαδός της ομάδας και φανατική θαυμάστριά του, τοποθετεί λουλούδια σε ένα από τα κόρνερ του «Καλδερόν», εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό τη λατρεία της! Η 66χρονη Μαργκαρίτα Λουένγκο είχε τονίσει σε συνέντευξή της στο ACB: «Ο Μίλινκο Πάντιτς είναι μια θαυμαστή προσωπικότητά. Δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, είχε ηθικές αξίες όπως ελάχιστοι που έχω γνωρίσει στη ζωή μου».
Έχοντας γράψει τη δική του ιστορία στη Μαδρίτη, επέστρεψε
στην Ατλέτικο για να κάνει τα πρώτα του βήματα ως προπονητής. Στην αρχή,
ανέλαβε στο τμήμα υποδομών των «ροχιμπλάνκος», δουλεύοντας σκληρά για να
ανέβει. Ξεκίνησε με παιδάκια 3-9 ετών και σταδιακά άλλαζε ηλικίες. Τελικά,
έγινε επικεφαλής αναπτυξιακού προγράμματος, ενώ ήταν και προπονητής στις μικρές
ομάδες. Το καλοκαίρι του 2011 «ανέβηκε» στη δεύτερη ομάδα των Ροχιμπλάνκος, την
Ατλέτικο Β'. Παράλληλα, για να
διατηρείται σε καλή κατάσταση και λόγω της αγάπης του για το ποδόσφαιρο,
συνέχισε να κλοτσά μπάλα στην ομάδα σάλας της Ατλέτικο, η οποία παίζει στο
πρωτάθλημα βετεράνων. Πρόκειται για μια λίγκα 9 ομάδων, όλες εκ των οποίων
έχουν κερδίσει το πρωτάθλημα της Πριμέρα έστω και μια φορά στην ιστορία τους!
Επίσης, είχε ρόλο και στο «Fundación Atlético de Madrid», το ίδρυμα που μέσω
του ποδοσφαίρου προσπαθεί να προωθεί ανθρωπιστικές και πολιτιστικές δράσεις.
Αποτελούσε τον τεχνικό διευθυντή του των αθλητικών ακαδημιών και έπαιρνε μέρος
σε αρκετές από τις εκδηλώσεις του.
Το 2010 το όνομά του ακούστηκε για τον Πανιώνιο, αλλά
τελικά ανέλαβε ο Τάκης Λεμονής. Τον Οκτώβριο του 2012 ήταν σε συζητήσεις με την
ΑΕΚ, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το όνομά του ακούστηκε και για τον Άρη. Είχε όμως
ήδη αναλάβει από το καλοκαίρι του 2013 την τεχνική ηγεσία της Μπακού, αφού
επέλεξε να αφήσει τη δεύτερη ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης, με την οποία έφτασε
μέχρι τα πλέι-οφ, αλλά τα έχασε από μια αναπάντεχη ήττα από τη Λεγκανιές. Ο
πάμπλουτος Χαφίζ Μαμάντοφ (Hafiz Mammadov), ο οποίος αποτελεί και χορηγό των
«ροχιμπλάνκος», τον έπεισε να πάει στο μακρινό Αζερμπαϊτζάν. Εκεί συνάντησε ένα
τελείως διαφορετικό τρόπο αντίληψης του ποδοσφαίρου. Η δουλειά του όμως ήταν
εμφανής, φέρνοντας επαγγελματισμό στη Μπακού. Πήρε μαζί του τον γυμναστή Μάριο
Φερνάντες από την Ατλέτικο, ενώ έπεισε και τον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή
Αλμπέρτο Νογκέρα (Alberto Noguera Ripoll) να τον ακολουθήσει. Μετά από ένα
χρόνο, στις 24 Ιουλίου του 2014, άφησε τον σύλλογο με αμοιβαία συναίνεση και
από τις 5 Ιουλίου του 2015 είναι προπονητής στη Νταλιάν Γιφάνγκ, ομάδα της
δεύτερης κατηγορίας της Κίνας.PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1985-1991: Fudbalski Klub Partizan, 65 (11)
- · 1991: Nogometni Klub Olimpija Ljubljana, 14 (0)
- · 1991-1995: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, 120 (51)
- · 1995-1998: Club Atlético de Madrid, 107 (18)
- · 1998/99: Le Havre Athletic Club, 19 (2)
- · 1999-2001: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, 24 (5)
Διεθνής
- · 1996: (Νέα) Γιουγκοσλαβία, 2 (0)
Προπονητική καριέρα
- · 2011/12: Club Atlético de Madrid B
- · 2013/14: Bakı Futbol Klubu (Baku)
- · 2016– : Dalian Yifang Football Club
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με τη Partizan
- · Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: 2 (1985/86, 1986/87)
- · Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: 1988/89
Με την Atlético Madrid
- · Πρωτάθλημα Ισπανίας: 1995/96
- · Κύπελλο Ισπανίας: 1995/96
