Βλογημένος: Όλοφ Μέλμπεργκ

Ο Σουηδός κεντρικός αμυντικός, Όλοφ Μέλμπεργκ (Erik Olof Mellberg), γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1977 στο Γκούλσπανγκ, μια πόλη στο κέντρο της νότιας Σουηδίας, στις ανατολικές ακτές της λίμνης Βένερν, της μεγαλύτερης της Σκανδιναβικής χώρας. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έπαιξε κυρίως ως κεντρικός αμυντικός, αλλά και ως δεξιός μπακ και χαρακτηρίστηκε ως «Μεγάλος, Δυνατός και Εξαιρετικός στον αέρα». Είναι γνωστός για την πλειοψηφία της ποδοσφαιρικής του καριέρας στην Άστον Βίλα, καθώς και για τις θητείες του με την Γιουβέντους και τον Ολυμπιακό. Είναι ένας από τους σπουδαιότερους κεντρικούς αμυντικούς που αγωνίστηκαν ποτέ στην χώρα μας και έγινε σημείο αναφοράς! Η τρομερή αντίληψη, το «διάβασμα» της κίνησης του αντιπάλου, οι εξαιρετικές του τοποθετήσεις, οι εκπληκτική ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, οι ηγετικές του ικανότητες και η εγγύηση ομαλής λειτουργίας της αμυντικής γραμμής, συνέθεσαν το προφίλ ενός ποδοσφαιριστή πληθωρικού, που άφησε το στίγμα του στους Πειραιώτες, σε μια θέση που «στοίχειωνε», από την εποχή του τεράστιου Μάρτιν Νοβοσέλατς (Martin Novoselac)! Έπαιξε για τη Σουηδία σε 2 Παγκόσμια Κύπελλα και 4 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ενώ διετέλεσε και αρχηγός της εθνικής ομάδας. Τερμάτισε τη διεθνή του καριέρα με 8 γκολ σε 117 αγώνες.

Γιος του Έρικ και της Μπέριτ, ήταν η καθηγήτρια φυσικής αγωγής μητέρα του, που πέρασε στον γιό της την αγάπη για τον αθλητισμό. Ως νεαρός, απολάμβανε περισσότερο το τένις και ονειρευόταν το Γουίμπλεντον παρά το Παγκόσμιο Κύπελλο στο ποδόσφαιρο. Θεωρήθηκε κάτι σαν παιδί-θαύμα στο τένις και δεν ήταν μέχρι τα 14 του χρόνια που άρχισε να επικεντρώνεται στο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να παίζει για τον σύλλογο του τόπου του, μέχρι που ο δυναμισμός του και η αποτελεσματικότητα του στο αμυντικό παιχνίδι τον έκαναν να ξεχωρίζει και το 1996 τον εντόπισε ο κυνηγός ταλέντων της Ντέγκερφορς, την εισήγηση του οποίου οι ιθύνοντες της ομάδας έκαναν δεκτή. Έτσι, ο Μέλμπεργκ λίγο πριν την έναρξη της σεζόν για το 1997, θα μεταπηδήσει στην Ντέγκερφορς. Εκεί έμεινε μόλις για μία σεζόν, αφού με τις εμφανίσεις του προσέλκυσε το ενδιαφέρον των "μεγάλων" του Σουηδικού πρωταθλήματος. Άλλωστε και ο ίδιος δεν ήθελε να μείνει στην Ντέγκερφορς που υποβιβάστηκε.

Για την απόκτηση του "κονταροχτυπήθηκαν" η ΑΙΚ της Στοκχόλμης και η Γκέτεμπορκ, με την ΑΙΚ να εξασφαλίζει την υπογραφή του Σουηδού αμυντικού. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να κερδίσει τη θέση του βασικού στην ομάδα και μετά από μόλις 10 μήνες παρουσίας, έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα του 1998, ύστερα από 65 συμμετοχές και αφού με τις εμφανίσεις του "κέντρισε" το ενδιαφέρον πολλών - μικρομεσαίων - Ευρωπαϊκών ομάδων, αποκτήθηκε από την ισπανική Ρασίνγκ του Σανταντέρ. Στο ξεκίνημα της πρώτης του σεζόν (1998/99) δεν έκανε κάτι το αξιόλογο, αλλά σιγά σιγά βρήκε θέση βασικού στο σχήμα της ομάδας και στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος ήταν εντυπωσιακός. Στην Σανταντέρ έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2001 εξαντλώντας το 3ετές συμβόλαιο του και αποφάσισε να αποχωρήσει, επιθυμώντας να αγωνιστεί σε μεγαλύτερη ομάδα. Είχε εν τω μεταξύ χριστεί και διεθνής με την εθνική ομάδα της Σουηδίας και η αξία του είχε ανέβει κατακόρυφα. Εκείνο το καλοκαίρι μάλιστα, ο Μέλμπεργκ μπήκε στο μεταγραφικό στόχαστρο του Ολυμπιακού - ειδικά στο πρώτο μισό της σεζόν - αλλά διοίκηση και τεχνικό τιμ προφασιζόμενοι πως δεν ήταν ο παίκτης που έψαχναν, στράφηκαν προς τον τότε κεντρικό αμυντικό της Αϊντχόφεν, Γιούρι Νικοφόροφ (Yuri Valeryevich Nikiforov).

Ο Μέλμπεργκ εκείνο το καλοκαίρι είχε γίνει μήλον της Έριδος για ομάδες της Ισπανίας και της Αγγλίας. Υπήρχε "φλερτ" με την Μπαρτσελόνα, ενώ είχαν ξεκινήσει και συζητήσεις με την Άστον Βίλα και την Βαλένθια. Νικήτρια στη μεταγραφική μάχη βγήκε η Αγγλική ομάδα, που προσέφερε ένα πολύ καλό συμβόλαιο στον παίκτη και την προοπτική της συμμετοχής του στο βασικό σχήμα της ομάδας. Ο Μέλμπεργκ πείθεται, βάζει την υπογραφή του και πετάει για το Ηνωμένο Βασίλειο για να ξεκινήσει προετοιμασία με τους "χωριάτες". Σε αντίθεση με την Ισπανία, ο Σουηδός αμυντικός δεν έδειξε να έχει κανένα πρόβλημα προσαρμογής. Ο προπονητής της Βίλα, Ντέϊβιντ Ο'Λίρι (David O'Leary) τον άφησε εκτός 11άδας στο ξεκίνημα της σεζόν, αλλά πολύ σύντομα τον χρησιμοποίησε και ο Μέλμπεργκ από τότε έβγαινε απ' την ομάδα μόνο αν τραυματιζόταν ή λόγω καρτών! Συνέβαλλε καθοριστικά στην 6^η θέση που κατέκτησε η Άστον Βίλα εκείνη τη σεζόν και έφτασε στους ημιτελικούς του Λιγκ Καπ. Στην πορεία της σεζόν μάλιστα, κέρδισε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ομάδας, ενώ είχε αρχίσει να γίνεται "έμβλημα" και για τους οπαδούς. Την πρώτη του σεζόν είχε μια "γεμάτη" χρονιά. Εκείνη τη σεζόν η Άστον Βίλα κατέκτησε το κύπελλο Intertoto, ενώ αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα του στο παγκόσμιο κύπελλο του 2002.

Η δεύτερη χρονιά ήταν η χρονιά της απογείωσης του. Ο Μέλμπεργκ δεν έβγαινε με τίποτα απ' την 11άδα της Βίλα, ο κόσμος τον λάτρευε και συχνά - πυκνά γινόταν αντικείμενο... πόθου για τις μεγαλύτερες ομάδες του νησιού, αλλά η διοίκηση της Βίλα ούτε καν συζητούσε το ενδεχόμενο παραχώρησης του. Ο Σουηδός αμυντικός είχε 44 συμμετοχές, πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της ομάδας και βραβεύτηκε με τη "Guldbollen", τη σουηδική Χρυσή Μπάλα, που απονέμεται στον καλύτερο Σουηδό παίκτη της χρονιάς (2003). Είχε "γεμάτες" χρονιές και τα υπόλοιπα χρόνια: 39 συμμετοχές / 1 γκολ τη περίοδο 2003/04, 33 συμμετοχές / 3 γκολ τη περίοδο 2004/05, 33 συμμετοχές τη περίοδο 2005/06, 39 συμμετοχές / 1 γκολ τη περίοδο 2006/07 και 36 συμμετοχές / 1 γκολ τη περίοδο 2007/08.

Το 2006 "απαρνήθηκε" το περιβραχιόνιο του αρχηγού και αντικαταστάθηκε απ' τον Γκάρεθ Μπάρι (Gareth Barry). Το 2007, ο νέος προπονητής της Άστον Βίλα, ο Μάρτιν Ο’Νιλ (Martin O'Neill), συνέχισε να έχει τον Μέλμπεργκ ως πρώτη επιλογή για το κέντρο της άμυνας. Την εναρκτήρια ημέρα της σεζόν 2006/07 στη Premiership, ο Όλοφ Μέλμπεργκ έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκόραρε σε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι στο νεότευκτο γήπεδο της Άρσεναλ, το ‘’Emirates Stadium’’! Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2007/08, έπαιξε και στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, μετά την αγορά του Ζατ Νάιτ (Zat Knight), ο οποίος έπαιξε μαζί με τον Μάρτιν Λάουρσεν (Martin Laursen) στο κέντρο της άμυνας της Βίλα. Είχε αποβληθεί στον αγώνα με τη Πόρτσμουθ, στις 15 Μαρτίου του 2008 με 2 κίτρινες κάρτες.

Τον Ιανουάριο του 2008 ανακοινώθηκε ότι είχε υπογράψει προ-σύμφωνο με την Γιουβέντους. Το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι του για την Άστον Βίλα ήταν εναντίον της Γουίγκαν στις 3 Μαΐου. Το παιχνίδι ορίστηκε ως «Ημέρα του Olof Mellberg» σε αναγνώριση των υπηρεσιών του στο σύλλογο! Στο τελευταίο παιχνίδι του για την Άστον Βίλα, εκτός έδρας με τη Γουέστ Χαμ, μετά το τέλος του αγώνα, ο Σουηδός αμυντικός πήγε σε κάθε φίλο της Βίλα που βρέθηκε στο "Άπτον Παρκ" Λονδίνου και έδωσε μια φανέλα με το όνομά του, η οποία έγραφε πάνω "Thanks 4 Your Support" (Ευχαριστώ για την Υποστήριξη), μιας και φορούσε το Νο 4, δηλώνοντας επίσης πως έκανε κορνίζα τη φανέλα που φόρεσε στο τελευταίο του ματς για τους «χωριάτες»! Χαίρει τρομερής εκτίμησης και σεβασμού από τους οπαδούς της Άστον Βίλα ως ένας από τις μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα της! Στην Αγγλία σημείωσε 260 συμμετοχές και πέτυχε 7 γκολ.

Κάνοντας χρήση του «Νόμου Bosman», υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη Γιουβέντους, στην έναρξη της σεζόν 2008/09. Έκανε το ντεμπούτο του, στις 16 Ιουλίου του 2008, σ’ ένα φιλικό αγώνα εναντίον της Πιατσέντσα, με τη Γιουβέντους να γνωρίζει την ήττα με 0-1. Στις 18 Ιανουαρίου του 2009, σημείωσε το πρώτο γκολ του για τη Γιουβέντους, στο 30^ο λεπτό, εναντίον της Λάτσιο. Η σεζόν ήταν καλή για τον Μέλμπεργκ που είχε 23 συμμετοχές και 2 γκολ στη Serie A, αλλά ο επαναπατρισμός του Φάμπιο Καναβάρο (Fabio Cannavaro), η αποπομπή του Κλαούντιο Ρανιέρι (Claudio Ranieri) σε συνδυασμό με την θέληση του Μέλμπεργκ να αγωνίζεται βασικός, οδήγησαν τον μάνατζερ του να εξετάζει προτάσεις για τον πελάτη του, παρά το εγγυημένο τριετές συμβόλαιο του με τη Γιουβέντους.

Το καλοκαίρι του 2009, ήταν στην πόρτα της εξόδου από τη Γιουβέντους κι έγινε μήλον της έριδος μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Οι "ερυθρόλευκοι" ωστόσο έκαναν την κίνηση ματ και δίνοντας τα 2.500.000 που ήθελαν οι Ιταλοί και στις 23 Ιουνίου του 2009 τον έκαναν δικό τους, δίνοντας τα χέρια για συμβόλαιο τριών ετών. Η προσθήκη του Σουηδού πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι ήταν και μια μεγάλη επικοινωνιακή νίκη για τον Ολυμπιακό απέναντι στον Παναθηναϊκό.Η αλήθεια είναι πως οι πράσινοι κινήθηκαν αργοπορημένα για την απόκτησή του. Όταν το όνομά του έφτασε στα γραφεία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, οι άνθρωποί της ψάχτηκαν, προσέγγισαν τον μάνατζέρ του, όμως ανακάλυψαν πως ο Ολυμπιακός είχε ήδη προχωρήσει αρκετά την υπόθεση, με τον τότε προπονητή του τριφυλλιού, Χενκ Τεν Κάτε (Henk ten Cate), να δηλώνει για να καθησυχάσει τον κόσμο της ομάδας πως απλά έψαχνε έναν παίκτη με διαφορετικά στοιχεία από αυτά του Μέλμπεργκ...

Παρά την σωρεία των προπονητών που πέρασαν από τον πάγκο της ομάδας του Πειραιά, ήταν πάντα μια σταθερή αξία στο κέντρο της άμυνας, με τη συνέπεια και την εμπειρία του να αποδεικνύεται πολύτιμη για τον Ολυμπιακό. Χάρη στο γεμάτο πάθος παιχνίδι του και τον υψηλό επαγγελματισμό του, έγινε ο αγαπημένος των οπαδών, σε σημείο που όταν ο Ολυμπιακός είχε ένα σερί κακών παιχνιδιών, ήταν πάντα ο μοναδικός παίκτης που είχε γλιτώσει από την κριτική! Είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους ξένους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην Ελλάδα και στο μυαλό των φίλων του Ολυμπιακού, κατέχει ξεχωριστή θέση, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που τον θεωρούν ως έναν από τους καλύτερους που φόρεσαν την ποτέ την ερυθρόλευκη φανέλα! Στον Ολυμπιακό ο Μέλμπεργκ έμεινε μια τριετία, ολοκληρώνοντας το συμβόλαιό του το 2012. Ωστόσο η έξοδός του από τον Πειραιά ήταν κάπως άδοξη και περίεργη. Ο μισθός που είχε ο Σουηδός στον Ολυμπιακό άγγιζε το € 1.500.000 ευρώ ετησίως! Η διοίκηση των "ερυθρολεύκων", που ήθελε να τον κρατήσει στην ομάδα του πρότεινε ανανέωση με μια μικρή μείωση στο ποσό των απολαβών του, το οποίο θα έπεφτε στο € 1.000.000 ευρώ. Ο Μέλμπεργκ όμως λόγω της νοοτροπίας του, θεώρησε πως για να του προτείνει μείωση αποδοχών ο σύλλογος, τότε ή δεν κάνει καλά τη δουλειά του ή είναι ανεπιθύμητος. Προφανώς και δεν ίσχυε κανένα από τα δύο, όμως ο Σουηδός ήταν αγύριστο κεφάλι!

Τελικά η λύση δεν βρέθηκε και ο Όλοφ Μέλμπεργκ των τόσων διακρίσεων, στις 8 Αυγούστου του 2012, υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με την ισπανική Βιγιαρεάλ. Εμφανίστηκε σε 29 παιχνίδια της, στην ισπανική Segunda Division (Β’ κατηγορία), σκοράροντας 2 φορές και ήταν ένα σημαντικό μέρος της ομάδας που τερμάτισε 2^η στη βαθμολογία, κερδίζοντας την άνοδο. Στις 9 Ιουλίου του 2013, υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την πρωταθλήτρια Δανίας, Κοπεγχάγη κι ύστερα από ένα χρόνο, με 3 γκολ σε 22 εμφανίσεις, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Για την εθνική ομάδα της Σουηδίας, έκανε το ντεμπούτο του εναντίον της Αυστρίας, τον Μάρτιο του 2000. Ήταν μέλος της εθνικής σουηδικής ομάδας που πήρε μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 2002 και του 2006, καθώς επίσης και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2000, του 2004, του 2008 και του 2012. Σκόραρε 7 γκολ σε 107 διεθνείς συμμετοχές, μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Υπήρξαν άσπονδοι φίλοι από το 2002 με τον Φρέντρικ Λιούνμπεργκ (Fredrik Ljungberg) κι αυτό γιατί κατά τη διάρκεια μιας ανοιχτής προπόνησης με την εθνική Σουηδίας, λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, οι δυο τους είχαν ένα τσακωμό με αφορμή ένα σκληρό μαρκάρισμα του Μέλμπεργκ στον πρώην εξτρέμ της Άρσεναλ. Μπορεί να χωρίστηκαν πριν η κατάσταση ξεφύγει, από τους συμπαίκτες τους, αλλά από τότε δεν διατηρούν και τις καλύτερες σχέσεις. Μάλιστα, η έχθρα υπήρχε πάντα στην ατμόσφαιρα και στο Μουντιάλ του 2006 μετά από την ισοπαλία κόντρα στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο οι δυο τους ξέσπασαν σε έναν νέο άγριο καυγά! Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας, ο Μέλμπεργκ εγκατέλειψε την αρχηγία και ο Λιούνμπεργκ πήρε τη θέση του ως αρχηγός της Σουηδίας!

Στις 4 Σεπτεμβρίου του 2006, μαζί με τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς (Zlatan Ibrahimović) και τον Κρίστιαν Βίλχελμσον (Christian Wilhelmsson), στάλθηκε σπίτι τους για παραβίαση παρουσίας στο ξενοδοχείο της ομάδας πριν τις 23:00, πριν από ένα προκριματικό για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008, εναντίον του Λιχτενστάιν. Στις 7 Οκτωβρίου του 2006, επέστρεψε στη βασική 11άδα της Σουηδίας για τον προκριματικό εναντίον της Ισπανίας, που η Σουηδία κέρδισε 2-0. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012, σκόραρε δύο φορές στον αγώνα εναντίον της Αγγλίας στη φάση των ομίλων, δίνοντας ένα προβάδισμα 2-1, ωστόσο, η Σουηδία ηττήθηκε τελικά 2-3. Μετά το τέλος του τουρνουά, αποφάσισε να τερματίσει τη διεθνή του καριέρα.

Παντρεύτηκε στη Σουηδία, την επί μακρόν σύντροφό του, Carolina Kihl στις 13 Ιουλίου του 2013. Είχε ήδη 2 παιδιά μαζί της, τη κόρη του Saga (γεν. τον Δεκέμβριο του 2002) και τον γιο του John (γεν. τον Ιούλιο του 2006). Σύμφωνα με τη μητέρα του, εξέταζε το ενδεχόμενο να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο μετά τη απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Σήμερα είναι ο προπονητής της Μπρομαποϊκάρνα!