Γκι Ρου: Ο Μαθουσάλα

Ο Γάλλος κεντρικός μέσος, σε ερασιτεχνικό επίπεδο ως ποδοσφαιριστής και αργότερα επαγγελματίας προπονητής, Γκι Ρου (Guy Roux), γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1938, στη Κολμάρ  μια κωμόπολη της Αλσατίας, στο νομό του Άνω Ρήνου.  Μετά από μια μέτρια ερασιτεχνική καριέρα παίζοντας στη Πουατιέ και τη Λιμόζ, έγινε παίκτης-προπονητής της Οσέρ σε ηλικία 23 ετών, το 1961! Αυτή είναι η αρχή της μακράς προπονητικής καριέρας με την Οσέρ την οποία καθοδήγησε και συνέδεσε άρρηκτα τ’ όνομά του μαζί της μέχρι το 2005, για 44 ολόκληρα χρόνια (!!!), μετατρέποντάς την από μια ταπεινή ερασιτεχνική ομάδα, σε έναν σύλλογο με εθνική και παγκόσμια σημασία!

Υπό την τεχνική του καθοδήγηση, η Οσέρ ανέβηκε στις τάξεις του γαλλικού ποδοσφαίρου, από το περιφερειακό πρωτάθλημα στο ερασιτεχνικό και στη Β’ Κατηγορία για να φτάσει στην κορυφαία, τη Ligue 1 το 1980! Ο σύλλογος κατέκτησε έναν τίτλο πρωταθλητή Γαλλίας το 1996 και τέσσερις φορές το Κύπελλο Γαλλίας, κάτι που τον καθιστά ως τον προπονητή-πολυνίκη του θεσμού! Τον Ιούνιο του 2007, ανέλαβε τη Λανς πριν παραιτηθεί δύο μήνες (και 4 παιχνίδια) αργότερα. Κατέχει το ρεκόρ για τον αριθμό των παιχνιδιών στην πρώτη κατηγορία ως προπονητής με 894 αγώνες στον πάγκο μεταξύ του 1980 και του 2007! Ήταν επίσης, πρόεδρος των προπονητών ποδοσφαίρου στη Γαλλία για τη περίοδο 1977-2001.

Αγωνίστηκε για την Οσέρ από τα 14 του χρόνια, το 1952 ανήκοντας στο δυναμικό της, έως το 1961, αγωνιζόμενος ως μέσος, ενώ λόγω των μεταπτυχιακών του σπουδών, έπαιξε μια σεζόν (1957/58) στη Πουατιέ και μετά στη Λιμόζ, για τον ίδιο λόγο. Το 1960, στο πλαίσιο των σπουδών του, συμμετείχε  για ένα μήνα στις δραστηριότητες της Κρίσταλ Πάλας στο Λονδίνο! Στη συνέχεια επέστρεψε στην Οσέρ και στα 23 του χρόνια κάθισε στον πάγκο της, για 2 περιόδους στην αρχή για λίγο ως παίκτης-προπονητής και αργότερα, αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, από το 1963 ως πρώτος, οδηγώντας την από τη Γ’ Κατηγορία της Γαλλίας που βρισκόταν τότε, στα  μεγαλεία, γενόμενος σύμβολό της! Ανέβηκε στη Β’ γαλλική Κατηγορία το 1974. Με το Γκι Ρου επικεφαλής της ομάδας, η Οσέρ, έπαιξε σε τελικό Κυπέλλου Γαλλίας το 1979, όντας στην Β’ Κατηγορία, ηττώμενη στον τελικό από την Ναντ, ενώ στον προημιτελικό και στον ημιτελικό απέκλεισε την Α’ Κατηγορίας Λιλ και την πρωταθλήτρια Γαλλίας ομάδα του Στρασβούργου!

Με αυτή να είναι η πρώτη μεγάλη επιτυχία του, την αμέσως επόμενη σεζόν 1979/80, ανέβηκε στην κορυφαία γαλλική ποδοσφαιρική κατηγορία, την Ligue 1, στην οποία σιγά-σιγά και με πολύ δουλειά, καθιερώθηκε! Συμμετείχε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, το Κύπελλο UEFA το 1984, ενώ τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές αυτής του 2000, ήλθαν οι τίτλοι και η απόλυτη αναγνώριση! Ο σύλλογος, ισχυρό μέλος των «μεγάλων» της Γαλλίας πια, κατέκτησε τον τίτλο της περιόδου 1995/96 και κατάφερε να κερδίσει το Κύπελλο Γαλλίας 4 φορές (1993/94, 1995/96, 2002/03, 2004/05), ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες για έναν προπονητή που μοιράζεται με τον Αντρέ Σεβά (André Cheuva -επίσης 4 νίκες, με τη Λιλ μεταξύ 1947 και 1955)! Διεθνώς, οι μεγαλύτερες επιτυχίες της, πέρα από την κατάκτηση 2 Κυπέλλων Άλπεων, το 1985 και το 1987, ήταν η κατάκτηση ενός Κυπέλλου Intertoto το 1997, η συμμετοχή στους ημιτελικούς του Κυπέλλου UEFA το 1992/93, ενώ έπαιξε και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ! Υπήρξε πάντα ένας θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου και συνήθως εφάρμοζε το σύστημα 4-3-3, ενώ κατά καιρούς αγωνίστηκε και με το 4-4-2 ή και το 4-5-1. Τρεις φορές (1986, 1988 και 1996) ονομάστηκε ως ο Καλύτερος Προπονητής της Χρονιάς.

Κατά τη διάρκεια της τεχνικής καθοδήγησής του, η Οσέρ, καθιερώθηκε ως μια δύναμη στο γαλλικό ποδόσφαιρο και έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο, ωστόσο, το πιο μεγάλο επίτευγμα του ήταν το ότι οργάνωσε την ακαδημία της και την έκανε υπόδειγμα στον κόσμο του ποδοσφαίρου! Στον σύλλογο αυτό ανδρώθηκαν μερικοί από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της σύγχρονης εποχής, όπως ο Ζαν-Μαρκ Φερερί (Jean-Marc Ferreri), ο Ερίκ Καντονά (Eric Cantona), ο Λοράν Μπλαν (Laurent Blanc), ο Μπασίλ Μπολί (Basile Boli), ο Αλέν Γκομά (Alain Goma), ο Ταρίμπο Γουέστ (Taribo West), ο Τζιμπρίλ Σισέ (Djibril Cissé), ο Φιλίπ Μεξές (Philippe Mexès), ο Μπακαρί Σανιά (Bacary Sagna), ο Γουίλιαμ Προυνιέ (William Prunier), ο Τεεμού Ταΐνιο (Teemu Tainio) και άλλοι. Παίκτες, τους οποίους εντόπισε ο ίδιος, αυτός ανέπτυξε το ταλέντο τους και έγιναν διάσημοι.

Μετά από 44 χρόνια, με μια μικρή διακοπή κατά την περίοδο 2000/01, στη άκρη του πάγκου του συλλόγου, αποσύρθηκε στις 5 Ιουνίου του 2005 και αντικαταστάθηκε από τον Ζακ Σαντινί (Jacques Santini). Ακριβώς 2 χρόνια μετά απ’ την απόσυρση του, στις 5 Ιουνίου του 2007, υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας 2 ετών με την Λανς. Παραιτήθηκε μετά από μόλις 2 μήνες και 20 ημέρες, στις 25 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς, ύστερα από μόλις 4 αγώνες χωρίς νίκη (2 ισοπαλίες και 2 ήττες), κατά τη διάρκεια μιας ήττας  1-2 από το Στρασβούργο. Τον Αύγουστο του 2002 πέρασε με 783 αγώνες τον ρέκορντμαν, μέχρι τότε, συνάδελφό του, τον Καντέρ Φιρούντ (Kader Firoud) χτίζοντας το γαλλικό ρεκόρ των 894 αγώνων ως προπονητής στην κορυφαία κατηγορία, μεταξύ 1980 και 2007, εκ των οποίων οι 375 ήταν νίκες, οι 258 ισοπαλίες και οι 261 ήττες. Το ποσοστό αγώνων προς νίκες είναι 41,95 %! Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, συμμετείχε επίσης σε 91 αγώνες για τις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις ως προπονητής. Παραμένει ένας ζωντανός θρύλος για το γαλλικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο και το σύμβολο της Οσέρ!

Παντρεύτηκε τον Ιούλιο του 1964 και η σύζυγός του ήταν δασκάλα. Τον Νοέμβριο του 1965, γεννήθηκε ο γιος τους Φρανσουά. Την ίδια χρονιά υποβλήθηκε σε εγχείρηση αφαίρεσης νεφρού, ύστερα από ένα σοβαρό τραυματισμό που υπέστη σε έναν αγώνα με την Λιμόζ. Το 2000 υπεβλήθη σε επέμβαση διπλού by-pass. Έχει χωρίσει από τη σύζυγό του, αλλά διατηρούν μια εξαιρετικά φιλική σχέση. Ο γιος του είναι επικεφαλής του τηλεοπτικού καναλιού ‘’13th Street’’, από τον οποίο έχει τρία εγγόνια που ζουν στο Παρίσι. Στις 10 Ιουνίου του 2015, νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο της Οσέρ με πρόβλημα στη καρδιά και την επόμενη μέρα του τοποθετήθηκε  βηματοδότης. Κατά δήλωσή του, έχει καπνίσει …2 τσιγάρα στη ζωή του! Είναι αμπελουργός και οινοπαραγωγός! Υπήρξε πρόεδρος των Γάλλων επαγγελματιών προπονητών ποδοσφαίρου από το 1977 έως το 2001. Ανακηρύχθηκε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής στις 22 Νοεμβρίου του 1999 από τον πρόεδρο Ζακ Σιράκ (Jacques Chirac), ενώ προήχθη σε Αξιωματικό τον Ιανουάριο του 2008 από τον Νικολά Σαρκοζί (Nicolas Sarkozy).

Ακολουθεί ένας κατάλογος με τους μακροβιότερους προπονητές, με στοιχεία του Ιουλίου 2016. Με έντονα γράμματα είναι οι εν ενεργεία.
 

1. Ο Γκι Ρου στην Οσέρ για 44 χρόνια (1961-2005)
2. Ο Γουίλι Μάλεϊ (Willie Maley) στην Σέλτικ για 43 χρόνια (1897-1940)
3. Ο Τζορτζ Ράμσεϊ (George Ramsay) στην Αστον Βίλα για 42 χρόνια (1884-1926)
4. Ο Μπιλ Στρουθ (Bill Struth) στην Ρέιντζερς για 34 χρόνια (1920-1954)
5. Ο Ρόνι ΜακΦαλ (Ronnie McFall) στην Πόρτανταουν για 30 χρόνια (1986-2016)
6. Ο Ντάριο Γκράντι (Dario Gradi) στην Κρου για 28 χρόνια (1983-2011). Συνεχίζει στην ακαδημία της μέχρι σήμερα.
7. Ο Αλεξ Φέργκιουσον (Sir Alex Ferguson) στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 27 χρόνια (1986-2013)
8. Ο Ντέιβιντ Κάλντερχεντ (David Calderhead) στην Τσέλσι για 26 χρόνια (1907-1933)
9. Ο Ματ Μπάσμπι (Sir Matt Busby) στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 24 χρόνια (1945-1969)
10. Ο Αρσέν Βενγκέρ (Arsène Wenger) στην Άρσεναλ για 20 χρόνια (1996-σήμερα)
11. Ο Φοπ ντε Χάαν (Foppe de Haan) στην Χέρενβεν για 19 χρόνια (1985-2004)
12. Ο Μπράιν Κλαφ (Brian Clough) στην Νότινγχαμ Φόρεστ για 18 χρόνια (1975-1993)
13. Ο Βαλερί Λομπανόφσκι (Valeriy Lobanovskyi) στην Ντιναμό Κιέβου  για 16 χρόνια (1974-1990)
14. Ο Μπιλ Νίκολσον (Bill Nicholson) στην Τότεναμ  για 16 χρόνια (1958-1974)
15. Ο Μπιλ Σάνκλι (Bill Shankly) στην Λίβερπουλ για 15 χρόνια (1959-1974)
16. Ο Ευγένιος Γκέραρντ (Eugène Gerards) στον ΟΦΗ για 15 χρόνια (1985-2000)

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1952–1961: Association de la Jeunesse Auxerroise
• 1957/58: (δανεικός) → Poitiers Football Club (λόγω των μεταπτυχιακών του σπουδών)
• 1958-1961:  (δανεικός) → Limoges Football Club (λόγω των μεταπτυχιακών του σπουδών)

Προπονητική καριέρα

• 1961/62: Association de la Jeunesse Auxerroise
• 1964–2000: Association de la Jeunesse Auxerroise
• 2001: Association de la Jeunesse Auxerroise
• 2002–2005: Association de la Jeunesse Auxerroise
  
• 2007: Racing Club de Lens

Τίτλοι

• Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Γαλλίας: 1979/80
• Πρωτάθλημα Γαλλίας: 1995/96
• Κύπελλο Γαλλίας: 4 (1994, 1996, 2003, 2005)
• Intertoto Cup: 1997
• Κύπελλο Άλπεων: 2 (1985, 1987)