Πολ Ινς

Ο Άγγλος κεντρικός μέσος Πολ Ινς (Paul Emerson Carlyle Ince), γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1967 στο Ίλφορντ, μια μεγάλη κοσμοπολίτικη πόλη-προάστιο, στα βόρειο-ανατολικά της ευρύτερης περιοχής του Λονδίνου. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του παίζοντας σε υψηλότατο επίπεδο. Μετά την αποχώρηση από την Γουέστ Χαμ έγινε μέλος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία αγωνίστηκε στην Premier League. Μετά από δύο χρόνια στη Serie A με την Ίντερ του Μιλάνου, επέστρεψε στην Αγγλία για να παίξει και πάλι στην κορυφαία κατηγορία για τη Λίβερπουλ, τη Μίντλεσμπρο και τη Γουλβς.  Μετά από μια θητεία ως παίκτης-προπονητής της Σουίντον, αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Διετέλεσε προπονητής της Μάκλσφιλντ το 2007, συνεχίζοντας στη Μίλτον Κέινς Ντονς (δύο φορές), τη Μπλάκμπερν, τη Νοτς Κάουντι και  μετά από σχεδόν δύο χρόνια απραξίας, τη Μπλάκπουλ. Υπήρξε 53 φορές διεθνής με την εθνική ομάδα της Αγγλίας, σκοράροντας 2 γκολ. Ως παίκτης κέρδισε πολλές διακρίσεις με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έγινε ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που χρίστηκε αρχηγός στην αγγλική εθνική ομάδα και ήταν επίσης ο πρώτος μαύρος Βρετανός που ανέλαβε προπονητής μιας ομάδας στην υψηλότερη βαθμίδα του αγγλικού ποδοσφαίρου, την Premier League! Ο γιος του, Tom Ince, είναι κι αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής!  

Υπέγραψε για τα Σφυριά ως εκπαιδευόμενος, στην ηλικία των 14 ετών, όντας οπαδός της ομάδας από τα γεννοφάσκια του! Είναι ένα προϊόν των περίφημων τμημάτων υποδομής της Γουέστ Χαμ, με την επαγγελματική ομάδα της οποίας έκανε το ντεμπούτο του στο αγγλικό ποδόσφαιρο στις 30 Νοεμβρίου του 1986, σ’ έναν αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Νιούκαστλ. Έγινε βασικός  παίκτης της ομάδας, τη περίοδο 1987-1988, διακρινόμενος για τον ρυθμό, την αντοχή, τα αδιάλλακτα μαρκαρίσματα και τις εξαιρετικές πάσες. Θεωρήθηκε σταθερά ως ο διάδοχος του εμβληματικού Μπίλι Μπόντς (Billy Bonds) στη μεσαία γραμμή των «Σφυριών», ο οποίος είχε αποσυρθεί στο τέλος της σεζόν 1987/88. Δυστυχώς για τον Ινς, η Γουέστ Χαμ, παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει το Κύπελλο Αγγλίας το 1980 και τερμάτισε 3^η  στο πρωτάθλημα, το 1986, τερμάτισε 15^η το 1987 και 16^η το 1988 και το χειρότερο ήταν ο υποβιβασμός στο τέλος της περιόδου 1988/89, η οποία στοίχισε και τη δουλειά στον προπονητή του τον Τζον Λάιαλ (John Lyall) μετά από 15 χρόνια στο τιμόνι!

 Έπαιξε μόνο μία φορά στη Β’ κατηγορία και έχοντας καταγράψει 72 συμμετοχές και 7 γκολ με τη φανέλα τους, πήρε μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη μεταγραφή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για £ 1.000.000 στερλίνες. Είχε φωτογραφηθεί με την φανέλα της πολύ πριν ολοκληρωθεί η μεταγραφή, η οποία εμφανίστηκε στην Daily Express, κάτι που δεν του το συγχώρησαν οι οπαδοί των Σφυριών. Η αρχική κίνηση αναβλήθηκε αφού απέτυχε στα ιατρικά tests, αλλά γρήγορα ολοκληρώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1989.

Έκανε το ντεμπούτο του σε μια νίκη 5-1 επί της Μίλγουολ, αν και το επόμενο παιχνίδι του ήταν μια ήττα με το ίδιο σκορ στο ντέρμπι του Μάντσεστερ, από την Μάντσεστερ Σίτι!  Μαζί με τον Μπράιαν Ρόμπσον (Bryan Robson) και τον Νιλ Γουέμπ (Neil Webb), αποτέλεσε την τριάδα του κέντρου για την Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (Alex Ferguson), κατακτώντας το Κύπελλο Αγγλίας, τη πρώτη του χρονιά εκεί, νικώντας Κρίσταλ Πάλας 1-0 σε επαναληπτικό αγώνα, όπου και  ο MVP της αναμέτρησης. Μετά τη φυγή του Ρόμπσον, το 1994, υπήρξε συμπαίκτης πολλών κεντρικών μέσων που πέρασαν από τους «μπέμπηδες. Η άφιξη του Ερικ Καντονά (Eric Cantona) τον Νοέμβριο του 1992, μαζί με τον Μπράιαν ΜακΚλερ (Brian McClair) τον έκαναν τακτικά βασικό κεντρικό μέσο στην ομάδα, μέχρι την άφιξη του Ρόι Κιν (Roy Keane) την επόμενη σεζόν.

Κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης της περιόδου 1990/91, νικώντας στον τελικό του Ρότερνταμ τη Μπαρτσελόνα και κέρδισε τον 3^ο του τίτλο με την Μάντσεστερ ένα χρόνο αργότερα, όταν νίκησαν τη  Νότιγχαμ Φόρεστ στον τελικό του  Λιγκ Καπ του 1992. Την επόμενη περίοδο που ήταν και η απαρχή της κυριαρχίας των «κόκκινων διαβόλων» στην αγγλική Premier Leagu, υπήρξε συμπαίκτης με τον καλύτερο φίλο του διαχρονικά τον Ράιαν Γκιγκς (Ryann Giggs) και μέlος μιας πλέον θρυλικής ομάδας που περιλάμβανε τον Μαρκ Χιουζ (Mark Hughes), τον Ερικ Καντονά, τον Πέτερ Σμάιχελ (Peter Schmeichel), τον Αντρέι Καντσέλσκις (Andrei Kanchelskis), τον Στιβ Μπρους (Steve Bruce) και Ντένις Έργουιν (Denis Irwin)! Αναζητώντας το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 26 χρόνια, η Γιουνάιτεντ κατέκτησε τον τίτλο και ο Ινς πήρε πρωτάθλημα μετά από 4 χρόνια στον σύλλογο.

Συνέχισε βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το double του 1994. Ένα χρόνο αργότερα υπέφερε περισσότερο από τα πολύ γνωστά «άσματα του Ιούδα», όταν έπαιξε με τη Γουέστ Χαμ στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, θέλοντας μόνο τη νίκη για να διατηρήσουν τον τίτλο. Δεν τα κατάφεραν με αυτόν να καταλήγει στη Μπλάκμπερν, ενώ τα πράγματα έγιναν χειρότερα, όταν ηττήθηκαν και στον τελικό του Κυπέλλου από την Έβερτον, αφήνοντας  την χωρίς ένα σημαντικό τρόπαιο για πρώτη φορά μετά από  6 χρόνια. Τον Ιούνιο του 1995, παραχωρήθηκε στην Ίντερ του Μιλάνου για £ 7.500.000 στερλίνες! Υπήρχαν συγκρούσεις με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και μαζί μ’ αυτόν έφυγαν κι άλλοι, όπως ο Χιουζ και ο Καντσέλσκις, ανοίγοντας το δρόμο για τη θαυματουργή γενιά που ακολούθησε! Αγωνίστηκε σε 206 ματς πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας 25 γκολ! Πανηγύρισε την κατάκτηση 2 πρωταθλημάτων, ισάριθμων Κυπέλλων Αγγλίας, ενός Λιγκ Καπ και 3 Τσάριτι Σιλντ, καθώς επίσης του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης της περιόδου 1990/91 και του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ της ίδιας χρονιάς, σε μία θητεία απολύτως επιτυχημένη!

Στη συνέχεια ξενιτεύτηκε, υπογράφοντας συμβόλαιο με την Ίντερ του Μιλάνου. Έμεινε δύο χρόνια στους «νερατζούρι», απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη των προπονητών του. Συμμετείχε σε 54 αναμετρήσεις τους στην ιταλική Serie A, πετυχαίνοντας παράλληλα και 10 γκολ, χωρίς  πάντως να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Επαναπατρίστηκε για λογαριασμό της Λίβερπουλ, για £ 4 εκατομμύρια στερλίνες, μια κίνηση που εξέπληξε πολλούς, όντας ένας από τους λίγους που έπαιξε σε Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πέρασε δύο «γεμάτες» σεζόν, κάνοντας 65 εμφανίσεις με 14 γκολ, όμως και πάλι δεν στάθηκε δυνατό να προσθέσει στη συλλογή του κάποιο τρόπαιο.

Όντας πια σε ώριμη ποδοσφαιρικά ηλικία, στα 31 του χρόνια, μεταγράφηκε στη  Μίντλεσμπρο. Διετέλεσε αρχηγός της «Μπόρο», ενώ συμπλήρωσε με τα χρώματά της 93 συμμετοχές με 7 γκολ, έως το 2002, όταν και μετακινήθηκε στη Γουλβς. Δώδεκα μήνες αργότερα χάρηκε με τους «Λύκους» την άνοδο στην και έπαιξε μαζί τους στη μεγάλη κατηγορία την επόμενη χρονιά, μην κατορθώνοντας πάντως να αποτρέψει τον υποβιβασμό τους. Παρέμεινε στη δύναμή τους για άλλες δύο σεζόν, συμμετέχοντας σε συνολικά 115 παιχνίδια τους, σημειώνοντας 10 γκολ και αφού αγωνίστηκε για λίγο στις Σουίντον, ως παίκτης-προπονητής, αλλά και στη Μάκλσφιλντ, έχοντας τον ίδιο ρόλο, κρέμασε τα παπούτσια του, το 2007.

Με την εθνική Αγγλίας έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι στις 9 Σεπτεμβρίου του 1992, στο Σανταντέρ σε μια ήττα από την Ισπανία με 0-1. Χρίστηκε 53 φορές διεθνής και πέτυχε 2 τέρματα. Έγραψε ιστορία κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιοδείας της Αγγλίας στις  ΗΠΑ, στις 9 Ιουνίου του 1993, όταν σε έναν αγώνα εναντίον της οικοδέσποινας για το U.S. Cup, έγινε ο πρώτος μαύρος αρχηγός της εθνικής Αγγλίας. Για την ιστορία η  Αγγλία ηττήθηκε 0-2. Πήρε μέρος σε δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, αυτά του 1996 και του 2000 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, στα γαλλικά γήπεδα. Το τελευταίο ματς με τα «Λιοντάρια» ήταν στις 20 Ιουνίου του 2000, στο Σαρλερουά, στο πλάισιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αυτής της χρονιάς, στην ήττα από την Ρουμανία με 2-3.

Όταν αποσύρθηκε απ’ την ενεργό δράση ακολούθησε καριέρα προπονητή, με αρκετές επιτυχίες. Έχει διατελέσει παίκτης-προπονητής στη Σουίντον και τη Μάκλσφιλντ, ενώ έχει κάτσει στην άκρη του πάγκου της Μπλάκπουλ, δύο φορές της Μίλτον Κέινς Ντονς, της Νοτς Κάουντυ και της Μπλάκμπερν, όντας στην τελευταία ο πρώτος μαύρος που ανέλαβε προπονητής μιας ομάδας στην υψηλότερη βαθμίδα του αγγλικού ποδοσφαίρου, την Premier League! Ο γιος του, Tom Ince, είναι κι αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής κι ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του, με ιδιαίτερη επιτυχία!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1982–1986: West Ham United Football Club -The Academy of Football

Επαγγελματική καριέρα

• 1986–1989: West Ham United Football Club, 72 (7)
• 1989–1995: Manchester United Football Club, 206 (25)
• 1995–1997: Football Club Internazionale Milano, 54 (10)
• 1997–1999: Liverpool Football Club, 65 (14)
• 1999–2002: Middlesbrough Football Club, 93 (7)
• 2002–2006: Wolverhampton Wanderers Football Club, 115 (10)
• 2006: Swindon Town Football Club, 3 (0)
• 2007: Macclesfield Town Football Club, 1 (0)

Σύνολα καριέρας: 609 (72)

Διεθνής

• 1989: Εθνική Ελπίδων Αγγλίας, 2 (0)
• 1992–2000: Αγγλία, 53 (2)

Προπονητική καριέρα

• 2006/07: Macclesfield Town Football Club
• 2007/08: Milton Keynes Dons Football Club
• 2008: Blackburn Rovers Football Club
• 2009/10: Milton Keynes Dons Football Club
• 2010/11: Notts County Football Club
• 2013/14: Blackpool Football Club

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Manchester United

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2 (1992/93, 1993/94)
• Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1989/90, 1993/94)
• Λιγκ Καπ Αγγλίας: 1991/92
• Charity Shield: 3 (1990, 1993, 1994)
• Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1990/91
• Ευρωπαϊκό Super Cup: 1991

Με την Wolverhampton Wanderers

• Προβιβασμός στην Premier League (play-offs της First Division): 2003

Διεθνείς

Με την Αγγλία

• Τουρνουά Γαλλίας: 1997

Προσωπικές Διακρίσεις

Ως παίκτης

• Παίκτης του μήνα στην Premier League: Οκτώβριος 1994
• Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς από την  Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 3 (1993, 1994, 1995)
• Μέλος Ομάδας της Δεκαετίας 1992/93 – 2001/02 της Premier League

Ως Προπονητής

Με την Milton Keynes Dons

• Football League Trophy: 2008
• Πρωτάθλημα Αγγλικής League Two: 2007/08

Προσωπικές Διακρίσεις

• Προπονητής του Μήνα για την Championship: Αύγουστος  2013.

Κάποια στοιχεία από το balleto.gr