Βλογημένος: Βιμ Γιάνσεν

Ο Ολλανδός αμυντικός ή και ανασταλτικός μέσος Βιμ Γιάνσεν (Wilhelmus Marinus Anthonius Jansen), γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1946, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του παίζοντας με την ομάδα της γενέτειράς του, την Φέγενορντ, από το 1965 έως το 1980. Κέρδισε μαζί της, τέσσερα Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ολλανδίας, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1970, κερδίζοντας 2-1 την Σέλτικ στο Μιλάνο και το Διηπειρωτικό Κύπελλο αυτής της χρονιάς, αλλά και το Κύπελλο UEFA του 1974. Αγωνίστηκε σε 415 αγώνες για το ολλανδικό πρωτάθλημα, ενώ σημείωσε και 33 γκολ.

Το 1980, υπέγραψε για την αμερικανική Ουάσιγκτον Ντίπλοματς, αλλά μετά από 27 παιχνίδια που έπαιξε εκεί, επέστρεψε στην Ολλανδία για να υπογράψει στον Άγιαξ, μετά από προτροπή του Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff), με τον οποίο ήταν συμπαίκτες στους Ντίπλοματς. Κλήθηκε να παίξει ως λίμπερο και να καλύψει το κενό που άφησε, στην άμυνα του Αίαντα, η αποχώρηση του Ρούντι Κρολ (Ruud Krol) για την Νάπολι, το καλοκαίρι του 1980. Τον Νοέμβριο του 1980, μετά από 13 αγωνιστικές, ο Άγιαξ ήταν 8^ος και μέχρι το τέλος της σεζόν, κατάφερε να τερματίσει στην 2^η θέση, πίσω από την ΑΖ 67 Άλκμααρ.

Την επόμενη σεζόν, ο Άγιαξ πήγε να κερδίσει το πρωτάθλημα, με τον Γιάνσεν βασικό και αναντικατάστατο μέλος της ομάδας. Στους οπαδούς της Φέγενορντ δεν άρεσε που ο πρώην παίκτης της ομάδας τους, αγωνιζόταν πλέον για τον αιώνιο αντίπαλο. Στον αγώνα μεταξύ Φέγενορντ-Άγιαξ, στις 7 Δεκεμβρίου του 1980 (4-2), μια χιονόμπαλα ρίχτηκε στο μάτι του και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα για ιατρική βοήθεια. Ο Γιάνσεν έμεινε στον Άγιαξ μέχρι το καλοκαίρι του 1982, όταν και εγκατέλειψε την ενεργό δράση, σε ηλικία 35 ετών.

Συμμετείχε σε 65 διεθνείς αγώνες με την Εθνική Ολλανδίας, πετυχαίνοντας 1 γκολ, από το 1967 έως το 1980, με απολογισμό 35 νίκες, 15 ισοπαλίες και 15 ήττες. Έκανε το ντεμπούτο του στις 4 Οκτωβρίου του 1967, στο ματς προκριματικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1968. εναντίον της Δανίας, που έληξε με σκορ 2-3. Αγωνίστηκε και στα 14 παιχνίδια που έπαιξαν οι Ολλανδοί στις τελικές φάσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων 1974 και 1978, συμμετέχοντας βασικός σε όλους τους αγώνες, φτάνοντας και στους 2 τελικούς στους οποίους ηττήθηκε και στους 2 από τους διοργανωτές, τους Δυτικογερμανούς το 1974 και τους Αργεντίνους το 1978! Ήταν αυτός που έκανε το πέναλτι στον Μπερντ Χολτσεμπάιν (Bernd Hölzenbein) για να εκτελέσει αργότερα με επιτυχία ο Πάουλ Μπράιτνερ (Brian Breitner), ισοφαρίζοντας τον αγώνα. Η τελευταία διεθνής εμφάνισή του, έγινε σε ένα φιλικό αγώνα με την Ισπανία, στις 23 Ιανουαρίου του 1980, που έληξε με ήττα των Ολλανδών με σκορ 0-1.

Ξεκίνησε τη προπονητική του καριέρα στην παλιά του ομάδα, τη Φέγενορντ, μεταξύ 1983 και 1987, πρώτα για 3 χρόνια στα τμήματα υποδομής και στη συνέχεια ως βοηθός προπονητής. Μετά από μια περίοδο ως πρώτος προπονητής της βελγικής Λόκερεν, διορίστηκε ως Τεχνικός Διευθυντής στην δεύτερης κατηγορίας SVV Σιεντάμσε, όπου κέρδισε το πρωτάθλημα, με μάνατζέρ του τον Ντικ Άντβοκαατ (Dick Advocaat). Το 1991, επέστρεψε στην Φέγενορντ ως προπονητής, κερδίζοντας το ολλανδικό Κύπελλο το 1991 και το 1992 φτάνοντας μέχρι τους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων της περιόδου 1991/92. Έγινε Τεχνικός Διευθυντής το 1992, αλλά λόγω προβλημάτων Υγείας του προπονητή, ανέλαβε και πάλι ως ο πρώτος στην άκρη του πάγκου. Αργότερα, ανέλαβε προπονητής ο παλιός του συμπαίκτης στη Φέγενορντ, ο Βιμ βαν Χάνεγκεμ (Willem van Hanegem).

Η Φέγενορντ κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1993 και το ολλανδικό Κύπελλο την επόμενη σεζόν, αλλά μετά από μια διαφωνία με τα στελέχη του συλλόγου, έφυγε για να εργαστεί ως βοηθός προπονητή του Λεό Μπενάκερ (Leo Beenhakker) στον πάγκο της Σαουδικής Αραβίας. Μεταξύ 1994 και 1997, οδήγησε την ιαπωνική Σανφρέτσε της Χιροσίμα. Στις 3 Ιουλίου του 1997, διορίστηκε ως επικεφαλής προπονητής της Σέλτικ. Τους οδήγησε στο πρώτο τους σκωτσέζικο πρωτάθλημα σε 10 χρόνια, τελειώνοντας τις ελπίδες της Ρέιντζερς για να κερδίσει το 10^ο συνεχόμενο πρωτάθλημα! Παρά τη κατάκτηση του στο πρωτάθλημα και του Λιγκ Καπ Σκοτίας έφυγε από τον σύλλογο, σε λιγότερο από 48 ώρες μετά την εξασφάλιση του τίτλου, ύστερα από μια σύγκρουση προσωπικοτήτων με τον γενικό διευθυντή των «Κελτών» Τζοκ Μπράουν. Η πιο αξιοσημείωτη μεταγραφή του, ήταν η υπογραφή του Χένρικ Λάρσον (Henrik Larsson) από την Φέγενορντ, που εξελίχθηκε σε μια εμβληματική μορφή για τους «Καθολικούς»! Στην αρχή της περιόδου 2008/09 ανέλαβε τη θέση του βοηθού προπονητή της Φέγενορντ.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

–1965: Feyenoord Rotterdam

Επαγγελματική καριέρα

1965–1980: Feyenoord Rotterdam, 415 (33)
1980: Washington Diplomats, 27 (0)
1980/81: Amsterdamsche Football Club Ajax, 17 (0)
1981: Washington Diplomats, 29 (0)
1981/82: Amsterdamsche Football Club Ajax, 32 (0)

Σύνολα καριέρας: 520 (33)

Διεθνής

1967–1980: Ολλανδία, 65 (1)

Προπονητική καριέρα

1982–1986: Feyenoord Rotterdam (ομάδα νέων)
1986/87: Feyenoord Rotterdam
1987/88: Koninklijke Sporting Club Lokeren Oost-Vlaanderen
1988–1990: Schiedamse Voetbal Vereniging (τεχνικός διευθυντής)
1990–1993: Feyenoord Rotterdam
1993/94: Σαουδική Αραβία (βοηθός προπονητή)
1995/96: Sanfrecce Hiroshima
1997/98: The Celtic Football Clu)
2002/03: Urawa Red Diamonds (βοηθός προπονητή)
2005–2008: Feyenoord Rotterdam (τεχνικός σύμβουλος)
2008/09: Feyenoord Rotterdam (βοηθός προπονητή)

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Feyenoord Rotterdam

Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 4 (1964/65, 1968/69, 1970/71, 1973/74)
Κύπελλο Ολλανδίας: 1968/69
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: 1969/70
Κύπελλο UEFA: 1973/74

Με τον Ajax

Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 1981/82

Διεθνείς

Παγκόσμιο Κύπελλο: φιναλίστ: 2 (1974, 1978)
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 3^η θέση το 1976

Ως προπονητής