O Άγγλος κεντρικός αμυντικός Τόνι Άνταμς (Tony Alexander Adams), γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1966, στο Ρόμφορντ, ένα προάστιο του βορειοανατολικού Λονδίνου. Η καριέρα του είναι συνυφασμένη με την Άρσεναλ, καθώς αγωνίστηκε με τους «κανονιέρηδες» για ολόκληρη την 22ετή επαγγελματική του καριέρα! Οι συμμετοχές του στη λονδρέζικη ομάδα ξεπερνούν τις 500 για το πρωτάθλημα, πέτυχε πάνω από 30 γκολ, ενώ υπήρξε ο εμβληματικός αρχηγός της για 14 χρόνια, κατακτώντας 13 τρόπαια, μεταξύ άλλων, 4 πρωταθλήματα Αγγλίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων της σεζόν 1993/94, ύστερα από 669 εμφανίσεις συνολικά, εκ των οποίων τις 663 στην αρχική 11άδα! Πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους παίχτες του συλλόγου, ενώ συμπεριλήφθηκε και στους «100 Θρύλους της Φούτμπολ Λιγκ». Στις 9 Δεκεμβρίου του 2011, παρουσιάστηκε το άγαλμα του έξω από το Emirates stadium, μαζί με του Τιερί Ανρί (Thierry Henry) και του Χέρμπερτ Τσάπμαν (Herbert Chapman). Υπήρξε επίσης, μέλος και της Εθνικής Αγγλίας, στην οποία μετρά 66 συμμετοχές και 5 γκολ. Αποσύρθηκε το 2002, και την επόμενη χρονιά ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα, χωρίς σταθερότητα. Έως τώρα έχει αναλάβει την Γουάικομπο Γουόντερερς, τη σεζόν 2003/04, την Πόρτσμουθ, τη σεζόν 2008/09 και την Γκαμπαλά, τη σεζόν 2010/11.
Αποκτήθηκε από την Άρσεναλ το 1980, όταν πήγαινε ακόμη σχολείο. Έκανε το ντεμπούτο του τρία χρόνια αργότερα, στις 5 Νοεμβρίου του 1983, μερικές εβδομάδες αφότου είχε κλείσει τα 17 του χρόνια στην αναμέτρηση κόντρα στη Σάντερλαντ. Οι λέξεις Captain (Αρχηγός) και Legend (Θρύλος) είναι μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές που προπορεύονται του ονόματός του. Έμελλε να αποτελέσει σύμβολο της, αφού υπήρξε ο εμβληματικός αρχηγός της για 14 χρόνια, κατακτώντας 13 τρόπαια, ύστερα από 669 εμφανίσεις. Τις 663 από αυτές στην αρχική 11άδα! Ηγέτης, προεξάρχων της αμυντικής γραμμής των «Back Four», συν-αποτελούμενη από τους Στιβ Μπούλντ (Steve Bould), Λι Ντίξον (Lee Dixon) και Νάιτζελ Γουίντερμπερν (Nigel Winterburn), ο «Mr Arsenal», είναι κάτι παραπάνω από σύμβολο για τον σύλλογο, για το Λονδίνο, για το Νησί ολόκληρο!
Αποκτήθηκε από την Άρσεναλ το 1980, όταν πήγαινε ακόμη σχολείο. Έκανε το ντεμπούτο του τρία χρόνια αργότερα, στις 5 Νοεμβρίου του 1983, μερικές εβδομάδες αφότου είχε κλείσει τα 17 του χρόνια στην αναμέτρηση κόντρα στη Σάντερλαντ. Οι λέξεις Captain (Αρχηγός) και Legend (Θρύλος) είναι μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές που προπορεύονται του ονόματός του. Έμελλε να αποτελέσει σύμβολο της, αφού υπήρξε ο εμβληματικός αρχηγός της για 14 χρόνια, κατακτώντας 13 τρόπαια, ύστερα από 669 εμφανίσεις. Τις 663 από αυτές στην αρχική 11άδα! Ηγέτης, προεξάρχων της αμυντικής γραμμής των «Back Four», συν-αποτελούμενη από τους Στιβ Μπούλντ (Steve Bould), Λι Ντίξον (Lee Dixon) και Νάιτζελ Γουίντερμπερν (Nigel Winterburn), ο «Mr Arsenal», είναι κάτι παραπάνω από σύμβολο για τον σύλλογο, για το Λονδίνο, για το Νησί ολόκληρο!
«Δεν κατεβάζει ποτέ το κεφάλι, η κριτική τον βελτιώνει. Τον κάνει πιο δυνατό, τη μεταχειρίζεται με ένα εκπληκτικό τρόπο»
Ντον Χάου (Don Howe), ο άνθρωπος που τον προώθησε στην πρώτη ομάδα
«Όταν ήταν πέντε χρονών η μητέρα του τον πήγε σε μία Ακαδημία για να κάνει τα πρώτα βήματα ποδοσφαίρου. Ήταν τόσο δυναμικός που σε σύντομο χρονικό διάστημα έπαιζε με παιδιά οκτώ και εννιά χρονών. Εγώ ποτέ δεν πίστευα ότι θα είχε τέτοια επαγγελματική εξέλιξη.»
Άλεξ Άνταμς, πατέρας του Τόνι.
Θα περιμένει από τότε δύο χρόνια για να γίνει βασικός και τέσσερα για να σηκώσει την πρώτη κούπα, το Λιγκ Καπ, απέναντι στη Λίβερπουλ, στο Γουέμπλεϊ. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία ανοδική, σχεδόν ασταμάτητη. Νομοτελειακή κατάληξη αυτής, το περιβραχιόνιο του αρχηγού που θα φορέσει τον επόμενο χρόνο και δε θα χρειαστεί να το βγάλει για τα επόμενα 14 χρόνια. Από τα 48 τέρματα που πέτυχε, όντας κεντρικός αμυντικός, πολλά κρίσιμα. Τόσο κρίσιμα, όσο να μνημονεύονται ακόμη και σήμερα. Η φωτογραφία με το γκολ απέναντι στην Έβερτον το 1998, χαρακτηριστική, κατατοπιστική, σε περίοπτη θέση στο πάνθεο των φωτογραφικών λευκωμάτων κάθε πιστού οπαδού της Άρσεναλ.
«Όταν ήταν πιο νεαρός ξέφευγε πιο εύκολα, όπως με τη φραστική επίθεση προς το διαιτητή της αναμέτρησης με τη Μίλγουολ (Millwall Football Club), που η τηλεοπτική μετάδοση, τον συνέλαβε να εκστομίζει τη λέξη "κλέφτη". Μετά παρέμεινε δυναμικός, αλλά ήταν πιο ευγενικός με τη συνηθισμένη έκφραση προς τους διαιτητές: "Βούτηξε, ρεφ(ερι)»,
δημοσίευμα του Guardian.
Κατέκτησε 4 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και 2 Λίγκ Καπ Αγγλίας, το Κυπελλούχων της περιόδου 1993/94 και τρία Κομιούνιτι Σιλντς. Η πίστη στην Άρσεναλ την οποία υπηρέτησε 22 χρόνια αδιαπραγμάτευτη, συνεχώς ανανεώσιμη, υπεράνω των πάντων, παντός καιρού και πασών των συνθηκών! Οι λόγοι του, εμφανώς εμπνευσμένοι από την αρχηγική του υπόσταση, ενίοτε εμπλουτισμένοι με μία light έκδοση οπαδισμού, στα πλαίσια της απαραίτητης κατά καιρούς, συσπείρωσης.
- «Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (Sir Alex Ferguson) λέει ότι ήμουν ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη λάθος φανέλα. Εγώ θα πω ότι αυτός ήταν προπονητής της Άρσεναλ με το λάθος κοστούμι
- «Θα υπέγραφα οποιοδήποτε συμβόλαιο έβαζε μπροστά μου η Άρσεναλ, χωρίς να το σκεφτώ»
- «Να παίζετε για το όνομα μπροστά από τη φανέλα και ο κόσμος θα θυμάται το όνομα πίσω από αυτή»
- «Η Άρσεναλ είναι το club μου. Ένα έρθει η ευκαιρία και εάν είμαι έτοιμος, θα ήθελα να υπηρετήσω το σύλλογο. Όταν με χρειαστούν και όταν με ζητήσουν.»
Toni Adams
Το 1996 θα γίνει αρχηγός και στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του. Τα διαπιστευτήρια των ηγετικών του ικανοτήτων αρκούντος πειστικά, αυτά δε των αμιγώς αγωνιστικών, εξαιρετικώς ικανοποιητικά. Το ντεμπούτο του, το έκανε το μακρινό 1987 σε ένα παιχνίδι κόντρα στην εθνική Ισπανίας, όπου θα είναι και ο μοναδικός Άγγλος σε εκείνο το παιχνίδι, γεννηθείς μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, που διοργανώθηκε στη χώρα. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988, θα σκοράρει το ένα από τα δύο γκολ του αντιπροσωπευτικού του συγκροτήματος αλλά ο Μάρκο Φαν Μπάστεν (Marco van Basten) θα τον επαναφέρει στην πραγματικότητα, και οι τραυματισμοί θα περιορίσουν τις εμφανίσεις του μέχρι το 1990. Με 5 γκολ σε 66 συμμετοχές, παρουσία στο Μουντιάλ του 1998 στη Γαλλίας, αλλά και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1996 και του 2000, ήταν παρών σε μερικά από τα μεγάλα εθνικά ηπειρωτικά και διηπειρωτικά ραντεβού, αλλά έχασε και μερικά από αυτά. Ο Μπόμπι Ρόμπσον (Sir Bobby Robson) θα τον αφήσει εκτός για το Μουντιάλ του 1990 και θα χάσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992 λόγω τραυματισμού.
«Εάν η διεκδίκηση της μπάλας είναι 50-50 θα τη χάσεις σίγουρα. Εάν είναι 60-40 υπέρ σου, τότε πιθανότατα θα τη χάσεις πάλι. Είναι πολύ δυνατός στις διεκδικήσεις»
Σερ Μπόμπι Ρόμπσον
Ο Γκλεν Χοντλ (Glenn Hoddle) θα του πάρει το περιβραχιόνιο το 1998 για να το δώσει στον Άλαν Σίρερ (Alan Shearer). Μετά από 10 χρόνια ο Άνταμς θα παραδεχτεί ότι αυτό τον πόνεσε και ο Χοντλ το έκανε γιατί ο Σίρερ σαν αρχηγός και επιθετικός θα ήταν πιο εύκολο να κερδίσει περισσότερα πέναλτι. Το 2000, θα γίνει ο τελευταίος Άγγλος ποδοσφαιριστής που θα σκοράρει στο παλιό Γουέμπλεϊ, σε ένα φιλικό της εθνικής Αγγλίας, κόντρα στην αντίστοιχη της Ουκρανίας. Θα σκοράρει για πρώτη φορά μετά το 1988 και ένα παιχνίδι πάλι φιλικό κόντρα στη Σαουδική Αραβία, κατοχυρώνοντας το μεγαλύτερο κενό ανάμεσα σε δύο γκολ σε ότι αφορά την εθνική Αγγλίας. Είναι ο πρώτος Άγγλος ποδοσφαιριστής που έχει συμμετάσχει σε τουρνουά σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες.
«Μερικοί λένε ότι το σημαντικό είναι να συμμετέχεις και όχι να κερδίζεις, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι ακριβώς το αντίθετο.»
Τόνι Άνταμς
Ο αρχηγός είχε ένα σημείο τρωτό, που τον έκανε ευάλωτο. Η αρχή έγινε το 1990, όταν το Ford Sierra που οδηγούσε σταμάτησε στο εμπόδιο ενός τοίχου, στο Έσεξ. Τα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα του, όχι μόνο πέραν του δέοντος, αλλά υπερβολικά. Την προηγούμενη ημέρα ο ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής Αγγλίας πρωταγωνιστούσε σε διαφημιστική καμπάνια στην τηλεόραση κατά του αλκοόλ σε συνδυασμό με την οδήγηση. Το Βασιλικό Δικαστήριο του Σάουθεντ τον καταδίκασε σε τέσσερις μήνες φυλάκιση, αλλά θα αφεθεί ελεύθερος εκτίοντας το μισό της ποινής. Η ποινή του αλκοόλ στη συμπεριφορά του, όμως διαρκώς επιβλαβής και πανταχού παρούσα. Μετά, πάλι σε κατάσταση μέθης με τον συμπαίκτη του, Ρέι Πάρλουρ (Ray Parlour), στην Pizza Hut. Οι κακές γλώσσες λένε ότι αυτός έμαθε το ποτό στον Πάρλουρ.
Έπειτα, σε ένα ταξίδι της Άρσεναλ στο Ίπσουιτς, το 1993 για το Κύπελλο με την τοπική ομάδα, η προετοιμασία του αρχηγού ήταν λίγο διαφορετική από τις προηγούμενες. Λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες. Καυγάς στα σκαλιά του club, περασμένη η ώρα, σκίσιμο κάτω από το μάτι και 29 ράμματα. Το προφίλ του αψεγάδιαστου εντός εκτός και επί τα αυτά γηπέδου αρχίζει να ξεθωριάζει, όσον αφορά τουλάχιστον τα εκτός. Παραδέχεται τον εθισμό του στο αλκοόλ δημόσια στις 14 Σεπτεμβρίου του 1996 και γίνεται τροφή για το βρετανικό Τύπο! Δίνει μάχη όμως, πιο δύσκολη από αυτές στο χορτάρι για να το ξεπεράσει. Το ρίχνει στην γαλλική παιδεία, μαθαίνει πιάνο, αλλά συναντά και ένα (παραδοσιακό) σύμμαχο, εξ’ Αλσατίας.
Ο αγωνιστικός και οικονομικός αναμορφωτής της Άρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ (Arsène Wenger), τον βοηθά με το πρόβλημα του, όπως αναφέρει ο ίδιος ο Άνταμς στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Εθισμένος». Πέρα από τα διαιτητικά προγράμματα, αυστηρά τόσο ως προς την επιμέλεια κατά το «Arsene knows», όσο και ως προς την εφαρμογή, είναι η εξομολόγηση του αρχηγού προς το νέο, Γάλλο τεχνικό του. Το πάθημα όμως θα γίνει μάθημα και από το 2008 χρηματοδοτεί το Sport Chance Clinic, κλινική συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης σε άτομα που είναι εξαρτημένα στο αλκοόλ, τα ναρκωτικά και άλλους επιβλαβείς εθισμούς, μέσα από τον αθλητισμό. Επίσης διαχειρίζεται την οργάνωση NACOA που παρέχει ενημέρωση και στήριξη συμβουλευτικού χαρακτήρα σε παιδιά που οι γονείς τους είναι εθισμένοι στο αλκοόλ.
Η συμπάθεια, η εκτίμηση, ο σεβασμός, όλα αμοιβαία. Τα χνώτα τους ταίριαζαν, οι αντιλήψεις σχετικά με τη φιλοσοφία του ποδοσφαίρου και της ζωής, εξέπεμπαν σε κοινά μήκη κύματος. Αλλά και ο coach δεν ήταν λίγες οι φορές που έβγαλε το καπέλο του και υποκλίθηκε στον Τόνι Άνταμς.
«Όταν ήρθα στο Λονδίνο, κατάλαβα ότι οι Back Four είναι απόφοιτοι της τεχνικής στην άμυνα. Μετά κατάλαβα ότι ο Τόνι Άνταμς, έχει διδακτορικό σε αυτό.»
Αρσέν Βενγκέρ
Αλλά μία σχέση δεν κρίνεται από τα λόγια, παρά μόνο εμπράκτως. Όταν τον καράβι μπάζει νερά, όταν αρχίζουν τα δύσκολα, όταν η κριτική θα γίνει βαριά και όταν ο Τύπος θα κρίνει βεβιασμένα προσπαθώντας να επιβάλλει εξίσου βιαστικά, ότι το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει. Εκεί ο καπετάνιος, δεν θα θυσιάσει στο βωμό της φαινομενικής ασφάλειας του πλοίου, τον αρχηγό του πληρώματός του, αλλά με αυτόν είναι που θα διασφαλίσει την πορεία αυτού προς τα ήρεμα νερά. Το Δεκέμβρη του 1997 η Άρσεναλ θα γνωρίσει μία οδυνηρή ήττα από την Μπλάκμπερν στο Χάιμπουρι, το παλαιό γήπεδο της Άρσεναλ. Η κριτική πάνω στον Άνταμς σκληρή, σχεδόν σύσσωμη από δημοσιογράφους και οπαδούς, με την ίδια ευλαβική δριμύτητα που διαπνέει του Άγγλους όταν νιώθουν πως άργησαν να ανακαλύψουν την... Αμερική.
Η κεφαλή του Άνταμς θα τεθεί επί πίνακι, αλλά ο Αρσέν δε θα το κάνει και θα τον στείλει λίγες ημέρες σε ένα Γάλλο διατροφολόγο και ειδικό, με σκοπό να καθαρίσει το μυαλό του από όλα. Θα επιστρέψει μετά από τρεις εβδομάδες, ακμαιότατος. Όταν η Άρσεναλ θα αντιμετωπίσει τον Απρίλιο του 1998 την Μπλάκμπερν στα πλαίσια του δευτέρου γύρου, θα κερδίσει 4-1. Αυτή θα ήταν η έβδομη από τις εννέα συνεχόμενες νίκες.
Τον Αύγουστο του 2002, λίγες ημέρες πριν εκκινήσει η αγωνιστική σεζόν στο Νησί, ο Άνταμς αντιλήφθηκε σε ορθό χρονικό σημείο, ότι το πλήρωμα του χρόνου, είχε φτάσει. Δεν το υπαγόρευαν οι οπαδοί, ο Τύπος, οι καλοκάγαθες προθέσεις κολάκων και μη, αλλά το σώμα του εμποτισμένο με τη φωνή της ορθής κοινής (βρετανικής) λογικής. Θα ανακοινώσει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση και οι «κανονιέρηδες» θα μείνουν ορφανοί ως προς τη φυσική ηγεσία τους. Το τελευταίο παιχνίδι ήταν κόντρα στην Έβερτον, ενώ το παρατσούκλι "Mr Arsenal", θα του δοθεί μετά από ένα φιλικό με αντίπαλο τη Σέλτικ.
Η υστεροφημία του ανέγγιχτη, ίσως ακόμη πιο δυνατή. Το 2004 θα μπει στο Hall of Fame των Άγγλων ποδοσφαιριστών και τέσσερα χρόνια αργότερα σε διαδικτυακή ψηφοφορία θα λάβει την τρίτη θέση στους “50 Greatest Gunners”, όλων των εποχών. Έξω από το «Στάδιο Έμιρεϊτς», το τωρινό γήπεδο της Arsenal υπάρχει ένα άγαλμά του, δίπλα σε αυτά των Χέρμπερτ Τσάπμαν (Herbert Chapman), Τιερί Ανρί (Thierry Henry), Μπέργκαμπ (Dennis Bergkamp). Να υπενθυμίζει στους φιλάθλους και να φοβίζει τους αντιπάλους.
Μετά ασχολήθηκε με την προπονητική. Παίρνοντας το δίπλωμά του από το πανεπιστήμιο του Μπρουνέλ (Brunel University London), πήρε και το αντίστοιχο βάπτισμα του πυρός, στον πάγκο της Γουίκομπ το 2003, και δεν θα καταφέρει να αποτρέψει τον υποβιβασμό της ομάδας στη League 2. Μετά από ένα πέρασμα από τη νεανική ομάδα της Φέγενοορντ στην Ολλανδία, όπου παράλληλα διατελούσε και part-time scout για λογαριασμό της Άρσεναλ σε όλη την Ευρώπη, αποδέχτηκε την πρόταση του Χάρι Ρέντναπ (Harry Redknapp) προκειμένου να γίνει βοηθός του στην Πόρτσμουθ, το 2006. Μετά την απομάκρυνση του μάγου Χάρι από τον πάγκο ανέλαβε χρέη πρώτου προπονητή, αλλά οι 10 βαθμοί σε 16 παιχνίδια, καθόρισαν παρομοίως αρνητικά και το δικό του μέλλον. Τον Μάιο του 2010 ανέλαβε την Καμπάλα στο Αζερμπαιτζάν, αλλά και εκεί η μοίρα δεν του προδιέγραφε καλύτερο σενάριο.
Το 2015, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στη καρδιά μετά από πόνους στο στήθος. Μετά την επέμβαση, ο ίδιος αποκάλυψε ότι πιθανώς αυτή η επέμβαση του έσωσε τη ζωή.
Ο Λουκ Σο (Luke Shaw) είναι ένας από τους ακριβότερους Βρετανούς αμυντικούς της σύγχρονης εποχής. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δαπάνησε £ 27.000.000 στερλίνες για χάρη του το καλοκαίρι του 2014 για να τον κάνει δικό της από την Σαουθάμπτον, όμως αγνοεί έναν από τους πιο εμβληματικούς αμυντικούς που έχουν φορέσει τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας. Όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή του στη «Sun» ο Φρανκ Λάμπαρντ (Frank Lampard Jnr), ο πρώην μπακ της Σαουθάμπτον πιάστηκε... αδιάβαστος όταν κατά τη διάρκειας μίας πρόσφατης συνομιλίας τους έγινε αναφορά στον Τόνι Άνταμς.
«Είχα μία συζήτηση με τον Λουκ Σο και ανέφερα τον Τόνι Άνταμς όμως δεν φάνηκε να καταλαβαίνει για ποιον μιλούσα. Τον ρώτησα αν σοβαρολογούσε και μου απάντησε: "Σε ποια ομάδα έπαιζε; Τότε κατάλαβα πως είχε έρθει η στιγμή να αποχωρήσω από την εθνική ομάδα».
Φρανκ Λάμπαρντ
PALMARES
Εφηβική καριέρα- · 1980–1983: Arsenal Football Club
Επαγγελματική καριέρα
- · 1983–2002: Arsenal Football Club, 504 (32)
Διεθνής
- · 1985/86: Εθνική Νέων Αγγλίας, 5 (1)
- · 1986/87: Αγγλία B’, 15 (7)
- · 1987–2000: Αγγλία, 66 (5)
Προπονητική καριέρα
- · 2003/04: Wycombe Wanderers Football Club
- · 2008/09: Portsmouth Football Club
- · 2010/11: Qəbələ İdman Klubu
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Arsenal
- · Πρωτάθλημα Αγγλίας: 4 (1988/89, 1990/91, 1997/98, 2001/02)
- · Κύπελλο Αγγλίας: 3 (1992/93, 1997/98, 2001/02)
- · Λιγκ Καπ Αγγλίας: 2 (1986/87, 1992/93)
- · FA Community Shield: 3 (1991, 1998, 1999)
- · Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1993/94
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Καλύτερος Νέος Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1987
- · Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς για την Premier League από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 3 (1994, 1996, 1997)
- · Μέλος Ιδανικής 11άδας του Αιώνα της Football League (1907–2007) από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας
- · Βραβεία της Premier League
o Μέλος Ιδανικής 11άδας της 10ετίας (1992/93 – 2001/02)
o Μέλος Ιδανικής 11άδας της 20ετίας (1992/93 – 2011/12)
Πηγή: sport24.gr
