Καρέκα (Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Φίλιο)

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός επιθετικός Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Φίλιο, περισσότερο γνωστός ως  Καρέκα (Antônio de Oliveira Filho, “Careca”) γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1960, στην Αραρακουαρά, μια πόλη στο κέντρο της πολιτείας του Σάο Πάουλο. Στις συνειδήσεις των φιλάθλων, καθιερώθηκε ως «η αιχμή του δόρατος» της σπουδαίας ομάδας που παρουσίασε η Νάπολι στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές εκείνης του 1990, στην οποία υπήρξε συμπαίκτης του Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona), αλλά και τις σπουδαίες εμφανίσεις του με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1986 και του 1990. Υπήρξε ένας από τους Πληρέστερους Επιθετικούς που φάνηκαν στα γήπεδα του κόσμου και διακρίθηκε για την ταχύτητα, την μαχητικότητα, το θαυμάσιο σουτ, το άψογο τελείωμα και τον οπορτουνισμό του μπροστά στο τέρμα! Το παρατσούκλι με το οποίο έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία, του δόθηκε επειδή ήταν μεγάλος θαυμαστής του ομώνυμου διάσημου Βραζιλιάνου κλόουν που στα πορτογαλικά σημαίνει «Φαλακρός»!

Πρωτόπαιξε επαγγελματικά ποδόσφαιρο, το 1976 στη Γκουαρανί. Με την εκτελεστική του ικανότητα, καθιερώθηκε γρήγορα ως ένας από τους καλύτερους νέους στράικερ της πατρίδας του. Έως το 1982, πρόλαβε να συμμετάσχει σε 63 αναμετρήσεις της «Μπούγρε» (Bugre -Ινδιάνοι, το παρατσούκλι της Γκουαρανί), να σημειώσει 38 γκολ και να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1978, τον πρώτο και μοναδικό εθνικό τίτλο στην ιστορία της Γκουαρανί, σκοράροντας ένα γκολ στον τελικό εναντίον της, φαβορί, Παλμέιρας, κάνοντας το 1-0 (2-0 τελικό), αλλά και το πρωτάθλημα της βραζιλιάνικης Β’ Κατηγορίας του 1981, τραβώντας πάνω του τα βλέμματα ισχυρότερων συλλόγων.

Επόμενος σταθμός του ήταν η Σάο Πάουλο, με τα χρώματα της οποίας συνέχισε να «πυροβολεί» τις αντίπαλες εστίες. Συγκεκριμένα, σημείωσε 54 τέρματα σε 67 συμμετοχές, οδηγώντας την «Τρικολόρ Παουλίστα» στην κατάκτηση του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος του 1986, νικώντας μάλιστα την πρώην ομάδα του, τη  Γκουαρανί στον τελικό, αλλά  και δύο πολιτειακών τίτλων, το 1985 και το 1987. Κέρδισε το βραβείο ‘’Bola de Ouro’’ το 1986, το οποίο ουσιαστικά είναι ισοδύναμο με του Βραζιλιάνου Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς!

 

To περίφημο τρίο "Ma-Gi-Ca", της Νάπολι, από τα αρχικά των ονομάτων του Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego MAradona) δεξιά, του Μπρούνο Τζιορντάνο (Bruno GIordano) αριστερά και του Καρέκα (CAreca) στη μέση

Το καλοκαίρι του 1987 μεταγράφηκε στην τότε πρωταθλήτρια Ιταλίας, τη Νάπολι. Υπήρξε μέλος του περίφημου τρίο "Ma-Gi-Ca" από τα αρχικά των ονομάτων του Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona), του Μπρούνο Τζιορντάνο (Bruno Giordano) και το δικό του! Καθιερώθηκε ως η «αιχμή του δόρατος» της σπουδαίας ομάδας που παρουσίασαν οι «παρτενοπέι» στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές εκείνης του 1990, την οποία βοήθησε, μαζί με τους προαναφερόμενους αλλά και άλλους, να κατακτήσει τίτλους εντός κι εκτός συνόρων! Έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα, την 3^η αγωνιστική, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1987, εναντίον της Πίζα, στην Αρένα Γκαριμπάλντι. Η πρώτη του σεζόν μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί αποτυχημένη, παρά τα 13 γκολ που πέτυχε. Η ομάδα αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την Ρεάλ Μαδρίτης και έχασε τον ιταλικό τίτλο στα τελευταία παιχνίδια της περιόδου!

Ωστόσο, την επόμενη σεζόν, η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο UEFA, το πρώτο διεθνές τρόπαιο του συλλόγου, με τον Καρέκα να σκοράρει από ένα γκολ σε κάθε παιχνίδι του διπλού τελικού με την Στουτγάρδη (2-1 στη Νάπολι και 3-3 στη Στουτγάρδη), τερμάτισε 2^ος στη Serie A, φτάνοντας επίσης στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας εκείνης της σεζόν. Το 1990, κατέκτησε τελικά το πρωτάθλημα με τη Νάπολι, μετά την επιτυχία του με τη κατάκτηση του πρώτου ιταλικού Σούπερ Καπ στην ιστορία, αλλά και την τελευταία χρονιά που συνεργάστηκε με τον Μαραντόνα! Θα περάσει 3 ακόμη χρόνια με την Νάπολι, φτιάχνοντας μια εξαιρετική συνεργασία με τον Τζιανφράνκο Τζόλα (Gianfranco Zola), μη καταφέρνοντας ωστόσο να κερδίσει οποιονδήποτε τίτλο. Πήρε μέρος σε 164 αγώνες των «παρτενοπέι» και πέτυχε 73 γκολ, σε μία θητεία απόλυτα επιτυχημένη!

Το 1993 αποδεσμεύθηκε από τους «παρτενοπέι» και συνέχισε την καριέρα του στην ιαπωνική Κασίβα Ρεϊσόλ. Έμεινε στους «Βασιλιάδες του Ήλιου» δύο χρόνια, συμμετέχοντας σε 60 παιχνίδια τους με 31 γκολ και τα χρόνια που ακολούθησαν, αγωνίστηκε διαδοχικά στη Σάντος, το 1997 συνεχίζοντας στη Καμπίνας (σήμερα ονομάζεται Μπαρουέρι), πριν ενταχθεί στη Σάο Ζοζέ, με την οποία κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1999, στα βαθιά ποδοσφαιρικά του «γεράματα», σε ηλικία 39 χρονών! Το 2005, πάντως, αποδέχθηκε την πρόταση του ιδιοκτήτη της ερασιτεχνικής αγγλικής Γκάρφορθ, Σάιμον Κλίφορντ (Simon Clifford) και έπαιξε σε ένα φιλικό παιχνίδι της ομάδας εναντίον της Γκουίσλι!

Φόρεσε 64 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο και σκόραρε 30 γκολ. Αγωνίστηκε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, αυτά  του 1986 και του  1990, καθώς και σε ισάριθμα Κόπα Αμέρικα, αυτά του 1983 και του 1987. Έκανε το ντεμπούτο του με τη «σελεσάο», στις 21 Μαρτίου του 1982, εναντίον της Δυτικής Γερμανίας. Τον Μάιο του ίδιου έτους, σε ηλικία 21 ετών, όντας ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στη Βραζιλία, είχε επιλεγεί για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας και έπαιξε σε τρία φιλικά (εναντίον της Πορτογαλίας, της Ελβετίας και της Ιρλανδίας) στο πλαίσιο της προετοιμασίας, αλλά ένας τραυματισμός τον εμπόδισε να συμμετάσχει στην Τελική Φάση. Τη θέση του στην ομάδα για αυτό το τουρνουά την πήρε ο Ρομπέρτο Ντιναμίτε (Carlos Roberto de Oliveira, ‘Roberto Dinamite’). Σημείωσε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της «σελεσάο» εναντίον της Πορτογαλίας, στις 8 Ιουνίου του 1983, σημειώνοντας τα 2 πρώτα γκολ του, στη νίκη με 4-0.

Ήταν επίσης, μέλος της εθνικής βραζιλιάνικης ομάδας που ήταν φιναλίστ στο Κόπα Αμέρικα του 1983. Ήταν κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, στο Μέξικο, που τοποθέτησε πραγματικά τον εαυτό του στον κόσμο του ποδοσφαίρου! Η Βραζιλία πήγε με 4 νίκες σε 4 παιχνίδια και 9-0 γκολ, για να τελειώσει το τουρνουά, αποκλειόμενη στα πέναλτι από την Γαλλία σ’ έναν αξέχαστο προημιτελικό, με τον ίδιο να έχει σκοράρει 5 γκολ που τον έφεραν στη 2^η θέση του Καλύτερου Σκόρερ του τουρνουά, πίσω από τον Άγγλο Γκάρι Λίνεκερ (Gary Lineker). Το 1990, ήταν βασικό μέλος της ομάδας που ηττήθηκε από την Αργεντινή, στον Δεύτερο Γύρο, σκοράροντας 2 γκολ στο τουρνουά. Σε 9 αγώνες σε Τελική Φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, σκόραρε 7 γκολ, με την  τελευταία του διεθνή συμμετοχή να έρχεται την 1^η  Αυγούστου του 1993, στη Βενεζουέλα, κατά τη διάρκεια των προκριματικών κατά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994.

 

Καρέκα - Μαραντόνα και Αλεμάο

Θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς στην ιστορία του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Ήταν ένας παραγωγικός, γρήγορος και δυνατός επιθετικός, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και εντυπωσιακή ικανότητα στο σκοράρισμα. Παρά το γεγονός ότι το καλό του πόδι ήταν το δεξί, διακρίθηκε για την εκτελεστική του δεινότητα, τόσο με το αριστερό, όσο και με το κεφάλι, ενώ ήταν γνωστός για την ικανότητά του να σκοράρει εκτός περιοχής, ακόμη και υπό γωνία, αλλά και πάνω στη κίνηση με την μπάλα. Διακρίθηκε επίσης για την εξαιρετική αίσθηση του χώρου, η οποία μαζί με την ευφυΐα του, τον έκανε συχνά να είναι στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή στην περιοχή του πέναλτι. Αν και συνήθως αγωνιζόταν ως επιθετικός, μπορούσε να παίζει σε πιο οπισθοχωρημένες θέσεις, ως δημιουργικός μέσος, χάρη στην ικανότητά του να παίξει μακριά από τους συμπαίκτες του και να τους παρέχει ασίστ, καθώς και την τάση του να δημιουργεί χώρους, κινούμενος συνεχώς οριακά εκτός περιοχής!

Σήμερα, ο άλλοτε διεθνής άσος εργάζεται ως τηλεσχολιαστής αγώνων ποδοσφαίρου στο ‘’RedeTV’’

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1978–1982: Guarani Futebol Clube, 77 (46)
• ·         1983–1987: São Paulo Futebol Clube, 67 (54)
• ·         1987–1993: Società Sportiva Calcio Napoli, 164 (73)
• ·         1993–1996: Hitachi Kashiwa Reysol, 60 (31)
• ·         1997: Santos Futebol Clube, 9 (2)
• ·         1998: Campinas (Sport Club Barueri), 10 (6)
• ·         1999: (δανεικός) → Esporte Clube São José, 2 (0)

Σύνολο καριέρας: 389 (212)

Διεθνής

• ·         1982–1993: Βραζιλία, 64 (30)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Guarani

• ·         Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1978
• ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Βραζιλίας: 1981

Με τη São Paulo

• ·         Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1986
• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 2 (1985, 1987)

Με τη Napoli

• ·         Κύπελλο UEFA: 1988/89
• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1989/90
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1990

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Καλύτερος Επιθετικός Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 2 (1982, 1985)
• ·         Πρώτος Σκόρερ Πολιτειακού Πρωταθλήματος Σάο Πάουλο: 1985 (23 γκολ)
• ·         Καλύτερος Παίκτης Πρωταθλήματος Βραζιλίας (Bola de Ouro): 1986
• ·         Πρώτος Σκόρερ Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 1986 (25 γκολ)
• ·         2^ος Σκόρερ Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1986
• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας Νοτίου Αμερικής: 1986
• ·         Πρώτος Σκόρερ Διοργάνωσης Κυπέλλου UEFA: 1989 (6 γκολ)

Μερικά συμπληρωματικά στοιχεία από το balleto.gr