Πάουλο Ρομπέρτο Φαλκάο: Ο Όγδοος Βασιλιάς της Ρώμης

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός μέσος Πάουλο Ρομπέρτο Φαλκάο (Paulo Roberto Falcão) ή σκέτο Φαλκάο, γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1953, στο Αμπελάρδο Λουζ της Σάντα Καταρίνα  στη νότια Βραζιλία. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία της Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε και της ιταλικής Ρόμα και θεωρείται επίσης, παγκοσμίως, ως ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες της Βραζιλίας Όλων των Εποχών, ιδιαίτερα στην αιχμή της καριέρας του, στη δεκαετία του 1980! Κάποια στιγμή, ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στον κόσμο! Λόγω της επιτυχίας και των επιδόσεών του με τη Ρόμα, οι οπαδοί της του κόλλησαν το παρατσούκλι «Ο Όγδοος Βασιλιάς της Ρώμης» και εγκαταστάθηκε στο Hall of Fame του συλλόγου, το 2013.

Με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας , εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, παίζοντας στην μεσαία γραμμή μαζί με τον Ζίκο, τον Σόκρατες και τον Έντερ, που θεωρείται μια από τις καλύτερες ομάδες της Βραζιλίας στην ιστορία του ποδοσφαίρου της χώρας! Ονομάστηκε από τον Πελέ σαν ένας από τους 125 μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ζούσαν, στο πλαίσιο των εορτασμών της 100ετηρίδας της FIFA, το 2004! Το επώνυμό του, Falcão, επιλέχθηκε από τον Κολομβιανό Ραδαμέλ Γκαρσία (Radamel García), πρώην επαγγελματία ποδοσφαιριστή και πατέρας του Ραδαμέλ Φαλκάο (Radamel Falcao), ως όνομα του γιου του ως φόρο τιμής σε αυτόν!

Ξεκίνησε τη καριέρα του από την Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε στη πατρίδα του, με την οποία έπαιξε από το 1972 έως το 1980, σε 158 παιχνίδια, σημειώνοντας 22 τέρματα, κατακτώντας 3 Βραζιλιάνικα εθνικά πρωταθλήματα (1975, 1976, 1979) και φτάνοντας στον τελικό του  Copa Libertadores του 1980, χάνοντας τελικά από τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο. Η επιβλητική του παρουσία στη μεσαία γραμμή κίνησε το ενδιαφέρον πολλών συλλόγων του εξωτερικού (μεταξύ άλλων της Ρεάλ και Νάπολι) με τη Ρόμα τελικά να κερδίζει την υπογραφή του. Ήταν από τους παίκτες εκείνους που έκαναν πιο όμορφο το ποδόσφαιρο. Έβαζε και μερικά πολύ όμορφα σε εκτέλεση γκολ, αν και το σκοράρισμα δεν ήταν το μεγάλο του ατού. Ήταν ένας πραγματικός ηγέτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο και σαν τέτοιο τον πήρε η Ρόμα από την Ιντερνασιονάλ, το 1980. Στις αρχές αυτής της δεκαετίας, πολλές ευρωπαϊκές ομάδες ενδιαφέρθηκαν να τον φέρουν στην Ευρώπη. Όμως ο Νιλς Λίντχολμ (Nils Liedholm), ο προπονητής της ομάδας κατάφερε να πείσει τον Ντίνο Βιόλα, (Dino Viola) τον πρόεδρο της ομάδας, ότι ο Φαλκάο εξυπηρετούσε καλύτερα τα σχέδιά του.

Έγινε έτσι, ο πρώτος Βραζιλιάνος που πήγε στην Ιταλία μετά το άνοιγμα και πάλι, του «καμπιονάτο» στους ξένους. Υπέγραψε στους «τζιαλορόσι» στις 26 Ιουλίου του 1980. Η μεταγραφή του τους κόστισε £ 650 χιλιάδες στερλίνες, αλλά φυσικά ο Βραζιλιάνος τα έβγαλε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Τον πρώτο καιρό στην Ιταλία ενώ θα περίμενε κανείς να έχει προβλήματα προσαρμογής, ο Φαλκάο μπήκε εύκολα στον νέο τρόπο ζωής και έδινε τον καλύτερο του εαυτό μέσα στο γήπεδο. Ο λόγος που το κατάφερε αυτό ήταν ότι μαζί του από την Βραζιλία είχαν έρθει η μητέρα του και η αδερφή του κι έτσι δεν του έλειπε το οικογενειακό περιβάλλον. Με ηγέτη τον Βραζιλιάνο λοιπόν, ο οποίος πέτυχε 3 γκολ σε 25 παιχνίδια, η Ρόμα άρχισε να πρωταγωνιστεί και πάλι στο Καμπιονάτο, όπου τερμάτισε στη 2^η θέση το 1981, πίσω από τη Γιουβέντους, ενώ το 1982 ήταν 3^η με τον Φαλκάο να σκοράρει 6 γκολ σε 24 παιχνίδια. Κορυφαίος παίκτης των Ρωμαίων ήταν φυσικά ο Φαλκάο, ο οποίος είχε πάρει την ομάδα στις πλάτες του!

Η πρώτη του κούπα με την φανέλα της Ρόμα ήρθε στην πρώτη του σεζόν και δεν ήταν άλλη από το Κύπελλο του 1981, σκοράροντας το τελευταίο πέναλτι στη διαδικασία εναντίον της Τορίνο, ενώ το συγκεκριμένο τρόπαιο το κατέκτησε και το 1984. Η μεγαλύτερη του επιτυχία όμως ήταν αναμφίβολα η κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Ρόμα το 1983, σκοράροντας 7 φορές σε 27 παιχνίδια και δημιουργώντας αμέτρητα άλλα! Παρά το γεγονός ότι o Μισέλ Πλατινί (Michel Platini) της Γιουβέντους, τερμάτισε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα και παρά τις 2 ήττες από τη «Γηραιά Κυρία» και στα δύο παιχνίδια πρωταθλήματος, είχε αναγνωριστεί ως το κορυφαίο αστέρι στην Serie A εκείνη τη σεζόν, φτάνοντας παράλληλα μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA. Ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που πήραν οι Ρωμαίοι μετά από το 1942 και φυσικά ο Φαλκάο ήταν ο βασικός πρωταγωνιστής στην επιτυχία αυτή. Στο τέλος αυτής της σεζόν, του κόλλησαν το παρατσούκλι «Ο 8ος Βασιλιάς της Ρώμης»!

Επόμενος στόχος για τον Βραζιλιάνο ήταν να οδηγήσει την Ρόμα και στην κορυφή της Ευρώπης και σχεδόν τα κατάφερε. Μετά από μία εξαιρετική πορεία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1984, αποκλείοντας κατά σειρά τις Γκέτεμποργκ, ΤΣΣΚΑ Σόφιας και Ντιναμό Βερολίνου, έφτασε στα ημιτελικά εναντίον της Νταντί Γιουνάιτεντ. Στο προηγούμενο παιχνίδι για τη Serie Α, τραυματίστηκε στο γόνατο, χάνοντας έτσι τον  πρώτο αγώνα του ημιτελικού, όταν η Ρόμα ηττήθηκε 0-2 στο Νταντί. Επέστρεψε για το 2^ο παιχνίδι, βοηθώντας στη νίκη με 3-0 και έφτασε στον τελικό! Ηττήθηκε από την Λίβερπουλ στα πέναλτι, παρά τη μεγάλη τύχη να παίξει σε τελικό μιας τέτοιας διοργάνωσης και μάλιστα στο γήπεδό της. Τραυματίστηκε και πάλι στο γόνατο κατά τη διάρκεια του αγώνα και το ματς πήγε στη παράταση και στη συνέχεια στα πέναλτι. Ο Φαλκάο αρνήθηκε να χτυπήσει το τελευταίο και καθοριστικό πέναλτι.

Οι εχθροί του στην ομάδα το απέδωσαν στο γεγονός ότι δεν είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του. Οι πιο ρεαλιστές θεωρούσαν ότι απλά είχε έρθει ο καιρός για το διαζύγιο. Η επόμενη σεζόν 1984/85, ήταν η χειρότερη στην καριέρα του στην Ιταλία, αφού υπέφερε από σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο με αποτέλεσμα να παίξει μόλις 4 παιχνίδια και να σημειώσει 1 γκολ στο πρωτάθλημα, ενώ η Ρόμα κατρακύλησε σε μια αβυσσαλέα 8^η θέση! Απογοητευμένος από την κατάσταση το έριξε έξω και απασχολούσε τον Τύπο περισσότερο με τα κατορθώματα του έξω από τα γήπεδα παρά μέσα σ' αυτά! Την περίοδο εκείνη ταξίδεψε και στις ΗΠΑ προκειμένου να κάνει εγχείρηση στο γόνατο, κάτι για το οποίο δεν ήταν εξουσιοδοτημένος από τον σύλλογο, με τη Ρόμα στη συνέχεια να καταγγέλλει το συμβόλαιό του.  Ποτέ δεν μπόρεσε να επανέλθει στα γνωστά του στάνταρ και το 1985 έφυγε οριστικά από την Ιταλία καθώς υπέγραψε συμβόλαιο στην Σάο Πάολο, βοηθώντας την να κερδίσει το πολιτειακό Πρωτάθλημα του 1985. Στο Καμπιονάτο, ο σπουδαίος Βραζιλιάνος είχε 107 συμμετοχές και 22 γκολ. Αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986.

Με την εθνική Βραζιλίας αγωνίστηκε στα Μουντιάλ της Ισπανίας το 1982 και του Μέξικο το 1986. Ειδικά στην Ισπανία συνέθεσε μια καταπληκτική 4άδα στη μεσαία γραμμή με τον Τονίνιο Σερέζο, (Antônio Carlos Cerezo, ‘’Toninho Cerezo’’), τον Ζίκο (Arthur Antunes Coimbra, ‘’Zico’’) και τον αείμνηστο Σόκρατες (Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira, ‘’Sócrates’’), εμφανίζοντας μια ομάδα που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί ο πλανήτης! Ξεκίνησε όλα τα παιχνίδια, όταν η Βραζιλία νίκησε τη Σοβιετική Ένωση με 2-1, πετυχαίνοντας το τελευταίο γκολ, ενώ στη συνέχεια νίκησε τη Σκωτία με 4-1 και σημείωσε άλλο ένα γκολ στη νίκη με 4-0 επί της Νέας Ζηλανδίας. Στη 2^η φάση, η ομάδα νίκησε 3-1 τη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Αργεντινή, πράγμα που σήμαινε ότι χρειαζόταν μόνο μια ισοπαλία στο επόμενο παιχνίδι τους εναντίον της Ιταλίας για να προχωρήσουν στα ημιτελικά.

Σε αυτό το διάσημο παιχνίδι, στις 5 Ιουλίου του 1982, στο κατεδαφισμένο πλέον Σαρία της Βαρκελώνης, παρά τις δύο φορές που ισοφάρισε η Βραζιλία, ηττήθηκαν από το χατ-τρικ του δαιμονισμένου Πάολο Ρόσι (Paolo Rossi)! Σημείωσε το 2^ο γκολ της ισοφάρισης για τη Βραζιλία, με ένα θανατηφόρο σουτ από την άκρη της περιοχής, πανηγυρίζοντας με ένα τρόπο που έγινε ακόμα πιο διάσημος από τον Μάρκο Ταρντέλι (Marco Tardelli), όταν σκόραρε στον τελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας. Μετά τον αγώνα, λέγεται ότι ήταν τόσο στενοχωρημένος που ήθελε να παρατήσει το ποδόσφαιρο!

Ήταν επίσης και στην προεπιλογή του Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978 αλλά τελικά, προς έκπληξη όλων, δεν επελέγη. Αγωνίστηκε μαζί της από το 1976 έως το 1986, σε 34 παιχνίδια, σημειώνοντας παράλληλα και 6 γκολ. Στο Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία ήταν ο μόνος στην αποστολή της Βραζιλίας που αγωνιζόταν σε σύλλογο του εξωτερικού! Οι υπόλοιποι συμπαίκτες του δεν ήθελαν να φύγουν στο εξωτερικό. Φοβόντουσαν να φύγουν από τη χώρα για να μην χάσουν τη θέση τους στην εθνική και ήλπιζαν ότι σε περίπτωση κατάκτησης του Μουντιάλ το κασέ τους θα ανέβαινε κατακόρυφα. 

Μετά την ποδοσφαιρική του καριέρα ακολουθεί καριέρα τηλεσχολιαστή, για το τηλεοπτικό δίκτυο ‘’Rede Globo’’ και για τον το ‘’SporTV’’, αλλά και προπονητή. Σήμερα είναι προπονητής στην πατρίδα του διατελώντας τα τελευταία χρόνια στον πάγκο της Μπάχια και της Ρεσίφε, ενώ έχει περάσει από τον πάγκο της αγαπημένης του Ιντερνασιονάλ (3 φορές), της Αμέρικα στο Μέξικο, αλλά και για ένα μικρό διάστημα από τον πάγκο της εθνικής Ιαπωνίας και της εθνικής Βραζιλίας, ως συνεργάτης του Σεμπαστιάο Λαζαρόνι (Sebastião Lazaroni) στην Εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 στην Ιταλία.

Ο Φαλκάο υπήρξε απο τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της Βραζιλίας και από τους πλέον αγαπητούς Βραζιλιάνους που έπαιξαν στο Καμπιονάτο. Συνήθως έπαιζε μπροστά από το λίμπερο, ως αμυντικός χαφ. Το στιλ του ήταν κομψό και στην ιστορία έμειναν οι επελάσεις του. Συνδύαζε τεχνική, δύναμη, ανασταλτικότητα, οργανωτικότητα, σκοράρισμα, γι' αυτό και παραμένει έως και σήμερα ίνδαλμα για τους οπαδούς της Ρόμα.

Ο Πάολο Ρομπέρτο Φαλκάο υπήρξε από τους πρώτους σταρ. Απασχολούσε τα λαϊκά περιοδικά όχι μόνο με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, αλλά και για τις κατακτήσεις του. Οι… κακές γλώσσες βέβαια λένε ότι ο ίδιος τροφοδοτούσε με κουτσομπολιά όλα αυτά τα έντυπα για να ρίξει προπέτασμα καπνού. Τίποτε όμως δεν αποδείχτηκε. Ο πατέρας του ήταν βέρος Βραζιλιάνος, ενώ η μητέρα του ήταν ιταλικής καταγωγής, από την Καλαβρία.  

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1972–1980: Sport Club Internacional, 158 (22)
• ·         1980–1985: Associazione Sportiva Roma, 107 (22)
• ·         1985/86: São Paulo Futebol Clube, 10 (0)

Σύνολα καριέρας: 274 (44)

Διεθνής

• ·         1976–1986: Βραζιλία, 34 (6)

Προπονητική καριέρα

• ·         1990/91: Βραζιλία (βοηθός)
• ·         1991/92: Club de Fútbol América S.A. de C.V (Μέξικο)
• ·         1993: Sport Club Internacional
• ·         1994: Ιαπωνία
• ·         2011: Sport Club Internacional
• ·         2012: Esporte Clube Bahia
• ·         2015/16: Sport Club do Recife
• ·         2016: Sport Club Internacional

Τίτλοι

Με την Internacional

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Ρίο Γκράντε ντο Σουλ (Campeonato Gaúcho): 7 (1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1978)
• ·         Πρωτάθλημα Βραζιλίας (Campeonato Brasileiro Série A): 3 (1975,1976, 1979)

Με την Roma

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1982/83
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 2 (1980/81, 1983/84)
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: φιναλίστ 1983/84

Με την São Paulo

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 1985

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Μέλος Ιδανικής  11άδας της Χρονιάς στο Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 3 (1975, 1978, 1979)
• ·         Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς στη Βραζιλία: 2 (1978, 1979)
• ·         3^ος Καλύτερος Νοτιοαμερικάνος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς: 1979
• ·         2^ος Καλύτερος Παίκτης Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1 (1982)
• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1982
• ·         2^ος Καλύτερος Νοτιοαμερικάνος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς: 1982
• ·         3^ος Καλύτερος Παίκτης στην Ευρώπη από το γαλλικό περιοδικό Onze (Onze de Bronze): 1982
• ·         2^ος Καλύτερος Παίκτης στην Ευρώπη από το γαλλικό περιοδικό Onze (Onze d'Argent): 1983
• ·         Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Ποδοσφαιριστών του Κόσμου, που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA
• ·         Μέλος του Hall of Fame της A.S. Roma: 2013
• ·         Μέλος του Hall of Fame του Βραζιλιάνικου Ποδοσφαίρου
• ·         Στους 100 Μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές του Κόσμου από το αγγλικό περιοδικό «World Soccer»

Με στοιχεία από: flogasport.net - sundaysportstories.blogspot.gr - retrosport.wordpress.com