Ίαν Ρας

Ο Ουαλός κεντρικός επιθετικός  Ίαν Ρας (Ian James Rush), γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1961, στο Σεντ Άσαφ της Βόρειας Ουαλίας. Σε συλλογικό  επίπεδο έπαιξε για τη Λίβερπουλ σε 2 περιόδους, πρώτα από  το 1980 έως το 1987 και με διακοπή για μια σεζόν με τα χρώματα της Γιουβέντους, συνέχισε για δεύτερη φορά μέχρι το 1996. Είναι από τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών για τον μεγάλο σύλλογο του Μεσεισάιντ, αφού σκόραρε συνολικά 346 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, κατά τη διάρκεια αυτών των δύο περιόδων του στο σύλλογο. Σε διεθνές επίπεδο, έκανε 73 εμφανίσεις για την εθνική ομάδα της Ουαλίας και παραμένει ο Κορυφαίος Σκόρερ στην ιστορία της εθνικής ουαλικής ομάδας με 28 γκολ μεταξύ του 1980 και του 1996.

Θεωρείται ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Λίβερπουλ! Ήρθε 3^ος σε μια επίσημη δημοσκόπηση του αγγλικού συλλόγου το 2006, για τους «100 Παίκτες που Συγκλόνισαν την KOP», τη περίφημη εξέδρα των φανατικών της! Πέραν της μιας σεζόν με τη Γιουβέντους, είχε επίσης σύντομες περιόδους με τη Τσέστερ, τη Λιντς, τη Νιούκαστλ, τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ,  τη Ρέξαμ και τη Σίντνεϊ Ολίμπικ στην Αυστραλία. Αποχώρησε ως παίκτης το 2000, διατελώντας για μια χρονιά (2004-05) προπονητής στη Τσέστερ και έχει εργαστεί ως μια τηλεοπτική ποδοσφαιρική αυθεντία.

Ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής, παραμελώντας τα μαθήματά του, κάτι που το 1978 τον οδήγησε στην απόφαση να σταματήσει το σχολείο και να ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή στην Τσέστερ. Τον Απρίλιο του 1979 έκανε το ντεμπούτο του στην ισοπαλία 2-2 με την Σέφιλντ Γουέντσεντεϊ, ως μέσος αρχικά, ωστόσο πολύ σύντομα θα έπαιρνε μια θέση στην επίθεση, καθώς ο Ίαν Έντουαρντς (Ian Edwards), ο βασικός επιθετικός της ομάδας, πήρε μεταγραφή για την Ρέξαμ. Ο νεαρός επιθετικός κατάφερε να πετύχει 14 τέρματα σε 34 παιχνίδια, κάτι που ανάγκασε την Μάντσεστερ Σίτι και την Έβερτον να κινηθούν για την απόκτησή του, ωστόσο η Λίβερπουλ, ήταν αυτή που κατάφερε να τον κάνει δικό της αντί ₤ 300 χιλιάδων στερλινών, ποσό μυθικό για την εποχή ειδικά για έναν έφηβο, καθώς ο Μπομπ Πέισλι (Bob Paisley) είχε αναγνωρίσει ένα αυθεντικό ποδοσφαιρικό διαμάντι στο πρόσωπο του.

Το ντεμπούτο του με την Λίβερπουλ έγινε στις 13 Μαΐου του 1980, στο πλάι του Κένι Νταλγκλίς (Kenneth "Kenny" Dalglish), με το № 7 στην πλάτη, στην ισοπαλία 1-1 με την Ίπσουιτς. Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά, αφού ο νεαρός Ρας δεν αισθανόταν καλά, δεν χρησιμοποιούνταν συχνά, καθώς η πολιτική του συλλόγου ήταν οι «μικροί» να παίζουν στην δεύτερη ομάδα ώστε να μαθαίνουν. Ο Ρας όντας απογοητευμένος σκέφτηκε να αποχωρήσει από το Άνφιλντ Ρόουντ και μάλιστα συζητήθηκε το ενδεχόμενο παραχώρησής του στην Κρίσταλ Πάλας, Όμως, ο Πέσλι επέμεινε. Γνώριζε πολύ καλά ότι η στιγμή που θα αποδείκνυε το ταλέντο του ο Ουαλός πλησίαζε και ότι πολύ σύντομα θα ξεδίπλωνε την εκτελεστική του δεινότητα στο χορτάρι του Άνφιλντ. Ψηλός, αδύνατος και κάπως ατσούμπαλος, ο νεαρός επιθετικός δεν έδειχνε ότι θα έφτανε στο υψηλό επίπεδο καταξίωσης και αναγνώρισης, αλλά τα φαινόμενα απατούν στο μέγιστο βαθμό, ειδικότερα στο ποδόσφαιρο.

Τον έπεισε να μείνει και να παλέψει για μια θέση και ο Ουαλός άκουσε τον προπονητή του. Του  πήρε 3 αγωνιστικές για να βάλει το πρώτο του γκολ, αλλά μετά από εκεί άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου!  Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1980, λοιπόν, πέτυχε το πρώτο του γκολ, από τα συνολικά 346 της καριέρας του με την Λίβερπουλ, στην νίκη με 7-0 επί της φινλανδικής Οουλούν Παλοσεούρα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Την περίοδο 1981/82, καθιερώθηκε στη βασική 11άδα και από τότε πήρε τη φανέλα του βασικού στο σπίτι του! Το γκολ, του έγινε συνήθεια και στις 10 Οκτωβρίου, πετυχαίνει ακόμη δυο στην νίκη με 3-0 επί της Λιντς, ενώ συνολικά κατάφερε να σκοράρει 30 γκολ σε 49 εμφανίσεις στο Άνφιλντ, με αναλογία 1 γκολ ανά 1,6 παιχνίδια! Η Λίβεπουλ έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος ενώ, στις αρχές του 1982, ήταν στην 10^η θέση! Την επόμενη χρονιά, κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα και αναδείχθηκε ως ο Κορυφαίος Νεαρός Ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Πετυχαίνει 11 γκολ σε 24 παιχνίδια στο πρωτάθλημα, φτωχή συγκομιδή για εκείνον, ωστόσο, τον Νοέμβριο του 1982 δύο εξαιρετικές εμφανίσεις του ψηλού με το μουστάκι σόκαραν όλο το Γκούντισον Παρκ, κάνοντας τους οπαδούς της Έβερτον να παραμιλάνε και το όνομα του Ρας αντήχησε από τη μία ως την άλλη άκρη της πόλης! Καταφέρνει να σκοράρει 4 τέρματα στο ντέρμπι με την Έβερτον, στην νίκη με 5-0 των «κόκκινων». Συνολικά, ολοκλήρωσε την σεζόν έχοντας πετύχει 31 γκολ σε 51 παιχνίδια, ενώ αναδείχθηκε κορυφαίος της χρονιάς.

Συχνά χαρακτηριζόταν από τους συμπαίκτες ως η πρώτη ζώνη άμυνας. Ναι και αυτό και αν είναι περίεργο για ένα καθαρό 9άρι, τον ορισμό του στράικερ! Ο Ουαλός διεθνής δεν αποδείχτηκε απλά ένας χαρισματικός σκόρερ, αλλά και ένας δουλευταράς αμυντικός, αφού πίεζε διαρκώς την αντίπαλη άμυνα. Ο μεγάλος διασκελισμός του και η οξυδέρκεια στην πρόβλεψη των φάσεων συχνά πυκνά απέδιδαν καρπούς, σε μία εποχή που δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό πρέσινγκ και οι παίκτες δεν ήταν τόσο αθλητικοί. Η τρομερή ικανότητα του Ρας εντοπιζόταν στην κίνηση του κλασσικού φορ. Περίμενε με εκείνο το αδιάφορο, χαλαρό τρόπο ανάμεσα στα αντίπαλα στόπερ σαν να μην έτρεχε τίποτα. Και την κρίσιμη στιγμή όταν γινόταν η μπαλιά ξεπεταγόταν σαν να τον τσίμπησαν, στόπαρε τη μπάλα και απλά εκείνη κατέληγε στα δίχτυα σαν να αυτό να είναι το απλούστερο πράγμα στον κόσμο. Και για τον Ρας ήταν! Είχε και τα δύο πόδια, είχε την τεχνική να κατεβάσει την μπάλα μέσα και έξω από τη μεγάλη περιοχή και να πιάσει το σουτ που θα άφηνε στήλη άλατος τον τερματοφύλακα, χωρίς σχεδόν κανένα περιθώριο αντίδρασης. Παρά το μουστάκι του και το κάπως ατσούμπαλο σουλούπι του ο Ρας έκρυβε μέσα του έναν δολοφόνο και αυτό τον εμπέδωσαν καλά οι αντίπαλοι τερματοφύλακες! Ειδικά τα τετ-α-τετ ήταν σίγουρο ότι η μπάλα θα κατέληγε στα δίχτυα! Επιπλέον η ποικιλία με την οποία εκτελούσε τον αντίπαλο τερματοφύλακα ήταν θρυλική, αφού ο Ουαλός διέθετε στο οπλοστάσιο του αμέτρητους τρόπους να σκοράρει. Και μέσα από την περιοχή και με μακρινά σουτ και φυσικά με κεφαλιές.

Η περίοδος 1983/84 ήταν η καλύτερη στην καριέρα του, αφού σκόραρε ακόμη και …αλυσοδεμένος! Συνολικά, έστειλε την μπάλα 47 φορές στα δίχτυα σε 65 παιχνίδια (50 αν συνυπολογιστεί κι αυτό στη Ρώμη και τα 2 γκολ για την Ουαλία), κάτι το οποίο μεταφράζεται σε 1 γκολ ανά 1,4 παιχνίδια, με την Λίβερπουλ να φτάνει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, ενώ επικράτησε με 4-2 στα πέναλτι της Ρόμα  στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1-1 η κανονική διάρκεια). Κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι, ο πρώτος Βρετανός που κατάφερε κάτι ανάλογο και το όνομά του κέρδισε επάξια μία μόνιμη θέση στους καλύτερους όλων των εποχών! Τη σεζόν 1984/85, η Λίβερπουλ δεν κατάφερε να κατακτήσει κάτι, με τον τελικό του Χέιζελ των Βρυξελλών να μένει ανεξίτηλος στις μνήμες όλων, καθώς τα 39 θύματα στον τελικό με την Γιουβέντους δεν θα ξεχαστούν από κανέναν. Πέτυχε 26 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ η επόμενη σεζόν βρήκε τον σύλλογο του Άνφιλντ ξανά στην κορυφή του πρωταθλήματος  και τον Ρας να σπάει ξανά το φράγμα των 30 τερμάτων, πετυχαίνοντας συνολικά 33 σε όλες τις διοργανώσεις.  Ο λόγος που έγινε ο αγαπημένος των οπαδών των «κόκκινων» ήταν η ικανότητά του να σκοτώνει τους «Μπλε» της πόλης κάθε φορά που τους έβρισκε! Η μνημειώδης εμφάνισή του στο τελικό του Αγγλικού Κυπέλλου το 1986 εναντίον της Έβερτον, όταν και η Λίβερπουλ εξασφάλισε το πρώτο της νταμπλ, έδωσε την αφορμή στους οπαδούς της να πανηγυρίζουν για πολύ καιρό, αλλά τους άφησε και με ένα συναίσθημα πίκρας, αφού εκείνο το καλοκαίρι ανακοινώθηκε ότι ο Ουαλός θα έπαιρνε μεταγραφή στην Γιουβέντους.

Στις  2 Ιουλίου του 1986, η Γιουβέντους ανακοινώνει την απόκτηση του, ωστόσο, τον αφήνει δανεικό στην Λίβερπουλ, σκοράροντας 40 γκολ συνολικά, χωρίς όμως να κατακτά κάποιο τρόπαιο. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του στη Λίβερπουλ, σημείωσε 139 γκολ σε 224 αγώνες, κερδίζοντας την αναγνώριση. Ο Ρας έπαιξε για την Γιούβε την περίοδο 1987/88. Παρ’ ότι η Λίβερπουλ είχε προτάσεις και από άλλες ομάδες, όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ, αποδέχτηκε την πρόταση της Γιουβέντους, κυρίως εξαιτίας της τραγωδίας του Χέιζελ. Οι ιταλικές άμυνες αποτελούσαν πρόκληση για κάθε επιθετικό εκείνη την εποχή, και φυσικά ο Ρας, γεννημένος γκολτζής, ήθελε να φορτώσει τα αντίπαλα τέρματα με γκολ. Η Γιουβέντους, εκταμίευσε 370 εκατομμύρια δραχμές για να τον κάνει δικό της. Ωστόσο το καταθλιπτικό Τορίνο, δεν τον ενέπνεε!

Του πήρε πάνω από δύο μήνες να μάθει ιταλικά, πράγμα που ήταν απαραίτητο, αφού κανείς δεν μιλούσε αγγλικά. Είχε για συμπαίκτη τον Μίκαελ Λάουντρουπ (Michael Laudrup), αλλά όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος σε μία από τις συνεντεύξεις του «Ο Λάουντρουπ είχε την οικογένειά του, τη ζωή του. Δεν γινόταν να είμαστε συνέχεια μαζί». Στα αγωνιστικά, ο Ρας πέτυχε 7 γκολ εκείνη την περίοδο, αλλά είναι ενδεικτικό ότι μόνο ο Μαραντόνα είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα 12. Όταν ο Ρας ρωτήθηκε τι είχε πάει στραβά, η απάντηση του ήταν αφοπλιστική. «Τίποτα δεν πήγε στραβά. Το παιχνίδι στην Ιταλία στηρίζεται πολύ στην τακτική. Ενώ στη Λίβερπουλ πηγαίναμε και για το 2^ο και για το 3^ο γκολ, στην Γιουβέντους, αν σκοράραμε πρώτοι, έπρεπε να κρατήσουμε το αποτέλεσμα. Υπήρχε εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο παιχνίδι.» Στην Ιταλία ο Ουαλός έμαθε τακτική και έγινε σοφότερος από το θεαματικό, αλλά αφελές ‘’run and kick’’ των Βρετανών, ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι η προπόνηση στην Ιταλία ήταν 20 χρόνια μπροστά από ότι στην Αγγλία! Το καλοκαίρι του 1988, η Γιουβέντους είχε 4 ξένους στο ρόστερ, αλλά τότε δικαιούταν μέχρι 3. Ένας έπρεπε να αποχωρήσει. Παρά τη μέτρια χρονιά του, ο Τζιοβάνι Τραπατόνι (Giovanni Trapattoni) τον ήθελε στην Ίντερ και η Μπάγερν εκδήλωσε ενδιαφέρον για την απόκτησή του. Αλλά η «Γηραιά Κυρία» ήταν ανένδοτη. Αν θα έφευγε, θα επέστρεφε στη Λίβερπουλ και πουθενά αλλού! Έναν χρόνο μετά την έλευσή του στους «μπιανκονέρι», αποτέλεσε παρελθόν, καθώς δεν κατόρθωσε να προσαρμοσθεί στα ιταλικά γήπεδα. Πέτυχε μόνο 7 τέρματα σε 29 αναμετρήσεις. Ο Κένι Νταλγκλίς, είδε την ευκαιρία, του έβγαλε εισιτήριο και ο Ουαλός επέστρεψε στο Νησί! 

Ένας χρόνος ήταν αρκετός μακριά από την Λίβερπουλ! Το Άνφιλντ υποδέχθηκε ξανά τον ήρωά του, ο οποίος ήταν εμφανώς επηρεασμένος από την ιταλική περιπέτεια. Η επιστροφή ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη, παρά το τεράστιο χαμόγελο του Νταλγκλίς στη συνέντευξη τύπου. Η Λίβερπουλ δεν είχε αισθανθεί την απουσία του, αφού η τριάδα Τζον Μπαρνς (John Barnes), Πίτερ Μπίρντσλι (Peter  Beardsley) και Τζον Όλντριτζ (John Aldridge) είχε κλειδώσει μία χαρά και ήταν μια μηχανή παραγωγής γκολ. Αλλά ο «Ράσι» απέδειξε ότι είναι ακόμα ο άνθρωπος για τη δουλειά! Ήρθε από τον πάγκο, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε καθόλου να βάλει 2 γκολ στην παράταση και να βυθίσει τη μπλε πλευρά της πόλης στο σκοτάδι στον τελικό Κυπέλλου με την Έβερτον. Ήταν ο τέλειος τρόπος για να κλείσει την χρονιά της επιστροφής του μετά τα 11 γκολ εκείνης της περιόδου, μια συγκομιδή απογοητευτική! Τη περίοδο 1989/90, έπρεπε να αποφασιστεί αν θα μείνει ο Ρας στον πάγκο ή αν θα φύγει ο Άλτριτζ και … έγινε το δεύτερο! Πολλοί ήταν εκείνοι που εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους, αλλά τα 26 γκολ του Ουαλού σε 48 παιχνίδια, οδηγώντας την Λίβερπουλ στον 18^ο τίτλο πρωταθλήματος, τοΝ τελευταίο της μέχρι σήμερα, δικαίωσαν το αφεντικό των «Reds», ενώ από τα θετικά ήταν πως οι «κόκκινοι» θα αγωνίζονταν ξανά στα Κύπελλα Ευρώπης.

Κανείς δεν μπορεί να απομονώνει την καριέρα και την πορεία ενός παίκτη από την πορεία και την ιστορία της ομάδας με την οποία είναι συνδεδεμένος. Από το 1990 και μετά ξεκίνησε και η κάτω βόλτα για την Λίβερπουλ, τουλάχιστον όσον αφορά τους τίτλους και την κυριαρχικής της παρουσία στο πρωτάθλημα. Ενώ την περίοδο 1990/91, οι «Reds» είχαν ένα πολύ ηχηρό 10 στα 10 και ο Ρας συνέχισε να σκοράρει ακατάπαυστα, ολοκληρώνοντας τη χρονιά με 26 συνολικά γκολ, ο τίτλος κατάληξε στα χέρια της  Άρσεναλ. Η 2^η θέση δεν ήταν το μόνο άσχημο, αφού παραιτήθηκε στα μέσα της χρονιάς ο Νταλγκλίς και τη θέση του ανέλαβε ο Γκρέιμι Σούνες (Graeme James Souness). Οι «κόκκινοι» περνούσαν σε μεταβατική περίοδο, η οποία κανείς δεν γνώριζε να πει με βεβαιότητα πόσο θα κρατούσε και αν ήταν –όπως αποδείχτηκε– το τέλος της μεγάλης Λίβερπουλ. Ο Νταγκλίς είχε παραιτηθεί τον Φεβρουάριο μετά από ένα επικό 4-4 εναντίον της Έβερτον και ήταν στο χέρι του Σούνες να ξαναχτίσει καταμεσής της περιόδου μία γερασμένη και ίσως κουρασμένη ομάδα. Η χρονιά 1991/92 ξεκίνησε άσχημα για τον Ουαλό. Τραυματισμοί και μπόλικος εκνευρισμός έκανε τους πάντες να πιστεύουν ότι κάπου εκεί ο «Ράσι» θα βρει τον δάσκαλό του. Η μαχητικότητά του και το πάντα αισιόδοξο στυλ του τον δικαίωσαν και του προσέφεραν μια εκπληκτική εμφάνιση εναντίον της μισητής Γιουνάιτεντ. Πριν από αυτό το παιχνίδι είχε 22 ματς να σκοράρει εναντίον των γειτόνων και επιπλέον ο Ουαλός πρόσφερε και στην ομάδα του ένα καλό και ξεκάθαρο 2-0. Α, και το σημαντικότερο; Εξαιτίας αυτής της νίκης, η Γιουνάιντεντ δεν πανηγύρισε κούπα. Όχι και άσχημα. Δύο βδομάδες αργότερα, το σκηνικό έγινε ακόμα καλύτερο όταν με ένα σεβαστό και καθόλου κατακριτέο 2-0 η Λίβερπουλ σήκωσε το Κύπελλο Αγγλίας και άφησε τις αγριόγατες της Σάντερλαντ με τον τίτλο του φιναλίστ.

Όταν βέβαια ξεκινάει η κατηφόρα, δύσκολα σταματάει. Την περίοδο 1992/93 ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές ότι η Λίβερπουλ έμπαινε ταχύτατα στην κατηγορία της παρακμάζουσας δύναμης! Ξαναμπήκε στα  ευρωπαϊκά Κύπελλα και ο Ρας δήλωσε ευθαρσώς παρών. Έσπασε το ρεκόρ των 17 γκολ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις του Ρότζερ Χαντ (Roger Hunt), καθώς πέτυχε 19 σε 32 εμφανίσεις. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1992 με τα 4 γκολ του στο 6-1 επί του Απόλλωνα Λεμεσού πέτυχε το ρεκόρ που δύσκολα θα σπάσει, αφού κάποιος πρέπει να συνυπολογίσει τα χρόνια που η Λίβερπουλ και ο Ρας έμειναν εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων εξαιτίας του Χέιζελ. Μπορεί λοιπόν τα τρόπαια να τελείωσαν για την ομάδα του λιμανιού, αλλά δεν είχαν τελειώσει και τα προσωπικά κατορθώματα του «Ράσι». Τρεις βδομάδες μετά κατόρθωσε ένα ακόμα ρεκόρ: στο παιχνίδι με την Γιουνάιτεντ το οποίο έληξε ισόπαλο 2-2, έφτασε τα 287 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Εκείνη την χρονιά βρήκε τα δίχτυα 22 φορές. Η τελευταία του φορά. Αλλά δεν τα είχε φάει ακόμα τα ψωμιά του. Το φθινόπωρο του 1993, ο Σούνες του έκανε την τιμή και ο Ρας έγινε αρχηγός στην ομάδα της καρδιάς του. Ο Ρόμπι Φάουλερ (Robbie Fowler) έγινε ο παρτενέρ του, ωστόσο και πάλι οι «Ρεντς» απογοήτευσαν, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο, τερματίζοντας στην 8^η θέση. Ο Σούνες αποχώρησε και τον αντικατέστησε ο Ρόι Έβανς (Roy Evans). Το 1993/94 έκλεισε με 19 γκολ για τον Ουαλό και μία εξαιρετική εμφάνιση στο εντός έδρας παιχνίδι με γκολ εναντίον –ποιας άλλης– την Έβερτον.

Το 1994/95 οι «Reds» τερμάτισαν στη 4^η θέση, κέρδισαν το Λιγκ Καπ και ο αρχηγός Ρας ανέβηκε τα σκαλιά του Γουέμπλεϊ, μία αδιαμφισβήτητα μαγική στιγμή για το 9άρι που είχε προσφέρει τόσο πολλά στο σύλλογο. Στον δρόμο για τον τελικό βρέθηκε μπροστά του η Μπλακμπερν Ρόβερς και το πλήρωσε ακριβά αφού ο Ρας έκανε χατ-τρικ, διαλύοντας τους. Το καλοκαίρι του 1995 τα χρόνια είχαν περάσει και η άφιξη του αινιγματικού Στάν Κόλιμορ (Stan Collymore) προμήνυαν παραγκωνισμό και πάγκο. Έπαιξε μόλις σε 29 παιχνίδια και η καριέρα του τελείωσε με την ατυχή ολιγόλεπτη συμμετοχή του στο χαμένο τελικό του κυπέλλου εναντίον της Γιουνάιτεντ. Στον δρόμο για τον τελικό σκόραρε εναντίον της Ροτσντέιλ. Ήταν το 42^ο γκολ του στο Κύπελλο, ένα ακόμα αξιομνημόνευτο κατόρθωμα. Ο «Ράσι» αποχαιρέτησε τους φίλους της Λίβερπουλ σε ένα άκρως συναισθηματικό αντίο στο παιχνίδι με την Μίντλεσμπρο. Οι οπαδοί τραγουδούσαν για πολλή ώρα το ‘’You’ll never walk alone’’ και το χειροκρότημα κράτησε μέχρι τις βραδινές ώρες. Το τελευταίο του γκολ το πέτυχε εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι, στο ισόπαλο 2-2 μέσα στο Μέιν Ρόουντ. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν και το τελευταίο του «Ράσι».

Στο διάστημα της δεύτερης περιόδου του στο λιμάνι, κατέγραψε 245 εμφανίσεις με 90 γκολ και πρόσθεσε στη συλλογή του ένα ακόμη πρωτάθλημα, 2 Κύπελλα Αγγλίας, 2 Τσάριτι Σιλντ και ένα Λιγκ Καπ. Δεν τελείωσε η καριέρα του εκεί. Την επόμενη σεζόν έπαιξε για λογαριασμό της Λιντς με την οποία όμως σκόραρε μόλις 3 γκολ σε 36 συμμετοχές. Η Λιντς τον αποδέσμευσε και μετά συνάντησε έναν παλιό γνώριμο, τον Κένι Νταλγκλίς στον αγγλικό βορά με τα χρώματα της Νιούκαστλ. Ούτε εκεί έκανε πολλά πράγματα, αφού ο τεράστιος και «πολύς» Άλαν Σίρερ (Alan Shearer) δεν άφηνε περιθώρια για την ηγεμονία στην κορυφή της επίθεσης. Παρ’ όλα αυτά, σε ένα παιχνίδι κυπέλλου πέτυχε την Έβερτον, …σκόραρε και την άφησε απ’ έξω από την διοργάνωση! Ήταν το 43^ο του για την διοργάνωση. Η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και η Ρέξαμ, ήταν οι επόμενες ομάδες του, ενώ οι τίτλοι τέλους για τον τεράστιο σκόρερ, έπεσαν στην Αυστραλία, με την φανέλα της Σίδνεϊ Ολίμπικ, με 1 γκολ σε 3 παιχνίδια, το 2000 σε ηλικία 39 ετών.

Μαζί με τον Ράιαν Γκιγκς (Ryan Joseph Giggs), αδικούνται που γεννήθηκαν Ουαλοί! Ποτέ δεν έδωσε το «παρών»  σε μια μεγάλη διοργάνωση με την πατρίδα του. Έπαιξε το πρώτο ματς μαζί της, στις 21 Μαΐου του 1980, στη Γλασκόβη, στην ήττα από την Σκωτία με 0-1. Με το εθνόσημο, αγωνίστηκε σε 73 παιχνίδια σημειώνοντας 28 γκολ. Το τελευταίο ματς, το έπαιξε στις 24 Ιανουαρίου του 1996, στο Τέρνι,  σε μια ήττα 0-3 από την Ιταλία.

Τη σεζόν 2004/05 ανέλαβε την Τσέστερ, την ομάδα από όπου ξεκίνησε, ωστόσο δεν κατάφερε κάτι ιδιαίτερο, ενώ κατά καιρούς έδειχνε τα μυστικά της επίθεσης στους στράικερ της Λίβερπουλ. Πλέον, είναι ο πρεσβευτής των ακαδημιών της Λίβερπουλ σε όλο τον κόσμο, ενώ εκτελεί και χρέη συμβούλου στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ουαλίας. Ασχολείται, επίσης και με τον τηλεσχολιασμό αγώνων ποδοσφαίρου.

Ο Ρας ήταν συστημικός ως ποδοσφαιριστής. Δεν έπινε, δεν ήταν το κακό παιδί, δεν έκανε κραιπάλες. Είχε την οικογένειά του, τους δύο γιους του. Καμία σχέση με τα «κακά» παιδιά του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Ήταν απλός και κυρίως χαιρόταν το ποδόσφαιρο. Ο μεγαλύτερος γιος του ο Τζόναθαν παίζει φορ, σαν τον μπαμπά στο Ουαλικό πρωτάθλημα. Η πολύχρονη και άκρως πετυχημένη καριέρα του κυρίως οφείλεται στην απλότητα με την οποία αντιμετώπισε το ποδόσφαιρο.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1978–1980: Chester City Football Club, 34 (14)
• 1980–1986: Liverpool Football Club, 182 (109)
• 1986–1988: Juventus Football Club, 29 (7)
• 1986/87: (δανεικός) → Liverpool Football Club, 42 (30)
• 1988–1996: Liverpool Football Club, 245 (90)
• 1996/97: Leeds United Football Club, 42 (3)
• 1997/98: Newcastle United Football Club, 10 (2)
• 1998: (δανεικός) → Sheffield United Football Club, 4 (0)
• 1998/99: Wrexham Association Football Club, 17 (0)
• 1999/00: Sydney Olympic Football Club, 3 (1)

Σύνολα καριέρας: 602 (256)

Διεθνής

• 1980–1996: Ουαλία , 73 (28)

Προπονητική καριέρα

• 2004/05: Chester City Football Club

Τίτλοι

Με την Liverpool

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 5 (1981/82, 1982/83, 1983/84, 1985/86, 1989/90)
• Κύπελλο Αγγλίας: 3 (1985/86, 1988/89, 1991/92)
• Λιγκ Καπ Αγγλίας: 5 (1980/81, 1981/82, 1982/83, 1983/84, 1994/95)
• FA Charity Shield: 3 (1982, 1986, 1990)
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: 2 (1980/81, 1983/84)

Προσωπικές Διακρίσεις

• Καλύτερος Νέος Παίκτης της Χρονιάς από Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1983
• Παίκτης της Χρονιάς για την Αγγλία από την  Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1984
• Παίκτης της Χρονιάς για την Αγγλία από την  Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αγγλίας: 1984
• Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς από την  Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 5 (1983, 1984, 1985, 1987, 1991)
• Χρυσό Παπούτσι (Πρώτος Σκόρερ Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων): 1984
• Πρώτος Σκόρερ στο Πρωτάθλημα Αγγλίας: 1984
• Πρώτος Σκόρερ της Λίβερπουλ: 9 (1981/82, 1982/83, 1983/84, 1985/86, 1986/87, 1989/90, 1990/91, 1992/93, 1993/94)

Προσωπικά Ρεκόρ

Είναι ο …

• … 2^ος  Κορυφαίος Σκόρερ Όλων των Εποχών και ο Κορυφαίος του 20ου αιώνα, στο Κύπελλο Αγγλίας, με 44 γκολ (39 για την Λίβερπουλ, 4 για την Τσέστερ και 1 για την Νιούκαστλ). Μόνο ο Χάρι Κούρσαμ (Henry "Harry" Cursham) της Νοτς Κάουντι έχει σκοράρει περισσότερα –49 γκολ μεταξύ 1877 και 1888!
• … Κορυφαίος Σκόρερ των Τελικών Κυπέλλου Αγγλίας με 5 γκολ!
  
• … Κορυφαίος Σκόρερ στο Λιγκ Καπ Αγγλίας, με 49 γκολ (τα 48 με την Λίβερπουλ) μαζί με τον Τζεφ Χαρστ (Geoff Hurst)!
• … Πρώτος που κατέκτησε 5 τίτλους Λιγκ Καπ Αγγλίας!
• … Πρώτος Σκόρερ της εθνικής ομάδας της Ουαλίας με 28 γκολ!
• … Πρώτος Σκόρερ της Λίβερπουλ, σε όλες τις διοργανώσεις, με 346 γκολ!
• … 3^ος Καλύτερος Σκόρερ της Λίβερπουλ στην Κορυφαία Αγγλική Κατηγορία με 229 γκολ, πίσω από τον Ρότζερ Χαντ (Roger Hunt) με 245 γκολ και τον Γκόρντον Χόνγκτσον (Gordon Hodgson) με 233 γκολ!
• … Κορυφαίος Σκόρερ στην ιστορία του «Ντέρμπι του Μέρσεισαιντ» (Merseyside derby), ανάμεσα στη Λίβερπουλ και την Έβερτον , με 25 γκολ
• … μέχρι σήμερα, η Καλύτερη Μεταγραφή (Πώληση) Παίκτη, για την Τσέστερ με ₤ 300,000 στερλίνες!

Πηγές: cobrasports.gr - onsports.gr - balleto.gr