Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Ζόρζε Κόστα: Το Άρμα


Ο Πορτογάλος κεντρικός αμυντικός Ζόρζε Κόστα (Jorge Paulo Costa Almeida), γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 197, στο Πόρτο (Porto). Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Πορτογάλους κεντρικούς αμυντικούς, ένας πανέξυπνος μπακ, πολύ δυνατός στο ατομικό μαρκάρισμα, ικανότατος στο ψηλό παιχνίδι, μιας και τον βοηθούσε, το ύψος του, (1.88 μ.), με καλή αντίληψη και ιδιαίτερα μαχητικός ποδοσφαιριστής, προσόντα που του χάρισαν και τα 2 παρατσούκλια που τον συνόδεψαν στην καριέρα του, το «Bicho» (Το Κτήνος) και  το «Tanque»  (Το Άρμα)! Έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του καριέρας με την Πόρτο, όντας ο αρχηγός της ομάδας για αρκετές σεζόν, κατακτώντας συνολικά 24 μεγάλους τίτλους, κυρίως 8 εθνικά πρωταθλήματα και το Champions League του 2004. Κέρδισε 50 διεθνείς συμμετοχές για την Πορτογαλία και εκπροσώπησε το έθνος σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μετά την απόσυρσή του, εργάστηκε ως προπονητής για πολλά σωματεία.


Έπαιξε σε μικρή ηλικία στη Φοζ και το 1984 εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Πόρτο. Μια εξαετία αργότερα προωθήθηκε πλάι στους επαγγελματίες του συλλόγου, όμως δόθηκε αμέσως δανεικός στην Πιναφιέλ για να «ψηθεί». Ένα χρόνο μετά κι αφού παρουσίασε καλά δείγματα γραφής παραχωρήθηκε εκ νέου με τη μορφή του δανεισμού στη Μαρίτιμο. Συμμετείχε σε 31 αγώνες των «Βερδερούμπρος» (Os Verde-Rubros =Οι Κοκκινόμαυροι) στους 12 μήνες που φόρεσε τη φανέλα τους πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις και πείθοντας τους ανθρώπους της Πόρτο ότι ήταν πλέον έτοιμος να καθιερωθεί στο αρχικό σχήμα της ομάδας. Μάλιστα στον αγώνα εναντίον της Πόρτο στο ‘’Ντας Άντας’’, σκόραρε ένα αυτογκόλ το οποίο ήταν σαφώς ακούσιο, αλλά ακούστηκαν πολλές κατηγορίες από τις υπόλοιπες ομάδες, αναγκάζοντας τον πρόεδρο της Πόρτο, Πίντο ντα Κόστα (Jorge Nuno Pinto da Costa) να απαγορεύσει στο εξής ποδοσφαιριστές που δανείζει η Πόρτο, να αγωνίζονται εναντίον της, μια απόφαση που διατηρήθηκε για αρκετά χρόνια.


Επέστρεψε στους «Δράκους», και έγινε με μιας βασικός και αναντικατάστατος στην ενδεκάδα τους! Ανήκε στη δύναμή τους έως τον Ιανουάριο του 2006, με ένα μικρό... διάλειμμα τη σεζόν 2001/02, όταν είχε δοθεί δανεικός στην αγγλική Τσάρλτον κι ενώ προηγουμένως είχε έλθει σε έντονες προστριβές με τον τότε τεχνικό της Πόρτο, Οκτάβιο Μασάδο (Octávio Machado). Σε αυτό το διάστημα, χρησιμοποιήθηκε σε 263 αναμετρήσεις, πέτυχε 15 γκολ και κέρδισε 8 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα και 8 Σούπερ Καπ Πορτογαλίας, το Κύπελλο UEFA της περιόδου 2002/03, το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν 2003/04 και το Διηπειρωτικό Κύπελλο αυτής της χρονιάς. 


Τη περίοδο 1996/97, ενεπλάκη σε ένα περιστατικό με τον ποδοσφαιριστή της Μίλαν, Ζορζ Γουεά (George Weah), στις 20 Νοεμβρίου του 1996, με τον Λιβεριανό να του σπάει τη μύτη (!!!), ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος είχε δεχτεί ρατσιστική επίθεση από τον Ζόρζε Κόστα, κάτι που αυτός αρνήθηκε επίμονα! Η UEFA, λόγω έλλειψης μαρτύρων, ακόμη κι απ’ τη πλευρά των Μιλανέζων, δεν επέβαλε ποινή στον Κόστα, με τον Γουεά να τιμωρείται με 6 αγωνιστικές. Όταν αργότερα ο Λιβεριανός, θέλησε να ζητήσει συγνώμη από τον Ζόρζε Κόστα, οι αιτιάσεις του απορρίφθηκαν από τους Πορτογάλους, οι οποίοι θεωρούσαν απαράδεκτες τις κατηγορίες περί ρατσισμού. Το περιστατικό είχε ως αποτέλεσμα την αγωνιστική αποχή για 3 βδομάδες, ενώ επίσης υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση στο πρόσωπο.



Ακόμη, διετέλεσε για πολλές περιόδους αρχηγός της ομάδας, στην οποία πάντως θα μπορούσε να έχει προσφέρει πολλά περισσότερα εάν δεν υφίστατο δύο σοβαρότατους τραυματισμούς στο γόνατο. Τον πρώτο τη σεζόν 1995/96, στην προετοιμασία του καλοκαιριού και τον δεύτερο το 1997. Όταν αποδεσμεύθηκε από την Πόρτο, υπέγραψε στη βελγική Σταντάρ Λιέγης και 6 μήνες μετά την έλευσή του στους «Κόκκινους» του βελγικού ποδοσφαίρου, κρέμασε τα παπούτσια του.


Υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής της πατρίδας του για μια επταετία, από το 1995 έως το 2002, συμπληρώνοντας 50 διεθνείς συμμετοχές και παίρνοντας μέρος με τα χρώματά της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, φτάνοντας στα ημιτελικά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. Αναδείχθηκε Πρωταθλητής Κόσμου με την εθνική Νέων της Πορτογαλίας το 1991, όντας συμπαίκτης με τον Λουίς Φίγκο (Luís Filipe Madeira Caeiro Figo), τον Ρουί Κόστα (Rui Manuel César Costa), τον Ζοάο Πίντο (João Manuel Vieira Pinto) και άλλους άσους, που τα επόμενα χρόνια μεσουράνησαν στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, μέλη άπαντες της «Χρυσής Γενιάς» του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, που όμως δεν κατέκτησε απολύτως τίποτε σε διεθνές επίπεδο! 

Όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση έγινε προπονητής, με αρκετές επιτυχίες. Κοουτσάρισε μεταξύ άλλων τη Μπράγκα, την Ολιανένσε, την οποία προβίβασε στην Α’ κατηγορία το 2009 μετά από 34 χρόνια (!!!), τη ρουμάνικη Κλουζ, την οποία έστεψε πρωταθλήτρια Ρουμανίας το 2012, την Ανόρθωση και την ΑΕ Λεμεσού στη Κύπρο και την εθνική ομάδας της Γκαμπόν στην Αφρική.


PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα
  • · 1983/84: FC Foz
  • · 1984–1990: Futebol Clube do Porto 
Επαγγελματική καριέρα
  • · 1990–2005: Futebol Clube do Porto, 263 (15) 
  • · 1990/91: (δανεικός) → Futebol Clube Penafiel, 19 (3) 
  • · 1991/92: (δανεικός) → Club Sport Marítimo, 31 (1) 
  • · 2001/02: (δανεικός) → Charlton Athletic Football Club, 24 (0) 
  • · 2005/06: Royal Standard de Liège, 20 (2) 
Σύνολα καριέρας: 357 (21)
Διεθνής
  • · 1992–1994: Εθνική Νέων Πορτογαλίας, 22 (2) 
  • · 1995–2002: Πορτογαλία, 50 (2) 
Προπονητική καριέρα
  • · 2006/07: Sporting Clube de Braga (βοηθός) 
  • · 2007: Sporting Clube de Braga 
  • · 2008–2010: Sporting Clube Olhanense 
  • · 2010: Associação Académica de Coimbra – Organismo Autónomo de Futebol (A.A.C. – O.A.F.) 
  • · 2011/12: Fotbal Club CFR 1907 Cluj 
  • · 2012/13: Αθλητική Ένωση Λεμεσού 
  • · 2013/14: Ανόρθωσις Αμμοχώστου (Ποδόσφαιρο) Δημόσια ΛΤΔ 
  • · 2014: Futebol Clube Paços de Ferreira 
  • · 2014– : Γκαμπόν 
Τίτλοι
Ως Ποδοσφαιριστής 
Συλλογικοί
Με τη Porto

  • · Πρωτάθλημα Πορτογαλίας: 8 (1992/93, 1994/95, 1995/96, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2002/03, 2003/04) 
  • · Κύπελλο Πορτογαλίας: 5 (1993/94, 1997/98, 1999-2000, 2000/01, 2002/03) 
  • · Σούπερ Καπ Πορτγαλίας: 8 (1993, 1994, 1995, 1997, 1999, 2000, 2002, 2004) 
  • · Κύπελλο UEFA: 2002/03 
  • · Champions League: 2003/04 
  • · Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2004 
Διεθνείς
Με την Εθνική Νέων Πορτογαλίας
  • · Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων: 1991 
Ως Προπονητής
Με την Olhanense
  • · Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Πορτογαλίας: 2008/09 
Με τη Cluj
  • · Πρωτάθλημα Ρουμανίας: 2011/12 
ΠΗΓΗ: balleto.gr