Μίμης Δομάζος: O Στρατηγός

Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός, σε ρόλο επιτελικού μέσου, Δημήτρης (Μίμης) Δομάζος, γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1942, στους Αμπελόκηπους. Θεωρείται ένας από τους Καλύτερους Έλληνες Ποδοσφαιριστές Όλων των Εποχών, καθώς και ένας από τους λίγους Έλληνες που η καριέρα του διήρκεσε πάνω από δυο δεκαετίες (21 χρόνια). Είχε το παρατσούκλι «Ο Στρατηγός». Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την Άμυνα Αμπελοκήπων και το 1959, σε ηλικία 17 ετών, μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Στο "τριφύλλι" έκανε σπουδαία καριέρα και δικαίως θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν τη φανέλα του αθηναϊκού συλλόγου. Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε συνολικά σε 502 αγώνες πρωταθλήματος, επίδοση που τον κατατάσσει πρώτο σε συμμετοχές στην ιστορία των "πρασίνων". Κορυφαία του στιγμή υπήρξε η συμμετοχή του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971 Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε συνολικά 13 τίτλους και ήταν αρχηγός της ομάδας για περίπου 15 χρόνια. Τη διετία 1978-1980 αγωνίστηκε στην ΑΕΚ, κατακτώντας ένα πρωτάθλημα. Το 1980 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με τη φανέλα του οποίου ήθελε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Συνολικά έχει καταγράψει 536 συμμετοχές στο ελληνικό πρωτάθλημα και βρίσκεται στην πρώτη θέση Όλων των Εποχών σε παρουσίες και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πλέον περισσότερα από 30 χρόνια, παραμένει στην κορυφή του σχετικού πίνακα.

Είναι 50 φορές διεθνής με την Ελλάδα και έχει σημειώσει 4 τέρματα, ενώ για αρκετά χρόνια είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Στις 11 Νοεμβρίου του 1980, σε φιλικό αγώνα εναντίον της Αυστραλίας, τιμήθηκε για την πολυετή προσφορά του στο εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Στον συγκεκριμένο αγώνα χρίστηκε σκόρερ, γεγονός που τον καθιστά τον μεγαλύτερο σε ηλικία παίκτη που σκόραρε ποτέ με τη φανέλα της Ελλάδας (σε λιγότερο από τρεις μήνες θα συμπλήρωνε τα 39 του χρόνια). Την εποχή εκείνη ήταν δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της εθνικής Ελλάδας, πίσω από τον Μίμη Παπαϊωάννου. Ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφερε την Φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Το σπίτι της κυρίας Ουρανίας, της μητέρας του ήταν απέναντι από τη θύρα 12 της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Κι ο μικρός Μίμης ήθελε κάποια στιγμή να βρεθεί μέσα στο γήπεδο αυτό. Όπου τον έχανες κι όπου τον έβρισκες κυνηγούσε μια μπάλα. Πρώτη του ομάδα η Άμυνα Αμπελοκήπων. Ο μικρός γρήγορα έγινε σταρ στη μικρή αυτή ομάδα. Μάλιστα δεν έκρυβε τη διάθεση να παίξει στην καλύτερη ομάδα εκείνης της εποχής, τον Ολυμπιακό, σχεδόν ισόβιο πρωταθλητή. Έτσι του βγήκε το παρατσούκλι «Ολυμπίκ». Μόνο που η μοίρα τον προόριζε για το ακριβώς αντίθετο. Να αποκαθηλώσει τον ποδοσφαιρικό βασιλιά από τον θρόνο του.

Το 1958 ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε να τον αποκτήσει.  Πήγε να δοκιμαστεί, αλλά δεν του έδωσαν σημασία. Αλλά ο Παναθηναϊκός το πέτυχε! Αφ’ ενός μεν οι «ερυθρόλευκοι» δεν ήταν ζεστοί, αφ΄ ετέρου οι «πράσινοι» είχαν καλύτερες σχέσεις με τους γείτονές τους. Λίγους μήνες μετά, τον χρησιμοποίησαν στους αγώνες του Κυπέλλου Χριστουγέννων του 1958, κόντρα στην ΑΕΚ, με τη «πράσινη» φανέλα κι άφησε άριστες εντυπώσεις. Χρειάστηκε να περιμένει μερικούς ακόμη μήνες για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή. Το καλοκαίρι του 1959, τις παραμονές της καθιέρωσης της Α’ εθνικής,  ο Παναθηναϊκός μέτρησε 9.000 δραχμές στην Άμυνα κι απέκτησε τον Δομάζο που υπέγραψε συμβόλαιο με τους «πράσινους» που έμελε να γίνει συμβόλαιο ζωής.

Στόχος τους ήταν και ο Παναθηναϊκών φρονημάτων, σέντερ φορ Γιώργος Σιδέρης, που όμως χάθηκε την τελευταία στιγμή. Οι παράγοντες του Ατρομήτου Πειραιά με τη σειρά τους είχαν καλύτερες σχέσεις με τον Ολυμπιακό. Χάθηκε μια ευκαιρία να παίξουν δύο «ιερά τέρατα» στην ίδια ομάδα, αλλά ίσως και δύο σημαίες στον ίδιο ιστό να μην χωρούσαν. Ο πιτσιρικάς, παρά τα 17 χρόνια του έπαιξε χωρίς κόμπλεξ δίπλα στα «ιερά τέρατα» του Παναθηναϊκού. Δεν άργησε να γίνει απαραίτητος στην ενδεκάδα και το νούμερο 8 που φορούσε τότε έγινε δικό του. Ο Δομάζος αγαπήθηκε από τους οπαδούς με το… καλημέρα. Ίσως γιατί συμβόλιζε το νέο ξεκίνημα της ομάδας μετά τα πολλά πέτρινα χρόνια που είχε περάσει.

Ο Γκλίσοβιτς, ο προπονητής των «πρασίνων» ένοιωθε δικαιωμένος που είχε επιμείνει τόσο πολύ στη διοίκηση για την αξία του. Αποτέλεσε φοβερό δίδυμο με τον κολλητό του Αντώνη Αντωνιάδη και μαζί γεύτηκαν μεγάλες στιγμές. Πρωταγωνίστησε στη προσπάθεια του Μπόμπεκ το 1963 να ανανεώσει το αγωνιστικό στιλ του Παναθηναϊκού που έφερε και αλλαγές προσώπων. Η ανανέωση του Μπόμπεκ έδωσε στο Δομάζο το ρόλο του ηγέτη που πάντα επιζητούσε. Πήρε πάνω του την υπόθεση και το νέο πέρασε σε πρώτο πλάνο στην ομάδα. Ακολούθησαν μεγάλες στιγμές με κορυφαία αυτή της συμμετοχής στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971.  Ήταν ο αρχηγός της μεγάλης πορείας προς τον τελικό στο Γουέμπλεϊ. Και φυσικά ήταν ο πρώτος Έλληνας παίκτης που μπήκε στο γήπεδο...

.

Παίκτης με έντονη προσωπικότητα μέσα κι έξω από το γήπεδο δεν δίσταζε να τα βάλει με ισχυρούς παράγοντες μέσα στην ομάδα για να επιβάλει την άποψή του. Το 1978 η κόντρα με τον ισχυρό διοικητικό παράγοντα Αντώνη Μαντζαβελάκη επανήλθε στο προσκήνιο. Έτσι μετά από 498 αγώνες στον Παναθηναϊκό, 134 γκολ και 19 χρόνια στην ομάδα οι δρόμοι του χώρισαν με τους «πράσινους». Και τότε έγινε το μοναδικό. Πήγε στην ΑΕΚ κέρδισε ένα πρωτάθλημα και δημιούργησε δική του εξέδρα. Πολλοί θαυμαστές του από τον Παναθηναϊκό πήγαιναν στη Νέα Φιλαδέλφεια για να… απολαύσουν τον «στρατηγό». Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης που στο μεταξύ είχε αναλάβει τον Παναθηναϊκό διόρθωσε την αδικία. Γύρισε πίσω τον Δεκέμβριο του 1980 και τον Δομάζο και τον Αντώνη Αντωνιάδη για να κλείσουν τη καριέρα του με δόξα και τιμή.

Πέτυχε 139 γκολ στο πρωτάθλημα. Τα 134 με τον Παναθηναϊκό και 5 με την ΑΕΚ. Aπό αυτά, τα 124 προήλθαν από σουτ, τα 7 από φάουλ, τα 2 από κεφαλιές και τα 6 από πέναλτι. Ήταν τρίτος σκόρερ του Πρωταθλήματος το 1971 με 21 γκολ και τέταρτος το 1962 με 16 γκολ. Ο Δομάζος δεν σκόραρε συχνά. Του άρεσε να δημιουργεί. Ο Αντώνης Αντωνιάδης ήταν ο σέντερ φορ που συνεργαζόταν καλύτερα μαζί του κι ο Παναθηναϊκός ήταν ο μεγάλος κερδισμένος. Ο αγώνας της 2ας Ιουνίου του 1971 στο Γουέμπλεϊ, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Αγιαξ, ήταν η επιτομή της καριέρας του. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχασε με 2-0, αλλά έγραψε ιστορία. Δύσκολα θα μπορέσει να ξαναβρεθεί ελληνική ομάδα στην ίδια θέση. Διατήρησε το ίδιο υπέροχο στιλ και το 1999 όταν οι βετεράνοι, πλέον του Γουέμπλεϊ αντιμετώπισαν τον Αγιαξ της εποχής εκείνης. Ο Δομάζος με δικό του γκολ έδωσε τη νίκη στους "πράσινους".  

Είναι 50 φορές διεθνής με την Ελλάδα και έχει σημειώσει 4 τέρματα, ενώ για αρκετά χρόνια είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ομάδας. Το ντεμπούτο του με τη γαλανόλευκη φανέλα πραγματοποιήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας. Μια αστεία διαμάχη για τις σαγιονάρες που δεν φορούσε στο ξενοδοχείο της εθνικής ήταν η αιτία να μαλώσει με τον Νταν Γεωργιάδη, ομοσπονδιακό τεχνικό και η εθνική να χάσει την πρόκριση για τα τελικά του Μουντιάλ του 1970 στο Μεξικό.

Στις 11 Νοεμβρίου του 1980, στο ίδιο γήπεδο, διεξήχθη φιλικός αγώνας εναντίον της Αυστραλίας, στον οποίο τιμήθηκε για την πολυετή προσφορά του στο εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Στον συγκεκριμένο αγώνα χρίστηκε σκόρερ, γεγονός που τον καθιστά τον μεγαλύτερο σε ηλικία παίκτη που σκόραρε ποτέ με τη φανέλα της Ελλάδας, μιας και σε λιγότερο από τρεις μήνες θα συμπλήρωνε τα 39 του χρόνια. Την εποχή εκείνη ήταν δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της εθνικής Ελλάδας, πίσω από τον Μίμη Παπαϊωάννου.

Από τη συμμετοχή του στο πρώτο κιόλας πρωτάθλημα του 1959-60 έγινε το ίνδαλμα των οπαδών του Παναθηναϊκού. Η άποψή του πάντα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές για την ομάδα. Ήταν παντρεμένος με τη σπουδαία τραγουδίστρια Βίκυ Μοσχολιού και απέκτησαν δύο κόρες. 

Το 2002 οι Αθλητικοί Συντάκτες τον ψήφισαν ως τον καλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.

PALMARES

Περίοδος, Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1953-1959: Άμυνα Αμπελοκήπων                           
  
• 1959-1978: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος, 490 (134)
• 1978-1980: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ), 34 (5)
• 1980: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος, 12 (0)

Σύνολο καριέρας: 536 (139)

Διεθνής

• 1959: Εθνική Ελπίδων Ελλάδας, 1 (0)
• 1959-1980: Ελλάδα, 50 (4)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τον Παναθηναϊκό

• Πρωτάθλημα Ελλάδας: 9 (1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977)
• Κύπελλο Ελλάδος: 3 (1967, 1969, 1977)
• Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων: 1977
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: φιναλίστ το 1971

Με την ΑΕΚ

• Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1979