Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός Απόστολος (Λάκης) Γκλέζος, γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου του 1947 στα Άσπρα Χώματα της Νίκαιας. Υπήρξε ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο και μαζί με τον Βασίλη Σιώκο αποτέλεσαν το σούπερ δίδυμο της «ερυθρόλευκης» άμυνας στη «χρυσή» εποχή του Γουλανδρή. Σε ηλικία 15 ετών πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Α Εθνική με τη φανέλα της Προοδευτικής, κάνοντας εντυπωσιακές εμφανίσεις είτε ως λίμπερο ως στόπερ, που του έδωσαν το δικαίωμα να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος. Υπήρξε ο μοναδικός παίκτης της Προοδευτικής που χρίστηκε διεθνής. Ένα χρόνο αργότερα εντάχθηκε στον Ολυμπιακό, με τη φανέλα του οποίου έζησε μεγάλες στιγμές, κατακτώντας 3 συνεχόμενα Πρωταθλήματα (1973, 1974, 1975) και 2 Κύπελλα (1973, 1975). Το 1978, εντάχθηκε στην Καλλιθέα (Β’ Εθνική), στην οποία κρέμασε τα παπούτσια του. Χρίστηκε 10 φορές διεθνής και πέτυχε ένα γκολ. O Λάκης Γκλέζος πέθανε τον Ιούνιο του 2007, συνέπεια επιπλοκών από τον καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Οι γονείς του ονομάζονταν Θανάσης και Ελπίδα και είχε άλλα δυο αδέλφια, τον Νίκο και τον Γιάννη. Ο πατέρας του ήταν φορτοεκφορτωτής στο επάγγελμα, γνωστός στη Νίκαια και με το παρατσούκλι «Τσάκαλος». Από πολύ μικρός αγωνιζόταν σε μια μικρή ομάδα που υπήρχε στα Άσπρα Χώματα, το «Ατρομητάκι». Σε ηλικία 14 ετών τον πρόσεξε ο πρόεδρος του Ερμή Νικαίας, Παντελής Ορφανός, και το 1961 τον πήρε στην ομάδα, που συμμετείχε τότε στην Α΄ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Πειραιώς.
Δέχτηκε να υπογράψει δελτίο με τον όρο ο πρόεδρος της ομάδας, που ήταν και διευθυντής σε επαγγελματική σχολή, να μεσολαβήσει για να μην απορριφθεί στο σχολείο του, δεδομένου ότι δεν είχε πάει καλά στις εξετάσεις και φοβόταν μην το μάθει ο πατέρας του. Πράγμα που έγινε. Στον Ερμή αγωνίστηκε δύο χρόνια, κρυφά από την οικογένειά του και για αυτόν τον λόγο παρακαλούσε τους δημοσιογράφους όταν έγραφαν τη σύνθεση της ομάδας να μην βάζουν το όνομά του, για να μην αποκαλυφθεί.
Το καλοκαίρι του 1963 τον ζήτησε
η Προοδευτική, στην οποία προπονητής ήταν ο Θανάσης Κίνλεϊ. Πήγε με αντάλλαγμα
ένα ποδήλατο, ώστε να μπορεί να μετακινείται από τα Άσπρα Χώματα στον
Κορυδαλλό. Αρχικά αγωνιζόταν ως αριστερό μπακ αλλά ο τότε προπονητής της
εθνικής Νέων Λάκης Πετρόπουλος, τον καθιέρωσε ως κεντρικό αμυντικό και με τις
εμφανίσεις του κλήθηκε στην Εθνική ομάδα το 1971. Ήταν σπάνιο να γίνεται
διεθνής παίκτης μικρής ομάδας. Έγινε ο πρώτος διεθνής ποδοσφαιριστής της
Προοδευτικής.
Το 1972 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό του Νίκου Γουλανδρή έναντι 1.300.000 δραχμών. Αυτή τη φορά πήρε και ο ίδιος χρήματα για τη μεταγραφή του: 300.000 δρχ. Οι τρεις συμμετοχές του στην Εθνική και η πολύ καλή παρουσία του στο πρωτάθλημα, τον έφερε στον Ολυμπιακό, όταν ο Νίκος Γουλανδρής ήδη δημιουργούσε τη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού. Όταν ο πολυσυζητημένος Έλληνας Τεχνικός Λάκης Πετρόπουλος πήρε στα χέρια του την ομάδα του Γουλανδρή, ο κύκλος των μεταγραφών είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, η ενδεκάδα της ερχόμενης χρονιάς ήταν κιόλας έτοιμη στις σελίδες των εφημερίδων. Ο Πετρόπουλος δεν πείραξε το κέντρο και την επίθεση, αλλά κατάλαβε πως ο Πολέτι κι ο Νικολάου ήταν καλοί για τα πρωτοσέλιδα, αλλά ως εκεί!
Το πόσο εκτιμούσε τον Γκλέζο ο
Πετρόπουλος, είχε ήδη φανεί από μια πρωτοφανή απόφασή του, όταν ακόμη ήταν
προπονητής της Εθνικής Ομάδας. Άνοιξη του 1971, σ' ένα παιχνίδι με την Ελβετία
εκτός έδρας, τον ξεκίνησε βασικό κι ας είχε παίξει την παραμονή ολόκληρο το
παιχνίδι με τις Ελπίδες. Και να σκεφτεί κανείς πως ο Γκλέζος ήταν στα 22-23 κι
έπαιζε στη μικρή Προοδευτική, σε μια εποχή που σπάνια παίκτες ομάδων αυτού του
βεληνεκούς φορούσαν τη φανέλα με το εθνόσημο...
Ο Γκλέζος δικαίωσε τον Πετρόπουλο, έχοντας τεράστια συμμετοχή σ' εκείνο το εκπληκτικό ρεκόρ με το παθητικό των 13 τερμάτων σε 34 παιχνίδια, ένα ρεκόρ που κινδύνεψε σοβαρά μόνο απ' αυτή την ίδια άμυνα, την επόμενη χρονιά που δέχτηκε 14! Μαζί με τον Βασίλη Σιώκο δημιούργησαν ένα ισχυρό αμυντικό δίδυμο. Κατέκτησαν τρεις συνεχόμενους τίτλους πρωταθλήματος (1972-73, 1973-74 και 1974-75), καθώς και δύο κύπελλα Ελλάδας (1972-73, 1974-75).
Η πρώτη του χρονιά συνοδεύτηκε
απ' το νταμπλ, η δεύτερη έφερε "μόνο" το πρωτάθλημα καθώς το κύπελλο
χάθηκε αναπάντεχα στα πέναλτι στον τελικό της Φιλαδέλφειας. Ακολούθησε ένα
ακόμη νταμπλ, την επόμενη χρονιά, μέσα στη δίνη της αποχώρησης των
Γουλανδρή-Πετρόπουλου (με τον Δαρίβα πια στο τιμόνι), αλλά η συνέχεια δεν ήταν
ανάλογη ούτε για την ομάδα, ούτε για τον Γκλέζο. Η διοικητική αστάθεια, που
ακολούθησε την περίοδο Γουλανδρή, είχε σοβαρές επιπτώσεις και στο αγωνιστικό
πρόσωπο της ομάδας, έστω κι αν κάποιο τίτλοι χάθηκαν στο παραπέντε.
Ο Γκλέζος πλήρωσε ανάμεσα στ' άλλα την ιδιομορφία του Μπάκιγχαμ, που έδειχνε αρχικά να μην τον υπολογίζει, ωστόσο κάποια στιγμή ο ίδιος ο ξεροκέφαλος Εγγλέζος τον επανέφερε στην ομάδα, λίγο πριν αποχωρήσει αφήνοντας συντρίμμια πίσω του. Ο κόσμος δεν τον έβγαλε ποτέ απ' την καρδιά του. Ακόμη και στις μαύρες μέρες, οι πωλητές με τις φτηνές αφίσες έβλεπαν τον Γκλέζο να ξεπουλάει πρώτος-πρώτος.
Δεν ήταν μονάχα η αγωνιστική του αξία. Ήταν και η ηγετική του φυσιογνωμία κι ας ήταν ελάχιστες οι φορές που τον είδαμε με το περιβραχιόνιο. Όταν ο Ντομενγκίνι έβαλε εκείνο το απίθανο γκολ στο παιχνίδι με την Κάλιαρι, ο Γκλέζος ήταν που έτρεξε να εμψυχώσει τον Κελεσίδη: "Μη σε παίρνει από κάτω ρε Παναγιώτη! Εκατό φορές να ξανασουτάρει ο Ιταλός από κει, αποκλείεται να ξαναπάει η μπάλα στο γάμμα". Όταν χάθηκε το κύπελλο στη Φιλαδέλφεια, ο Γκλέζος ήταν που έτρεξε -σαν μεγαλύτερος αδερφός- να παρηγορήσει τον Πέτρο Καραβίτη, που έκλαιγε ασταμάτητα, καθώς είχε χάσει πέναλτι στην κανονική διάρκεια του αγώνα.
Υπήρχε η άποψη πως ο Σιώκος ήταν καλύτερος στα "στημένα" κι ο Γκλέζος συνήθιζε σ' αυτές τις φάσεις να μένει πίσω. Αν αναλάμβανε άλλος αυτό το ρόλο, ίσως να ‘χε σκοράρει πολύ περισσότερο. Είχε εξαιρετική τεχνική για αμυντικό. «Χρησιμοποιεί το πόδι του σαν ρακέτα» είχε πει ο Κώστας Καραπατής και γιατί είχε συμβάλει σε κάποιες επικές ανατροπές, τότε που η περήφανη ψυχή του δεν αποδεχόταν την ήττα, έβλεπε το παιχνίδι να τελειώνει κι ορμούσε μπροστά να καθαρίσει! Έτσι ισοφάρισε στον "Τελικό του Χατζηπαναγή", λίγο πριν απ' τη λήξη. Έτσι ισοφάρισε σ' ένα παιχνίδι κυπέλλου στη Λεωφόρο, πάλι λίγο πριν απ' το τελευταίο σφύριγμα. Έτσι ισοφάρισε και σ' ένα παιχνίδι της Εθνικής στη Σόφια, πάλι τελευταία στιγμή, τότε που η πρόκριση στα τελικά χάθηκε λόγω Μάλτας (όπου ο Γκλέζος δεν έπαιξε).
Όταν έφυγε, το 1979, με την ανανέωση του Τόζα, πήγε παρέα με τον Υβ στην Καλλιθέα, στη Β΄ Εθνική, όμως λίγους μήνες αργότερα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο. Συνολικά συμμετείχε σε 261 αγώνες πρωταθλήματος, 132 με την Προοδευτική και 129 με τον Ολυμπιακό.
Το 1964 κλήθηκε στην εθνική Νέων
και την επόμενη χρονιά (1965) που παρουσιάστηκε στο Λιμενικό, κλήθηκε να
αγωνιστεί και στην Εθνική Ενόπλων. Υπήρξε επίσης διεθνής με την εθνική Ελπίδων
την περίοδο 1967-69. Φόρεσε 10 φορές τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας από το 1971
ως το 1974, 3 ως ποδοσφαιριστής της Προοδευτικής και 7 του Ολυμπιακού. Σημείωσε
ένα γκολ στον εκτός έδρας αγώνα με τη Βουλγαρία, ισοφαρίζοντας για την Ελλάδα
στο 88΄ και διαμορφώνοντας παράλληλα το τελικό αποτέλεσμα (3-3).
Το 1981 ξαφνικά έμεινε παράλυτος και πήγε στον Καναδά, όπου θεραπεύτηκε. Διατηρούσε τρία καταστήματα με παπούτσια στην Καλλιθέα, στο Μοσχάτο, στο κέντρο της Αθήνας καθώς και μια βιοτεχνία. Όμως μια επιχείρηση εμφιαλωμένου νερού που άνοιξε στην Αλβανία το 1997 δεν πήγε καλά, με αποτέλεσμα να χάσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του. Οι οικονομικές του περιπέτειες έγιναν λίγο-πολύ γνωστές. Ο Γκλέζος είχε το μυαλό να διαβάζει τις ιδέες των αντιπάλων επιθετικών, πριν αυτές γεννηθούν, αλλά ποτέ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο χρήμα.
Σ’ εκείνο το μαγαζί με τα παπούτσια, χαμηλά στη Σταδίου, τ' όνομά του πασίγνωστο ακόμα, τράβαγε σαν μαγνήτης τον ανδρικό πληθυσμό (για τις κυρίες, αρκούσε ο χαμογελαστός Γκλέζος στην είσοδο). Γιατί δεν στέριωσε εκείνο το μαγαζί; Επειδή, έφτανε να μπει κάποιος, να του θυμίσει μια ιστορία απ' τον Ολυμπιακό κι ο Γκλέζος μεταφερόταν αμέσως "αλλού" κι άρχιζε να ξετυλίγει το κουβάρι με τις αναμνήσεις. Οι υποψήφιοι πελάτες έχαναν την υπομονή τους κι έφευγαν... Οι υπόλοιποι έμεναν να θυμούνται μαζί του τα στραβά ("Πού μυαλό τότε;", χαμογελούσε όταν του θύμιζες κάτι κοπάνες απ' το ξενοδοχείο και τις καμπάνες του Δαρίβα) αλλά κυρίως τις μεγάλες στιγμές. Όπως τότε που κάποιος θρασύς αντίπαλος έφευγε προς την εστία του Κελεσίδη, η εξέδρα ανταριαζόταν, αλλά σε λίγο ξεσπούσε σ' επιφωνήματα ανακούφισης: "Πού πας αγόρι μου; Εκεί γράφει ΣΤΑΣΗ ΓΚΛΕΖΟΥ !!!".
Με τη σύζυγό του Σόνια απέκτησαν
δύο κόρες, την Ελπίδα και την Έλενα. O Λάκης Γκλέζος πέθανε στις 18 Ιουνίου του 2007 από καρκίνο.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- 1961-1963: Ερμής Νίκαιας
- 1963-1972: Αθλητικός Όμιλος Προοδευτική Νεολαία, 132 (0)
- 1972-1978: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 129 (1)
- 1978/79: Γυμναστικός Σύλλογος Καλλιθέα
Σύνολο καριέρας: 261 (1)
Διεθνής
- 1966: Εθνική Νέων Ελλάδας, 2 (0)
- 1967-1969: Εθνική Ελπίδων Ελλάδας,
- 1971-1974: Ελλάδα, 10 (1)
Τίτλοι
Με τον Ολυμπιακό
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: 3 (1972/73, 1973/74, 1974/75)
- Κύπελλο Ελλάδος: 2 (1972/73, 1974/75)
