Ο Ολλανδός κεντρικός αμυντικός Ρόναλντ Κούμαν (Ronald Koeman), γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1963, στο Ζάανταμ της Ολλανδίας, κοντά στο Άμστερνταμ. Νεότερος αδελφός του επίσης επαγγελματία ποδοσφαιριστή Έρβιν Κούμαν (Erwin Koeman) και γιος του πρώην Ολλανδού διεθνή Μάρτιν Κούμαν (Martin Koeman), υπήρξε ένας από πιο συγκροτημένους ποδοσφαιριστές της γενιάς του, ικανότατος τόσο ως αμυντικός, όσο και ως μέσος, αν και συχνά χρησιμοποιούνταν σε ρόλο «σκούπας». Διακρινόμενος για την εξαιρετική του αντίληψη και την ικανότητά του με τη μπάλα, θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους και πιο Παραγωγικούς Κεντρικούς Αμυντικούς Όλων των Εποχών. Φημιζόταν για τις μεγάλου βεληνεκούς πάσες του, στην ακρίβεια του σουτ και τη δύναμη τους από απόσταση, ειδικά στα ελεύθερα λακτίσματα και είναι ο Κορυφαίος Σκόρερ Αμυντικός στην Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ιστορία. Ήταν επίσης ένας εξαιρετικός εκτελεστής πέναλτι.
Σε διεθνές επίπεδο, ήταν ένα από τα αστέρια της εθνικής ομάδας της Ολλανδίας, μαζί με τον Μάρκο φαν Μπάστεν (Marco van Basten), τον Ρουντ Γκούλιτ (Ruud Gullit), τον Φρανκ Ράικαρντ (Frank Rijkaard) και τον Ντένις Μπέργκαμπ (Dennis Bergkamp). Κατά τη διάρκεια της διεθνούς καριέρας του, κατέκτησε το Euro του 1988 και έπαιξε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1990 και του 1994, αρχηγός της ομάδας στο δεύτερο. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Γκρόνιγκεν πριν μεταγραφεί στον Άγιαξ, κατακτώντας τον εθνικό τίτλο του 1984/85. Εντάχθηκε στην PSV Αϊντχόβεν, κερδίζοντας τρεις συνεχόμενους τίτλους στην ολλανδική Eredivisie (1986/87, 1987/88 και 1988/89) και το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1988. Το 1989, μεταγράφηκε στη Μπαρτσελόνα και έγινε μέλος της Ντριμ Τιμ του Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff), βοηθώντας στη κατάκτηση 4 ισπανικών τίτλων στη σειρά, μεταξύ του 1991 και του 1994 και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1992, το πρώτο για τους «μπλαουγκράνα», σκοράροντας το γκολ εναντίον της Σαμπντόρια στο Γουέμπλεϊ.
Ως προπονητής, έχει κερδίσει τρεις ολλανδικούς τίτλους: 2 φορές με τον Άγιαξ και μία φορά με την PSV. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην Ολλανδία που έχει αγωνιστεί και έχει προπονήσει τους 3 γίγαντες του ολλανδικού ποδοσφαίρου: τον Άγιαξ, τη PSV Αϊντχόβεν και τη Φέγενορντ. Πριν αναλάβει τη Σαουθάμπτον, είχε θητείες στην Πορτογαλία με την Μπενφίκα και την Ισπανία με την Βαλένθια, οδηγώντας τη στη νίκη στο ισπανικό Κύπελλο του 2007/08. Σήμερα, είναι προπονητής στην Έβερτον.
Σε διεθνές επίπεδο, ήταν ένα από τα αστέρια της εθνικής ομάδας της Ολλανδίας, μαζί με τον Μάρκο φαν Μπάστεν (Marco van Basten), τον Ρουντ Γκούλιτ (Ruud Gullit), τον Φρανκ Ράικαρντ (Frank Rijkaard) και τον Ντένις Μπέργκαμπ (Dennis Bergkamp). Κατά τη διάρκεια της διεθνούς καριέρας του, κατέκτησε το Euro του 1988 και έπαιξε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1990 και του 1994, αρχηγός της ομάδας στο δεύτερο. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Γκρόνιγκεν πριν μεταγραφεί στον Άγιαξ, κατακτώντας τον εθνικό τίτλο του 1984/85. Εντάχθηκε στην PSV Αϊντχόβεν, κερδίζοντας τρεις συνεχόμενους τίτλους στην ολλανδική Eredivisie (1986/87, 1987/88 και 1988/89) και το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1988. Το 1989, μεταγράφηκε στη Μπαρτσελόνα και έγινε μέλος της Ντριμ Τιμ του Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff), βοηθώντας στη κατάκτηση 4 ισπανικών τίτλων στη σειρά, μεταξύ του 1991 και του 1994 και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1992, το πρώτο για τους «μπλαουγκράνα», σκοράροντας το γκολ εναντίον της Σαμπντόρια στο Γουέμπλεϊ.
Ως προπονητής, έχει κερδίσει τρεις ολλανδικούς τίτλους: 2 φορές με τον Άγιαξ και μία φορά με την PSV. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην Ολλανδία που έχει αγωνιστεί και έχει προπονήσει τους 3 γίγαντες του ολλανδικού ποδοσφαίρου: τον Άγιαξ, τη PSV Αϊντχόβεν και τη Φέγενορντ. Πριν αναλάβει τη Σαουθάμπτον, είχε θητείες στην Πορτογαλία με την Μπενφίκα και την Ισπανία με την Βαλένθια, οδηγώντας τη στη νίκη στο ισπανικό Κύπελλο του 2007/08. Σήμερα, είναι προπονητής στην Έβερτον.
Από μικρός ήθελε ν’ ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, εργαζόμενος σκληρά για να το πετύχει. Όλη μέρα,
ήταν με μια μπάλα στο πόδι, αλλά ποτέ δεν έπαιζε με τ’ άλλα παιδιά. Προτιμούσε
να προπονείται μόνος του, βάζοντας σημάδι ακόμα και τα παράθυρα των γειτόνων.
Σπίτι δεν γυρνούσε πριν νυχτώσει. Μέχρι και το φαγητό δεν το έτρωγε σπίτι. Του
το έδιναν από το μπαλκόνι. Ο πατέρας του, Μάρτιν, είχε μια καλή καριέρα σαν
ποδοσφαιριστής και προέτρεψε τους γιούς του να ακολουθήσουν τα βήματα του. Το
ταλέντο, φυσικά, δεν έλειπε. Ούτε οι υποδομές αφού προέρχονταν από ποδοσφαιρική
οικογένεια. Αυτός και ο Έρβιν, ο κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος αδερφός του, τα
κατάφεραν κάνοντας και οι δύο μεγάλη καριέρα.
Το επαγγελματικό ντεμπούτο
Το 1980, σε ηλικία 17 ετών και
183 ημερών, έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο με τη φανέλα της Γκρόνινγκεν,
σύλλογο που αγωνίστηκε και ο πατέρας, αλλά κι ο αδελφός του. Είναι ο τρίτος
νεαρότερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στους «Πράσινους». Αγωνιζόταν σαν
σέντερ μπακ, αλλά οι επιθετικές του ικανότητες είναι εμφανείς. Στα τρία χρόνια
που έμεινε στην ομάδα πέτυχε 33 γκολ σε 89 εμφανίσεις αναγκάζοντας τον Ααντ ντε
Μος (Aad de Mos), τον τότε προπονητή του Άγιαξ, να πείσει την διοίκηση να δώσει
1,25 εκατομμύρια δολάρια, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη, το 1983, ώστε να
τον φέρει στο Άμστερνταμ. Λίγους μήνες πριν την μετακίνηση του στον Άγιαξ, έκανε
και την πρώτη του εμφάνιση με την Εθνική Ολλανδίας.
Τα δύσκολα χρόνια
Δηλωμένος οπαδός του Αίαντα, ο
Ρόναλντ πραγματοποιούσε το όνειρό του. Ένα όνειρο που σύντομα έγινε εφιάλτης.
Τον πρώτο χρόνο προσπαθούσε να προσαρμοστεί στη ζωή της πόλης και, όπως ο ίδιος
έχει δηλώσει, εκείνη την περίοδο ο μόνος φίλος του ήταν η μοναξιά. Ο κόσμος
αμφισβητούσε την ικανότητά του ν’ αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο και ο ίδιος έφτασε
να σκέφτεται να τα παρατήσει. Στον Άγιαξ
δεν είχε σταθερή θέση. Ο προπονητής του τον χρησιμοποιούσε μια σαν σέντερ μπακ
και μια σαν λίμπερο δυσκολεύοντας τον να βρει ρυθμό στο παιχνίδι του. Ωστόσο το
ένστικτο του σκόρερ δεν το είχε χάσει. Έβαλε 23 γκολ σε 94 παιχνίδια και ήταν
δεύτερος σκόρερ του Αίαντα πίσω από τον Μάρκο Φαν Μπάστεν (Marco van Basten) την
τριετία 1983-1986. Με την ομάδα του Άμστερνταμ κατέκτησε τον τίτλο του
Ολλανδικού πρωταθλήματος την περίοδο 1984/85.
Η αναγέννηση
Εμφανώς απογοητευμένος από την
αγαπημένη του ομάδα, φεύγει το 1986 με προορισμό την Αϊντχόφεν. Ένα χρόνο μετά,
της τύχες της ομάδας αναλαμβάνει ο Γκους Χίντινκ (Guus Hiddink), ο οποίος τον
καθιερώνει σαν λίμπερο. Η εμπιστοσύνη που του έδειχνε ο τεχνικός της ομάδας
βοήθησαν τον Ρόναλντ να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του και να ξεδιπλώσει στο
χορτάρι όλες του τις ικανότητες. Ηγείται στην άμυνα, φτιάχνει παιχνίδι,
μοιράζει ασίστ, σκοράρει και κατακτά σχεδόν τα πάντα. Τρία πρωταθλήματα (1987,
1988, 1989), δύο κύπελλα (1988,1989), το κύπελλο Πρωταθλητριών του 1988 και το
Euro του 1988 με την Εθνική ομάδα της χώρας του!
Αποθέωση στη Βαρκελώνη
Αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία
της Μπαρτσελόνα ένα χρόνο πριν, το 1989 ο Γιόχαν Κρόιφ (Johann Cruijff) καλεί
κοντά του τον Κούμαν. Ο Ρόναλντ στη Βαρκελώνη, συνεχίζει να εξελίσσεται,
βελτιώνει ακόμα πιο πολύ το αμυντικό του παιχνίδι και σε συνδυασμό με την
ταχύτητα του και το τρομερό δεξί του πόδι γίνεται αναντικατάστατος για μια
6ετία. Οι Καταλανοί οπαδοί λατρεύουν τον τρόπο παιχνιδιού του, τον αποθεώνουν
και του κολλάνε το παρατσούκλι «Τεν-Τεν» λόγω της ομοιότητας του με τον
χαρακτήρα του ομώνυμου καρτούν. Είχε και το παρατσούκλι «Γορίλας», από την
εκπληκτική ομοιότητά του με τον διάσημο αλμπίνο γορίλα «Σνοουφλέικ» που ζούσε
στον Ζωολογικό Κήπου της Βαρκελώνης, από το 1966 έως τις 24 Νοεμβρίου του 2003!
Στις 20 Μαΐου του 1992, τ’ όνομα του γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, αφού με δικό του γκολ από σουτ, στο 112ο λεπτό της παράτασης, κατακτούν τον πρώτο τους τίτλο στο θεσμό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League. Την προηγούμενη χρονιά, είχε σκοράρει στον χαμένο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1991, εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έγινε ο πρώτος αμυντικός που σκοράρει σε δύο συνεχόμενους ευρωπαϊκούς τελικούς. Με τη Μπαρτσελόνα κατέκτησε 4 πρωταθλήματα Ισπανίας (1991, 1992, 1993, 1994), ένα κύπελλο (1990) και το Champions League του 1992. Σκόραρε 67 φορές σε 192 παιχνίδια πρωταθλήματος και μέχρι σήμερα είναι ο κάτοχος του ρεκόρ με τις περισσότερες συνεχόμενες εύστοχες εκτελέσεις πέναλτι (25) στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος!
Έφυγε από τη Βαρκελώνη το 1995,
κορεσμένος πλέον από τίτλους και γυρίζει στην πατρίδα του για να κλείσει την
καριέρα του. Βρίσκει στέγη στη Φέγενορντ, στην οποία αγωνίζεται για 2 χρονιές
πριν αποσυρθεί το 1997. Είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, απ’ όλους τους
αμυντικούς, έχοντας πετύχει 193 γκολ σε 533 ματς πρωταθλήματος, με δεύτερο τον
Αργεντίνο Ντανιέλ Πασαρέλα (Daniel Passarella), ο οποίος έχει σκοράρει 182 γκολ
σε 556 ματς!
Στη κορυφή της Ευρώπης
Έκανε το ντεμπούτο του για την
εθνική ομάδα της Ολλανδίας, τον Απρίλιο του 1983, σε μια φιλική ήττα (0-3) από
τη Σουηδία, στην Ουτρέχτη, μαζί τον μεγαλύτερο αδελφό του, Έρβιν. Το πρώτο
διεθνές γκολ του, το πέτυχε το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σε μια νίκη (3-0) επί
της Ισλανδίας στο Γκρόνινγκεν .
Με την Ολλανδία να μην
προκρίνεται στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1984, αλλά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του
1986, το ντεμπούτο του, σε διεθνές τουρνουά ήρθε στο Euro του 1988 στη Δυτική
Γερμανία, όπου οι «τουλίπες» του Ρίνους Μίχελς (Rhinus Michels) νίκησαν τους
οικοδεσπότες στοn ημιτελικό.
Μετά από αυτό το ματς, προκλητικά προσποιήθηκε να σκουπίσει τον πισινό του με
τη φανέλα του Όλαφ Τον (Olaf Thon)! Στον τελικό, η Ολλανδία νίκησε την Σοβιετική
Ένωση με 2-0, στο Μόναχο, κατακτώντας το μοναδικό διεθνές, μέχρι στιγμής, τρόπαιο της Ολλανδίας. Ο τίτλος αυτός, ήταν ο 4ος
για τον Κούμαν αυτή τη χρονιά, έχοντας κατακτήσει το double στην
Ολλανδία και το Κύπελλο Πρωταθλητριών με την Αιντχόφεν!
Με τις «τουλίπες» πραγματοποίησε
78 εμφανίσεις πετυχαίνοντας 14 γκολ αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι των
«οράνιε» για 12 χρόνια (1982-1994).
Προπονητική
Με τη λατρεία που έχει για το
ποδόσφαιρο ήταν αναμενόμενο ότι θα γινόταν προπονητής. Όπως στην καριέρα του ως
παίχτης έτσι και στην προπονητική του καριέρα παραμένει στο υψηλό επίπεδο.
Ξεκίνησε ως βοηθός προπονητή αρχικά στην Εθνική Ολλανδίας και εν συνεχεία στη Μπαρτσελόνα. Το 1999 έγινε πρώτος
προπονητής στη Φίτεσε από την οποία έφυγε το 2001 με προορισμό το Άμστερνταμ
και τον Άγιαξ. Στον Αίαντα έμεινε τέσσερα χρόνια κατακτώντας δυο πρωταθλήματα
και ένα κύπελλο.
Το 2005 μετακόμισε στην Μπενφίκα
όπου κατέκτησε το Σούπερ Καπ και την επομένη χρονιά πήγε στην Αϊντχόφεν, με την
οποία κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ολλανδίας. Τον τελευταίο του τίτλο (κύπελλο
Ισπανίας) τον κατέκτησε το 2007 με την Βαλένθια. Το 2009 προπόνησε την Άλκμααρ
ενώ από το 2011 μέχρι το 2014 ήταν στον πάγκο της Φέγενορντ. Είναι ο μοναδικός
που έχει αγωνιστεί και έχει προπονήσει τις τρεις μεγάλες ομάδες της Ολλανδίας
(Άγιαξ, Αϊντχοφεν, Φέγενορντ). Από το 2014 είναι ο προπονητής της Σαουθάμπτον,
στην εγγλέζικη Πρέμιερ Λιγκ, με βοηθό τον αδελφό του, συνεχίζοντας το 2016 στην Έβερτον.
Είναι παντρεμένος με την Μπαρτίνα, με την οποία έχει αποκτήσει 3 παιδιά, 2 γιους και μία κόρη.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- 1980–1983: Football Club Groningen, 90 (33)
- 1983–1986: Amsterdamsche Football Club Ajax, 94 (23)
- 1986–1989: Philips Sport Vereniging (PSV) Eindhoven, 98 (51)
- 1989–1995: Futbol Club Barcelona, 192 (67)
- 1995–1997: Feyenoord Rotterdam, 61 (19)
Σύνολο καριέρας: 535 (193)
Διεθνής
- 1982–1994: Ολλανδία, 78 (14)
Προπονητική καριέρα
- 1997/98: Ολλανδία (βοηθός)
- 1998–2000: Futbol Club Barcelona (βοηθός)
- 2000/01: Stichting Betaald Voetbal Vitesse Arnhem
- 2001–2005: Amsterdamsche Football Club Ajax
- 2005/06: Sport Lisboa e Benfica
- 2006/07: Philips Sport Vereniging (PSV) Eindhoven
- 2007/08: Valencia Club de Fútbol
- 2009: Alkmaar Zaanstreek
- 2011–2014: Feyenoord Rotterdam
- 2014–2016: Southampton Football Club
- 2016- : Everton Football Club
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
Συλλογικοί
Με τον Ajax
- Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 1984/85
- Κύπελλο Ολλανδίας: 1985/86
Με την PSV Eindhoven
- Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 3 (1986/87, 1987/88, 1988/89)
- Κύπελλο Ολλανδίας: 2 (1987/88, 1988/89)
- Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1987/88
Με την Barcelona
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 4 (1990/91, 1991/92, 1992/93, 1993/94)
- Κύπελλο Ισπανίας: 1989/90
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 3 (1991, 1992, 1994)
- Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1991/92
- Ευρωπαϊκό Super Cup: 1992
Διεθνείς
Με την Ολλανδία
- Nasazzi's Baton: 1985
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1988
Ως προπονητής
Με τον Ajax
- Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 2 (2001/02, 2003/04)
- Κύπελλο Ολλανδίας: 2001/02
- Σούπερ Καπ Ολλανδίας (Johan Cruijff Shield): 2002
Με την Benfica- Σούπερ Καπ Πορτογαλίας (Cândido de Oliveira): 2005
Με την PSV
- Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 2006–07
Με την Valencia
- Κύπελλο Ισπανίας: 2007–08
Με την AZ Alkmaar
- Σούπερ Καπ Ολλανδίας (Johan Cruijff Shield): 2009
Προσωπικές Διακρίσεις
Ως ποδοσφαιριστής
- Παίκτης της Χρονιάς για την Ολλανδία: 2 (1987, 1988)
- Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος; 1988
- Πρώτος Σκόρερ UEFA Champions League: 1993/94
- 26ος στην λίστα για τα 50 Χρόνια (Χρυσό Ιωβιλαίο) της UEFA: 2004
Ως προπονητής
- Rinus Michels Award: 2011/12
- Προπονητής του Μήνα για την Πρέμιερ Λιγκ: Σεπτέμβριος 2014, Ιανουάριος 2015, Ιανουάριος 2016
ΠΗΓΕΣ: cobrasports.gr - balleto.gr
