Έντγκαρ Ντάβιντς: Το Πίτμπουλ

O Έντγκαρ Ντάβιντς (Edgar Steven Davids) γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1973, στο Παραμαρίμπο του Σουρινάμ. Μετά το ξεκίνημα της καριέρα του με τον Άγιαξ, με τον οποίο κέρδισε πολλούς εθνικούς και διεθνείς τίτλους, έπαιξε στη συνέχεια στην Ιταλία για τη Μίλαν και αργότερα απόλαυσε μια επιτυχημένη θητεία με τη Γιουβέντους, πριν πάει δανεικός στη Μπαρτσελόνα, το 2004. Αγωνίστηκε επίσης για την Ίντερ του Μιλάνου και τη Τότεναμ πριν από την επιστροφή του στον Άγιαξ. Έχοντας ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς για δύο χρόνια, επέστρεψε στο ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο κατά τη διάρκεια μιας σύντομης θητείας του με την Κρίσταλ Πάλας στην Αγγλία, πριν αποσυρθεί στην ηλικία των 37 ετών. Το 2012, διορίστηκε παίκτης-προπονητής στην αγγλική Μπαρνέτ στην League Two και παραιτήθηκε ύστερα από αμοιβαία συμφωνία τον Ιανουάριο του 2014. Ήταν 74 φορές διεθνής με την εθνική ομάδα της Ολλανδίας, σκοράροντας 6 γκολ και εκπροσώπησε τη χώρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του (μία φορά) και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του (τρεις φορές).

Υπήρξε ένας από τους Μεγαλύτερους και πιο αναγνωρίσιμους ποδοσφαιριστές της γενιάς του, κυρίως λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης με τα στυλ ράστα μαλλιά του και τα προστατευτικά γυαλιά που φορούσε στους αγώνες, λόγω του γλαυκώματος.  Ένας ιδιαίτερα μαχητικός και ενεργητικός, ταυτόχρονα όμως εξαιρετικά δημιουργικός και με εξαιρετικές ικανότητες, είχε το παρατσούκλι «The Pitbull» (Το Πίτμπουλ), που του το κόλλησε ο Λουίς φαν Γκάαλ (Louis van Gaal) λόγω της ικανότητάς του στα μαρκαρίσματα, της επιθετικότητας και του σκληρού ύφους αντιμετώπισης των αντιπάλων και του παιχνιδιού. Το 2004, ήταν ένας από τους 125 παίκτες που επέλεξε ο Πελέ για τον κατάλογο «FIFA 100», με τους Μεγαλύτερους Εν Ζωή Ποδοσφαιριστές του Κόσμου  στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 Χρόνια της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Είχε ύψος 1.69, ήταν ταχύτατος και ήξερε να μαρκάρει τους αντιπάλους που αντιμετώπιζε με μεγάλη πίεση. Έτσι, δυσκόλευε την επιθετική λειτουργεία της αντίπαλης ομάδας και ταυτόχρονα, βοήθαγε με της μακρινές πάσες του την ομάδα του να περάσει στην επίθεση.

Ένα πολυεργαλείο κυριολεκτικά!

 Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Ολλανδία. Ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής του Άγιαξ, από τα 5 του χρόνια και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα το 1991 σε ηλικία 18 ετών.  Στις 6 Σεπτέμβρη του 1991 έκανε ντεμπούτο με την φανέλα της ομάδας του Άμστερνταμ, στο παιχνίδι κόντρα στην Βάαλβαικ, το οποίο ήρθε 5-1 υπέρ της ομάδας του. Στον «Αίαντα» έμεινε ως το 1996. Σε αυτή την περίοδο αποτέλεσε μέρος των «τρομερών μωρών» του Άγιαξ, όπως αποκαλέστηκαν με παίκτες όπως ο Πάτρικ Κλάιφερτ (Patrick Kluivert), οι αδελφοί Φρανκ και Ρόναλντ Ντε Μπουρ (Frank  και Ronald de Boer), ο Έντβιν Βαν ντερ Σάαρ (Edwin van der Sar), ο Γιάρι Λιτμάνεν (Jari Litmanen), ο Μαρκ Όφερμαρς (Marc Overmars), ο Κλάρενς Σέεντορφ (Clarence Seedorf), ο Νουάνκο Κανού (Nwankwo Kanu), ο Μίκαελ Ράιζιγκερ (Michael Reiziger) κ. ά. που έκαναν όλοι τότε τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα παρέα με καταξιωμένους παίκτες όπως ο Φρανκ Ράικααρντ (Frank Rijkaard), ο Ντάνι Μπλιντ (Danny Blind), ο Γουίνστον Μπογκάρντε (Winston Bogarde) κ. ά.

Σε αυτήν την ομάδα ο Έντγκαρ αποτελούσε τη «ραχοκοκαλιά» της βοηθώντας την να κατακτήσει 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα και το Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 1994/95. Επίσης ήταν φιναλίστ την επόμενη χρονιά στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση αποκλείοντας στα ημιτελικά τον Παναθηναϊκό. Εκείνη την περίοδο του κόλλησε και το παρατσούκλι «Πίτμπουλ» από τον προπονητή του Λουίς φαν Γκάαλ (Louis van Gaal), λόγω του σκληρού τρόπου που αγωνιζόταν. Έκανε 105 εμφανίσεις και σημείωσε 20 γκολ. Οι εμφανίσεις του με την φανέλα του «Αίαντα» ήταν ικανοποιητικές. Φάνηκε πως έχει τα απαραίτητα προσόντα για να αγωνιστεί σε μεγάλο επίπεδο. Οι σκάουτερ τον ανακάλυψαν και ο παίκτης δεν άργησε να φύγει με προορισμό την Ιταλία και την Μίλαν.

Μίλαν και μετά Γιουβέντους

Τότε,  το καλοκαίρι του 1996, ο Έντγκαρ ταξίδεψε στο Μιλάνο, για λογαριασμό της Μίλαν. Στους ροσονέρι η πρώτη του σεζόν ήταν ικανοποιητική. Είχε 15 συμμετοχές και 4 στην Ευρώπη, αριθμοί που για πρώτο χρόνο στην ομάδα θεωρήθηκαν καλοί. Όμως η επόμενη περίοδος δεν ήταν το ίδιο καλή. Ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός (έσπασε το πόδι του) στην ουσία τελειώνει την καριέρα του στο Μιλάνο. 

Η Γιουβέντους, τον Ιανουάριο του 1998 έκανε μία δελεαστική πρόταση για να αποκτήσει τον παίκτη, η οποία ανερχόταν στα 5.3 εκατομμύρια δολάρια. Η Μίλαν δεν την αρνήθηκε και ο Έντγκαρ πήγε στην ομάδα του Τορίνο. Εκεί αναγεννιέται ποδοσφαιρικά υπό τις οδηγίες του μεγάλου προπονητή Μαρσέλο Λίπι (Marcello Lippi), αφού από την πρώτη χρονιά έχει 20 συμμετοχές στο πρωτάθλημα βοηθώντας τα μέγιστα την ομάδα του να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης παρουσίας του στην Μεγάλη Κυρία (ως το 2004) κατέκτησε άλλα δύο πρωταθλήματα το 2002 και το 2003. Επίσης ήταν βασικότατο στέλεχος της ομάδας που έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2003 με αντίπαλο τη Μίλαν, αλλά ηττήθηκε στα πέναλτι. Σημείωσε 8 γκολ σε 159 εμφανίσεις και σίγουρα έμεινε στην ιστορία του συλλόγου. Με τις εμφανίσεις του εντυπωσίασε το ποδοσφαιρικό κοινό.

Μαύρη σελίδα στην καριέρα του παίκτη σημειώθηκε στις 31 Μάϊου του 2001, όπου μετά από εξετάσεις διαπιστώθηκε πως ο Ολλανδός έκανε χρήση ναδρολόνης, η οποία θεωρείται απαγορευμένη ουσία. Η FIFA τον  τιμώρησε επ' αόριστον, αλλά η Ολλανδική ομοσπονδία υπερασπίστηκε τον παίκτη, κάνοντας προσφυγή. Έκρινε παράνομη την απόφαση της Παγκόσμιας ομοσπονδίας και η καριέρα του παίκτη δεν έλαβε τέλος.

Στη Μπάρτσα

Μετά τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Μίλαν η συνέχειά του στη Γιούβε δεν ήταν η ίδια. Έχασε τη θέση του από τον Αλέσιο Τακινάρντι (Alessio Tacchinardi) ο οποίος μέχρι τότε ήταν στη σκιά του Ολλανδού. Έτσι μετά την πρόσληψη του πρώην συμπαίκτη του στον Άγιαξ, Φρανκ Ράικαρντ, ως προπονητή της Μπαρτσελόνα, ο Ντάβιτς μετακομίζει στη Βαρκελώνη ως δανεικός τον Ιανουάριο του 2004. Όταν έφτασε στην ομάδα, οι “μπλαουγκράνα” ήταν στη μέση της βαθμολογίας του ισπανικού πρωταθλήματος, όμως με τη σημαντική βοήθεια του «πίτμπουλ», που πρόλαβε να αγωνιστεί σε 18 αγώνες πρωταθλήματος και να σημειώσει ένα γκολ, η Μπαρτσελόνα τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη Βαλένθια. 

Οι καλές εμφανίσεις του όμως στην Βαρκελώνη δεν ήταν ικανές να τον κρατήσουν εκεί. Έτσι η επόμενη σεζόν τον βρίσκει και πάλι στο Μιλάνο, αλλά αυτή τη φορά με τη φανέλα της Ίντερ.  Στα 32 του πλέον ο Έντγκαρ, αποκτήθηκε από την Ίντερ στις χειμερινή μεταγραφική περίοδο του 2005. Υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα του Μιλάνου για 3 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά θα μείνει μόνο μια χρονιά στους νερατζούρι, αφού το επόμενο καλοκαίρι σπάνε το συμβόλαιό του, μιας και δεν μπόρεσε να αποδώσει τα αναμενόμενα. Έκανε μόλις 14 εμφανίσεις με την φανέλα των «νερατζούρι» και μέσα σε μερικούς μήνες αποχώρησε για προορισμό την Τότεναμ και το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λίγκ.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο Λονδίνο, κερδίζει τον προπονητή Μάρτιν Γιολ (Martin Jol) με τις εμφανίσεις του και γίνεται βασικό στέλεχος της ομάδας. Επίσης γίνεται ο αγαπημένος των οπαδών των πετεινών με το δυναμικό του παιχνίδι. Τα δυο χρόνια που έμεινε εκεί, αγωνίστηκε σε 40 παιχνίδια και βοήθησε την Τότεναμ να βγει και τις δυο σεζόν στην πέμπτη θέση.

Τον Ιανουάριο του 2007, ήρθε η ώρα που ο Ντάβιντς θα επέστρεφε στο Άμστερνταμ για να αγωνιστεί εκ νέου με την φανέλα του Άγιαξ. Ο κόσμος τον αποθέωσε και ο Έντγκαρ δήλωσε πως επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του, όπου ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα. Γίνεται αμέσως ο ηγέτης της ομάδας και χρίζεται αρχηγός την επόμενη σεζόν. Δυστυχώς πάλι ένα κάταγμα στο αριστερό του πόδι σε φιλικό παιχνίδι τον αφήνει εκτός δράσης για 3 μήνες.

Επιστρέφει δυναμικά και βοηθάει σημαντικά τον Άγιαξ στην προσπάθειά του να κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά τελικά το χάνει την τελευταία αγωνιστική στο ντέρμπι με την Αϊντχόβεν η οποία στέφεται πρωταθλήτρια. Έκανε  25 εμφανίσεις, πετυχαίνοντας το μοναδικό του γκολ στο μεγάλο ντέρμπι κόντρα στην Αϊντχόφεν. Πάντως ο Άγιαξ κατακτά το κύπελλο νικώντας στον τελικό στα πέναλτι την Αλκμάαρ, με τον Ντάβιτς να πετυχαίνει το τελευταίο και να χαρίζει τη νίκη στον Αίαντα.

Την σεζόν 2008/09 δεν αγωνίστηκε σε καμία ομάδα. Όλοι πίστεψαν ότι είχε έρθει το τέλος της καριέρας του Ολλανδού. Όμως εκείνος σε μια κίνηση που ξάφνιασε πολλούς υπογράφει στην Κρίσταλ Πάλας που αγωνιζόταν στην Τσάμπιονσιπ της Αγγλίας.  Στα 38 του χρόνια, δεν μπόρεσε να βοηθήσει πολύ την ομάδα του, κάνοντας 8 εμφανίσεις, καθώς δεν ήταν σε καλή φυσική κατάσταση και έτσι μόλις 2 μήνες μετά αποχώρησε από την ομάδα χαρακτηρίζοντας τη διαμονή του εκεί ως μια από τις πιο σημαντικές εμπειρίες στη ζωή του. Εκεί στην ουσία τελείωσε η μεγάλη του καριέρα ως παίκτης.

 Εθνική ομάδα

Με την εθνική ομάδα της Ολλανδίας έκανε ντεμπούτο το 1994. Ήταν μέλος της ομάδας που πήγε στα τελικά του Euro του 1996, αλλά ο προπονητής Γκους Χίντινγκ  (Guus Hiddink) τον έδιωξε από την αποστολή λόγω δηλώσεών του στις οποίες είχε πει: «Ο Χίντινγκ πρέπει να σταματήσει να βάζει το κεφάλι του μέσα στους κώλους ορισμένων παικτών». Στη συνέχεια συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις με την Ολλανδία (εκτός βεβαίως του Μουντιάλ του 2002 που δεν κατάφερε η Ολλανδία να προκριθεί) συμπεριλαμβανομένου των Μουντιάλ 1998 καθώς και των Euro 2000 και 2004. Στο τελευταίο φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Η τελευταία του συμμετοχή με το εθνόσημο ήταν το 2005. Σε 75 εμφανίσεις πέτυχε 6 γκολ. Συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Παρ' όλα αυτά, δεν κατάφερε να πάρει τίτλο με την φανέλα της χώρας του.

Η ζωή εκτός του επαγγελματικού ποδοσφαίρου

Η ζωή του Ντάβιτς εκτός γηπέδων είναι απόλυτα συνηφασμένη με το ποδόσφαιρο. Ασχολείται εδώ και πάρα πολλά χρόνια με το streetsoccer. Το 2005 δημιούργησε μια μάρκα ρούχων που ονομάζεται Monta.

Είναι η πρώτη μάρκα ειδών ένδυσης στον κόσμο εντελώς αφιερωμένη στο streetsoccer. Για την προώθηση της έκανε μια περιοδεία το καλοκαίρι του 2005, σε όλο τον κόσμο, με τους καλύτερους παίκτες streetsoccer της Ολλανδίας. Πήγαν στην Αγγλία, τη Γαλλία και την Βραζιλία και κέρδισαν όλα τα παιχνίδια! Επανέλαβαν αυτήν την περιοδεία, το 2010 αυτή τη φορά όχι μόνο παίζοντας στο Λονδίνο και το Παρίσι, αλλά πηγαίνουν και στην Αφρική για να αγωνιστούν στη Σενεγάλη, την Κένυα, τη Γκάνα και τη Νότια Αφρική.

Το 2009 ο Ολλανδός συμμετείχε σε μια οργάνωση που ονομάζεται SVBN (Εθνική Ολλανδική Ένωση Streetsoccer). Η οργάνωση δίνει στους νέους την ευκαιρία να παίξουν ποδόσφαιρο και να αναδείξουν το ταλέντο τους.

Ο Ντάβιντς επίσης συμμετείχε στα διαφημιστικά σποτάκια της Nike με τίτλο “The Cage” τα οποία άφησαν εποχή. Σε αυτά συμμετείχαν επίσης τεράστια ονόματα του ποδοσφαίρου όπως ο Ρονάλτο, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Φίγκο, ο Τόττι, ο Ανρί, ο Ροναλτίνιο, ο Τουράμ, ο Ντένιλσον και πολλοί άλλοι. Το σενάριο των σποτ ήταν ένα μίνι ποδοσφαιρικό τουρνουά που διοργάνωνε ο Ερίκ Καντονά πάνω σε ένα πλοίο μέσα σε ένα κλουβί και οι παίκτες έκαναν τα «μαγικά» τους ώστε να πάρουν τα ματς.

Στα 39 του πια ανέλαβε παίκτης-προπονητής στην Μπαρνέτ.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1985–1991: Amsterdamsche Football Club Ajax

Επαγγελματική καριέρα

• 1991–1996: Amsterdamsche Football Club Ajax, 106 (20)
• 1996/97: Associazione Calcio Milan, 19 (0)
• 1997–2004: Juventus Football Club, 159 (8)
• 2004: (δανεικός) → Futbol Club Barcelona, 18 (1)
• 2004/05: Football Club Internazionale Milano, 14 (0)
• 2005–2007: Tottenham Hotspur Football Club, 40 (1)
• 2007/08: Amsterdamsche Football Club Ajax, 25 (1)
• 2010: Crystal Palace Football Club, 6 (0)
• 2012–2014: Barnet Football Club, 36 (1)

Σύνολο καριέρας: 423 (32)

Διεθνής

• 1992–1994: Εθνική Νέων Ολλανδίας, 8 (1)
• 1994–2005: Ολλανδία, 74 (6)

Προπονητική καριέρα

• 2012: Barnet Football Club (joint)
• 2012–2014: Barnet Football Club

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τον Ajax

• Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 3 (1993/94, 1994/95, 1995/96)
• Κύπελλο Ολλανδίας: 2 (1992/93, 2006/07)
• Johan Cruijff Schaal: 4 (1993, 1994, 1995, 2007)
• UEFA Champions League: 1994/95
• Κύπελλο UEFA: 1991/92
• UEFA Super Cup (1): 1995
• Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1995

Με την Juventus

• Πρωτάθλημα Ιταλίας: 3 (1997/98, 2001/02, 2002/03)
• Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2 (2002, 2003)
• UEFA Intertoto Cup: 1999

Με την Inter Milan

• Κύπελλο Ιταλίας: 2004/05

Διεθνείς

Με την Ολλανδία

• Παγκόσμιο Κύπελλο: 4^η θέση το 1998

Προσωπικές Διακρίσεις

• Μέλος Ιδανικής Ενδεκάδας Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 2000
• Μέλος Ιδανικής Ενδεκάδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1998
• Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Παικτών του Κόσμου που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA
• Μέλος των 100 καλύτερων Παικτών του Κόσμου Όλων των Εποχών από το περιοδικό «World Soccer»

ΠΗΓΕΣ: giafkasports.gr - karxarias.tumblr.com