Ο Ισπανός δεξιός μέσος, Χοσέ Μιγκέλ Γκονζάλες Μαρτίν ντελ Κάμπο, περισσότερο γνωστός απλά ως Μίτσελ (José Miguel González Martín del Campo, ‘’Míchel’’) γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1963 στη Μαδρίτη. Ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν στη θέση του δεξιού μέσου και ήταν γνωστός για τις ικανότητές του με την μπάλα στα πόδια, καθώς και για την εκτελεστική του δεινότητα. Το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής του καριέρας (λίγο παραπάνω από μια δεκαετία) το πέρασε στη Ρεάλ Μαδρίτης, απολαμβάνοντας μεγάλη επιτυχία σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, αφού μεταξύ άλλων έχει πανηγυρίσει 6 πρωταθλήματα Ισπανίας και 2 κύπελλα UEFA. Κέρδισε σχεδόν 70 διεθνείς συμμετοχές για την Ισπανία, μεταξύ 1985 και 1992 και εκπροσώπησε τους «φούριας ρόχας» σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, σκοράροντας 4 γκολ στη διοργάνωση του 1990 και σ’ ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, εργάστηκε ως τηλεοπτικός σχολιαστής στη δημόσια ισπανική τηλεόραση RTVE και ως αρθρογράφος για την εφημερίδα Μάρκα. Ως προπονητής έχει περάσει από 6 ομάδες (Σεβίλλη, Χετάφε κλπ), μετρώντας 2 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο, όλα με τον Ολυμπιακό Πειραιώς.
Είναι γιος ποδοσφαιριστή, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το
άθλημα στα 27 του χρόνια, εξαιτίας ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Μαθαίνει
από πρώτο χέρι τη χαρά, τα κόλπα, τις επιτυχίες, αλλά και τις απογοητεύσεις που
κρύβονται μέσα στον κόσμο της μπάλας. Και ο αδερφός του ασχολείται ενεργά με το
ποδόσφαιρο. Μάλιστα ο Χαβιέρ είναι στην ίδια ομάδα, αλλά λόγω ενός τραυματισμού
στα 15 του χρόνια εγκαταλείπει τις δικές πιθανότητες για μία ποδοσφαιρική
καριέρα.
Ίσως η
καριέρα του Μίτσελ στο άθλημα να κρύβει κάτι το μεταφυσικό. Είναι ο μοναδικός
από την οικογένειά του που κατάφερε να «επιβιώσει» και να συνεχίσει την μπάλα.
Το ποδοσφαιρικό του DNA είναι ισχυρότερο και η θεά τύχη θέλησε αυτός να πατήσει
το χορτάρι του Μπερναμπέου.
Ή μικρός παντρέψου…
Ο μικρός
μπαίνει στη Ρεάλ στα 13 και πολύ γρήγορα η τεχνική κατάρτιση και η σωματοδομή
του ξεχωρίζουν. Ο Μίτσελ είναι το αστέρι στο σχολείο, μέσα στο γήπεδο, η ποδοσφαιρική
αξία μέλει να εξαργυρωθεί κοινωνικά και αθλητικά στο χρηματιστήριο της δόξας.
Σε νεαρή ηλικία υπήρξε μοντέλο
του σχεδιαστή Ρομπέρτο Τορέτα. Γενικότερα, ο Μίτσελ υπήρξε ανέκαθεν λάτρης της
αλληλεπίδρασης του ποδοσφαίρου με άλλους χώρους όπως η μόδα και πρόσεχε πολύ
την εξωτερική εικόνα του τόσο μέσα όσο και έξω από το γήπεδο.
Η Ράγιο
Βαγιεκάνο και η Ατλέτικο Μαδρίτης τον πλησιάζουν για να αποσπάσουν την υπογραφή
από το «φοβερό δεξί πόδι». Ο πατέρας του Δον Μιγκέλ, παρότι οπαδός της Ατλέτικο
Μαδρίτης, έχει διαφορετική άποψη και μαζί με τον γιο αποφασίζουν να υπογράψουν
στη βασίλισσα. Το «διαμάντι» υπογράφει την 1η Οκτωβρίου του 1976, αλλά θα
ξεκινούσε από την Καστιγιόν. Ο Ράφα Λόπεζ, μέλος του προπονητικού τιμ
αποκαλύπτει: «Γεννήθηκε για αυτό. Έπαιζε με το № 8 στην πλάτη, είχε και τα δύο
πόδια ήταν σχεδόν αδύνατο να διορθώσεις κάτι πάνω του». Τελικά, ταιριάζει
απόλυτα με τον Πέπε Μελ και δημιουργεί μία αξεπέραστη γραμμή πυρός.
Σύντομα, η φήμη του εξαπλώνεται παντού, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Μέσα σε 2 χρόνια, ο νεαρός άσσος καθιερώνεται στην 2η ομάδα. Το 1979 κάνει ένα ακόμα άλμα. «Μετακομίζει» στους 1ους «μικρούς» και γίνεται μόνιμος κάτοικος. Έχει τον Γκρόσο για προπονητή, καλείται στην κάτω των 18 και… μπαμ… βραβεύεται ως το «κορυφαίο ευρωπαϊκό ταλέντο». Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Μίτσελ είναι ένας αναγνωρισμένος παίκτης. Το 1981, στο τελευταίο του παιχνίδι στην ομάδα νέων κερδίζει πρωτάθλημα εναντίον της Μπιλμπάο με ένα ιστορικό γκολ. Εκτός των άλλων παίρνει μπόνους 10,000 πεσέτες, οι οποίες σε σύγκριση με τις 750 της κάθε νίκης φουσκώνουν την τσέπη του νεαρού άσσου, αλλά όχι τα μυαλά του.
Το μεγάλο και
κρίσιμο άλμα έρχεται την περίοδο 1981/82, όταν και μαζί με τους υπόλοιπους
νεαρούς αστέρες συγκροτούν την καλύτερη νέα Ρεάλ όλων των εποχών. Ο προπονητής
είναι ο Αμάνσιο Αμάρο (Amancio Amaro), ο οποίος ενώνει μία πλειάδα ταλέντων με πρώτο
τον «Γύπα» Εμίλιο Μπουντραγκένιο (Emilio Butragueño). Δεν μένει για πολύ εκεί.
Μόλις ένα χρόνο μετά, στις 10 Απριλίου 1982, έκανε την πρώτη του εμφάνιση με
την πρώτη ομάδα, με αντίπαλο τη Ντεπορτίβο Καστεγιόν, σε έναν αγώνα, όπου
σημείωσε και γκολ (το τελικό σκορ ήταν 1-2, υπέρ της Ρεάλ). Το νερό έχει
κυλήσει στο αυλάκι για τον νεαρό –ακόμη– άσσο και δεν γυρνάει πίσω. Αφοσιωμένος
στο στόχο και στο ποδόσφαιρο, προερχόμενος από ένα ιδανικό ποδοσφαιρικό
περιβάλλον, είναι ο μόνος «επιζών», αλλά έχει καταθέσει τα διαπιστευτήρια του
και είναι έτοιμος να αναρριχηθεί. Και το κάνει.
Οι
«βασιλικές» και οι «ισπανικές» μέρες
Επίσημα
ανέβηκε στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 1984/85, όπου σχεδόν σε
όλους τους αγώνες έπαιξε βασικός. Η πρώτη του εμφάνιση, ως επίσημο μέλος της
πρώτης ομάδας, έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου 1984, στο μεγάλο ισπανικό ντέρμπι, Ρεάλ
Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα, στο οποίο η Ρεάλ έχασε 0-3, στο γήπεδό της. Η πρώτη του
ευρωπαϊκή εμφάνιση, έγινε σε έναν αγώνα κυπέλλου UEFA, κόντρα στην Ίνσμπρουκ, ο οποίος
έληξε 5-0, υπέρ της Ρεάλ. Ο Μίτσελ μάλιστα πέτυχε και γκολ, στο 3' λεπτό της
αναμέτρησης. Η xρονιά
αυτή τελείωσε επιτυχημένα καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης πανηγύρισε, μετά από καιρό,
κάποια ευρωπαϊκή επιτυχία, κατακτώντας το κύπελλο UEFA.
Μέλος της ανανεωμένης και θρυλικής Quinta del Bruite με Μπουτραγκένιο, Μιγκέλ Παρντέζα (Miguel Pardeza), Μαρτίν Βάσκεζ (Rafael Martín Vázquez), Μανόλο Σαντσίς (Manuel Sanchís) και φυσικά Χούγκο Σάντσεζ (Hugo Sánchez), ο Μίτσελ δεν παίζει ποτέ λιγότερα από 31 παιχνίδια ανά σεζόν, από το 1984 ως το 1996. Έχει καθοριστική συμβολή στην προσπάθεια της ομάδα νέων να πάρει τον τίτλο το 1984. Η δεκαετία 1985–1995 είναι η «Ραμόν Μεντόζα» για τη Ρεάλ. Η βασίλισσα κερδίζει 5 σερί πρωταθλήματα και 2 κύπελλα UEFA και το μοναδικό μελανό σημείο εκείνης της περιόδου είναι η αδυναμία της να σηκώσει την μεγάλη ευρωπαϊκή κούπα (πρωταθλητριών) με αντίπαλο την πολύ ανώτερη Μίλαν.
Ο Μίτσελ ως
κομμάτι της θρυλικής πεντάδας έχει ενεργό ρόλο στην χρυσή δεκαετία. Αποτελεί
τον μεσοεπιθετικό σύνδεσμο της άμυνας με την επίθεση. Έχει τον υποστηρικτικό,
αλλά σημαντικότατο ρόλο, να στηρίζει το επιθετικό δίδυμο, Σάντσεζ- Μπουντραγκένιο.
Είναι κατά γενική ομολογία ο καλύτερος ασίστμαν του ισπανικού ποδοσφαίρου. Με
το φαρμακερό δεξί πόδι του σεντράρει και τρέχει αδιάκοπα σε όλα τα μήκη και
πλάτη του γηπέδου. Η συνεργασία του με τον Μπουτραγκένιο είναι θρυλική, αφού
βγαίνει από τα πλάγια και βρίσκει τον Ισπανό επιθετικό στην πλάτη της άμυνας.
Οι διακρίσεις δεν του είναι άγνωστες. Από το 1982 έως το 1996 ο Μίτσελ πετυχαίνει συνολικά 97 γκολ σε 404 εμφανίσεις. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Ρεάλ αρνείται πολλάκις τις προσφορές της μισητής Ατλέτικο. Το 1988 είναι ο πρώτος σκόρερ του κυπέλου πρωταθλητριών με 4 γκολ, ενώ το 1987 ανακηρύσσεται ο καλύτερος Ισπανός παίκτης. Το 1991 πιάνει τα γεννητικά όργανα του Κάρλος Βαλντεράμα σε ένα παιχνίδι εναντίον της Βαγιαδολίδ, με σκοπό να τον αποπροσανατολίσει. Τιμωρείται για αυτό από την UEFA. Το επιχείρημα πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η τιμωρία είναι το ακόλουθο: «Πειράζει δημοσίως αυτό το οποίο δόθηκε στους άντρες από τη Φύση τους».
Στη Ρεάλ Μαδρίτης παρέμεινε για 14 ολόκληρα χρόνια, έχοντας 554 συμμετοχές σε 12 χρόνια, 5 σερί πρωταθλήματα Ισπανίας, 2 σερί Κύπελλα UEFA και ένα εντυπωσιακό ρεκόρ 128 τερμάτων. Η "γενιά του γύπα" δεν θα είχε τις ίδιες επιτυχίες εάν δεν υπήρχε αυτός ο καταπληκτικός ακραίος μέσος, να γεμίζει τις αντίπαλες περιοχές με τις σέντρες του και να προσφέρει "δώρα" για τα βολέ του Μπουτραγκένιο και τα "ψαλιδάκια" του Ούγκο Σάντσες.
Αναδείχθηκε
κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος το 1986, την επόμενη σεζόν ήρθε 4ος στις
επιλογές για τη Χρυσή Μπάλα", το 1988 αναδείχθηκε αρχισκόρερ του Κυπέλλου
Πρωταθλητριών και το 1990 κατέκτησε το Χάλκινο Παπούτσι του Μουντιάλ. Ένας
παίκτης που θα μπορούσε να μην έφτανε μέχρι το πάνθεον των
"μερέγκες", εάν υλοποιούσε την ανακοίνωσή του περί αποχώρησης από το
σύλλογο το 1989, για λογαριασμό ιταλικής ομάδας (η οποία δεν έγινε γνωστή). Θεωρείται
μία από τις σπουδαιότερες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες της ισπανικής ομάδας.
Το 1996, άφησε την Ισπανία για το Μεξικό και την Κλουμπ Σελάγια. Εκεί παρέμεινε μόλις ένα χρόνο πετυχαίνοντας 9 γκολ σε 34 εμφανίσεις και κατόπιν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Στην εθνική
Ισπανίας, ντεμπουτάρισε στις 20 Νοεμβρίου του 1985 εναντίον της Αυστρίας. Έχει κάνει
65 εμφανίσεις με τα χρώματα της εθνικής του και έχει σκοράρει 21 γκολ. Έχει παίζει
στο παγκόσμιο του 1990 στο οποίο έχει πετύχει ένα ανεπανάληπτο χατ-τρικ
εναντίον της Ν. Κορέας στο 2ο παιχνίδι. Στο ίδιο Μουντιάλ έχει
σκοράρει και ένα πέναλτι εναντίον του Βελγίου. Και όμως, όταν ανέλαβε ο Ξαβιέρ Κλεμέντε
(Xavier Klemente) την Εθνική, δεν το καλεί ξανά, παρά
το γεγονός ότι ήταν μόλις 29 ετών. Συνολικά εμφανίστηκε 98 φορές με τα εθνικά
χρώματα.
Ο προπονητής
Το καλοκαίρι
του 2005 αφού έχει δουλέψει ως σχολιαστής για ένα ισπανικό αθλητικό κανάλι και
έχoντας ήδη αρθρογραφήσει για τη Marca, προσλαμβάνεται ως προπονητής από τη
Ράγιο Βαγιεκάνο, τότε στην 3η κατηγορία. Παρ’ όλο που ήταν φαβορί
για άνοδο, η ομάδα τερματίζει 5η και ο Ισπανός απολύεται στο τέλος
της περιόδου. Την επόμενη χρονιά επιστρέφει στη Ρεάλ ως διευθυντής του
αθλητικού κέντρου της ομάδας και αναλαμβάνει καθήκοντα manager στα τμήματα νέων
της ομάδας. Προπονεί και τον γιο του Ανδριάν, με τον οποίο μέχρι τώρα δεν
μιλούν ποτέ για μπάλα στο σπίτι. Απολύεται και από εκεί, αφού οι διαφωνίες του
με τον πρόεδρο Καλντερόν είναι πολλές και ασυμβίβαστες.
Στις 27
Απριλίου του 2009 αντικατέστησε το Βίκτορ Μουνιόθ (Víctor Muñoz), στον πάγκο
της Χετάφε για να την κρατήσει στην κατηγορία. Το πετυχαίνει στο τελευταίο
παιχνίδι ανανεώνοντας το συμβόλαιό του για 2 ακόμα χρόνια. Απολύεται στο τέλος
της περιόδου 2010/11, με την ομάδα μόλις να καταφέρνει να γλυτώσει τον
υποβιβασμό για 1 βαθμό. Στις 6 Φεβρουαρίου του 2012, η Σεβίλη δείχνει την
προτίμησή της στον πρώην ποδοσφαιρικό αστέρα της Ρεάλ αλλά σχεδόν 1 χρόνο μετά,
στις 14 Ιανουαρίου τον απολύει μετά από την εκτός έδρας ήττα από τη Βαλένθια.
Στις 4 Φεβρουαρίου του 2013 ανακοινώθηκε και επίσημα η πρόσληψή του από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Το ντεμπούτο του, το έκανε στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης, στις 9 Φεβρουαρίου του 2013, όπου ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει 0-1, με γκολ στις καθυστερήσεις (από τον Μήτρογλου). Πετυχημένος και με το ίδιο σκορ ήταν ο πρώτος του αγώνας στο Κύπελλο Ελλάδος, κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα (27 Φεβρουαρίου 2013). Από την άλλη, αποτυχημένο ήταν το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του, στις 14 Φεβρουαρίου του 2013, αφού ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα κόντρα στη Λεβάντε με σκορ 3-0 στο πρώτο εκ των δύο παιχνιδιών που είχε δώσει στη φάση των 32 του Europa League. Ο Ολυμπιακός έχασε και στην έδρα του, και αποκλείστηκε.
Παρόλα αυτά, εκείνη
τη σεζόν κατέκτησε με τον Ολυμπιακό και το Πρωτάθλημα Ελλάδος και το Κύπελλο
Ελλάδος, σε ένα τελικό κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης με σκορ 3-1. Παρέμεινε στον
πάγκο του Ολυμπιακού για όλη τη σεζόν 2013/14, κατακτώντας, αυτή τη φορά, μόνο
το Πρωτάθλημα Ελλάδος. Ωστόσο, τη χρονιά αυτή έκανε και το ντεμπούτο του στο
Τσάμπιονς Λιγκ, στις 17 Σεπτέμβρη του 2013, χάνοντας 1-4 από την Παρί Σεν
Ζερμέν. Η σεζόν θεωρήθηκε επιτυχημένη, καθώς ο Ολυμπιακός έφθασε μέχρι τη φάση
των 16 του θεσμού, όπου αντιμετώπισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αφού
προηγουμένως, στον όμιλό του, άφησε τρίτη την Μπενφίκα. Με την Μάντσεστερ
κατάφερε να κερδίσει 2-0 στο Φάληρο του, αλλά με το 3-0 που έχασε στην Αγγλία,
αποκλείστηκε.
Την επόμενη
σεζόν, ο Ολυμπιακός αποφάσισε τη λήξη της συνεργασίας του με τον Μίτσελ, κατά
τη διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου. Αντικαταστάτης του Μίτσελ
χρίστηκε ο Βίτορ Περέιρα. Παρόλα αυτά, μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Ολυμπιακός ήταν
πρώτος στη βαθμολογία του Πρωταθλήματος και τρίτος στον όμιλο του στο Τσάμπιονς
Λιγκ. Στις 6η Ιανουαρίου του 2015 αποχώρησε, κερδίζοντας 2 πρωταθλήματα (2013,
2014) και ένα κύπελο (2013), στη μέχρι τότε θητεία του στον Ολυμπιακό.
Από τις 19 Αυγούστου του 2015, είναι προπονητής
στην Μαρσέιγ, στην Γαλλία.
Είναι μεγάλος φαν των ταυρομαχιών και λάτρης του καλού κρασιού. Στο κελάρι του υπάρχουν περισσότερες από 300 φιάλες, ενώ στο παρελθόν είχε επενδύσει στην οινοποιία του καλού του φίλου και άλλοτε συμπαίκτη στη Ρεάλ Μαδρίτης, Μανόλο Σαντσίς. Τα καλοκαίρια περνά μεγάλο μέρος των διακοπών του στην Ίμπιζα. Είναι το αγαπημένο του νησί και δεν χάνει ευκαιρία να το επισκέπτεται, όταν του το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του. Τη γυναίκα του, Μερτσέντες, τη γνώρισε όταν ήταν... παιδί! Ήταν η αδερφή του συμπαίκτη του στα εφηβικά της Ρεάλ, Κάρλος Λουένγκο (Carlos Morales Luengo) και την ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα. Έκτοτε είναι μαζί, έχοντας αποκτήσει δυο γιους, τον Αντριάν και τον Αλβάρο.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- 1976–1981: Real Madrid Club de Fútbol
Επαγγελματική καριέρα
- 1981–1984: Real Madrid Castilla Club de Fútbol, 108 (25)
- 1982–1996: : Real Madrid Club de Fútbol, 404 (97)
- 1996/97: Celaya Fútbol Club. 34 (9)
Σύνολο καριέρας: 546 (131)
Διεθνής
- 1980: Εθνική Παίδων Ισπανίας, 3 (0)
- 1980/81: Εθνική Εφήβων Ισπανίας, 21 (11)
- 1983/84: Εθνική Νέων Ισπανίας, 7 (1)
- 1984: Ολυμπιακή Ομάδα Ισπανίας, 1 (0)
- 1985–1992: Ισπανία, 66 (21)
Προπονητική καριέρα
- 2005/06: Rayo Vallecano de Madrid
- 2006/07: Real Madrid Castilla Club de Fútbol
- 2009–2011: Getafe Club de Fútbol
- 2012/13: Sevilla Fútbol Club
- 2013–2015: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
- 2015– : Olympique de Marseille
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
Με την Real Madrid
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 6 (1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 1989/90, 1994/95)
- Κύπελλο Ισπανίας: 2 (1988/89, 1992/93)
- Λιγκ Καπ Ισπανίας: 1984/85
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 4 (1988, 1989, 1990, 1993)
- Κύπελλο UEFA: 2 (1984/85, 1985/86)
- Copa Iberoamericana: 1994
Ως προπονητής
Με τον
Ολυμπιακό
- Πρωτάθλημα Ελλάδος: 3 (2012/13, 2013/14, 2014/15)
- Κύπελλο Ελλάδος: 2012/13
Προσωπικές Διακρίσεις
- Παίκτης της Χρονιάς για την Ισπανία: 1986
- Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1988
- 3ος Καλύτερος Παίκτης Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1990
- Χρυσή Μπάλα: 4η θέση το 1987
