Ντέιβιντ Μπέκαμ: Ο Τελευταίος Μεγάλος Αρχηγός

Ο Άγγλος κεντρικός μέσος ή και μεσοεπιθετικός Ντέιβιντ Μπέκαμ (David Robert Joseph Beckham), γεννήθηκε στις 2 Μαΐου του 1975, στο Λεϊτονστόουν του ανατολικού Λονδίνου. Έπαιξε για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Πρέστον Νορθ Εντ, τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Μίλαν, τους Λος Άντζελες Γκάλαξι, τη Παρί Σεν Ζερμέν και την εθνική ομάδα της Αγγλίας, για την οποία κατείχε το ρεκόρ συμμετοχών για έναν παίκτη εντός παιδιάς (πλην δηλαδή του τερματοφύλακα) μέχρι το 2016, όταν τον ξεπέρασε ο Γουέιν Ρούνεϊ (Wayne Rooney). Είναι ο πρώτος Αγγλος παίκτης που έχει κατακτήσει τίτλους πρωταθλητή σε 4 χώρες: την Αγγλία, την Ισπανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία. Ανήγγειλε  την αποχώρησή του τον Μάιο του 2013, μετά από μια καριέρα 20 ετών, κατά την οποία κέρδισε 19 μεγάλα τρόπαια.

Γνωστός για το εύρος των μεταβιβάσεων, την διεμβολιστική ικανότητα και τα εκπληκτικής κάμψης φάουλ του, ήταν επιλαχών στον διαγωνισμό για τη Χρυσή Μπάλα, δύο φορές επιλαχών για το Καλύτερο Παίκτη της Χρονιάς από τη FIFA και το 2004 ονομάστηκε από τον Πελέ (Edson Arandes do Nascimento, ‘’Pelé’’) στον κατάλογο «FIFA 100» με τους Μεγαλύτερους Εν Ζωή Ποδοσφαιριστές του Κόσμου στο πλαίσιο των εορτασμών για την εκατονταετηρίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Εγκαταστάθηκε στο αγγλικό ποδοσφαιρικό Hall of Fame το 2008. Ένας παγκόσμιος πρεσβευτής για το άθλημα, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ θεωρείται ως μια βρετανική πολιτιστική προσωπικότητα.

Η επαγγελματική σταδιοδρομία του ξεκίνησε με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου έκανε το ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα του το 1992 σε ηλικία 17 ετών. Με τη Γιουνάιτεντ, κατέκτησε τον τίτλο της Πρέμιερ Λιγκ 6 φορές, το Κύπελλο Αγγλίας 2 φορές και το UEFA Champions League το 1999. Στη συνέχεια έπαιξε 4 σεζόν με τη Ρεάλ Μαδρίτης, κατακτώντας την ισπανική La Liga στην τελευταία σεζόν του με το σύλλογο. Τον Ιούλιο του 2007, υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με τους Λος Άντζελες Γκάλαξι. Ενώ ήταν παίκτης των Γκάλαξι, πέρασε δύο περιόδους δανεικός στην Ιταλία με τη Μίλαν το 2009 και το 2010. Ήταν ο πρώτος Βρετανός ποδοσφαιριστής που έπαιξε 100 παιχνίδια στο UEFA Champions League.

Στο διεθνές ποδόσφαιρο, έκανε το ντεμπούτο του  με την Αγγλία τον Σεπτέμβριο του 1996 στην ηλικία των 21 ετών. Ήταν ο αρχηγός των «Λιονταριών» για 6 χρόνια, σε 58 αγώνες κατά τη διάρκεια της θητείας του. Έκανε 115 διεθνείς εμφανίσεις στη καριέρα του, παίζοντας σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, το 1998, το 2002 και το 2006 και σε 2 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, το 2000 και το 2004. Σταθερά κατατάσσεται μεταξύ των Υψηλότερα Αμειβόμενων στο ποδόσφαιρο και το 2013 καταγράφηκε ως ο Πιο Ακριβοπληρωμένος Παίκτης στον Κόσμο, κερδίζοντας πάνω από $ 50 εκατομμύρια δολάρια κατά τους προηγούμενους 12 μήνες. Έχει παντρευτεί με την Victoria Beckham από το 1999 και έχουν τέσσερα παιδιά. Έχει διατελέσει πρεσβευτής της UNICEF UK από το 2005.

Ήταν ένας αθλητής-φαινόμενο για την Γηραιά Αλβιώνα (και όχι μόνο) και αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κανείς αν προσέξει τι είχε πετύχει στην καριέρα του μέχρι τα 21 του χρόνια και λίγο πριν φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών να δίνει μάχη σε αυτή την ηλικία για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των προπονητών και να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους που θα τους δώσει σιγά σιγά την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για το "ξεπέταγμα", ωστόσο εκείνος είχε την τύχη όλες αυτές τις καταστάσεις να τις βιώσει  πολύ νωρίτερα και η ποδοσφαιρική ενηλικίωσή του να συμβαδίζει με την βιολογική.

Στα 16 του είχε υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε ηλικία 17 ετών ήταν μέλος μία σούπερ ταλαντούχας φουρνιάς παικτών, μαζί με τους Ράιαν Γκιγκς (Ryan Giggs), Πολ Σκόουλς  (Paul Scholes) και Γκάρι Νέβιλ (Gary Neville), που κατέκτησε το FA Youth Cup και έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα σε αγώνα League Cup ως αλλαγή του Αντρεί Καντσέλσκις (Andrei Kanchelskis), ενώ πριν καν κλείσει τα 18 του χρόνια είχε υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τους "κόκκινους διαβόλους". Στα 19 του μόλις, έπαιξε το πρώτο φουλ 90λεπτο με την κόκκινη φανέλα και πήρε και την πρώτη του γεύση από το Champions League, σκοράροντας μάλιστα στο 4-0 επί της Γαλατάσαραϊ, ενώ ένα μήνα περίπου πριν κλείσει τα 20 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στον μαγικό κόσμο της Premier League σε αγώνα κόντρα στη Λιντς.

Το καλοκαίρι του 1995, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον  (Sir Alex Ferguson) εμπιστεύτηκε τον ξανθομάλλη πιτσιρικά για να διαδεχτεί τον Αντρέι Καντσέλσκις στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής απορρίπτοντας την περίπτωση να δαπανήσει κάποιο μεγάλο ποσό για να έρθει ένα "βαρύ" ποδοσφαιρικό όνομα στο "Old Trafford" που θα έκανε "γκελ" στους οπαδούς και ο "Μπεκς" τον δικαίωσε και με το παραπάνω, αρπάζοντας ταυτόχρονα από τα μαλλιά μία ευκαιρία ζωής (once in a life που συνηθίζουν να λένε οι Άγγλοι) που του δινόταν. Τη σεζόν 1995/96 έπαιξε σε 33 αγώνες Premier League και 40 στο σύνολο και το φινάλε τον βρήκε να έχει ρουφήξει αμέτρητες ποδοσφαιρικές παραστάσεις αλλά και με δύο κρεμασμένα μετάλλια στο στήθος για την κατάκτηση τόσο του πρωταθλήματος όσο και του Κυπέλλου Αγγλίας. Eίχε εκτελέσει μάλιστα το κόρνερ στον τελικό απέναντι στη Λίβερπουλ από το οποίο προήληθε το νικητήριο γκολ του Ερίκ Καντονά  (Eric Cantona) λίγα λεπτά πριν το φινάλε!

Ακόμα και με αυτά τα ποδοσφαιρικά "παράσημα" δεν κατάφερε να βρει μία θέση στην αποστολή της εθνικής Αγγλίας στο Euro του 1996 που φιλοξενήθηκε εντός των τειχών, όμως φαίνεται πως ήταν γραπτό να χρειαστεί ένα γκολ παγκοσμίου επιπέδου με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ για να ανοίξει διάπλατα η πόρτα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος για τον γεννημένο για μεγάλα πράγματα Μπέκαμ. Αυτό το γκολ, ήρθε στις 17 Αυγούστου του 1996, στην πρώτη αγωνιστική της Premier League για τη σεζόν 1996-97 με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να πετυχαίνει το τρίτο γκολ της Γιουνάιτεντ στο "Selhurst Park" απέναντι στη Γουίμπλεντον με έναν αριστουργηματικό τρόπο. Λόμπα από το κέντρο του γηπέδου που "υπαγόρευσε" στον γκολκίπερ Νιλ Σάλιβαν  (Neil Sullivan) να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του. 

«Εκείνο το γκολ άλλαξε τη ζωή μου. Νόμιζα ότι η μπάλα ήταν για ώρες στον αέρα και τα πάντα είχαν σταματήσει. Ξαφνικά η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα και ακολούθησε έκρηξη. Βρέθηκα στα σύννεφα, ήθελα εκείνη τη στιγμή να σφίξω το χέρι κάθε ανθρώπου που βρισκόταν στο γήπεδο και να μείνω για μία ώρα ακόμα στον αγωνιστικό χώρο»

δήλωσε ο Ντέιβιντ Μπέκαμ μετά από εκείνο το απίστευτο τέρμα, σήμα-κατατεθέν της Premier League ακόμα και στο 2015!

Και πράγματι επέφερε μία αλλαγή στη ζωή του καθώς πέρα από το γεγονός ότι μονιμοποιήθηκε στην ενδεκάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε άπαντες στο Νησί να συζητούν το όνομά του και τον Γκλεντ Χοντλ (Glenn Hoddle) να αποφασίζει πως στη νέα εθνική Αγγλίας, της μετά Euro '96 εποχής, έπρεπε να έχει θέση και αυτός ο ταλαντούχος νεαρός μεσοεπιθετικός με το "γλυκό" δεξί πόδι που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο Άγγλο ποδοσφαιριστή της γενιάς του.,Κάπως έτσι λοιπόν ήρθε το ντεμπούτο του στην εθνική Αγγλίας, την πρώτη ημέρα του Σεπτέμβρη του 1996, με αντίπαλο τη Μολδαβία στο μακρινού Κινσινάου (1.300 μίλια έπρεπε να διανύσουν οι Άγγλοι διεθνείς για να φτάσουν εκεί) για την πρεμιέρα των προκριματικών του Μουντιάλ του 1998. Το συγκεκριμένο μάλιστα παιχνίδι ήταν ιδιαίτερο για τα "λιοντάρια" καθώς ήταν το πρώτο επίσημο που έδιναν μετά τον επώδυνο ημιτελικό του Euro κόντρα στη Γερμανία με την απόκρουση πέναλτι του Αντρέας Κέπκε (Andreas Köpke) στο πέναλτι του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ (Gareth Southgate), αλλά και το πρώτο με τον Γκλεντ Χοντλ στην τεχνική ηγεσία έχοντας παραλάβει τη σκυτάλη από τον Τέρι Βέναμπλς (Terry Venables).

Ο Χοντλ πρωτοτύπησε κατεβάζοντας την ομάδα του με σύστημα 3-5-2, με τα "τρία λιοντάρια" να ανταποκρίνονται πάντως πλήρως στις απαιτήσεις της αναμέτρησης και να επικρατούν με 3-0 με γκολ των Νικ Μπάρμπι (Nick Barmby), Πολ Γκασκόιν (Paul Gascoigne) και Άλαν Σίρερ (Alan Shearer). Πέρα από τους τρεις σκόρερς, ο Μπέκαμ θα έχει να θυμάται πως στο διεθνές ντεμπούτο του έπαιξε μαζί με τους Ντέιβιντ Σίμαν (David Seaman), Γκάρι Νέβιλ, Στιούαρτ Πιρς (Stuart Pearce), Πολ Ινς (Paul Ince), Γκάρι Πάλιστερ (Gary Pallister), Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ και Άντι Χίντσκλιφ (Andy Hinchcliffe), ενώ στο ξεκίνημα του αγώνα είχαν καθήσει στον πάγκο οι Σολ Κάμπελ (Sol Campbell), Ίαν Γουόκερ (Ian Walker), Στιβ Στόουν (Steve Stone), Ντέιβ Μπάτι (David Batty), Μαρκ Ντρέιπερ (Mark Draper), Ματ Λε Τισιέ (Matt le Tissier)  και Λες Φέρντιναντ (Les Ferdinand).

Ο Μπέκαμ έπαιξε και στα οκτώ παιχνίδια που έδωσε η Αγγλία στα προκριματικά και στο φινάλε πανηγύρισε μαζί με τους συμπαίκτες του την πρόκριση στο Μουντιάλ της Γαλλίας, έχοντας οδηγήσει όλοι μαζί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην κορυφή ενός αρκετά δύσκολου ομίλου, μπροστά από Ιταλία και Πολωνία. Το Παγκόσμιο Κύπελλο φάνταζε ως μία τεράστια πρόκληση στον "Μπεκς" για να λάμψει και με τα εθνικά χρώματα έχοντας ήδη την αναγνώριση και τον σεβασμό των περισσοτέρων για τα πεπραγμένα του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως το τουρνουά ξεκίνησε με μία ψυχρολουσία για αυτόν. Ή μάλλον δύο!

Η πρεμιέρα κόντρα στην Τυνησία στο "Βελοντρόμ" τον βρήκε στον πάγκο, στη νίκη 2-0 με γκολ των Σίρερ και Σκόουλς και το ίδιο συνέβη και το δεύτερο ματς της φάσης των ομίλων με αντίπαλο τη Ρουμανία στην Τουλούζ, στην ήττα με 2-1, με σκόρερ για τα "λιοντάρια" τον Μάικλ Όουεν (Michael Owen), με τον ομοσπονδιακό τεχνικό να τον "βγάζει στη σέντρα" κατηγορώντας τον πως “δεν είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στο τουρνουά”. Λένε πως οι μεγάλοι παίκτες δεν επηρεάζονται ούτε από κακά παιχνίδια ούτε από αρνητικές δηλώσεις εις βάρος τους, αντίθετα χρησιμοποιούν οτιδήποτε αρνητικό για να παίρνουν κίνητρο για τη συνέχεια, και ο Μπέκαμ απέδειξε πως αν και νεαρός διέθετε τη στόφα του μεγάλου παίκτη.

Πείσμωσε από τον παροπλισμό του στα δύο πρώτα ματς και όταν ο Χοντλ τον πέταξε στην αρένα μεταμορφώθηκε σε... λυσσασμένο θηρίο έτοιμο να κατασπαράξει τον αντίπαλό του. Η ήττα από τους Ρουμάνους είχε αναγκάσει τους Άγγλους να ψάχνουν αποτέλεσμα στο τελευταίο τους ματς στους ομίλους απέναντι στην Κολομβία και μετά το γκολ του Ντάρεν Άντερτον (Darren Anderton) στο 20^ο  λεπτό με το οποίο άνοιξαν το σκορ ανέλαβε να "κλειδώσει" την πρόκριση ο Μπέκαμ. Έστησε τη μπάλα λίγα μέτρα έξω από τη μεγάλη περιοχή και προς τα αριστερά, πήρε φόρα και με ένα φαλτσαριστό χτύπημα σπεσιαλιτέ του έστειλε τη μπάλα στη δεξιά γωνία του Φαρίντ Μοντραγόν (Faryd Mondragón). Το 2-0 στο 29ο λεπτό ήταν γεγονός, το πρώτο γκολ του Μπέκαμ με τα "τρία λιοντάρια" ήταν πραγματικότητα και ο δρόμος της διάκρισης στα γήπεδα της Γαλλίας 32 χρόνια μετά την κατάκτηση του τροπαίου μέσα στο σπίτι της φάνταζε πλέον ανοιχτός για την εθνική Αγγλίας. Λίγες ημέρες αργότερα όμως το όνειρο δεκάδων εκατομμυρίων Άγγλων μετατράπηκε σε εφιάλτη... 

Και χειρότερο για τον Μπέκαμ ήταν πως φορτώθηκε στις πλάτες του πολύ μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από αυτό που του αναλογούσε.

Στις 30 Ιουνίου του 1998, η Αγγλία διασταυρώθηκε με την "παραδοσιακή εχθρό" Αργεντινή, δώδεκα χρόνια μετά το "χέρι του Θεού" από τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona) στον αλησμόνητο προημιτελικό του 1986, και επιζητούσε εκδίκηση, με το πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης να αφήνει καθηλωμένους πάνω από 30.000 θεατές που βρίσκονταν στις εξέδρες του "Ζοφρί Γκισάρ" στο Σεντ Ετιέν και εκατοντάδες εκατομμύρια που παρακολουθούσαν από την τηλεόραση.

Στο δεκάλεπτο ήδη το σκορ ήταν 1-1 (!) με τα εύστοχα χτυπήματα πέναλτι των Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Gabriel Batistuta) και Σίρερ, ο Όουεν είχε κάνει την ανατροπή με ένα γκολ που έφερε έντονες θύμησες από τη γκολάρα του Μαραντόνα κόντρα στα "λιοντάρια" στα γήπεδα του Μέξικο και ο Χαβιέρ Σανέτι (Javier Zanetti) είχε ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους μέσω μία υποδειγματικής κομπίνας των Νοτιοαμερικανών σε εκτέλεση φάουλ.  Η στιγμή όμως που σημάδεψε το παιχνίδι και έκανε άπαντες να σβήσουν από τη μνήμη τους μετά από χρόνια την πανδαισία θεάματος του πρώτου μέρους ήρθε με την έναρξη του δευτέρου μέρους. Ήταν το 47ο λεπτό, με τους Ντιέγκο Σιμεόνε (Diego Simeone) και Ντέιβιντ Μπέκαμ να πρωταγωνιστούν σε μία κοκκορομαχία στο χώρο του κέντρου, τον Σιμεόνε να ρίχνει μία "ψιλή" στον "Μπεκς" και εκείνον να "πέφτει στην παγίδα" καθώς την ώρα που ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα στο χορτάρι κλώτσησε ελαφρά τον Αργεντίνο στη γάμπα.

Ο αρχηγός της "αλμπισελέστε" διαισθάνθηκε την επαφή και με την τεράστια εμπειρία του στα γήπεδα έπεσε στο έδαφος προσποιούμενος πως δέχτηκε δυνατό χτύπημα, οι παίκτες της Αργεντινής περικύκλωσαν τον Κιμ Μίλτον Νίλσεν (Kim Milton Nielsen) απαιτώντας την τιμωρία του Μπέκαμ και ο Δανός δεν είχε άλλη επιλογή από το να του δείξει την απευθείας κόκκινη κάρτα. Η αποβολή ήταν "μαχαιριά στην καρδιά" για τον άσο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αφού άφησε την ομάδα του με παίκτη λιγότερο από το 47' και περίπου 1,5 ώρα αργότερα την είδε να πέφτει στο καναβάτσο χάνοντας 4-3 στη διαδικασία των πέναλτι. Αρκετά διεθνή ΜΜΕ εστίασαν στους "θεατρινισμούς" του Σιμεόνε χάρη στους οποίους εκμαίευσε την αποβολή του Μπέκαμ προς όφελος της Αργεντινής, όχι όμως και τα αγγλικά.

Μία ολόκληρη χώρα έψαχνε για έναν αποδιοπομπαίο τράγο ο οποίος θα φορτωνόταν το φταίξιμο και θα συγκέντρωνε πάνω του το ανάθεμα και τα ταμπλόιντς στο Νησί φρόντισαν να τον παραδώσουν βορά στους θυμωμένους -από μία ακόμα αποτυχία της εθνικής τους ομάδας- οπαδούς. Η "Daily Mirror" κυκλοφόρησε την επομένη του αποκλεισμού από την Αργεντινή με πρωτοσέλιδο «10 Heroic Lions, One Stupid Boy» (10 ηρωικά λιοντάρια, ένα ηλίθιο παιδί), ενώ αρκετά αγγλικά ΜΜΕ είχαν εμφανιστεί με την εικόνα του Μπέκαμ μέσα σε κύκλο για παιχνίδια με βελάκια (τα περίφημα dart games)! Την ίδια ώρα, ο παραλογισμός των οπαδών είχε "χτυπήσει κόκκινο", με ομοιώματα του Μπέκαμ να κρεμιούνται έξω από παμπ του Λονδίνου αλλά και σε φωτεινούς σηματοδότες και μερικούς να υπερβαίνουν τα εσκαμμένα στέλνοντας μετά τη λήξη του Μουντιάλ θανατικές απειλές στον παίκτη. Ακόμα και σε ψηφοφορία που διοργάνωσε ο αγγλικός τηλεοπτικός σταθμός "Channel Four" για τους 100 χειρότερους Βρετανούς μέσα στο 1998, ο Μπέκαμ κατάφερε να... χωρέσει, καταλαμβάνοντας την 91η!

Όλη αυτή η ανελέητη κριτική έφερε στο φως της δημοσιότητας σενάρια περί αποχώρησής από την Αγγλία προκειμένου να βρει την (χαμένη) ηρεμία του, όμως εκείνος πήρε την απόφαση να παραμείνει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δικαιώθηκε πανηγυρικά. Σε μία "ιδιαίτερη" σεζόν για αυτόν, όπου κάθε φορά που αγωνιζόταν εκτός έδρας στο πρωτάθλημα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άκουγε τα... σχολιανά του, όχι μόνο δεν "έσπασε", αλλά ήταν ίσως ο καλύτερος "Μπεκς" που είχε εμφανιστεί ποτέ στα γήπεδα της Premier League.

Έπαιξε συνολικά σε 55 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις (ποτέ άλλοτε στην 20ετή καριέρα του δεν έχει αγωνιστεί σε περισσότερα ματς μέσα σε μία σεζόν) πετυχαίνοντας 9 γκολ και ήταν από τους καταλυτές στην καλύτερη σεζόν στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που την βρήκε να πανηγυρίζει ένα απίστευτο τρεμπλ. Ο "Μπεκς" είχε βάλει μάλιστα φαρδιά πλατιά την υπογραφή του τόσο στην κατάκτηση της Premier League, σκοράροντας στον τελευταίο αγώνα κόντρα στην Τότεναμ στο "Old Trafford", ισοφαρίζοντας με τρομερό σουτ το γκολ του Λες Φέρντιναντ, λίγο πριν ο Άντι Κόουλ (Andy Cole) πετύχει το γκολ τίτλου, όσο και στην κατάκτηση του Champions League, με τα δύο γκολ της Γιουνάιτεντ στις καθυστερήσεις του αγώνα με τη Μπάγερν να προέρχονται από δικές του εκτελέσεις κόρνερ!

Μία ακόμα "δικαίωση" για τον "Μπεκς" είχε έρθει και λίγους μήνες νωρίτερα όταν στο πλαίσιο της κόντρας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Ίντερ για τα προημιτελικά του Champions League, ο Ντιέγο Σιμεόνε εξομολογήθηκε: 

"Ας πούμε πως ο διαιτητής έπεσε στην παγίδα. Ήταν δύσκολο για εκείνον να μην πάρει εκείνη την απόφαση επειδή έπεσα πειστικά στο έδαφος και υπήρχε μεγάλη ένταση. Θα μπορούσατε να πείτε πως ο τρόπος που έπεσα άλλαξε το χρώμα της κάρτας που ήταν να βγει για τον Μπέκαμ από κίτρινη σε κόκκινη. Η πραγματικότητα είναι πως η πιο σωστή τιμωρία θα ήταν η κίτρινη κάρτα. Προφανώς ήμουν έξυπνος και πέφτοντας κάτω υποχρέωσα τον διαιτητή να βγάλει αμέσως την κόκκινη κάρτα. Δεν ήταν βίαιο το χτύπημα, απλά μία αδύναμη κλωτσιά που πιθανότατα ήταν ενστικτώδης κίνηση από πλευράς του Μπέκαμ. Ο διαιτητής ήταν εκεί, δύο βήματα απόσταση, και μάλλον τιμώρησε την πρόθεσή του να μου ανταποδώσει το χτύπημα που του είχα δώσει..."

Ο Μπέκαμ είχε αφήσει πάντως αυτό το περιστατικό πίσω του: οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του μέσα στο 1999 τον έφεραν δεύτερο, πίσω από τον Ριβάλντο, στην ψηφοφορία για τον Κορυφαίο Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς στην Ευρώπη και για τον Κορυφαίο Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς από τη FIFA ενώ τον Μάιο του 2000 πανηγύρισε το πιο "εύκολο" πρωτάθλημα στην καριέρα του, με τη Γιουνάιτεντ να παίρνει τον τίτλο με 18 βαθμούς διαφορά από την Άρσεναλ! Το Euro 2000 στα γήπεδα των Κάτω Χωρών (Ολλανδία/Βέλγιο) ήταν πλέον το νέο στοίχημα για τον Μπέκαμ, όμως το δυσάρεστο για την Αγγλία ήταν πως κάποια μυαλά ήταν κολλημένα στο... 1998. Η ήττα των "λιονταριών" στην πρεμιέρα του τουρνουά με 3-2 από την Πορτογαλία, σε ένα ματς που προηγήθηκαν μάλιστα 2-0 με τα γκολ των Σκόουλς στο 3' και Στιβ ΜακΜάναμαν (Steve McManaman) στο 18', έφερε οργή στους οπαδούς και στο στόχαστρο βρέθηκε πάλι ο Μπέκαμ.

Τα μικρόφωνα ήταν αρκετά κοντά για να καταγράψουν εμετικά συνθήματα εις βάρος του -ενός χρόνου- γιου του Μπέκαμ, ο παίκτης εξερράγη υψώνοντας το μεσαίο δάχτυλο στους υβριστές του ίδιου και της οικογένειάς του (παντρεμένος από το 1999 με τη Βικτόρια Άνταμς) και στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς ο Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan) έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Στήριξε 100% τον παίκτη του και το μήνυμα αυτό πέρασε και στα αγγλικά μίντια, που την επόμενη ημέρα "απαίτησαν" από τους οπαδούς να σταματήσουν αυτόν τον ανίερο πόλεμο εις βάρος ενός διεθνή ποδοσφαιριστή.

Έστω και δύο χρόνια αργότερα συνειδητοποίησαν πως και εκείνα με τη στάση τους είχαν ρίξει (μπόλικο) λάδι στη φωτιά... Στις 15 Νοεμβρίου του 2000 και ενώ είχε μεσολαβήσει η παραίτηση του Κέβιν Κίγκαν από την τεχνική ηγεσία (ελέω του αποκλεισμού της Αγγλίας στη φάση των ομίλων του Euro 2000 αλλά και της ήττας από τη Γερμανία στο "Wembley" για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2002), ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον υπηρεσιακό τεχνικό Πίτερ Τέιλορ (Peter Taylor) για το φιλικό κόντρα στην Ιταλία, κίνηση με την οποία έμπαιναν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας δύο χρόνια άγριας -και συνάμα άδικης- "καταδίωξης" του Άγγλου άσου από οπαδούς και Τύπο.

Το περιβραχιόνιο το διατήρησε και μετά την πρόσληψη του Σβεν-Γκόραν Έρικσον (Sven-Göran Eriksson) στην τεχνική ηγεσία το 2001. O Σουηδός έγινε μάλιστα ο πρώτος ξένος τεχνικός στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας. Αφού πρώτα ηγήθηκε του ιστορικού θριάμβου με 5-1 επί της Γερμανίας στο Μόναχο, ήρθε το ματς της 6ης Οκτωβρίου του 2001 απέναντι στην Εθνική Ελλάδας για να αποκατασταθεί την ιστορία και από δαχτυλοδειχτούμενος να μετατραπεί σε ήρωας ενός ολόκληρου έθνους!

Ήταν το τελευταίο ματς της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ και η Αγγλία χρειαζόταν τουλάχιστον έναν βαθμό για να προκριθεί απευθείας στα τελικά. Όμως αν και αδιάφορη βαθμολογικά η Ελλάδα, στήθηκε εξαιρετικά από τον Ότο Ρεχάγκελ (Otto Rehhagel) και έφτασε μία ανάσα από το να κάνει "τρελό χουνέρι" στους γηπεδούχους. Ο Άγγελος Χαριστέας άνοιξε το σκορ με συρτό διαγώνιο σουτ στο 36' παγώνοντας το "Old Trafford" και χρειάστηκε να φτάσουμε στο 68' για την ισοφάριση της Αγγλίας με ανάποδη κεφαλιά του Τέντι Σέριγχαμ (Teddy Sheringham), μετά από εξαιρετική εκτέλεση φάουλ του Μπέκαμ. Ένα λεπτό αργότερα όμως η "γαλανόλευκη" έκανε ξανά 75.000 θεατές να σιωπήσουν, με τον Ντέμη Νικολαΐδη να νικάει με κοντινό πλασέ τον Νάιτζελ Μάρτιν (Nigel Martyn) για το 2-1 και να αναγκάζει τους Άγγλους να αρχίσουν σιγά σιγά να σκέφτονται το ενδεχόμενο των μπαράζ... Εκεί όμως μίλησε η στόφα του αρχηγού, του ηγέτη, του ανθρώπου που δεν ήταν διατεθειμένος να χάσει (ένα ματς και ίσως μία πρόκριση), μπροστά μάλιστα στο φίλαθλο κοινό του Μάντσεστερ που τον είχε περιβάλλει με τόση αγάπη όλα αυτά τα χρόνια. Μετά το φάουλ που υπέδειξε ο Ντιρκ Γιολ (Dirk Jol) σε μαρκάρισμα του Κώστα Κωνσταντινίδη πάνω στον Σέριγχαμ, στις καθυστερήσεις ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έτρεξε "σφαίρα", γράπωσε τη μπάλα και έκανε νόημα σε όλους πως εκείνος θα αναλάμβανε το χτύπημα.

Είχε ήδη τρέξει πάνω από 15 χιλιόμετρα στο ματς και η μπάλα ήταν πολλά μέτρα μακριά από τη μεγάλη περιοχή όμως στο 93^ο λεπτό ποιος άλλος άραγε θα αναλάμβανε αυτή το βαρύ φορτίο για το τελευταίο σουτ; Ο "Μπεκς" πήρε το ρίσκο, εκτέλεσε το τέλειο φάουλ που άφησε... μαρμαρωμένο τον Αντώνη Νικοπολίδη (τον είχε νικήσει με τον ίδιο τρόπο και στο ματς του Ολυμπιακού Σταδίου) και γράφοντας το τελικό 2-2 στην τελευταία φάση του αγώνα "απογείωσε" ένα ολόκληρο γήπεδο, ένα ολόκληρο έθνος. 

"Έχουμε παίξει 2,5 λεπτά από τις καθυστερήσεις. Η Αγγλία βρίσκεται πίσω στο σκορ με 2-1. Ο  Μπέκαμ μπορεί να σηκώσει την οροφή του γηπέδου με ένα γκολ... Δεν το πιστεύω! Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ σκοράρει το τέρμα που πηγαίνει την Αγγλία στην τελική φάση του Μουντιάλ! Δώστε σε αυτόν τον άνδρα τον τίτλο του Ιππότη" 

ήταν το σχόλιο που έγινε κατά τη διάρκεια της απευθείας τηλεοπτικής μετάδοσης του αγώνα μετά τη ζωγραφιά του άσου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο... παρά ένα! 

«Μου είχαν απομένει τόνοι ενέργειας παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν στις καθυστερήσεις του ματς. "Είναι πολύ μακριά για σένα, Τέντι", του είπα. Εμπιστέψου με. Το έχω αυτό". Τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσω από το να αναλάβω εκείνη την εκτέλεση. Αισθάνθηκα σίγουρος, ήρεμος, βέβαιος. Ήξερα ότι μπορούσα να τα καταφέρω»

έχει αναφέρει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του για την συγκεκριμένη φάση ο Μπέκαμ.

Λίγους μήνες αργότερα ψηφίστηκε από το BBC ως η Προσωπικότητα της Χρονιάς για το 2001 από τον χώρο του αθλητισμού ενώ αναδείχτηκε 2^ος, πίσω από τον Λουίς Φίγκο (Luis Figo), στην ψηφοφορία της FIFA για τον Κορυφαίο Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς στον κόσμο! Το καλοκαίρι του 2002 η Αγγλία βρέθηκε στα γήπεδα της Άπω Ανατολής και εκεί η ποδοσφαιρική μοίρα λες και θέλησε να "ξεπληρώσει" τον Μπέκαμ για όλη την ψυχική ταλαιπωρία που υπέστη τα προηγούμενα χρόνια. Στην πρεμιέρα κόντρα στη Σουηδία ήταν μόλις 60% έτοιμος από φυσική κατάσταση. Προερχόταν από σοβαρό τραυματισμό τον Απρίλιο, με τον Άλντο Ντούσερ (Aldo Duscher) να του κάνει ζημιά στο μετατάρσιο σε ματς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Λα Κορούνια. Όμως το ματς με την Αργεντινή δεν το έχανε "ο κόσμος να χαλούσε". Παρά τους πόνους που τον ταλαιπωρούσαν βροντοφώναξε "παρών" και όταν ο Όουεν κέρδισε πέναλτι λίγο πριν το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου ήξεραν όλοι ποιος θα το εκτελούσε. Ο Μπέκαμ μετέτρεψε σε γκολ την εσχάτη των ποινών και το πανηγύρισε σαν να επρόκειτο για ένα γκολ σε τελικό που κρίνει κάποιο βαρύτιμο τρόπαιο καθώς έδειξε στους Αργεντινούς την πόρτα της εξόδου από τη διοργάνωση και ταυτόχρονα ξόρκιζε τους δαίμονες του 1998.

Την πόρτα της εξόδου από το Παγκόσμιο Κύπελλο την αντίκρυσε με τη σειρά της η Αγγλία στα προημιτελικά καθώς έπεσε πάνω στην, μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια, Βραζιλία, ενώ στο Euro 2004 ο -άσος πλέον της Ρεάλ Μαδρίτης- Ντέιβιντ Μπέκαμ έμεινε στη μνήμη των περισσοτέρων για δύο χαμένα πέναλτι: το ένα κόντρα στη Γαλλία στην πρεμιέρα των ομίλων που έστειλε τα "λιοντάρια" πάνω στην Πορτογαλία στα προημιτελικά και το χαμένο κόντρα στους διοργανωτές που στοίχισε στην εθνική ομάδα της χώρας του την πρόκριση στους "4". Με την κόκκινη κάρτα που είδε κόντρα στην Αυστρία τον Οκτώβριο του 2005 ο Μπέκαμ έγινε ο πρώτος αρχηγός της εθνικής Αγγλίας που αποβάλλεται σε αγώνα και ο πρώτος παίκτης που αποβάλλεται δύο φορές παίζοντας για την Αγγλία, με το αρνητικό αυτό ρεκόρ να δίνει πάντως τη θέση του σε ένα εντυπωσιακό επίτευγμα λίγους μήνες αργότερα.

Συγκεκριμένα στις 25 Ιουνίου του 2006, όταν η Αγγλία επικράτησε 1-0 του Εκουαδόρ για τη φάση των "16" του Μουντιάλ, με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να πετυχαίνει με φάουλ το νικητήριο γκολ και να γίνεται ο πρώτος Άγγλος ποδοσφαιριστής που σκοράρει σε τρεις τελικές φάσεις Μουντιάλ. Θα επιθυμούσε σίγουρα να γιορτάσει διαφορετικά αυτό το γκολ όμως μετά το ματς υπέφερε από τρομακτική εξάντληση λόγω αφυδάτωσης ενώ στον προημιτελικό κόντρα στην Πορτογαλία δεν μπόρεσε να συνεχίσει μετά το ημίχρονο λόγω τραυματισμού. Η πρόκριση στα ημιτελικά χάθηκε στα πέναλτι (όπως και στο Euro 2004) όπου η Πορτογαλία επιβλήθηκε 3-1 και το φινάλε βρήκε τον "Μπεκς" να ξεσπάει σε κλάματα, ίσως γιατί ήξερε πως είχε χαθεί μία από τις τελευταίες δικές του ευκαιρίες για μία μεγάλη επιτυχία φορώντας το εθνόσημο. Την επόμενη ημέρα μάλιστα του αποκλεισμού ο Μπέκαμ παραχώρησε συνέντευξη Τύπου όπου με εμφανή τη συγκίνησή του ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσυρθεί από κάπτεν της Εθνικής Αγγλίας μετά από 58 ματς που φόρεσε το περιβραχιόνιο. «Ήταν τιμή και προνόμιο να ηγούμαι της χώρας μου αλλά αισθάνομαι πως είναι καιρός να παραδώσω το περιβραχιόνιο καθώς μπαίνουμε σε μία νέα εποχή με τον Στιβ ΜακΛάρεν», δήλωσε μεταξύ άλλων, με τον ΜακΛάρεν (Steve McClaren) από την πλευρά του να επιλέγει ως διάδοχό του στην αρχηγία τον κάπτεν της Τσέλσι, Τζον Τέρι (John Terry).

Έχοντας παραδώσει το περιβραχιόνιο ο Μπέκαμ είδε αρχικά τον ΜακΛάρεν να τον αφήνει εκτός εθνικής ομάδας στο πλαίσιο μερικής ανανέωσης όμως μετά από 9 μήνες κλήθηκε ξανά και πήρε μάλιστα μέρος σε ιστορικό φιλικό με τη Βραζιλία την 1η Ιουνίου του 2007 (1-1). Ήταν το παιχνίδι με το οποίο εγκαινιάστηκε το νέο "Wembley" (ο Μπέκαμ έβγαλε μάλιστα την ασίστ για το μοναδικό γκολ της Αγγλίας που σημείωσε με κεφαλιά ο Τέρι) ενώ στο φιλικό της 22ης Αυγούστου με τη Γερμανία έγινε ο πρώτος παίκτης που αγωνίζεται για την Αγγλία προερχόμενος από μη ευρωπαϊκή ομάδα (είχε πάρει μόλις μεταγραφή στους Λος Άντζελες Γκάλαξι).

Στις 21 Νοεμβρίου του 2007 φόρεσε για 99η φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, σε ένα ματς που "πονάει" ακόμα τους Άγγλους καθώς γνώρισαν εντός έδρας ήττα με 3-2 από την Κροατία και έμειναν εκτός Euro 2008, ενώ στις 26 Μαρτίου του 2008 έγραψε χρυσή ιστορία: αγωνίστηκε στο φιλικό κόντρα στη Γαλλία στο Παρίσι και έγινε τότε μόλις ο πέμπτος Άγγλος ποδοσφαιριστής με 100 διεθνείς συμμετοχές. Δύο μήνες αργότερα, στο πλαίσιο φιλικής αναμέτρησης με τις ΗΠΑ στο "Wembley", ο αγαπημένος "Μπεκς" των Άγγλων φιλάθλων τιμήθηκε μέσα σε αποθέωση από τον Σερ Μπόμπι Τσάρλτον, λαμβάνοντας ένα χρυσό καπέλο για τις 100 παρουσίες του στην εθνική ομάδα ενώ απέναντι στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο (1 Ιουνίου 2008) ο Φάμπιο Καπέλο θέλησε να τον τιμήσει με τον δικό του τρόπο, δίνοντάς του να φορέσει για 59η και τελευταία φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο Άγγλος σούπερ σταρ εξακολουθούσε να βρίσκεται μέσα στις κλήσεις του Ιταλού τεχνικού και στις 14 Οκτωβρίου 2009 πέρασε στην ποδοσφαιρική αθανασία καθώς έπαιξε για τελευταία φορά με την εθνική Αγγλίας, μπαίνοντας ως αλλαγή στο τελευταίο παιχνίδι της για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2010, με αντίπαλο την Λευκορωσία (3-0).

Ένας τραυματισμός στον αχίλλειο τένοντα τον Μάρτιο του 2010 απαγόρευσε οποιαδήποτε σκέψη είχε ο Καπέλο για να τον πάρει στην αποστολή στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής και έτσι είπε αντίο μετά από 115 παιχνίδια (2ος πίσω από τον Πίτερ Σίλτον που έχει 125) και 17 γκολ με την εθνική ομάδα (τα 7 με απευθείας εκτελέσεις φάουλ). Πριν πει όμως το αντίο πρόλαβε να περάσει στην ποδοσφαιρική αθανασία...

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος Συμμετοχές (Γκολ) 

Εφηβική καριέρα

• Tottenham Hotspur Football Club
• Brimsdown Rovers Football Club
• 1991–1993: Manchester United Football Club

 Επαγγελματική καριέρα

• 1992–2003: Manchester United Football Club, 265 (62)
• 1994/95: (δανεικός) → Preston North End Football Club, 5 (2)
• 2003–2007: Real Madrid Club de Fútbol, 116 (13)
• 2007–2012: Los Angeles Galaxy, 98 (18)
• 2009: (δανεικός) → Associazione Calcio Milan, 18 (2)
• 2010: (δανεικός) → Associazione Calcio Milan, 11 (0)
• 2013: Paris Saint-Germain Football Club, 10 (0)

Σύνολο καριέρας: 523 (97)

 Διεθνής

• 1992/93: Εθνική Παίδων Αγγλίας, 3 (0)
  
• 1994–1996: Εθνική Νέων Αγγλίας, 9 (0)
• 1996–2009: Αγγλία, 115 (17)

 Τίτλοι

Συλλογικοί

 Με την Manchester United

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 6 (1995/96, 1996/97, 1998/99, 1999–2000, 2000/01, 2002/03)
• Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1995/96, 1998/99)
• Κομιούνιτι Σιλντ: 2 (1996, 1997)
• UEFA Champions League: 1998/99
• Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1999

Με την Real Madrid

• Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2006/07
• Σούπερ Καπ Ισπανίας: 2003

Με την Los Angeles Galaxy

• MLS Cup: 2 (2011, 2012)
• MLS Supporters' Shield: 2010, 2011
• MLS Western Conference (κανονική Περίοδος): 3 (2009, 2010, 2011)
• MLS Western Conference (Playoffs): 3 (2009, 2011, 2012)

 Με την Paris Saint-Germain

• Πρωτάθλημα Γαλλίας: 2012/13

 Διεθνείς

Με την Αγγλία

• Τουρνουά Γαλλίας: 1997
• FA Summer Tournament: 2004

 Προσωπικές Διακρίσεις

• Χρυσή Μπάλα – επιλαχών 1999
• Παίκτης της Χρονιάς από την FIFA (Ασημένιο Βραβείο): 2 (1999, 2001)
• Παίκτης του Μήνα για την Premier League: Αύγουστος 1996
• Καλύτερος Νέος Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1996/97
• Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς από τους Οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: 1996/97[285]
• Παίκτης της Χρονιάς για την Αγγλία: 2003
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας της Χρονιάς από την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων Αθλητικού Τύπου: 1998/99
• Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς από την UEFA: 1998/99
  
• Μέσος της Χρονιάς από την UEFA: 1998/99
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας της Χρονιάς από την UEFA: 2 (2001, 2003)
• Βραβεία για την 10ετία της Premier League (1992/93 έως 2001/02):
• Μέλος Ενδεκάδας της 10ετίας
• Γκολ της 10ετίας (εναντίον της Wimbledon στις 17 Αυγούστου 1996)
• Αθλητική Προσωπικότητα της Χρονιάς από το BBC: 2001
• Αθλητική Προσωπικότητα της Χρονιάς από το BBC -Βραβείο Επιτευγμάτων Καριέρας: 2010
• Παίκτης της Χρονιάς για την Real Madrid: 2005/06
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 4 (1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999–2000)
  
• Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Παικτών του Κόσμου, που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA

Ρεκόρ

• Ο Πρώτος Άγγλος που κέρδισε Πρωτάθλημα Α’ Κατηγορίας σε 4 διαφορετικές Χώρες  (Αγγλία, Ισπανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Γαλλία).
• Ο Πρώτος Άγγλος που σκόραρε σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα
• Ο Πρώτος Βρετανός που αγωνίστηκε σε 100 Αγώνες για το  UEFA Champions League
• 3^ος Όλων των Εποχών σε Ασίστ για την Premier League, με 152 ασίστ σε 265 παρουσίες

ΠΗΓΗ: sport24.gr