O Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός, σε ρόλο επιτελικού μέσου, Ριβάλντο Βιτόρ Μπόρμπα Φερέιρα, περισσότερο γνωστός απλά ως Ριβάλντο (Rivaldo Vítor Borba Ferreira), γεννήθηκε στις 19 Απριλίου του 1972, στην πόλη Ρεσίφε της Βραζιλίας. Έπαιξε κυρίως ως μεσοεπιθετικός, αλλά και ως δεύτερος επιθετικός. Αν και κυρίως αριστεροπόδαρος, ήταν σε θέση να παίζει και στις δύο πτέρυγες, αν και ήταν κατά καιρούς αναπτύχθηκε ως επιτελικός μέσος ή ακόμα και ως εξτρέμ. έχοντας κατακτήσει δύο εθνικά πρωταθλήματα με την ομάδα της Παλμέιρας, εντάχθηκε στο δυναμικό της ισπανικής Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Οι εμφανίσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα, στην οποία τελικά μεταγράφηκε τον επόμενο χρόνο. Πέρασε πέντε χρόνια, με την Μπαρτσελόνα, όπου σχημάτισε μια επιτυχημένη συνεργασία με τον Πάτρικ Κλάιφερτ (Patrick Kluivert), κατακτώντας το ισπανικό πρωτάθλημα το 1998 και το 1999, και το ισπανικό Κύπελλο του 1998. Επόμενος σταθμός του ήταν η Μίλαν με την οποία κατέκτησε το Champions League, το Ευρωπαϊκό Super Cup και το κύπελλο Ιταλίας το 2003. Ο μικρός αριθμός συμμετοχών του στην ομάδα του Μιλάνου τον ανάγκασαν να επιστρέψει για ένα διάστημα στη Βραζιλία, αγωνιζόμενος με την Κρουζέιρο. Το 2004 μετεγγράφηκε στον Ολυμπιακό όπου παρέμεινε για τρία χρόνια, κατακτώντας ισάριθμα πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Τον Μάιο του 2007 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο συνεργασίας, αποχωρώντας οριστικά από τη χώρα μας το καλοκαίρι του 2008.
Από το 1993 έως το 2003, έπαιξε 74 αγώνες και σκόραρε 35 γκολ για τη Βραζιλία και είναι ο 7ος Υψηλότερος Σκόρερ για τη «σελεσάο». Βοήθησε τη Βραζιλία να φτάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 και κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 1999, όπου ονομάστηκε και ως ο Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά. Πρωταγωνίστησε μαζί με τον Ρονάλντο (Ronaldo Luís Nazário de Lima) και τον Ροναλντίνιο (Ronaldo de Assis Moreira, “Ronaldinho”) στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2002, κατακτώντας το τρόπαιο, ενώ ονομάστηκε στις Ιδανικές 11άδες και το 1998 και το 2002. Ένας από τα πιο επιδέξιους και δημιουργικούς παίκτες της γενιάς του, ήταν γνωστό για τα τρομερά ελεύθερα χτυπήματα, τα εναέρια λακτίσματα, την τεχνική του κατάρτιση, τα σουτ από απόσταση και την ικανότητα να δημιουργεί αλλά και να σκοράρει. Το 1999 κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και ονομάστηκε ως Παίκτης της Χρονιάς από τη FIFA. Το 2004 ήταν στον κατάλογο «FIFA 100» με του Μεγαλύτερους Εν Ζωή Παίκτες στον Κόσμο. Τον Μάρτιο του 2014, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ωστόσο, τον Ιούνιο του 2015 έκανε εμφανίσεις για τη Μότζι Μιρίμ. Είναι μέλος στο βραζιλιάνικο ποδοσφαιρικό Hall of Fame.
Από το 1993 έως το 2003, έπαιξε 74 αγώνες και σκόραρε 35 γκολ για τη Βραζιλία και είναι ο 7ος Υψηλότερος Σκόρερ για τη «σελεσάο». Βοήθησε τη Βραζιλία να φτάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 και κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 1999, όπου ονομάστηκε και ως ο Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά. Πρωταγωνίστησε μαζί με τον Ρονάλντο (Ronaldo Luís Nazário de Lima) και τον Ροναλντίνιο (Ronaldo de Assis Moreira, “Ronaldinho”) στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2002, κατακτώντας το τρόπαιο, ενώ ονομάστηκε στις Ιδανικές 11άδες και το 1998 και το 2002. Ένας από τα πιο επιδέξιους και δημιουργικούς παίκτες της γενιάς του, ήταν γνωστό για τα τρομερά ελεύθερα χτυπήματα, τα εναέρια λακτίσματα, την τεχνική του κατάρτιση, τα σουτ από απόσταση και την ικανότητα να δημιουργεί αλλά και να σκοράρει. Το 1999 κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και ονομάστηκε ως Παίκτης της Χρονιάς από τη FIFA. Το 2004 ήταν στον κατάλογο «FIFA 100» με του Μεγαλύτερους Εν Ζωή Παίκτες στον Κόσμο. Τον Μάρτιο του 2014, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ωστόσο, τον Ιούνιο του 2015 έκανε εμφανίσεις για τη Μότζι Μιρίμ. Είναι μέλος στο βραζιλιάνικο ποδοσφαιρικό Hall of Fame.
Το ξεκίνημα στη Βραζιλία
Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, έβλεπε ως μοναδική διέξοδο απ' τη φτώχεια
και τη μιζέρια, την επαγγελματική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Το σημείο
φτώχειας της οικογένειας του ακουμπούσε πάτο! Η πείνα ήταν τόσο μεγάλη, που ο
Ριβάλντο άρχισε να χάνει τα δόντια του! Ο πατέρας του, Ρομίλντο, ώθησε το νεαρό
να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και ήταν κοντά του σε κάθε του βήμα. Το 1989
όμως, σε ηλικία 17 ετών, ο Ριβάλντο θα χάσει τον πατέρα του σε αυτοκινητιστικό
δυστύχημα. Η απώλειά του στοίχισε πολύ, όμως δε το έβαλε κάτω και συνέχισε την
προσπάθεια του πιο έντονα, για χάρη του πατέρα του. Και τα κατάφερε μέσα στο
ίδιο έτος, όταν υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Παουλίστα,
παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του τεχνικού τιμ της ομάδας που πίστευαν ότι
στερούταν φυσικής δύναμης για να επιτύχει. Στην Παουλίστα έμεινε 2 χρόνια με
απολογισμό 48 συμμετοχές και 7 γκολ.
Το 1991 θα μετακινηθεί στην Σάντα Κρουζ, στην οποία θα κάνει 18 συμμετοχές, με 8 γκολ και θα φύγει, το 1992 για τη Μότζι Μίριμ, με την οποία έκανε μια "γεμάτη" σεζόν συμμετέχοντας σε 27 αγώνες και πετυχαίνοντας 9 γκολ. Ήταν μόλις 21 ετών όταν ανάγκασε όλη τη Βραζιλία να μιλάει για… πάρτη του. Αγωνιζόταν στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου και για το τοπικό πρωτάθλημα του Σάο Πάουλο, απέναντι στην Νοροέστε, χρειάστηκε μόλις λίγα δευτερόλεπτα για να εντυπωσιάσει. Έχοντας δει τον αντίπαλο τερματοφύλακα να βρίσκεται εκτός εστίας, σούταρε μόλις έγινε η σέντρα, πετυχαίνοντας ένα αξιομνημόνευτο τέρμα. Αποτέλεσμα των εμφανίσεών του, ήταν να προσελκύσει το ενδιαφέρον της Κορίνθιανς.
Ακολούθησαν δύο σεζόν στην
Κορίνθιανς, με 41 συμμετοχές και 17 γκολ , αλλά και η παρθενική του συμμετοχή
με την εθνική ανδρών της Βραζιλίας, στην οποία μάλιστα σκόραρε το μοναδικό γκολ
του αγώνα στο φιλικό ενάντια στο Μεξικό, για να ακολουθήσει η μεταπήδηση στην
Παλμέϊρας. Στην «βερντάο», το άστρο του Ριβάλντο άρχισε να λάμπει! Στις τρείς σεζόν που έπαιξε εκεί, είχε 103
συμμετοχές και 54 γκολ, μια ομολογουμένως αξιοζήλευτη επίδοση για παίκτη της
μεσαίας γραμμής και βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει το πρωτάθλημα του 1994,
ενώ τόσο το 1993 όσο και το 1994 τιμήθηκε απ' το περιοδικό "Placar"
με την διάκριση του καλύτερου παίκτη της σεζόν στη θέση του! Το καλοκαίρι του
1996 μάλιστα, επελέγη για να εκπροσωπήσει τη Βραζιλία στους Ολυμπιακούς αγώνες
του 1996. Η Βραζιλία πήρε το χάλκινο μετάλλιο, αλλά ο ίδιος έγινε ο
"αποδιοπομπαίος τράγος" της ήττας απ' τη Νιγηρία στον ημιτελικό και
μπήκε σε "καραντίνα" απ΄ τον ομοσπονδιακό τεχνικό της χώρας, Μάριο
Ζαγκάλο (Mário Jorge Lobo Zagallo).
Η κάθοδος στην Ευρώπη
Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες
του 1996, η Πάρμα ανακοίνωσε ότι υπέγραψε με τον Ριβάλντο και τον συμπαίκτη του
στην Παλμέϊρας, Αμαράλ (Alexandre da Silva Mariano, “Amaral”) ώστε οι παίκτες
να συνεχίσουν την καριέρα τους στην Ιταλία. Μετά τους Ολυμπιακούς όμως, ο
Ριβάλντο διέψευσε ότι υπήρχε συμφωνία και το επικύρωσε ουσιαστικά αποδεχόμενος
την πρόταση της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Χωρίς δεύτερη σκέψη πακετάρει και
φεύγει για την Ισπανία, στη Γαλικία,
όπου έμεινε μόλις μια σεζόν, στην οποία όμως ήταν ο καλύτερος παίκτης της Λα
Κορούνια. Αναδείχθηκε 4ος σκόρερ
στην Ισπανία με 21 γκολ σε 41 παιχνίδια, με την Λα Κορούνια να τερματίζει στην
3η θέση. Ένα μεγάλο αστέρι είχε ήδη… γεννηθεί και το
καλοκαίρι του 1997 καταλήγει στη Μπαρτσελόνα, που για να δελεάσει την
Ντεπορτίβο "έριξε" στο τραπέζι 26 εκατομμύρια ευρώ, ένα εκπληκτικό
ποσό για την εποχή, για να τον ντύσει στα "μπλαουγκράνα".
Την πρώτη του σεζόν στη Μπαρτσελόνα ανακηρύχθηκε 2ος σκόρερ στην Ισπανία, με 19 γκολ σε 34 αγώνες, με τη Μπαρτσελόνα να κάνει το νταμπλ. Ο Ριβάλντο είχε "χάσει" το Κόπα Αμέρικα που κατέκτησε η Βραζιλία το 1997 λόγω της απόφασης του Ζαγκάλο, αλλά μετά την μεγαλειώδη χρονιά της Μπαρτσελόνα επέστρεψε θριαμβευτικά στην εθνική Βραζιλίας για το παγκόσμιο κύπελλο του 1998 στη Γαλλία. Στη διοργάνωση θα σημειώσει 3 γκολ, τα 2 εκ των οποίων στο 3-2 επί της Δανίας στη φάση των "16". Η Βραζιλία και τα αστέρια της κατέρρευσαν στον τελικό, με το γνωστό θέμα με τον Ρονάλντο (Ronaldo Luís Nazário de Lima, “Ronaldo”) και ηττήθηκαν με 3-0 απ' τη Γαλλία, με αποτέλεσμα να δεχθεί και πάλι δριμεία κριτική, παρ' ότι ήταν ο πιο αξιόπιστος παίκτης της ομάδας!
Στη σεζόν 1998/99, την
πανθομολογουμένως καλύτερη σεζόν της καριέρας του, ο Βραζιλιάνος είναι σε
μεγάλα κέφια, σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και παρέα με τον έτερο
"σωματοφύλακα", τον Πορτογάλο Λουΐς Φίγκο (Luís Filipe Madeira Caeiro
Figo), κάνουν "σμπαράλια" τις αντίπαλες άμυνες, με το πρωτάθλημα να
είναι φυσικό επακόλουθο και τον Ριβάλντο να σκοράρει 24 φορές σε 37 αγώνες. Κατέκτησε
και το πολυπόθητο τρόπαιο που ήθελε με τη Βραζιλία, όταν το 1999, έρδισε το
Κόπα Αμέρικα, με τον ίδιο να ανακηρύσσεται ο κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης
με 5 γκολ, τα 2 εκ των οποίων πέτυχε στο 3-0 με την Ουρουγουάη στον τελικό, αλλά και ο πολυτιμότερος παίκτης της
διοργάνωσης. Η απόλυτη αναγνώριση, έρχεται λίγο αργότερα με τον Ριβάλντο να
κερδίζει τον τίτλο "FIFA World Player of the Year"
(Καλύτερος Παίκτης του Κόσμου) και "European Footballer of the Year" (Καλύτερος Παίκτης
Αγωνιζόμενος στην Ευρώπη). Μια χρονιά που κέρδισε την καθολική αναγνώριση...
Η τρίτη χρονιά του στην
Μπαρτσελόνα αποδείχθηκε και… φαρμακερή! Λίγο μετά την έναρξη του πρωταθλήματος,
καταφέρθηκε κατά του προπονητή του, Λουΐς Φαν Χάαλ (Louis van Gaal), ο οποίος
τον έβαζε να παίζει ως αριστερός χαφ/εξτρέμ ενώ ο ίδιος επιθυμούσε να
αγωνίζεται στον άξονα. Ο Ριβάλντο "τη φύλαγε" στον Φαν Χάαλ, όταν με
δική του απόφαση εκδιώχθηκαν απ' τη Μπάρτσα τα φιλαράκια του, Τζιοβάνι (Giovanni
Silva de Oliveira, “Giovanni”) και Σόνι Άντερσον (Anderson da Silva, “Sonny
Anderson”). Οι κόντρες των δύο αντρών έδιναν και έπαιρναν, με τον Ριβάλντο να
έχει τη στήριξη του κόσμου και τον Φαν Χάαλ να έχει τη στήριξη της διοίκησης.
Ακόμα πάντως και εν μέσω... εχθροπραξιών, ο Ριβάλντο είχε κάνει προσωπική
υπόθεση το Champions League,
όπου πέτυχε 10 (!) γκολ και οδήγησε τη Μπαρτσελόνα μέχρι τα ημιτελικά, ενώ και
στο πρωτάθλημα έβαλε 12 γκολ σε 31 αγώνες. Ο Φαν Χάαλ τελικά θα αποτελέσει
παρελθόν τον Ιούνιο του 2000, προς μεγάλη χαρά του Βραζιλιάνου...
Η επόμενη σεζόν δεν ήταν
επιτυχημένη για τη Μπαρτσελόνα. Η ομάδα της Βαρκελώνης ταλαιπωρήθηκε από
διοικητική αστάθεια και ακατανόητες προπονητικές επιλογές, όταν επιστρατεύτηκε
η παλιά δόξα, Κάρλες Ρέσακ (Carles Rexach i Cerdà), για να οδηγήσει το σύλλογο.
Η Μπαρτσελόνα, πάλευε όλη τη χρονιά για να καταφέρει τουλάχιστον να εξασφαλίσει
την 3η θέση που έδινε τουλάχιστον το εισιτήριο για το Champions League, ενώ και στην Ευρώπη
δεν κατάφερε για άλλη μια φορά να φτάσει σε τελικό, καθώς αποκλείστηκε στον
ημιτελικό του κυπέλλου UEFA
απ' την μετέπειτα κάτοχο του τίτλου, Λίβερπουλ (0-0, 0-1). Νωρίτερα στη σεζόν,
η Μπαρτσελόνα είχε αποκλείσει την ΑΕΚ με δύο νίκες (1-0, 5-0), με τον Ριβάλντο
να πετυχαίνει και ένα γκολ στο 5-0 της Βαρκελώνης. Με μοναδικό στόχο πλέον την
3η θέση, ο Ριβάλντο, με 20 γκολ ως τότε σε 34 συμμετοχές, έπρεπε
μαζί με τους συμπαίκτες του να βρει το αντίδοτο και να πάρει τη νίκη και μόνο
τη νίκη απέναντι στη φορμαρισμένη Βαλένθια στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν.
Η Μπαρτσελόνα κέρδισε με 3-2 και
πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο, με τον Ριβάλντο να κάνει πραγματικά ΟΡΓΙΑ και να
πετυχαίνει και τα τρία γκολ της Μπάρτσα, τρείς γκολάρες, η μια πιο όμορφη απ' την
άλλη. Το νικητήριο γκολ της Μπαρτσελόνα όμως, το 3-2, δεν ήταν απλά
καθοριστικό. Σημειώθηκε στο 90ο λεπτό του αγώνα και έγινε highlight σε αθλητικές
εκπομπές. Ένα απ' τα καλύτερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου και η
μαγικότερη στιγμή του Ριβάλντο στην καριέρα του, αν συνυπολογίσει κανείς την κρισιμότητα
του αγώνα και το λεπτό που επετεύχθη το κατόρθωμα.
Θα έλεγε κανείς ότι η τελευταία
στιγμή μαγείας του Ριβάλντο στην Μπαρτσελόνα σημειώθηκε στο 90ο λεπτό
της 38ης αγωνιστικής της Primera Division για το 2000/01. Η Μπαρτσελόνα
πελαγοδρομούσε και πάλι, με τον Ριβάλντο να έχει ελάχιστες καλές στιγμές και να
ταλαιπωρείται από τραυματισμούς αλλά και τους... προπονητές του. Είχε μόλις 20
συμμετοχές και μόλις 8 γκολ, η Μπαρτσελόνα έμεινε εκτός τίτλου στην Ισπανία για
άλλη μια σεζόν, ενώ και στην Ευρώπη έφτασε πάλι μέχρι τα καταραμένα ημιτελικά,
όπου και αποκλείστηκε απ' τη μισητή Ρεάλ Μαδρίτης (στη φάση των "8" η
Μπαρτσελόνα απέκλεισε τον Παναθηναϊκό, με το Ριβάλντο να χάνει μεγάλες
ευκαιρίες να σκοράρει στη ρεβάνς). Μερίδα του κόσμου άρχισε να διαμαρτύρεται ότι
ο Ριβάλντο "έφαγε τα ψωμιά του", ότι "δε μπορεί όπως παλιά"
ενώ οι πιο κακόπιστοι έλεγαν ότι "φυλάει τα πόδια του εν' όψει του
επερχόμενου Μουντιάλ".
Το παγκόσμιο κύπελλο του 2002
Μ' αυτά και μ' αυτά, τελειώνει η
σεζόν και το Μουντιάλ αρχίζει. Ο Ριβάλντο όπως προείπαμε, βρισκόταν στο
επίκεντρο της κριτικής απ' τους "καταραμένους" γι' αυτόν Ολυμπιακούς
αγώνες του 1996. Οι δημοσιογράφοι στη Βραζιλία τον κατηγορούσαν το αντίθετο απ'
τους δημοσιογράφους της Ισπανίας, ότι δηλαδή δε τα δίνει όλα για τη χώρα του
αλλά κρατάει δυνάμεις για να παίζει καλά με την ομάδα του. Μάλιστα, στη
διάρκεια των προκριματικών για το Μουντιάλ, η Βραζιλία έπαιζε άθλιο ποδόσφαιρο
και αποδοκιμαζόταν απ' τους οπαδούς της, με το Ριβάλντο να... τρώει το πιο πολύ
κράξιμο απ' όλους. Μάλιστα, στην "καχεκτική" νίκη με 1-0 επί της
Κολομβίας, αποδοκιμάστηκε τόσο έντονα, που απείλησε ότι θα αποχωρήσει απ' την
εθνική ομάδα. Το Μουντιάλ αρχίζει και ο κάνει σεφτέ στο σκοράρισμα, ενώ για
πρώτη φορά θα κάνει κάτι που τον στιγμάτισε στην υπόλοιπη καριέρα του.
Η Βραζιλία με αρκετό σπρώξιμο προηγείται με
2-1 επί της Τουρκίας, με γκολ του Ριβάλντο στο 87'. Με τον αγώνα να πλησιάζει
στο τέλος του, ετοιμάζεται να εκτελέσει ένα κόρνερ. Ο Τούρκος αμυντικός Χακάν
Ουνσάλ (Hakan Ünsal) κλωτσάει τη μπάλα εκνευρισμένος
προς το μέρος του Βραζιλιάνου. Η μπάλα χτυπάει στο μηρό του, αλλά ο Ριβάλντο
σωριάζεται κάτω κρατώντας το πρόσωπο του και ο διαιτητής αποβάλλει τον Ουνσάλ
με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Μετά την προβολή της επίμαχης φάσης στο βίντεο, η
αρμόδια επιτροπή τιμώρησε με 11.670 Ελβετικά φράγκα το Ριβάλντο για θέατρο!
Αγωνιστικά, η Βραζιλία βρίσκει
σιγά-σιγά ρυθμό και οι Ριβάλντο - Ρονάλντο είναι "ζεστοί", με 5 και 4
γκολ αντίστοιχα. Σε ερώτημα αν υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ των δύο παικτών, ο
Ριβάλντο απάντησε διπλωματικά πως το μόνο που θέλει είναι να κατακτήσει το
παγκόσμιο κύπελλο και το απέδειξε στον 2ο γύρο, πετυχαίνοντας ένα εκπληκτικό
γκολ απέναντι στο Βέλγιο.
Στη φάση των "8" πέτυχε
άλλο ένα καθοριστικό γκολ ενάντια στην Αγγλία, έπειτα από τρομερή ενέργεια του
Ροναλντίνιο (Ronaldo de Assis Moreira, “Ronaldinho” ή “Ronaldinho Gaúcho”), με
το οποίο η Βραζιλία κέρδισε με 2-1 και πέρασε στα ημιτελικά. Η Βραζιλία τελικά
θα επικρατήσει της Γερμανίας στον τελικό με 2-0 με δύο γκολ του Ρονάλντο και
έτσι ο Ριβάλντο θα πάρει το πολυπόθητο Παγκόσμιο Κύπελλο, παίρνοντας ταυτόχρονα
την εκδίκηση του απ' τους επικριτές του.
Η επιστροφή ενός άσπονδου φίλου και η εκδίωξη απ' τη Μπαρτσελόνα
Μια δυσάρεστη όμως έκπληξη τον
περιμένει στην Ισπανία. Ο νέος προπονητής της Μπαρτσελόνα είναι ο... Λουΐς Φαν
Χάαλ, ο οποίος το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να εφαρμόσει το "οφθαλμόν
αντί οφθαλμού" και να ζητήσει την απομάκρυνση του Ριβάλντο, όπως και
έγινε. Ο Ριβάλντο δεν έμεινε και πολύ χωρίς δουλειά, καθώς ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι
με ένα τηλεφώνημα τον πείθει να ταξιδέψει στην Ιταλία και να υπογράψει τριετές
συμβόλαιο με τη Μίλαν. Τα πράγματα όμως δεν ήταν καθόλου ρόδινα για τον
Ριβάλντο στην Ιταλία. Οι εμφανίσεις του ήταν ως επί το πλείστον απογοητευτικές
- με ελάχιστες στιγμές της παλιάς μαγείας - με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να
βρεθεί να σκουπίζει τον πάγκο.
Όταν μάλιστα πήγε να ζητήσει το λόγο απ' τον προπονητή, Κάρλο Αντσελότι (Carlo Ancelotti), έμαθε από πρώτο χέρι πως οι πρόεδροι και ο κόσμος δε στηρίζουν πάντοτε τον παίκτη... Ο Ριβάλντο περιθωριοποιήθηκε για τα καλά και τελείωσε τη σεζόν με 35 συμμετοχές, τις περισσότερες ως αλλαγή και 7 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Εκείνη τη σεζόν κατέκτησε με τη Μίλαν το κύπελλο Ιταλίας και το Champions League, αν και ο ίδιος δεν αγωνίστηκε σχεδόν καθόλου. Μόλις ένα χρόνο μετά την άφιξη του, η Μίλαν τον αποδέσμευσε, με κυριότερο λόγο το γεγονός ότι δεν προσαρμόστηκε ποτέ με τον παρτενέρ του στην επίθεση, Ρουί Κόστα( Rui Manuel César Costa).
Επέστρεψε στη Βραζιλία όπου έκανε
διακοπές και αποθεραπεία από έναν τραυματισμό. Ο πολύ φίλος του προπονητής
Βάντερλεϊ Λουξεμπούργκο (Vanderlei Luxemburgo da Silva), τον έπεισε να
υπογράψει για λογαριασμό της Κρουζέϊρο του Μπέλο Οριζόντε. Στην Κρουζέϊρο είχε
μόλις 11 συμμετοχές και 2 γκολ, ενώ παράτησε την ομάδα στα κρύα του λουτρού και
σηκώθηκε κι έφυγε, επειδή δε συμφωνούσε με τη διοίκηση της ομάδας για την
απόλυση του Λουξεμπούργκο.
Παρέμεινε ανενεργός μέχρι τον
Ιούνιο του 2004, όταν και αποφάσισε να δοκιμάσει και πάλι την τύχη του στην
Ευρώπη. Ο Ριβάλντο είχε πολλές προτάσεις από Ιαπωνία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία
ενώ απ' την Ευρώπη οι ομάδες που ενδιαφέρθηκαν γι' αυτόν ήταν η Σέλτικ απ' τη
Σκωτία και η Μπόλτον απ' την Αγγλία. Η προοπτική της Σέλτικ απορρίφθηκε, γιατί
οι Σκωτσέζοι ζήτησαν απ' το Ριβάλντο να υπογράψει "on Trial", δηλαδή να
δοκιμαστεί σε κάποια φιλικά παιχνίδια και αν πείσει, να αποκτηθεί, ενώ η
Μπόλτον τον απέρριψε ως "ακριβό", παρά τις δηλώσεις του ότι επιθυμεί
να ενταχθεί στο δυναμικό της και να την οδηγήσει στην έξοδο στην Ευρώπη. Κάπου
εκεί έρχεται ο Ολυμπιακός...
Ένας Θρύλος στον… Θρύλο
Τα πρωτοσέλιδα το καλοκαίρι του
2004, πήραν φωτιά, όταν ξαφνικά, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την μεταγραφή του
Ριβάλντο. Οι φίλοι των «ερυθρόλευκων» σε ένα ντελίριο ενθουσιασμού, υποδέχτηκαν
τον… Θεό Ριβάλντο στο αεροδρόμιο με όλες τις τιμές που αρμόζουν σε έναν τόσο
μεγάλο ποδοσφαιριστή.
Στη πρώτη του σεζόν στο λιμάνι,
πέτυχε μεγάλα τέρματα, όπως αυτό στον τελικό με τον Άρη, με απευθείας εκτέλεση
φάουλ. Επίσης ήταν ο σκόρερ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ενώ λίγο ήθελε να
δώσει τη πρόκριση στους «16» του Champions League στον Ολυμπιακό, με την απευθείας
εκτέλεση φάουλ απέναντι στην Λίβερπουλ. Το τέρμα που θα μείνει για πάντα
χαραγμένο στις μνήμες των φίλων του Ολυμπιακού, ήταν για την τελευταία
αγωνιστική απέναντι στον Ηρακλή, που χάρισε το πρωτάθλημα στους Πειραιώτες. Οι
επόμενες χρονιές δεν διέφεραν και πολύ, με τον Ριβάλντο να είναι πρωταγωνιστής
στα ντέρμπι με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, οδηγώντας τον Ολυμπιακό σε ακόμα ένα
πρωτάθλημα. Μετά από τη δεύτερή του σεζόν, ανανέωσε για ακόμα μία χρονιά το
συμβόλαιό του με την ομάδα του Πειραιά.
Τότε υποστήριξε ότι θα δώσει τα
πάντα για την ομάδα, παρόλο που βρίσκεται στο 34ο έτος της ηλικίας του. Τα
λόγια του έγιναν… πράξη, καθώς στη πρώτη κιόλας αγωνιστική της Superleague, πέτυχε δύο τέρματα
απέναντι στην Ξάνθη, κατακτώντας το πρώτο βραβείο για το γκολ της εβδομάδας,
αλλά και για τον MVP
της εβδομάδας. Ο ίδιος τόνισε ότι η συγκεκριμένη χρονιά, θα ήταν η τελευταία
του στα γήπεδα της Ευρώπης, καθώς θα επέστρεφε στην Βραζιλία. Μία… διαμάχη με
τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Σωκράτη Κόκκαλη, όμως ήταν αρκετή για να τον
πεισμώσει και να ζητήσει ρεβάνς, για τα δάκρυα που έχυσε κατά την αποχώρησή
του.
Η καριέρα του Ριβάλντο στον Ολυμπιακό, τελείωσε με 81 παιχνίδια και 43 τέρματα. Ωστόσο στην μεγάλη του καριέρα είχε την τύχη να γραφτεί και η «βασίλισσα» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η μεταγραφή του στην ΑΕΚ, προκάλεσε μεγάλο κύμα ενθουσιασμού, στους φίλους της ομάδας, που έβλεπαν στο πρόσωπο του Ρίμπο τον ποδοσφαιριστή που θα οδηγούσε την ένωση και πάλι στους τίτλους. Κάτι που έγινε ουσιαστικά και όχι τυπικά. Η υπόθεση Βάλνερ στέρησε από τον Ρίμπο να γίνει για τέταρτη διαδοχική φορά πρωταθλητής στην Ελλάδα. Στην ΑΕΚ ανάγκασε τους φίλους της να τον λατρέψουν σαν… Θεό, με τα πολύ ωραία τέρματα που πέτυχε, αλλά και με την χειρονομία των τεσσάρων δακτύλων στην αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό που βρήκε νικήτρια την ΑΕΚ με 4-0.
Τα λεφτά του Ουζμπεκιστάν
Με τον Γιώργο Δώνη να έχει
στηρίξει όλη τη σεζόν γύρω από τον Ριβάλντο, ο Βραζιλιάνος έλυσε το συμβόλαιό
του με την ΑΕΚ, καθώς είχε μία… μυθική πρόταση όπως είπε ο ίδιος από την
Μπουνιοντκόρ. Στο Ουζμπεκιστάν η επιτυχία του ήταν πολύ μεγάλη για τα δεδομένα
του πρωταθλήματος. Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου
που σε τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια σημείωσε δέκα τέρματα! Στο πρώτο του
παιχνίδι σημείωσε ένα τέρμα, ενώ απέναντι στην Ναβμπαχόρ σημείωσε άλλα δύο. Στο
παιχνίδι με την Μέταλουργκ, έκανε χατ- τρικ για να έρθει η αναμέτρηση με την
Σογκντιάνα, όταν και σημείωσε τέσσερα τέρματα σε διάστημα 17 λεπτών.
Από το 2010 και έπειτα, υπέγραφε συμβόλαια, συνήθως ολιγόμηνα, κατά σειρά με τις Μότζι Μίριμ (18/10/2010) και Σάο Πάουλο (23/1/2011) στη Βραζιλία, Καμπούκσκορπ Σπορτ (Ιανουάριος 2012) στην Αγκόλα, Σάο Καετάνο (Ιανουάριος 2013) και πάλι Μότζι Μίριμ (Δεκέμβριος του 2013) στην Βραζιλία, σύλλογο στον οποίο είναι και ο πρόεδρος του και αγωνίστηκε μάλιστα μαζί με τον γιο του, Ριβαλντίνιο! Κρέμασε τα παπούτσια του, τον Μάρτιο του 2014, σε ηλικία 43 ετών!
Στην κορυφή του κόσμου
Έκανε το ντεμπούτο του στην
Εθνική ομάδα της Βραζιλίας , το 1993 σε μία φιλική αναμέτρηση με το Μέξικο. Από
εκεί και πέρα επιλέχτηκε για την Ολυμπιακή ομάδα του 1996, όπου οδήγησε τη
Βραζιλία στο αργυρό μετάλλιο. Ήταν στις αποστολές για τα Μουντιάλ του 1998 και του
2002. Συνολικά αγωνίστηκε 74 φορές με την «σελεσάο» και σημείωσε 35 τέρματα.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- 1989/90: Paulistano Futebol Clube
Επαγγελματική καριέρα
- 1991/92: Santa Cruz Futebol Clube, 14 (6)
- 1992–1994: Mogi Mirim Esporte Clube, 30 (10)
- 1993/94: (δανεικός) → Sport Club Corinthians Paulista, 30 (11)
- 1994–1996: Sociedade Esportiva Palmeiras, 45 (21)
- 1996/97: Real Club Deportivo de La Coruña, 41 (21)
- 1997–2002: Futbol Club Barcelona, 182 (92)
- 2002–2004: Associazione Calcio Milan, 22 (5)
- 2004: (δανεικός) → Cruzeiro Esporte Clube, 11 (0)
- 2004–2007: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 70 (34)
- 2007/08: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως, 35 (12)
- 2008–2010: Football Club Bunyodkor, 53 (33)
- 2011: São Paulo Futebol Clube, 30 (5)
- 2012: Kabuscorp Sport Clube do Palanca, 21 (11)
- 2013: Associação Desportiva São Caetano, 7 (0)
- 2014/15: Mogi Mirim Esporte Clube, 7 (1)
Σύνολο καριέρας: 636 (291)
Διεθνής
- 1991–1993: Εθνική Νέων Βραζιλίας, 13 (2)
- 1994/95: Εθνική Ελπίδων Βραζιλίας, 8 (1)
- 1993–2003: Βραζιλία, 74 (35)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Palmeiras
- Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1994
- Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 2 (1994, 1996)
Με την Barcelona
- Ευρωπαϊκό Super Cup: 1997
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2 (1997/98, 1998/99)
- Κύπελλο Ισπανίας: 1998
Με την Milan
- UEFA Champions League: 2002/03
- Κύπελλο Ιταλίας: 2002/03
- Ευρωπαϊκό Super Cup: 2003
Με την Cruzeiro
- Πολιτειακό Πρωτάθλημα Μίνας Ζεράις (Campeonato Mineiro): 2004
Με τον Ολυμπιακό
- Πρωτάθλημα Ελλάδας: 3 (2004/05, 2005/06, 2006/07)
- Κύπελλο Ελλάδος: 2 (2004/05, 2005/06)
Με την Bunyodkor
- Πρωτάθλημα Ουζμπεκιστάν: 3 (2008, 2009, 2010)
- Κύπελλο Ουζμπεκιστάν: 2 (2008, 2010) και φιναλίστ 2009
Διεθνείς
Με την Βραζιλία
- Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA: 1997
- Copa América: 1999
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 2002 και φιναλίστ 1998
- Ολυμπιακοί Αγώνες: Χάλκινο Μετάλλιο -3η θέση στην Ατλάντα το 1996
- Umbro Cup: 1995
Προσωπικές Διακρίσεις
- Μέλος του Hall of Fame του Βραζιλιάνικου Ποδοσφαίρου
- Καλύτερος Οργανωτικός Μέσος Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 2 (1993, 1994)
- Καλύτερος Ξένος της Χρονιάς στην Ισπανία: 1997/98
- Μέλος Ιδανικής Ενδεκάδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2 (1998, 2002)
- Μέλος Ιδανικής Ενδεκάδας της Χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αθλητικού Τύπου: 2 (1998/99, 1999–2000)
- Παίκτης Της Χρονιάς από το αγγλικό περιοδικό «World Soccer»: 1999
- Παίκτης Της Χρονιάς από το γαλικό περιοδικό «Onze»: 1999
- Χρυσή Μπάλα: 1999
- Καλύτερος Παίκτης του Κόσμου από την FIFA: 1999
- Πρώτος Σκόρερ Διοργάνωσης Copa América: 1999
- Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) Διοργάνωσης Copa América: 1999
- Trofeo EFE: 1999
- Πρώτος Σκόρερ Διοργάνωσης UEFA Champions League: 2000
- Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Ποδοσφαιριστών του Κόσμου που συνέταξε το 2004 ο Πελέ, για τα 100 Χρόνια της FIFA
- Καλύτερος Ξένος Ελληνικού Πρωταθλήματος: 2 (2006, 2007)
- Πρώτος Σκόρερ Ουζμπέκικου Πρωταθλήματος: 2009
ΠΗΓΕΣ: pesetero-blog.blogspot.gr - onsports.gr
