Είναι λογικό και σύνηθες στο ποδόσφαιρο την περισσότερη δόξα να την παίρνουν αυτοί που σκοράρουν. Ξεχνάμε συχνά την τέχνη της άμυνας και έτσι ξεχνάμε και σημαντικούς παίκτες. Στην ζωή υπάρχουν οι αντίθετες δυνάμεις. Που πολλές φορές, η μια λειτουργεί συμπληρωματικά στην άλλη! Κάτι τέτοιο συνέβαινε και με το αμυντικό δίδυμο της Juventus FC (i.e Γιουβέντους) και της εθνικής Ιταλίας στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Από την μία ο Claudio Gentile (i.e. Κλαούντιο Τζεντίλε), ένα από τα πιο σκληρά μπακ όλων των εποχών και από την άλλη ο υπέροχος Gaetano Scirea (i.e. Γκαετάνο Σιρέα)!
Παρ’ ότι αγωνίζονταν σε μια ομάδα που δεν σε τράβαγε το ποδόσφαιρο που έπαιζε, μόνο και μόνο το σοβαρό παρουσιαστικό του με είχε κάνει να τον συμπαθήσω. Αργότερα κατάλαβα πόσο εκπληκτικός αμυντικός ήταν! Όλοι οι συμπαίκτες του λένε για την ηρεμία του, την απλότητά του, την καλοσύνη του, αλλά και τα «vaffanculo» (η …γνωστή ευχή στα ιταλικά) που μπορούσε να πει αν χρειαζόταν κάποιος συμπαίκτης την ώθηση! Και κυρίως τον σεβασμό που είχαν για τον συμπαίκτη τους!
Βλέποντας τον κόσμο από το 1.78 δεν ήταν ο πιο φυσικά προικισμένος ποδοσφαιριστής του κόσμου, αλλά ότι έχανε σε φυσικά προσόντα το είχε σε μυαλό και ταχύτητα! Σε μια εποχή που ο λίμπερο μεσουρανούσε, ο Scirea ήταν η επιτομή της θέσης! Ο άνθρωπος που διάβαζε τις φάσεις, ο παίκτης που ήταν παντού! Ο αμυντικός που όταν εσύ μόλις αντιλαμβανόσουν τον κίνδυνο που είχε δημιουργηθεί, ο ίδιος είχε ήδη φτάσει στην κατάλληλη θέση και είχε καθαρίσει τη φάση! Αλλά ήταν και παίκτης που ήξερε μπάλα! Μπορούσε να ανέβει με τη μπάλα και δεν νόμιζε ότι είναι βόμβα που πρέπει να φύγει από τα πόδια του! Με έναν πολύ καλό φίλο, συμφωνήσαμε στο ότι ήταν, ίσως, ο μοναδικός που, παίζοντας με την λευκή εμφάνιση της Juventus, έβγαινε από το γήπεδο "πεντακάθαρος"! Και έχοντας βγάλει μάτια στον αγώνα με την απόδοσή του!
Κι επειδή ακριβώς είχε τέτοιο ρόλο και ήξερε μπάλα, ανέβαινε συχνά κάνοντας και παιχνίδι. Πιθανόν ο Scirea αν γινόταν ποδοσφαιριστής σήμερα να ήταν ένα κορυφαίο αμυντικό χαφ. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι κατέκτησε ό,τι τίτλο υπήρχε. Επτά πρωταθλήματα Ιταλίας, δύο κύπελλα, ένα Πρωταθλητριών, ένα Κυπελλούχων, ένα UEFA, ένα ευρωπαϊκό «Super Cup», ένα Διηπειρωτικό και φυσικά ένα Mundial!
Και Ναι! Συμμετείχε στο περίφημο γκολ του 1982 κι ας του έκλεψε τη δόξα ο Marco Tardelli (i.e. Μάρκο Ταρντέλι) που σκόραρε και έκανε έναν από τους πιο σπουδαίους πανηγυρισμούς όλων των εποχών. Ο Scirea ήταν αυτός που βγήκε και σκούπισε την μπάλα από τον Paul Breitner (i.e. Πάουλ Μπράιτνερ), ο Scirea κατέβασε την μπάλα, ο Scirea έκανε τακουνάκι στην περιοχή των Γερμανών και ο Scirea έδωσε την τελική πάσα. Όλη η Ιταλία στο πόδι και ο Scirea με τον Dino Joff (i.e. Ντίνο Τζοφ), οι δύο κολλητοί, ψύχραιμοι απολάμβαναν την στιγμή. 《Το δωμάτιό τους στο ξενοδοχείο ήταν σαν την Ελβετία! Τόσο ήρεμο!》 είχε πει ο παθιασμένος Tardelli.
Και όλα αυτά χωρίς να πάρει ποτέ κόκκινη κάρτα και φεύγοντας από το ποδόσφαιρο με όλον τον κόσμο να λέει πόσο κύριος ήταν μέσα και έξω από τα γήπεδα. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων που δεν επεδίωξε παραπάνω δόξα κι όμως την κέρδισε! Κι όταν αποφάσισε να σταματήσει την μπάλα, έμεινε εργάτης της «Μεγάλης Κυρίας». Βοηθός του Dino Joff και «κατάσκοπος». Όπως εκείνη την μοιραία Κυριακή στις 3 Σεπτεμβρίου του 1989. Ήταν η 2η αγωνιστική στο Campionato (i.e. Καμπιονάτο) και η Juventus κέρδιζε 4-1 τη AC Verona (i.e. Βερόνα). Ο Gaetano ήταν στην Πολωνία για να κατασκοπεύσει την KS Górnik Zabrze, (i.e. Γκόρνικ Ζάμπρζε), αντίπαλο της Juve στο Κύπελλο UEFA. Ήθελε να γυρίσει πίσω στην οικογένειά του. Κάπου όμως στον δρόμο μεταξύ Βαρσοβίας και Κρακοβίας ο οδηγός του FIAT (τι άλλο;) στο οποίο ήταν ο Scirea δοκίμασε μια επικίνδυνη προσπέραση. Το αυτοκίνητο συγκρούστηκε με ένα φορτηγάκι που μετέφερε δοχεία με αέριο. Η έκρηξη έγινε και ο Scirea βρήκε τραγικό θάνατο παγιδευμένος στο αυτοκίνητο!
Και μπορεί, όπως είπαμε στην αρχή, τη δόξα να την παίρνουν οι επιθετικοί, αλλά στην Ιταλία, που η άμυνα είναι τέχνη όπως η πίτσα και το καμάκι στα στενά της Ρώμης, ο Gaetano Scirea ζει ακόμα ανάμεσα στον κόσμο της Juve που κουβαλάει πανό με το όνομά του. Κι όταν ο επόμενος τεράστιος αρχηγός, ο Alessandro Del Piero (i.e. Αλεσάντρο ντελ Πιέρο), τον πέρασε στις συμμετοχές στη Juventus το έκανε σηκώνοντας στον αέρα του Torino την φανέλα με το No 6 και δηλώνοντας ότι το ρεκόρ έχει σημασία γι’ αυτόν μόνο και μόνο επειδή τον συνδέει με τον τεράστιο Scirea!
《Μπορούσες πάντα να βρεις τον Scirea. Όπου κι αν ήσουν, δεν ήταν πολύ μακριά και ήταν μια σημαντική φιγούρα! Μπορούσες πάντα να του δώσεις μπάλα! Μπορούσες πάντα να τον βρεις, ήταν πάντα κοντά σου!》
– Giuseppe Furino (i.e. Τζουζέπε Φουρίνο –συμπαίκτης του στη Juventus)
Πηγή: http://www.sombrero.gr
