Γιουπ Χάινκες: Ο κόκκινος Όσραμ

Ο (Δυτικο)-Γερμανός επιθετικός και αργότερα προπονητής Γιουπ Χάινκες (Josef "Jupp" Heynckes), γεννήθηκε στις 9 Μαΐου του 1945, στο Μενχενγκλάντμπαχ.  Ως παίκτης, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως επιθετικός για την Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ, στην Χρυσή Εποχή της δεκαετίας του 1960 και του 1970, κατακτώντας πολλά εθνικά πρωταθλήματα και το Κύπελλο Γερμανίας, καθώς και το Κύπελλο UEFA. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ομάδα έπαιξε επίσης τον μόνο της τελικό σε ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1977, χάνοντας από τη Λίβερπουλ. Είναι ο 3ος Υψηλότερο Σκόρερ στην ιστορία της γερμανικής Μπουντεσλίγκα, με 220 γκολ. Ήταν μέλος της εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Ως προπονητής, κέρδισε 3 τίτλους της γερμανικής Μπουντεσλίγκα με την Μπάγερν Μονάχου και δύο UEFA Champions Leagues, ένα με την Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 1997/98 και ένα με τη Μπάγερν το 2012/13.

Δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει την καριέρα του, από το καμάρι της πόλης, την μεγάλη και τρανή Μπορούσια. Σε ηλικία 11 ετών, γιος ενός σιδερά και μίας υπαλλήλου ταχυδρομείου, με τη Γερμανία διαιρεμένη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γιουπ κάνει τα δικά του όνειρα -όμοια με αυτά των συνομηλίκων του- στη Βεστφαλία, στα δυτικά του Ρήνου, κοντά στα σύνορα με την Ολλανδία.

Τρίτος καλύτερος σκόρερ στη Γερμανία

Αρχικά εγγράφεται στην ομάδα Γκριν Βάιφ Χολτ, αλλά το ταλέντο του διακρίνεται και γρήγορα εντάσσεται στο "παιδομάζωμα" της Μπορούσια. Μετά τις δύο σεζόν στην ομάδα Νέων, έρχεται η προαγωγή το 1964, στην πρώτη ομάδα. Αυτή, των ανδρών. Οι "ντάι φόλεν" στη δεύτερη κατηγορία κι ο Γιουπ συνδυάζει την πρώτη του σεζόν με την άνοδο στην πρώτη, υπό την τεχνική καθοδήγηση του Χένες Βάισβαϊλερ (Hennes Weisweiler).  Πανηγυρικά, μάλιστα, καθώς σε 25 ματς πέτυχε 23 τέρματα. Έχοντας έμφυτο το χάρισμα του σκόρερ, ο Χάινκες πέτυχε τα πρώτα του γκολ στη Μπουντεσλίγκα μόλις μία εβδομάδα μετά το ντεμπούτο του κόντρα στη Μπορούσια Νέινκιρχεν στις 14 Αυγούστου του 1965, σκοράροντας δις απέναντι στην Τασμάνια του Βερολίνου. Το παρθενικό του χατ-τρικ σημειώθηκε την ίδια σεζόν με αντίπαλο τη Νυρεμβέργη.

Ο Γιόζεφ (το Γιουπ είναι υποκοριστικό), εγκαταλείπει το 1967 το Μενχενγκλάντμπαχ, πριν να επιστρέψει σ' αυτό. Γίνεται κάτοικος Ανοβέρου, μέχρι και το 1970. Σε μία τριετία στην Κάτω Σαξονία, σκοράρει 25 φορές σε 86 εμφανίσεις. Επιστροφή στο Μενχενγκλάντμπαχ και την Μπορούσια, τώρα πιο ώριμος, πιο "ψημένος". Με τα δύο τέρματα που πέτυχε στον 176^ο αγώνα του για το γερμανικό πρωτάθλημα, στις 5 Ιουνίου του 1971, οδήγησε τη Γκλάντμπαχ στην κατάκτηση του τίτλου στη Μπουντεσλίγκα. Δεύτερος συνεχόμενος τίτλος για την ομάδα, καθώς είχε προηγηθεί αυτός της σεζόν 1969/70 (χωρίς τον ίδιο), με τον Χάινκες να βρίσκει το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα 19 φορές.

Δύο χρόνια μετά, το 1973, φτάνει κοντά, στην πρώτη ευρωπαϊκή διάκριση. Η Γκλάντμπαχ αποκλείει την ολλανδική, Τβέντε, και φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, με αντίπαλο τη Λίβερπουλ. Ο Χάινκες χάνει το πέναλτι στο "Άνφιλντ", η Μπορούσια χάνει με 3-0 από τη Λίβερπουλ και το 2-0 της ρεβάνς, δεν είναι ικανό για να δώσει στον Γιουπ, το τρόπαιο, παρά μόνο την ατομική ικανοποίηση του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης. Κατέκτησε δύο φορές τον τίτλο του πρώτου "κανονιέρη" στη Μπουντεσλίγκα ενώ με τα δύο γκολ του με αντίπαλο τη Μπάγερν Μονάχου την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 1973/74, ολοκλήρωσε την πιο παραγωγική σεζόν στην καριέρα του με 30 τέρματα. Κατέκτησε τον τίτλο του γερμανικού Κυπέλλου, κόντρα στην Κολωνία. Με τον Βάισβαϊλερ να φεύγει και τον Λάτεκ (Udo Lattek) να έρχεται, τα μεγαλεία στο Μενχενγκλάντμπαχ επιστρέφουν, με τον Γιουπ να κατακτά το πρωτάθλημα για τρεις συνεχόμενες σεζόν, μέχρι και το 1977.

Το 1975, έρχεται κι ο πολυπόθητος ευρωπαϊκός τίτλος. Κόντρα στην Τβέντε και μετά το 0-0 της Γερμανίας, η κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA έγινε στο Ένσεντε, με την Μπορούσια να νικά με 5-1.  Ο Χάινκες βγαίνει πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση, όπως και την προηγούμενη σεζόν στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Δεύτερος ευρωπαϊκός τελικός, το 1977 στο Κύπελλο Κυπελλούχων, δεύτερη απογοήτευση, από τη Λίβερπουλ, στο "Ολίμπικο" της Ρώμης. Το 1978, ο Χάινκες κάνει πράγματα και θαύματα – ξανά. Σε ένα από τα τελευταία ματς της ποδοσφαιρικής του καριέρας, στις 29 Απριλίου του 1978, βρήκε 5 (!!!) φορές το δρόμο προς τα δίχτυα στο 12-0 (!!!) με "θύμα" τη Ντόρτμουντ, με την επιτυχία αυτή της Γκλάντμπαχ να καταγράφεται ως η μεγαλύτερη νίκη ομάδας από καταβολής Μπουντεσλίγκα, αλλά δεν μπορεί να πανηγυρίσει τον τέταρτο συνεχόμενο τίτλο του.  

Στην Ευρώπη, η Λίβερπουλ βρίσκεται ξανά μπροστά του, ατυχώς για τον ίδιο όπως και τις προηγούμενες δύο φορές, και του κόβει το δρόμο προς τον τελικό, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Κρέμασε τα παπούτσια του, το 1978. Όταν πέρασε την πύλη του Πανεπιστημίου της Κολωνίας για να σπουδάσει προπονητική, είχε κατακτήσει 4 πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Γερμανίας κι ένα Κύπελλο UEFA. Ο Χάινκες είναι ο τρίτος κρυφαίος σκόρερ όλων των εποχών στη Μπουντεσλίγκα με 220 γκολ σε 369 εμφανίσεις, πίσω από τον Γκερντ Μίλερ (Gerd Müller) με 365 τέρματα και τον Κλάους Φίσερ (Klaus Fischer) με 268, ενώ διατήρησε την εκτελεστική του δεινότητα και στα ευρωπαϊκά Κύπελλα, έχοντας απολογισμό 51 τερμάτων σε 64 αγώνες!

Το Euro, το Μουντιάλ και το... παράπονο

Φόρεσε συνολικά 39 φορές τη φανέλα της εθνικής Δυτικής Γερμανίας και σημείωσε 14 γκολ, μ' αυτήν. Έκανε ντεμπούτο σε ηλικία 21 ετών, τον Φλεβάρη του 1967 και με γκολ μάλιστα, στην επιβλητική νίκη με 5-1 επί του Μαρόκου. Κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972, αγωνιζόμενος σε όλη τη διάρκεια του τελικού με τη Σοβιετική Ένωση. Μάλιστα, συμπεριελήφθη στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά. Ξεκινά βασικός στο Μουντιάλ του 1974, ωστόσο ο τραυματισμός μετά τα δύο πρώτα ματς, τον αφήνει στον πάγκο για όλο το υπόλοιπο του τουρνουά, το οποίο η Δυτική Γερμανία κατέκτησε. Ο ίδιος ο Χάινκες το χαρακτήρισε ως «τη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής του, αλλά ταυτόχρονα και πηγή κινήτρου για τη συνέχεια». Όπως και να έχει, στο παλμαρέ του καταγράφονται ένα Μουντιάλ κι ένα Euro.

Από παίκτης... προπονητής

Από την επόμενη κιόλας σεζόν, περνά στην άλλη όχθη. Αυτή του προπονητή. Στο πλευρό του Ούντο Λάτεκ, βοηθός του. Σε ηλικία 34 ετών, γίνεται πρώτος προπονητής. Το αφεντικό στην τεχνική ηγεσία της Γκλάντμπαχ, ο νεότερος τεχνικός, μέχρι εκείνη τη στιγμή, στη μεγάλη κατηγορία. Στην πρώτη σεζόν, κολυμπά σε βαθιά νερά κι ανταπεξέρχεται με επιτυχία. Φτάνει στην πηγή, αλλά δεν πίνει νερό. Οδηγεί την ομάδα της γενέτειράς του, στον τελικό του Κυπέλλου UEFA αλλά, η Άιντραχτ Φρανκφούρτης, του κόβει το δρόμο, καθώς είναι αυτή που κατακτά το τρόπαιο. Τη σεζόν 1983/84, η Γκλάντμπαχ φτάνει ακόμη μία φορά στην πηγή, αλλά ακόμη μία φορά δεν ξεδιψά. Τρίτη στο πρωτάθλημα, χάνει στις λεπτομέρειες τον τίτλο, χάνει στον τελικό του Κυπέλλου από την Μπάγερν. Από το 1979, έως το 1987 στην Γκλάντμπαχ, ο Χάινκες στην τελευταία του σεζόν στον πάγκο αυτής, θα τερματίσει ξανά τρίτος στο πρωτάθλημα και θα φτάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA.

Το βιογραφικό έχει γεμίσει, ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ρισκάρει πάνω του, η Μπάγερν Μονάχου. Πηγαίνει στη Βαυαρία το 1987 και στο πρώτο του παιχνίδι στον πάγκο της νίκησε 3-1 τη Ντόρτμουντ. Χάνει όμως τον τίτλο της πρώτης του σεζόν από τη Βέρντερ, κερδίζει ωστόσο τους δύο επόμενους. Ο Χάινκες είχε έντονη κόντρα με τον συνάδελφό του, Κριστόφ Ντάουμ (Christoph Daum), με τις Μπάγερν και Κολωνία να διεκδικούν επί ίσοις όροις τον τίτλο της σεζόν 1988/89. Αυτός κρίθηκε ουσιαστικά στις 25 Μαΐου του 1989, όταν και οι Βαυαροί επιβλήθηκαν των μεγάλων τους αντιπάλων με 3-1! Δεύτερη θέση, στην τελευταία σεζόν. Η επόμενη περίοδος όμως του επεφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις. Το κάκιστο ξεκίνημα (4 νίκες σε 12 ματς) και η εντός έδρας συντριβή με 1-4 από την Στουτγκάρτερ Κίκερς βάζει φρένο στην παρουσία του στον πάγκο της Μπάγερν και φέρνει την απόλυσή του. Η κατηφόρα της Μπάγερν συνεχίστηκε και χωρίς τον Χάινκες, με τον Ούλι Χένες (Uli Hoeneß) να λέει χαρακτηριστικά αργότερα  «Η απόφαση για την απομάκρυνσή του, ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει ποτέ»! Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η πορεία των Βαυαρών, είτε μιλάμε για Κύπελλο Πρωταθλητριών είτε για Κύπελλο UEFA, ανακοπτόταν στα ημιτελικά της εκάστοτε διοργάνωσης.

Και ξαφνικά, από Βαυαρός... Βάσκος. Η κλήση από το Μπιλμπάο δεν θα μείνει αναπάντητη. Γίνεται ο τρίτος -τότε- Γερμανός τεχνικός της La Liga πίσω από Βάισβαϊλερ και Λάτεκ. Στην πρώτη χρονιά του η Αθλέτικ τερματίζει όγδοη, στη δεύτερη πέμπτη κερδίζοντας μάλιστα και την έξοδο στο UEFA. Επιστροφή στη Γερμανία και τη Φρανκφούρτη, το 1994. Προβληματικό πέρασμα, με κόντρες με τις βεντέτες Άντονι Γεμπόα (Anthony Yeboah), Τζέι-Τζέι Οκότσα (Jay-Jay Okocha) και Μαουρίτσιο Γκαουντίνο (Maurizio Gaudino), κάκιστη πορεία της Άιντραχτ, απόλυση μέσα σε 8 μήνες. Επιστροφή στην Ισπανία, στο νησιωτικό κομμάτι αυτής. Στην Τενερίφη, ο Γιουπ Χάινκες οδηγεί την ομάδα στην πέμπτη θέση και στο Κύπελλο UEFA της επόμενης περιόδου. Σ' αυτήν η πορεία σταματά στα ημιτελικά από τη Σάλκε, ενώ στο πρωτάθλημα η κατάταξη τη βρίσκει στην 9^η θέση.

Η δουλειά του δεν θα περάσει απαρατήρητη από τη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία τον φέρνει στην ισπανική πρωτεύουσα εν έτει 1997. Στη μία σεζόν στον πάγκο των "μερένγκες" κατέκτησε το Champions League απέναντι στη Γιουβέντους, ο πρώτος κορυφαίος ευρωπαϊκός διασυλλογικός τίτλος μετά από 32 χρόνια (από το 1966!), αλλά στη La Liga η πορεία δεν ήταν ανάλογη με αποτέλεσμα, να τελειώσει άδοξα αυτή η περιπέτεια. Μετά από ένα χρόνο διαλείμματος από τους πάγκους, ο Γερμανός έμεινε στην Ιβηρική, αλλά στην άλλη χώρα της χερσονήσου. Στην Πορτογαλία και την Μπενφίκα, λίγο ο επώδυνος αποκλεισμός από τη Θέλτα, λίγο η κόντρα με τον Ζοάο Πίντο (Joao Pinto), άλλη μία περιπέτεια για τον Γιουπ έλαβε τέλος, όχι με τον τρόπο που φανταζόταν όταν την ξεκινούσε. Θα τον αντικαταστήσει στην τεχνική ηγεσία της Μπενφίκα, ο Ζοζέ Μουρίνιο (Jose Mourinho) ...

Ο τελευταίος προπονητικός του σταθμός στην Ιβηρική, είναι ένας παλιός... νέος. Στο Μπιλμπάο και την Αθλέτικ, τούμπαλιν. Η υπέρβαση δεν θα έρθει αυτή τη φορά στη Χώρα των Βάσκων κι ο Χάινκες, μετά από δύο χρόνια στο Μπιλμπάο και αρκετά στην περιπλάνησή του στον ισπανικό Νότο, φτιάχνει τις βαλίτσες της επιστροφής στη Γερμανία. Οκτώ χρόνια ήταν πολλά κι η Σάλκε μοιάζει σαν... Ιθάκη.  Μοιάζει γιατί δεν είναι, με την ομάδα στην πρώτη του σεζόν να τερματίζει στην 7^η θέση, στην έναρξη της δεύτερης να παραπαίει κι η διοίκηση αυτής να τον απομακρύνει, προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα.

Επιστροφή στην πατρίδα του και τη Σάλκε...

Επιστροφή στο σπίτι του και την Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ. Όλα μοιάζουν ιδανικά σ' ένα ακόμη ξεκίνημα αλλά τα 14 συνεχή ματς χωρίς νίκη, θα σπείρουν εμπόδια στο δρόμο του. Στις 31 Ιανουαρίου του 2007, με τη Γκλάντμπαχ να έχει καταβαραθρωθεί στην 17η θέση, θα επικαλεστεί απειλές για τη ζωή του, θα αρνηθεί την αποζημίωση και θα παραδώσει το αυτοκίνητο που του έδωσε η ομάδα, πλυμένο και πλήρως εφοδιασμένο με βενζίνη. Τον Απρίλη του 2009, ο Γιούργκεν Κλίνσμαν απομακρύνεται από την Μπάγερν, οι Βαυαροί απειλούνται με απώλεια εξόδου στο Champions League της ερχόμενης περιόδου, ο Γιουπ επιστρατεύεται, ως υπηρεσιακός, κι οδηγεί την ομάδα του Μονάχου, στη δεύτερη θέση.

Την επόμενη σεζόν, παίρνει τις... "ασπιρίνες" του κι εγκαθίσταται στο Λεβερκούζεν. Την πρώτη σεζόν τρομάζει την Μπάγερν, αλλά στο τέλος η Μπάγερ ξεφουσκώνει αδικαιολόγητα και τελειώνει την Bundesliga στην 4^η θέση. Η σεζόν 2010/11, είναι ασφαλώς καλύτερη τόσο για τον ίδιο, όσο και για την Μπάγερ. Οι "ασπιρίνες" τελειώνουν τη σεζόν στη δεύτερη θέση και πανηγυρίζουν την έξοδο στο Champions League. Το διετές συμβόλαιο του Γιουπ Χάινκες εκπνέει, ο ίδιος αρνείται να υπογράψει την ανανέωσή του, για την... τρίτη φορά στο σταθμό του Μονάχου. Η πρώτη σεζόν, γεμάτη απογοητεύσεις. Η Μπάγερν φτάνει σε δύο τελικούς (Champions League κόντρα την Τσέλσι και γερμανικό Κύπελλο κόντρα στην Ντόρτμουντ) και τερματίζει δεύτερη στο πρωτάθλημα. Ουσιαστικά έφτασε μία ανάσα κι από τους τρεις τίτλους, ωστόσο οι λεπτομέρειες άφησαν τον Χάινκες και την Μπάγερν, με άδεια τα χέρια.

Με τον Γουαρδιόλα να έχει ανακοινωθεί για την επόμενη σεζόν, ο Γερμανός 68χρονος -τότε- τεχνικός δίνει τη δική του απάντηση στους όποιους αμφισβητίες του. Έγινε ο γηραιότερος head coach που κατακτά τον τίτλο του πρωταθλητή στη Μπουντεσλίγκα, σε μία χρονιά μάλιστα που έσπασε τα κοντέρ με τους Βαυαρούς.

• Ρεκόρ βαθμών στη Μπουντεσλίγκα (91), 
• ρεκόρ πρόωρης κατάκτησης τίτλου (6 αγωνιστικές πριν το φινάλε), 
• ρεκόρ καλύτερης εκκίνησης ("8 στα 8"), 
• ρεκόρ διαφοράς από τον 2ο (25 βαθμούς από τη Ντόρτμουντ), 
• ρεκόρ διαφοράς τερμάτων (+80), 
• ρεκόρ περισσοτέρων νικών (29), 
• ρεκόρ περισσοτέρων εκτός έδρας νικών σε μία σεζόν (15) 

είναι... μερικά από τα πλέον εντυπωσιακά "παράσημα"! Παράλληλα, κατακτά το Champions League κόντρα στην Ντόρτμουντ κι ολοκληρώνει το τρεμπλ με το γερμανικό Κύπελλο, κόντρα στη Στουτγγάρδη. Στην γενέτειρά του και κόντρα στην ομάδα με την οποία δοξάστηκε ως παίκτης έμελε να δώσει το τελευταίο του ματς στη Μπουντεσλίγκα, υπ’ αριθμόν 1.011!. Ο εκτός έδρας αγώνας κόντρα στη Γκλάντμπαχ (νίκη με 4-3 για τους Βαυαρούς) αποτέλεσε ένα πανέμορφο ταξίδι αναμνήσεων για τον 68χρονο, ο οποίος έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό του "Μπορούσια Παρκ".

"Ευχαριστούμε Γιουπ" , έγραφε ένα πλακάτ σε σχήμα καρδιάς που ύψωσε μία φίλαθλος της Γκλάντμπαχ με αποδέκτη τον βετεράνο τεχνικό. Στο αντίο του στα γερμανικά γήπεδα, στις 18 Μαΐου, ο Χάινκες γιόρτασε και τυπικά με τη Μπάγερν την κατάκτηση του 23ου πρωταθλήματος της ιστορίας της.

"Θέλω να ευχαριστήσω τους οπαδούς για αυτή την πανέμορφη υποδοχή, η οποία μου δείχνει...",

ξεκίνησε να λέει μετά το ματς ο 68χρονος τεχνικός, ο οποίος όμως λύγισε σε εκείνο το σημείο από τη συγκίνηση και δεν μπόρεσε να κρύψει τα δάκρυά του. Για να ολοκληρώσει μετά από μισό λεπτό τη φράση του συμπληρώνοντας:

"... η οποία μου δείχνει πως εδώ είναι το σπίτι μου". 

Ακολούθησαν χειροκροτήματα στην αίθουσα από τους παριστάμενους δημοσιογράφους αλλά και εντός γηπέδου (!), με οπαδούς που δεν είχαν ακόμα αποχωρήσει από τις εξέδρες και έβλεπαν στα μάτριξ τη συνέντευξη Τύπου. Standing ovation για έναν πραγματικό Σερ των γηπέδων.

Το κλάμα του Χάινκες μετά το τελευταίο του ματς στη Bundesliga:

Όσραμ, ο "κόκκινος"

 Ο Χάινκες γίνεται κόκκινος. Από θυμό, από άγχος, από ένταση, από συναισθηματική φόρτιση. Αυτό ήταν το παρατσούκλι που του "κόλλησε" ο γερμανικός Τύπος, κι υιοθέτησε όλη η ποδοσφαιρική κοινότητα. Όσραμ, από τη γνωστή γερμανική βιομηχανία ηλεκτρικών λαμπών.

Ίρις η γυναίκα της ζωής του

"Πίσω από κάθε επιτυχημένο άνδρα, κρύβεται μία γυναίκα". Μύθος ή πραγματικότητα, εάν ισχύει η εφαρμογή του στην περίπτωση του Χάινκες έχει όνομα και λέγεται Ίρις. Παντρεύτηκαν το 1967, αλλά ο έρωτάς τους, κρατά από την παιδική των ηλικία. Ακόμη κι όταν η Ίρις πέρασε μία δύσκολη περιπέτεια υγείας αντιμετωπίζοντας τον καρκίνο, ο Γιουπ ήταν εκεί κι άφησε την καριέρα για να αφοσιωθεί κοντά της. Λέγεται, ότι ο Χάινκες στα πρώτα βήματα της προπονητικής του καριέρας ήταν ωμός και απότομος με τους παίκτες του και μετά την ασθένεια της Ίρις, έγινε ο ήπιος, χαμηλών τόνων, Γιουπ. Έχουν μία κόρη, την Κέρστιν.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1956–1962: Grün-Weiß Holt
  
• 1962–1964: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach

Επαγγελματική καριέρα

• 1963–1967: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach, 82 (50)
• 1967–1970: Hannoverscher Sportverein von 1896, 86 (25)
• 1970–1978: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach, 226 (168)

Σύνολο καριέρας: 394 (243)

Διεθνής

• 1966/67: Εθνική Ελπίδων Δυτικής Γερμανίας, 3 (1)
• 1967–1976: Δυτική Γερμανία, 39 (14)

Προπονητική καριέρα

• 1979: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach (βοηθός)
• 1979–1987: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach
• 1987–1991: Fußball-Club Bayern München
• 1992–1994: Athletic Club Bilbao
• 1994/95: Eintracht Frankfurt
• 1995–1997: Club Deportivo Tenerife
• 1997/98: Real Madrid Club de Fútbol
• 1999–2000: Sport Lisboa e Benfica
• 2001–2003: Athletic Club Bilbao
• 2003/04: Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04
• 2006/07: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach
• 2009: Fußball-Club Bayern München (υπηρεσιακός)
• 2009–2011: Bayer 04 Leverkusen Fußball
• 2011–2013: Fußball-Club Bayern München

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Borussia Mönchengladbach

• Κύπελλο UEFA: 1974/75
• Πρωτάθλημα Γερμανίας: 4 (1970/71, 1974/75, 1975/76, 1976/77)
• Κύπελλο Γερμανίας: 1972/73

Διεθνείς

Με την Δυτική Γερμανία

• Παγκόσμιο Κύπελλο: 1974
• Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1972

Ως προπονητής

Με την Bayern Munich

• UEFA Champions League: 2012/13
• Πρωτάθλημα Γερμανίας: 3 (1988/89, 1989/90, 2012/13)
• Κύπελλο Γερμανίας: 2012/13
• Σούπερ Καπ Γερμανίας: 1987, 1990, 2012

Με την Real Madrid

• UEFA Champions League: 1997/98
• Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1997

Με την Schalke 04

• UEFA Intertoto Cup: 2 (2003, 2004)

Προσωπικές Διακρίσεις

Ως ποδοσφαιριστής

• Πρώτος Σκόρερ Γερμανικού Πρωταθλήματος: 2 (1973/74, 1974/75)
• Πρώτος Σκόρερ Προκριματικών Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 1975/76
• Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου Κυπελλούχων: 1973/74
• Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου UEFA: 2 (1972/73, 1974/75)
• Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 1972

Ως προπονητής

• Καλύτερος Προπονητής της Χρονιάς από τη FIFA: 2013
• Καλύτερος Προπονητής Συλλόγου της Χρονιάς από τον Διεθνή Οργανισμό Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου: 2013 και επιλαχών το 1998
• Καλύτερος Προπονητής της Χρονιάς για την Γερμανία: 2013
• Καλύτερος Προπονητής της Χρονιάς από το αγγλικό περιοδικό «World Soccer»: 2013

 ΠΗΓΕΣ: sport24.gr №: 1 και sport24.gr №: 2