O Βέλγος δεξιός ακραίος αμυντικός και αργότερα προπονητής, Έρικ Γκέρετς (Eric Maria Gerets), γεννήθηκε στις 18 Μαΐου του 1954, στο Ρέκεμ του Λιμβούργου, στο βορειοανατολικό Βέλγιο. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα του ως ερασιτέχνης για την τοπική Ρέκεμ, πριν να βρει την επιτυχία, πρώτα με την Σταντάρ Λιέγης και αργότερα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό με την PSV Αϊντχόβεν στην Ολλανδία. Στην αιχμή της καριέρας του, στη δεκαετίας του 1980, θεωρήθηκε ως ένας από τους Κορυφαίους δεξιούς οπισθοφύλακες στην Ευρώπη και πραγματοποίησε μεγάλη και μακροχρόνια καριέρα σε υψηλότατο επίπεδο μέχρι τα 38 του χρόνια. Ο συνδυασμός της καρδιάς του πολεμιστή που τον διέκρινε, τα γένια και τα σκούρα μακριά μαλλιά, του χάρισαν το παρατσούκλι «Το Λιοντάρι της Φλάνδρας». Θεωρείται ένας από τους Κορυφαίους Αμυντικούς Όλων των Εποχών και ο Κορυφαίος που έβγαλε το βέλγικο ποδόσφαιρο. Διακρινόταν για την αντοχή του και τις προωθήσεις του, καθώς και για τις σέντρες ακριβείας που έβγαζε στους επιθετικούς του. Ένα ακόμη στοιχείο που τον διέκρινε ήταν ο ηγετικός του ρόλος μέσα στο παιχνίδι και έγινε διάσημος για το γεγονός ότι ήταν ο αρχηγός PSV Αϊντχόβεν στην πρώτη και μοναδική της μέχρι και σήμερα, κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1988. Ως προπονητής, είναι γνωστός για την προσήλωσή του και στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των συστημάτων.
Τα πρώτα χρόνια
Ξεκίνησε την καριέρα
του παίζοντας στην τοπική ομάδα ΑΑ Rekem πριν μεταπηδήσει στην τότε
πρωταθλήτρια Βελγίου, Σταντάρ Λιέγης. Αρχικά ο Γκέρετς δεν μπόρεσε να βρει θέση
στην ομάδα, μιας και αυτή ήταν φορτωμένη με απίστευτο ταλέντο, στελεχωμένη από
παίκτες όπως ο Βίλφριντ βαν Μουρ (Wilfried Van Moer), ο Κριστιάν Πιο (Christian
Piot), ο Νίκο Ντεβάλγκ (Nico Dewalque), ο Γιαν Τάισεν (Jean Thiessen) και ο Λέο
Σέμελινγκ (Leon Semmeling). Ο Γκέρετς έκανε τελικά το ντεμπούτο του στις 16 Απριλίου
του 1972, σε ματς πρωταθλήματος απέναντι στην
Ντιστ. Παρόλο που έκανε το ντεμπούτο του την σεζόν 1971/72, δεν μπόρεσε
να βρει θέση στην ομάδα μέχρι την επομένη σεζόν, όταν και στην ουσία αντικατέστησε
τον 29χρονο διεθνή Ζακ Μπουρλέ (Jacques Beurlet), γενόμενος έτσι η πρώτη επιλογή
για τους "κόκκινους" στην θέση του δεξιού μπακ. Τα αρχικά του χρονιά
στην Σταντάρ δεν στέφτηκαν από επιτυχία, μιας και στα μέσα των '70s, αυτή ήταν καταδικασμένη να τερματίζει
στην τρίτη θέση πίσω από τις υπερομάδες της εποχής Κλαμπ Μπριζ και Άντερλεχτ.
Παρόλο που η Στανταρ δεν έκανε κάποια σημαντική επιτυχία
τα πρώτα χρόνια του Γκέρετς στην ομάδα, ο ίδιος εξελίχθηκε σε έναν σκληρό, πειθαρχημένο
και τακτικά πανέξυπνο δεξιό μπακ. Αυτή του η εξέλιξη θα έφερνε αναπόφευκτα και
την κλήση του στην εθνική ομάδα, κάτι που συνέβη τον Οκτώβριο του 1975. Αύτη η πρώτη
συμμετοχή ήταν το ξεκίνημα μιας μεγάλης διεθνούς καριέρας και θα τελείωνε με
τον Γκέρετς να είναι ο πρώτος σε συμμετοχές στην εθνική ομάδα του Βελγίου με 86
συμμετοχές.
Έπαιξε σε 4 μεγάλα τουρνουά, με το πρώτο να είναι το Ευρωπαϊκό
Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία. Ο Βέλγος αμυντικός σκόραρε μόλις 2 γκολ με την
φανέλα της εθνικής ομάδας. Το πρώτο από αυτά, ήταν το 1ο γκολ στο 2-1 επί της Ισπανίας, αποτέλεσμα που έδωσε
και την πρόκριση στην επόμενη φάση σαν πρώτοι του ομίλου στου Βέλγους. Η εθνική
ομάδα του Βελγίου του 1980, θεωρείται από πολλούς σαν το ξεκίνημα της χρυσής φουρνιάς
των «κόκκινων διαβόλων», μιας και υπήρχαν στις τάξεις της οι επιθετικογενεις Έρβιν
Βάντεμπεργκ (Erwin Vandenbergh), Γιαν Κέλεμανς (Jan Caulemans), Ζουλιέν Κουλς (Julien
Cools), Φρανσουά βαν ντερ Έλστ (Francois van der Elst) και ο συμπαίκτης του
στην Σταντάρ, ο βαν Μουρ. Η ομάδα του Ρεϊμόντ Γκέταλς (Raymond Goethals) έθελξε
το κοινό και ξεπέρασε τις προσδοκίες, φτάνοντας στον τελικό εκείνη την χρονιά, αλλά
έχασε από την Δυτική Γερμανία (2-1) με γκολ του Χορστ Χρούμπες (Horst Hrubesch)
2 λεπτά πριν την λήξη του 90λεπτου. Δυο χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο κύπελλο
της Ισπανίας, ο Γκέρετς ήταν ήδη ο αρχηγός της ομάδας. Παρά τη νίκη τους επί
της κατόχου του τίτλου Αργεντινής, η ομάδα του έφτασε μόνο μέχρι τον 2ο γύρο
του κυπέλλου.
Οι πρώτοι τίτλοι
Τα '80s μπήκαν, με την φιλόδοξη Σταντάρ Λιέγης να θέλει να
επαναλάβει τις επιτυχίες που είχε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές
αυτής του 1970. Για να το επιτύχουν αυτό οι "κόκκινοι", ξεκίνησαν να προσλαμβάνουν
μια σειρά επιτυχημένων προπονητών όπως ο θρυλικός μάνατζερ της Φεγενορντ Ερνστ
Χάπελ (Ernst Happel), πριν καταλήξουν στον κάτοχο του Κυπέλλου Κυπελλούχων ή αλλιώς
γνωστό σαν "μάγο", Ρεϊμόντ Γκέταλς. Η αποφασιστικότητα της διοίκησης
της Σταντάρ για επιτυχίες σήμαινε ότι ο Γκέταλς είχε την απαραίτητη χρηματοδότηση
για να αγοράσει τους παίχτες που ήθελε, αλλά και να εκμεταλλευτεί στο έπακρο
τις ακαδημίες της Σταντάρ.
Παρά τις πολλές "νέες εισόδους" στην ομάδα
ο Γκέρετς, όχι μόνο παρέμεινε βασικός, αλλά ορίστηκε και αρχηγός της ομάδας. Βρίσκοντας
την τέλεια ισορροπία ανάμεσα σε ταλέντο και εμπειρία, η Σταντάρ Λιέγης τερμάτισε
2η το 1980, πριν κερδίσει το Κύπελλο Βελγίου το 1981, νικώντας 4-1
την Λοκερεν στον τελικό. Αυτή η ομάδα των αρχών του 1980 με την κατάκτηση του κυπέλλου,
έσπασε την κακοδαιμονία και υπό την αρχηγία του Γκέρετς oι ¨κόκκινοι¨ κέρδισαν
2 συνεχόμενους τίτλους και έφτασαν σε έναν τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου
και έχασαν την κούπα από την Μπαρτσελονα. Ατομικά, ο Γκερετς είχε ήδη φτάσει σε
τοπ απόδοση και για την καταπληκτική σεζόν που έκανε, τόσο αυτός όσο και η ομάδα
του, του απονεμήθηκε ο τίτλος του καλύτερου ποδοσφαιριστή το 1982, μια χρονιά
στην οποία, με το περιβραχιόνιο του αρχηγού, θα οδηγούσε την Σταντάρ στο 9ο
της πρωτάθλημα και τελευταίο για τα επόμενα 25 χρόνια!
Το 1983 και ενώ ο Γκέρετς είναι 29 χρονών, πετυχαίνει αυτό
που αναζητούσε εδω και καιρό. Την μεταγραφή στο εξωτερικό και μάλιστα στην
Μιλαν. Η Ιντερ και η Μιλαν είχαν μεγάλη κόντρα στις μεταγραφές εκείνη την
περίοδο. Η Ιντερ, για να απαντήσει στην απόκτηση των Ολλανδών Ρουντ Γκουλιτ
(Ruud Gullit), Μάρκο Φαν Μπαστεν (Marco van Basten) και Φρανκ Ράικαρντ (Frank
Rijkaard), απέκτησε τους Γερμανούς, Γιούργκεν Κλίνσμαν (Jürgen Klinsmann), Αντρέας
Μπρέμε (Andreas Brehme) και Λόταρ Ματέους (Lothar Matthäus)! Έτσι η Μιλαν για
να απαντησει στην αποκτηση του Λούντο
Κουκ (Ludo Coeck) από την Άντερλεχτ, υπέγραψε τον Γκέρετς από την Σταντάρ! Και ενώ
ο Γκερετς και οι νέοι του συμπαίκτες πάλευαν να πάρουν τα πρωτεία από την Γιουβέντους,
ένα μεγάλο σκάνδαλο ξεσπάει πίσω στο Βέλγιο!
Το σκάνδαλο της δωροδοκίας και η τιμωρία
Μια έρευνα γύρω από δωροδοκίες και διαφθορά διεξάγεται
στο Βέλγικο ποδόσφαιρο και αποκαλύπτει ανεξήγητες και ύποπτες μεταφορές χρημάτων
από τους τραπεζικούς λογαριασμούς της Σταντάρ Λιέγης κατά την περίοδο 1981/82.
Ο προπονητής, Ρεϊμόντ Γκέταλς καθώς και πολλοί παίχτες της Σταντάρ εκείνης της περιόδου,
συλλαμβάνονται και ανακρίνονται, παρόλο που αρκετοί από αυτούς βρίσκονταν σε προπονήσεις
με την Εθνική ομάδα του Βελγίου! Ένας από αυτούς ήταν και ο Γκέρετς! Στις ανακρίσεις,
αρκετοί ομολογούν ότι το 1982 δωροδόκησαν τους παίχτες της Βατερσκάι, με την σύμφωνη
γνώμη του προπονητή, ο οποίος φοβόνταν ότι αν δε νικούσαν την συγκεκριμένη ομάδα, ο τίτλος θα χανόταν! Ο Γκέταλς,
μαζί με τους παίχτες της Σταντάρ Λιέγης και της Βατερσκάι, κριθήκαν ένοχοι και
ως φυσικό επακόλουθο, τιμωρήθηκαν από την Βέλγικη Ομοσπονδία με αποκλεισμό! Ο Γκέρετς,
τιμωρήθηκε με ένα χρόνο αποκλεισμό από τα γήπεδα και τέλειωσε έτσι την καριέρα
του στην Μιλαν, παίζοντας μόλις σε 13 ματς. Ο αποκλεισμός αυτός, σήμαινε αυτόματα
ότι θα έχανε και το επόμενο Euro που θα διεξάγονταν στην Γαλλία.
Μέχρι να τελειώσει ο αποκλεισμός του, ο Γκέρετς ήταν ήδη
30+ ετών, όταν και τον προσέγγισε η Μάαστριχτ. Η καριέρα του φαινόταν να έχει πάρει
την κατιούσα και ήταν πασιφανές ότι θα έβρισκε ευκαιρίες μόνο σε χαμηλότερου επιπέδου
ομάδες και κατηγορίες. Ο Βέλγος δεξιός
μπακ, δέχτηκε την πρόταση και βρήκε καταφύγιο στην Μάαστριχτ για 6 μήνες. Μέχρι
που έπεσε ένα απροσδόκητο τηλεφώνημα από τον προπονητή της PSV Αϊντχόβεν, Γιαν
Ρέκερ (Jan Reker)!
Η μεταγραφή στην PSV
H PSV βρισκόταν σε περίοδο στασιμότητας. Ήταν 8 χρόνια από
το τελευταίο της πρωτάθλημα, 9 χρόνια από το τελευταίο της κύπελλο και 7 χρόνια
από τον τελευταίο της ευρωπαϊκό τίτλο! Όταν ο Γιαν βαν Μπέβερεν (Jan van
Beveren), σήκωνε την βραδιά της 26ης Απριλίου του 1978, το Κύπελλο UEFA, δεν περίμενε ότι γι' αυτόν και τους συμπαίκτες
αυτό το κύπελλο θα σήμαινε το τέλος μιας χρυσής εποχής και την απαρχή των πέτρινων
χρονών για την PSV. Την επόμενη σεζόν, μια ήττα με 6-0 από την Σεντ Ετιέν για
το κύπελλο UEFA, θα ήταν η αιτία για την απόλυση του Κίις Ράιβερς (Kees Rijvers),
του προπονητή που οδήγησε την PSV σε 3 συνεχόμενους τίτλους και 2 κύπελλα Ολλανδίας!
To 1985, η χειμερία νάρκη στην οποία βρισκόταν η PSV ανάγκασε
τους διοικούντες της ομάδας σε αλλαγή πλεύσης. Η νέα εποχή ξεκίνησε όταν ο Χανς Κράι ο πρεσβύτερος (Hans Kraay Snr) διορίστηκε
σαν γενικός κουμανταδόρος της ομάδας, συνοδευόμενος με την πρόσληψη του Γιαν Ρέκερ σαν προπονητή. Αυτοί οι 2 δουλεύοντας
μαζί, δημιούργησαν την ομάδα που θα ξανακυριαρχούσε στην Ολλανδία. Υπό το νέο πρίσμα,
ένα διαφορετικό είδος παιχτών υπέγραψαν για την ομάδα. Παίχτες, όπως ο Ρουντ Γκούλιτ από την Φέγενορντ, ο Σόρεν Λέρμπι (Søren Lerby) από την Μονακό
και ο Τζέραλντ Φάνεμπουργκ (Gerald Vanenburg) από τον Άγιαξ. Μια από τις πρώτες
μεταγραφές αυτής της νέας περιόδου ήταν και ο Έρικ Γκέρετς, ο οποίος ήρθε στην ομάδα
την ίδια μεταγραφική περίοδο με τους Φρανκ Άρνεσεν (Frank Arsnesen) και Γκούλιτ. Και ενώ η ομάδα
είχε ήδη κάποιους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές όπως οι Χουμπ Στέφενς (Huub
Stevens) και Βίλι βαν ντερ Κέρκοφ (Willy van de Kerkhof), υπό την αρχηγία του Γκούλιτ,
η ομάδα, ως φυσικό επακόλουθο, κατέκτησε το πρωτάθλημα της περιόδου 1985/86.Την
επόμενη χρονιά, ο Γκουλιτ αναχωρεί για την Μιλαν, την PSV αναλαμβάνει ο
41χρονος τότε Γκούους Χίντινγκ (Guus Hiddink), ο οποίος καλύπτει το κενό του
Γκουλιτ με την αποκτηση του Ρόναλντ Κούμαν (Ronald Koeman) από τον Αγιαξ και
δίνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον Γκέρετς!
 |
| BELGIUM 1986 WORLD CUP FOURTH PLACE Standing: Ceulemans, Pfaff, Vervoort, Grün, Demol and Claesen. Bended: Gerets, Veyt, Scifo, Renquin and Vercauteren. |
Το κατόρθωμα του Μεξικού
To 1986, η χρυσή γενιά του Βελγίου, θα φτάσει στο απόγειο
της. Η εθνική ομάδα που συστήθηκε στον κόσμο το 1980 υπό τις οδηγίες του Γκι
Τάις (Guy Thys), πλέον έχει φτάσει ζενίθ της. Με τον Γκέρετς να καθοδηγεί την άμυνα
και τον Ζαν-Μαρί Πφαφ (Jean-Marie Pfaff) στο τέρμα, η ομάδα έπαιρνε την απαιτουμένη
αυτοπεποίθηση από τα μετόπισθεν. Το επίπεδο του Βέλγικου πρωταθλήματος ήταν τόσο
καλό τότε, που μόνο οι 2 προαναφερθέντες αγωνίζονταν εκτός συνόρων! Και για να
καταλάβετε το επίπεδο της ομάδας, αρκεί να πούμε ότι το Βέλγιο προκρίθηκε στο Μουντιάλ
του Μέξικο, αποκλείοντας την ομάδα της Ολλανδίας η οποία είχε στις τάξεις της παίχτες
όπως οι Γκούλιτ, Ράικαρντ και φαν Μπάστεν!
Οι "κόκκινοι διάβολοι", πέρασαν από το φάση των ομιλών και έπρεπε να αντιμετωπίσουν την πανίσχυρη τότε Σοβιετική Ένωση. Σε ένα καταπληκτικό ματς που έληξε 4-3, με τους Σοβιετικούς να προηγούνται 2 φορές, οι Βέλγοι τα κατάφεραν και προκρίθηκαν για πρώτη φορά στους 8 ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εκεί, συνάντησαν την Ισπανία, η οποία με ένα γκολ στο 85' ισοφάρισε το ματς και το οδήγησε στην παράταση και τα πέναλτι. Παρόλα αυτά, η πρόκριση ήρθε για το Βέλγιο, όπου στα ημιτελικά θα αντιμετώπιζε την Αργεντινή και τον παίχτη ο οποίος έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα σε εκείνο το Μουντιάλ, το Ντιέγκο Αρμαντο Μαραντονα (Diego Armando Maradona). Δυστυχώς για τους Βέλγους, ηττήθηκαν με 2-0 από τους μετέπειτα παγκόσμιους πρωταθλητές αλλά η 4η αυτή θέση ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία που είχαν σημειώσει ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η χρυσή περίοδος με την φανέλα της PSV
Με τον Χίντινγκ να καθοδηγεί την ομάδα εκτός γραμμών και
τον Γκέρετς εντός αυτών, η σεζόν 1987/88, αποδείχτηκε μια από τις πιο επιτυχημένες
ολόκληρης της ιστορίας της PSV! Με 117 γκολ ενεργητικό, το πρωτάθλημα κατακτήθηκε
4 αγωνιστικές πριν από την λήξη του, ενώ και το κύπελλο είχε την ίδια κατάληξη,
με τον Γκέρετς να σκοράρει 2 φορές (πρώτη και μοναδική φορά που το έκανε αυτό!),
στο 3-2 επί της Ροντα. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών,
αφού απέκλεισε στους πρώτους γύρους την Φενερμπαχτσέ και την Ραπίντ Βιέννης, η
Μπορντό και η Ρεάλ Μαδρίτης βρέθηκαν στον δρόμο της, στα προημιτελικά και τον ημιτελικό,
αλλά και οι 2 αποκλείστηκαν από την μεγάλη ομάδα της PSV. Στον τελικό, αντίπαλος
της θα ήταν η Μπενφίκα. Η κανονική διάρκεια του ματς, όσο και η παράταση έληξαν
χωρίς γκολ και το ματς οδηγήθηκε στα πέναλτι. Εκεί, ο Χανς βαν Μπρόκελεν (Hans
Van Breukelen) πιάνει το 6ο πέναλτι της Μπενφικα και η PSV σηκώνει
το Κύπελλο, ολοκληρώνοντας έτσι ένα απίστευτο treble!
H επιτυχία της κατάκτησης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, σήμανε
και την έλευση του Ρομάριο (Romário de Souza Faria) στην ομάδα, αλλά η ομάδα είχε
την απώλεια του Κοούμαν, ο οποίος πήρε μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ
(Johan Cruyff). Παρά την απώλεια του Ko;yman η PSV έκανε το double στην Ολλανδία ενώ
στο Κύπελλο Πρωταθλητριών αποκλείστηκε αυτή την φορά από την Ρεάλ Μαδρίτης στα προημιτελικά.
Την επόμενη σεζόν η Αϊντχόβεν τερμάτισε στην δεύτερη θέση αλλά κέρδισε για 3η
σερί φορά το Κύπελλο Ολλανδίας, νικώντας την Φίτεσε με 1-0 στον τελικό. Το 1990,
ο Χίντινγκ έφυγε από την ομάδα για να πάει στην Φενερμπαχτσέ και αντικαταστάτης
του ήταν ο Μπόμπι Ρόμπσον (Bobby Robson).
H αποχώρηση
Το 1990, ο 36χρονος πλέον Γκέρετς, πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας. Θα
ήταν το τελευταίο του μεγάλο τουρνουά. Οι "κόκκινοι διάβολοι", αποκλείστηκαν
στον δεύτερο γύρο από την Αγγλία, μετά από ένα απίστευτο βολέ του Ντέιβιντ Πλατ
(David Platt). Μετά την συγκεκριμένη ήττα και τον αποκλεισμό, ο Γκέρετς αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα
παραχωρώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον Φρανσουά βαν ντερ Έλστ. Συνολικά,
πραγματοποίησε 86 συμμετοχές και σκόραρε 2 φορές με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας
της χώρας του.
Με τον Γκέρετς να παραμένει στην ομάδα του Ρόμπσον σαν αρχηγός,
η PSV κέρδισε 2 ακόμα συνεχόμενους τίτλους, τον 1ο σε ισοβαθμία με
τον Αγιαξ (στην διαφορά γκολ) και τον 2ο επικρατώντας την τελευταία αγωνιστική
επί της Γκρόνιγκεν. Παρόλη την επιτυχία της ομάδας, ο σταρ της Ρομαριο όπως και επί εποχής Γκουλιτ, παρόλο
που λατρευόταν από τους φιλάθλους της ομάδας, δημιουργούσε προβλήματα στις τάξεις
της, με κυριότερη τις διαφωνίες και τους καυγάδες με τον Ρόμπσον. Καυγάδες που οδήγησαν
στην απομάκρυνση του Άγγλου προπονητή το 1992. Εκείνη την περίοδο, ο Γκέρετς,
που είχε ήδη φτάσει τα 38, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να κρεμάσει τα παπούτσια
του. Το τελευταίο ματς του Βέλγου ήταν απέναντι στην Τότεναμ, όπου και σκόραρε μάλιστα.
Η PSV κέρδισε πέναλτι και όλοι οι συμπαίκτες του τον οδήγησαν στο να το εκτελέσει
αυτός. Στο 60' έγινε αλλαγή για να αποθεωθεί από τους φιλάθλους της ομάδας σε ένα
απίστευτο standing ovation.
Αποχώρησε από τα γήπεδα εκείνη την μέρα και μέχρι και σήμερα θεωρείται ένας από τους καλυτέρους ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει το βέλγικο ποδόσφαιρο, ενώ στο peak του θεωρούνταν ίσως ο καλύτερος δεξιός μπακ της Ευρώπης. Η συνεισφορά του στην επιτυχία της PSV θεωρείται ανυπολόγιστη. Πρόσφερε σταθερότητα, σεζόν με την σεζόν και αυτό επέτρεπε την ομάδα να χτίσει πάνω του. Η γενναιότητα του, το κουράγιο και η ψύχη που κατέθετε στον αγωνιστικό χώρο ήταν άλλωστε και η αιτία για να του βγει το παρατσούκλι "Το Λιοντάρι της Φλάνδρας".
Προπονητής
Ως προπονητής, εργάστηκε διαδοχικά για την FC Λιέγης, τη Λιρς, τη Κλαμπ Μπριζ , τη PSV Αϊντχόφεν, τη Καϊζερσλάουτερν και τη Βόλφσμπουργκ,
πριν αναλάβει τη Γαλατασαράι, στο τέλος της σεζόν 2004/05. Την περίοδο 1996/97,
κατέκτησε το πρωτάθλημα Βελγίου με την Λιρς, επαναλαμβάνοντας το κατόρθωμα την περίοδο
1998/99 με τη Κλαμπ Μπριζ. Κέρδισε επίσης το ολλανδικό πρωτάθλημα δύο φορές
(1999-2000 και 2000/01) με την PSV Αϊντχόφεν. Το 2005/06,
κέρδισε τη τουρκική Premier Super League με τη Γαλατασαράι. Τον Μάιο του 2007,
έφυγε από το σύλλογο και στις 25 Σεπτεμβρίου αυτής της χρονιάς, έγινε
προπονητής της Μαρσέιγ.
Στην πρώτη του χρονιά, το 2007, κατάφερε να πάρει την
ομάδα από τα βάθη της βαθμολογίας και να τελειώσει τη σεζόν 2007/08 στη 3η θέση. Στις 29 Απριλίου του 2009, ο ίδιος
επιβεβαίωσε ότι ο ίδιος δεν θα είναι και τη νέα χρονιά στη Μαρσέιγ. Στις 26
Μαΐου του 2009, υπέγραψε συμβόλαιο για να αναλάβει ως επικεφαλής προπονητής της
Αλ Χιλάλ, στη Σαουδική Αραβία, για δύο χρόνια και ετήσια αμοιβή € 1.800.000.
Στις 6 Ιουλίου του 2010, υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με το Μαρόκο, παράλληλα
με την Αλ Χιλάλ! Ήταν υπεύθυνος της εθνικής ομάδας του Μαρόκου για σχεδόν δύο
χρόνια. Απολύθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του 2012, μετά την ήττα με 2-0 από τη
Μοζαμβίκη, στο πρώτο παιχνίδι των προκριματικών για το Κύπελλο Εθνών Αφρικής
του 2013.
Λιγότερο από ένα μήνα μετά την αποχώρησή του από το
Μαρόκο, δέχθηκε μια προσφορά για να γίνει ο προπονητής της πρωταθλήτριας του
Κατάρ, Λεκχβίγια, στις 9 Οκτωβρίου του 2012. Στις 20 Μαΐου του 2014, ανέλαβε προπονητής
της Αλ Τζαζίρα, ομάδας στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)Εφηβική καριέρα
- 1964–1971: AA Rekem
Επαγγελματική καριέρα
- 1971–1983: Royal Standard de Liège, 318 (23)
- 1983/84: Associazione Calcio Milan, 13 (1)
- 1984/85: Maatschappelijke Voetbal Vereniging Maastricht, 12 (0)
- 1985–1992: Philips Sport Vereniging Eindhoven, 200 (8)
Σύνολο καριέρας: 543(32)
Διεθνής
- 1975–1991: Βέλγιο, 86 (2)
Προπονητική καριέρα
- 1992–1994: Royal Football Club de Liège
- 1994–1997: Koninklijke Lierse Sportkring
- 1997–1999: Club Brugge Koninklijke Voetbalvereniging
- 1999–2002: Philips Sport Vereniging Eindhoven
- 2002–2004: 1. Fußball-Club Kaiserslautern
- 2004/05: Verein für Leibesübungen Wolfsburg Fußball
- 2005–2007: Galatasaray Spor Kulübü
- 2007–2009: Olympique de Marseille
- 2009/10: Al-Hilal Saudi Football Club
- 2010–2012: Μαρόκο
- 2012–2014: Lekhwiya Sports Club
- 2014/15: Al-Jazira Sports & Culture Club
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
Συλλογικοί
Με την Standard Liège
- Πρωτάθλημα Βελγίου: 2 (1981/82, 1982/83)
- Κύπελλο Βελγίου: 1980/81
- Σούπερ Καπ Βελγίου: 1981
Με τη PSV
- Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 6 (1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 1990/91, 1991/92)
- Κύπελλο Ολλανδίας: 3 (1987/88, 1988/89 1989/90)
- Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1987/88
Διεθνείς
Με το Βέλγιο
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ το 1980
- Παγκόσμιο Κύπελλο: 4η θέση το 1986
Ως προπονητής
Με τη Lierse
- Πρωτάθλημα Βελγίου: 1996/97
Με τη Club Brugge
- Πρωτάθλημα Βελγίου: 1997–98
- Σούπερ Καπ Βελγίου: 1988
Με τη PSV
- Πρωτάθλημα Ολλανδίας: 2 (1999–2000, 2000/01)
- Σούπερ Καπ Ολλανδίας: 2 (2000, 2001)
Με την FC Kaiserslautern- Κύπελλο Γερμανίας: φιναλίστ 2002/03
Με τη Galatasaray
- Πρωτάθλημα Τουρκίας: 2005/06
Με τη Al-Hilal
- Πρωτάθλημα Σαουδικής Αραβίας: 2009/10
- Saudi Crown Prince Cup: 2010
Με το Μαρόκο
- Arab Nations Cup: 2012
Με τη Lekhwiya
- Qatar Stars League: 2013–14
- Crown Prince Cup: 2013
Προσωπικές Διακρίσεις
- Καλύτερος Παίκτης Βελγικού Πρωταθλήματος: 1982
- Καλύτερος Προπονητής της Χρονιάς για το Βέλγιο: 1996–97, 1997–98
