Μπεμπέτο: Ο φονιάς με το παιδικό πρόσωπο

Ο  Βραζιλιάνος επιθετικός Ζοζέ Ρομπέρτο Γκάμα ντε Ολιβέιρα, περισσότερο γνωστός ως Μπεμπέτο (José Roberto Gama de Oliveira, “Bebeto”), γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1964 στην πόλη Σαλβαδόρ της Μπαΐα, στα ανατολικά παράλια της κεντρικής Βραζιλίας. Με 39 γκολ σε 75 εμφανίσεις για την εθνική ομάδα της Βραζιλία, είναι ο 6ος Υψηλότερος Σκόρερ στην ιστορία της «σελεσάο». Ήταν ο Πρώτος Σκόρερ για τη Βραζιλία στο Κόπα Αμέρικα του 1989, όταν και κατέκτησε το τουρνουά. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, έφτιαξε μια τρομερή συνεργασία με τον Ρομάριο (Romário de Souza Faria), οδηγώντας τη Βραζιλία στη, ένα ρεκόρ, τέταρτη κατάκτηση του Παγκόσμιου Ποδοσφαιρικού Τίτλου. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο Συνομοσπονδιών της FIFA του 1997, ενώ κέρδισε το Ολυμπιακό Ασημένιο και το Χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 και της Ατλάντα το 1996, αντίστοιχα. Το 1989, ονομάστηκε Νοτιοαμερικανός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς.

Τον Ιανουάριο του 2013 και τον Αύγουστο του 2014, ονομάστηκε ως ένας από τα 6 πρεσβευτές του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 και των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Έχει συνδέσει άρρηκτα τ’ όνομά του με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, όντας μέλος της Καλύτερης Ομάδας που έχει εμφανίσει ο σύλλογος στην ιστορία του. Ο γιος του, ο Mattheus, για χάρη του οποίου ο Μπεμπέτο έμεινε στη Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ιστορία, αφού ήταν ο εφευρέτης ενός μοναδικού πανηγυρισμού, αμέσως μετά το γκολ που σημείωσε εναντίον της Ολλανδίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, τρέχοντας στην πλάγια γραμμή και κουνώντας δεξιά και αριστερά τα χέρια του, σαν να κοίμιζε ένα φανταστικό μωρό, πανηγυρισμό που αμέτρητοι άλλοι ποδοσφαιριστές μιμήθηκαν έκτοτε, έγινε κι αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής! Ο Μπεμπέτο, εισήλθε στη πολιτική, αφού στις Γενικές Εκλογές της Βραζιλίας το 2010, εκλέχτηκε στην Νομοθετική Συνέλευση του Ρίο ντε Τζανέιρο, αντιπροσωπεύοντας το Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα.

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της τοπικής Βιτόρια και αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα για μια διετία (1981-1983). Το καλοκαίρι του 1983 κλήθηκε στην Εθνική Βραζιλίας U-20, με την οποία πήρε μέρος στο Μουντιάλ U-20 στο Μέξικο, όπου η "σελεσάο" κατέκτησε τον τίτλο, νικώντας 1-0 την Αργεντινή στον τελικό του τουρνουά που διεξήχθη στο "Estadio Azteca". Στη συνέχεια πήρε μεταγραφή στη Φλαμένγκο, όπου έμεινε έξι χρόνια (1983-1989) και αγωνίστηκε δίπλα σε θρύλους του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου όπως ο Σόκρατες (Sócrates) και ο Ζίκο (Zico).

Σε ηλικία 22 ετών στη Φλαμένγκο μαζί με τους Σόκρατες και Ζίκο (1986)

Στους "γύπες" έδειξε τα επιθετικά του προσόντα πετυχαίνοντας 34 τέρματα σε 80 συμμετοχές. Στην πρώτη του χρονιά, το 1983, κατέκτησε το πρωτάθλημα Βραζιλίας, ενώ το 1986 η "Φλα" πήρε τον τίτλο στο τοπικό πρωτάθλημα του Ρίο (Campeonato Carioca). Το 1988 συμμετείχε στην αποστολή της Ολυμπιακής ομάδας της Βραζιλίας που πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, όπου με συμπαίκτη τον Ρομάριο (Romário) έφτασε μέχρι τον τελικό του τουρνουά, στον οποίο η "σελεσάο" ηττήθηκε 2-1 από τη Σοβιετική Ένωση, περιοριζόμενη στο αργυρό μετάλλιο. Το 1989, έφυγε από την Φλαμένγκο, αλλά παρέμεινε στο Ρίο, υπογράφοντας συμβόλαιο με την Βάσκο ντα Γκάμα. Εκεί αγωνίστηκε δυο σεζόν πετυχαίνοντας 28 γκολ σε 53 παιχνίδια, ενώ κατέκτησε ένα ακόμα πρωτάθλημα Βραζιλίας, το 1989.

 

Μπεμπέτο, Αουγούστο Θέσαρ Λεντόιρο και Αρσένιο Ιγκλέσιας, οι τρεις μεγάλοι πρωταγωνιστές της δημιουργίας της Σούπερ Ντέπορ

Τον Ιούλιο του 1989, η Βραζιλία φιλοξένησε το Κόπα Αμέρικα και ο Μπεμπέτο, με συμπαίκτες όπως οι Ρομάριο, Κάρλος Ντούνγκα (Carlos Dunga), Κλαούντιο Ταφαρέλ (Cláudio Taffarel) και Ζεοβάνι (Geovanni), αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά με 6 γκολ, οδηγώντας την "σελεσάο" στην κατάκτηση του τίτλου, ενώ την ίδια χρονιά ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης της Νότιας Αμερικής. Εκεί ήταν που πλέον έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα στην Ευρώπη, με αρκετούς συλλόγους να τον παρακολουθούν στενά, θέλοντας να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Η ομάδα που τελικά έκανε το 1991 μια προφορική συμφωνία μαζί του, ήταν η Μπορούσια του Ντόρτμουντ. Οι Γερμανοί θεωρούσαν τη μεταγραφή κλεισμένη, όταν έκανε την εμφάνισή του ο Αουγούστο Θέσαρ Λεντόιρο (Augusto César Lendoiro), πρόεδρος της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, φέρνοντας τα πάνω κάτω. Στο video που ακολουθεί, είναι στιγμιότυπα και τα γκολ από τον τελικό του Κόπα Αμέρικα του 1989.

Ο Λεντόιρο "πολιόρκησε" τον Μπεμπέτο, χρησιμοποιώντας ως βασικό επιχείρημα το κρύο, γνωρίζοντας το πρόβλημα που είχε ο Βραζιλιάνος με τις χαμηλές θερμοκρασίες! Του εξήγησε ότι στη Γερμανία θα υπέφερε από το κλίμα και δεν θα μπορούσε να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητές του, ενώ του παρουσίασε και βίντεο με παιχνίδια της Μπορούσια σε χιονισμένα γήπεδα, εντός και εκτός έδρας! Παράλληλα, τον έπεισε ότι η πόλη της Λα Κορούνια ήταν μια μικρογραφία του Ρίο ντε Τζανέιρο, δείχνοντάς του φωτογραφίες από την παραλία του Ριαθόρ, γεμάτη από τουρίστες την καλοκαιρινή περίοδο. Ο Μπεμπέτο τρομοκρατήθηκε από τα βίντεο με τον γερμανικό χειμώνα και τελικά έδωσε τα χέρια με τον Λεντόιρο, υπογράφοντας συμβόλαιο με την Ντεπορτίβο!

 

Μαζί με τον Αρσένιο Ιγκλέσιας, τον "μάγο του Αρτέιτσο"

Η ομάδα της Κορούνια είχε σωθεί την προηγούμενη σεζόν 1991/92, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, κερδίζοντας την Μπέτις στα πλέι-οφ για τον υποβιβασμό. Λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, τον πάγκο της Ντέπορ είχε αναλάβει, για τέταρτη φορά στην προπονητική του καριέρα, ο Αρσένιο Ιγκλέσιας (Arsenio Iglesias Pardo), πρώην παίκτης της ομάδας, καταφέρνοντας να την κρατήσει στην Πριμέρα. Εκείνο το καλοκαίρι του 1992, εκτός από τον Μπεμπέτο, η Κορούνια απέκτησε και έναν ακόμα Βραζιλιάνο, τον Μάουρο Σίλβα (Mauro da Silva Gomes). Με αυτούς τους δυο, έδεσε ο κορμός μιας ομάδας που διέθετε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, όπως οι Φραν (Francisco Javier González Pérez), Νάντο Μαρτίνεθ (Fernando Martínez Perales), Πάκο Λιάνιο (Francisco Liaño Fernández), Λόπεθ Ρεκάρτε (Luis López Rekarte), Κλαούντιο Μπαραγάν (Claudio Barragán), Μίροσλαβ Τζούκιτς (Miroslav Đukić) και Χοσέ Λουίς Ριμπέρα (José Luis Ribera Uranga).

Η καινούργια Λίγκα της περιόδου 1992/93, ξεκίνησε με πολλές ελπίδες για τους φίλους της Ντεπορτίβο και η πορεία των παικτών του Αρσένιο που από την μάχη για τη σωτηρία, ξαφνικά βρέθηκαν να κάνουν πρωταθλητισμό, σκόρπισε τον ενθουσιασμό στις κερκίδες του "Ριαθόρ". Ο θρύλος της Σούπερ Ντέπορ άρχισε να χτίζεται και μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Μπεμπέτο, που στην πρώτη του σεζόν πέτυχε 29 τέρματα, κερδίζοντας τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Πριμέρα, μπροστά από τους Ιβάν Σαμοράνο (με 26) και Χρίστο Στόιτσκοφ (με 20). Οι "blanquiazules" (μπλανκο-ι-αζούλες -ασπρομπλέ) κέρδισαν στο "κάστρο" τους, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα και τερμάτισαν τελικά στην 3^η  θέση του πρωταθλήματος, την καλύτερη των τελευταίων 53 χρόνων, με 54 βαθμούς, μόλις 4 πίσω από τους "μπλαουγκράνα" και 3 από τους "μερένγκες"!

Η «Σούπερ Ντέπορ» έγινε μέσα σε μερικούς μόλις μήνες η αγαπημένη ομάδα όλων των Ισπανών, ενώ ο Μπεμπέτο «αναγορεύτηκε» σε είδωλο από τους φιλάθλους της Κορούνια. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες εκείνης της πρώτης σεζόν του Βραζιλιάνου στην Ισπανία, είναι η εξής: Είναι γνωστό ότι στην Κορούνια δεν χιονίζει, γιατί η πόλη, αν και βρίσκεται στον βορρά, είναι χτισμένη δίπλα στη θάλασσα, άρα σε μηδενικό υψόμετρο. Όμως εκείνο τον Δεκέμβριο του 1992 χιόνισε για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια και ο Μπεμπέτο, αν και 28 ετών, αντίκρισε χιόνι για πρώτη φορά στη ζωή του! Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός του στην προπόνηση, που ο Αρσένιο του έδωσε άδεια να παίξει χιονοπόλεμο με τους υπαλλήλους του προπονητικού κέντρου, ενώ οι συμπαίκτες του είχαν λιώσει από τα γέλια βλέποντας τον Μπετίνιο να κυλιέται στο χιόνι σα μικρό παιδί!

Η Σούπερ Ντέπορ σε πλήρη παράταξη. Πάνω, από αριστερά: Λιάνιο, Βόρο, Τζούκιτς, Μάουρο Σίλβα, Ντονάτο, Νάντο. Κάτω, από αριστερά: Μανχαρίν, Λόπεθ Ρεκάρτε, Μπεμπέτο, Φραν, Ριμπέρα

Την επόμενη χρονιά η Ντέπορ απέκτησε τους Ντονάτο (Donato Gama da Silva), Χαβιέ Μανχαρίν (Javier Manjarín Pereda) και Βόρο (Salvador González Marco), τρεις παίκτες που δυνάμωσαν ακόμα περισσότερο την ομάδα. Ο στόχος πλέον ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος και μια καλή πορεία στο Κύπελλο UEFA. Στην πρώτη ευρωπαϊκή συμμετοχή στην ιστορία του συλλόγου, η Ντέπορ «καθάρισε» στον πρώτο γύρο την Άαλμποργκ με χατ-τρικ του Μπεμπέτο και απέκλεισε στη συνέχεια την Άστον Βίλα με ένα μεγάλο διπλό στο "Βίλα Παρκ". Στον τρίτο γύρο οι Ισπανοί κληρώθηκαν με την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, όπου αποκλείστηκαν με δυο ήττες και τον Μπεμπέτο να είναι σκιά του εαυτού του στο πρώτο ματς στο παγωμένο "Waldstadion", αποδεικνύοντας πόσο δίκιο είχε ο Λεντόιρο όταν του έλεγε ότι θα υπέφερε στη Γερμανία από το κρύο.

Σε αγώνα με την Μπαρτσελόνα. Στο βάθος οι Μανχαρίν και Σέρτζι (1993)

Το ταξίδι στην Ευρώπη μπορεί να έληξε άδοξα, όμως στο πρωτάθλημα η Ντέπορ ήταν αποφασισμένη να διαλύσει κάθε προγνωστικό κατακτώντας τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της. Από πολύ νωρίς στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, η Κορούνια με αιχμές του δόρατος τους Μπεμπέτο (16 τέρματα) και Ντονάτο (10), αλλά και με την καλύτερη άμυνα στην ιστορία της Πριμέρα (μόλις 18 γκολ παθητικό), έδειξε ότι θα κατάφερνε το θαύμα. Μια αγωνιστική πριν το τέλος, η ομάδα του Αρσένιο βρισκόταν ένα βαθμό μπροστά από την Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff) και θα αντιμετώπιζε στο "Ριαθόρ" τη Βαλένθια. Οι γηπεδούχοι ήθελαν οπωσδήποτε τη νίκη γιατί δεν τους ευνοούσε η ισοβαθμία με τους Καταλανούς. Οι "μπλαουγκράνα" κέρδισαν 5-2 την Σεβίγια στο "Καμπ Νόου" και όλα τα βλέμματα ήταν πλέον στραμμένα στο ματς της Ντέπορ με τις "νυχτερίδες".

 

Το "καταραμένο" πέναλτι του Τζούκιτς. Ο Γκονθάλεθ έχει μπλοκάρει τη μπάλα και το δράμα στο "Ριαθόρ" φτάνει στην κορύφωσή του (14/5/1994)

Το αποτέλεσμα εκεί παρέμενε στο 0-0, παιζόταν το τελευταίο λεπτό, όταν ο Νάντο μπήκε στην περιοχή της Βαλένθια, ο Πέπε Σερέρ (José Pérez Serer) τον ανέτρεψε και ο Λόπεθ Νιέτο (Antonio Jesús López Nieto) σφύριξε πέναλτι. Όμως στη μοναδική αλλαγή που είχε κάνει ο Αρσένιο στη διάρκεια του παιχνιδιού, είχε βγει ο σπεσιαλίστας Ντονάτο. Πολλά έχουν γραφτεί για την υποτιθέμενη "δειλία" του Μπεμπέτο που δήθεν αρνήθηκε να εκτελέσει το πέναλτι, έχοντας λυγίσει από την πίεση, όμως τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Η αλήθεια είναι ότι στην ομάδα πρώτα εκτελούσε ο Ντονάτο και μετά ο Τζούκιτς. Πράγματι, ο Σέρβος έστησε τη μπάλα στη βούλα και ετοιμάστηκε. Η σιγή ήταν θεατρική. Στο "Ριαθόρ" και στο "Καμπ Νόου" δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Τζούκιτς σούταρε άτσαλα, νικημένος από το άγχος και ο τερματοφύλακας της Βαλένθια, Γκονθάλεθ (José Luis González Vázquez), μπλόκαρε τη μπάλα. Η Ντέπορ έχασε το πρωτάθλημα στο μεγαλύτερο "δράμα" του σύγχρονου ισπανικού ποδοσφαίρου, το οποίο μπορείτε να δείτε στο παρακάτω video.

Λίγες μέρες αργότερα, ο Μπεμπέτο ταξίδεψε στη Βραζιλία για να προετοιμαστεί για το μεγάλο ραντεβού της "σελεσάο" στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Ο Μπετίνιο ήταν στην αποστολή και τέσσερα χρόνια πριν, στο Μουντιάλ της Ιταλίας, όπου όμως είχε παίξει μόλις 7 λεπτά, ως αλλαγή στο ματς με την Κόστα Ρίκα. Τώρα όμως αποτελούσε μαζί με τον Ρομάριο την βασική επιθετική επιλογή του Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα (Carlos Alberto Parreira). Στον όμιλο πέτυχε μόνο ένα τέρμα απέναντι στο Καμερούν, όμως στα νοκ άουτ αποδείχτηκε πολύτιμος, σκοράροντας στη φάση των "16" το μοναδικό τέρμα του αγώνα απέναντι στην διοργανώτρια ΗΠΑ και πετυχαίνοντας ένα ακόμα γκολ στον προημιτελικό με την Ολλανδία, το οποίο πανηγύρισε κουνώντας τα χέρια του πέρα δώθε, θέλοντας να το αφιερώσει στον νεογέννητο γιό του, Ματέους. Αμέσως έτρεξαν δίπλα του ο Ρομάριο και ο Μαζίνιο (Iomar do Nascimento, “Mazinho”), αντιγράφοντας την κίνηση, σε ένα ενσταντανέ που έμεινε στην ιστορία και το αντέγραψαν έκτοτε εκατοντάδες ποδοσφαιριστές σε όλο τον κόσμο και το οποίο μπορείτε να δείτε στο παρακάτω video.

Η Βραζιλία απέκλεισε τη Σουηδία και κέρδισε τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Κόσμου επικρατώντας στον τελικό της Ιταλίας στη διαδικασία των πέναλτι. Ο Μπεμπέτο επέστρεψε στην Ισπανία για την τρίτη του σεζόν στην Ντεπορτίβο. Η ομάδα του Αρσένιο πραγματοποίησε ακόμα μια φανταστική πορεία στην Λίγκα, τερματίζοντας και πάλι στη δεύτερη θέση με 51 βαθμούς έναντι 55 της πρωταθλήτριας Ρεάλ Μαδρίτης. Στο κύπελλο UEFA, ο Μπεμπέτο ξεκίνησε και πάλι με χατ τρικ, αυτή τη φορά εναντίον της Ρόζενμποργκ και η Ντέπορ απέκλεισε στη συνέχεια την Τιρόλ Ίνσμπρουκ. Για δεύτερη συνεχή χρονιά, στον τρίτο γύρο περίμενε μια γερμανική ομάδα, η Μπορούσια του Ντόρτμουντ. Ο Μπεμπέτο πέτυχε το (τελικό) 1-0 στο "Ριαθόρ", όμως οι Γερμανοί πήραν την πρόκριση στην παράταση του επαναληπτικού αγώνα, εκεί όπου ο Βραζιλιάνος δεν αγωνίστηκε.

Ντεπορτίβο - Βαλένθια, τελικός Κυπέλλου 1994/95. Ο Αλφρέδο έχει πετύχει το νικητήριο 2-1 και πανηγυρίζει έξαλλα μαζί με τους Μανχαρίν και Μπεμπέτο (27/6/1995)

 Είχε έρθει πάντως το πλήρωμα του χρόνου για να γευτεί τη χαρά ενός τίτλου εκείνη η υπέροχη ομάδα. Η Σούπερ Ντέπορ απέκλεισε διαδοχικά στον θεσμό του Κυπέλλου τις Γέιδα (7-1), Αθλέτικ (3-0) και Σπόρτινγκ Χιχόν (2-1), φτάνοντας στον μεγάλο τελικό με αντίπαλο τη Βαλένθια, την ομάδα που έναν χρόνο πριν της είχε στερήσει το πρωτάθλημα. Ο τελικός διεξήχθη σε δυο δόσεις, αφού το πρώτο παιχνίδι στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου" διακόπηκε στο 79' λόγω ισχυρής βροχής και χαλαζόπτωσης και ενώ το σκορ ήταν 1-1. Τρεις μέρες αργότερα οι δυο ομάδες έπαιξαν τα εναπομείναντα 11 λεπτά, με την Ντεπορτίβο να παίρνει τη νίκη με το γκολ του Αλφρέδο (Alfredo Santaelena) και να κατακτά τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι για τον Αρσένιο Ιγκλέσιας, τον αναμορφωτή και αρχιτέκτονα της Σούπερ Ντέπορ. Τον διαδέχτηκε ο Ουαλός Τζον Τόσακ (John Benjamin Toshack).

Ο τελικός του ισπανικού Σούπερ Καπ έχει τελειώσει και οι παίκτες της Ντέπορ πανηγυρίζουν την κατάκτηση του τίτλου μέσα στο "Μπερναμπέου" (27/8/1995)

Δυο μήνες μετά την κατάκτηση του Copa del Rey, ο Μπεμπέτο και η παρέα του αντιμετώπισαν την πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης στον διπλό τελικό του ισπανικού Σούπερ Καπ. Στο πρώτο ματς στο "Ριαθόρ", η Ντεπορτίβο συνέτριψε 3-0 τους "μερένγκες" με τα γκολ των Ντονάτο, Φραν και Μπεμπέτο. Στον επαναληπτικό του "Μπερναμπέου" η Ρεάλ προηγήθηκε 1-0 στο 30' με τον Φερνάντο Ιέρο (Fernando Hierro), όμως η Κορούνια απάντησε στο τελευταίο δεκάλεπτο του παιχνιδιού με τα γκολ των Μανχαρίν στο 81' και Τσίκι Μπεγκιριστάιν (Aitor "Txiki" Begiristain) στο 87', παίρνοντας ένα ακόμα τρόπαιο. Στη σεζόν 1995/96 ο Μπεμπέτο σημείωσε 25 γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα, όμως η Ντέπορ τερμάτισε στην 9η θέση της βαθμολογίας. Ο Τόσακ δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά τον Βραζιλιάνο, ο οποίος, παρά τα 25 γκολ, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος από την επιμονή του Ουαλού να τον τοποθετεί αυστηρά μέσα στην περιοχή. Ο Αρσένιο τα προηγούμενα χρόνια άφηνε τον Μπεμπέτο να κινείται όπου ήθελε, χωρίς να τον περιορίζει.

Παρόλα αυτά, η Ντέπορ πραγματοποίησε μια πολύ καλή πορεία στο Κύπελλο Κυπελλούχων, εκεί όπου ο Μπετίνιο ξεκίνησε για τρίτη σερί χρονιά με χατ τρικ, αυτή τη φορά εναντίον του ΑΠΟΕΛ! Στη συνέχεια οι Ισπανοί απέκλεισαν την Τραμπζονσπόρ (2 γκολ ο Μπεμπέτο) και την Σαραγόσα (1 γκολ ο Μπεμπέτο), φτάνοντας μέχρι τον ημιτελικό της διοργάνωσης όπου κληρώθηκαν με την Παρί Σεν Ζερμέν. Οι Γάλλοι κέρδισαν και τα δυο ματς με το ίδιο σκορ (1-0) και έτσι η Ντέπορ έχασε την ευκαιρία να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της σε ευρωπαϊκό τελικό. Μόλις ολοκληρώθηκε η σεζόν, ο Μπεμπέτο, χολωμένος με τον Τόσακ, ανακοίνωσε ότι θα έφευγε από την Κορούνια για να επιστρέψει στη Βραζιλία. Ο κόσμος που τον λάτρευε, προσπάθησε να τον κάνει να αλλάξει γνώμη, το ίδιο και ο πρόεδρος Λεντόιρο, όμως κανείς τους δεν τα κατάφερε.

Ο Μπεμπέτο αγαπήθηκε από τους φίλους της Ντεπορτίβο όσο κανείς άλλος παίκτης στην υπεραιωνόβια ιστορία του συλλόγου. Στην πραγματικότητα λατρεύτηκε σαν είδωλο και το 2006, όταν διοργανώθηκε ένας φιλικός αγώνας ανάμεσα σε βετεράνους της ομάδας στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια, η επιστροφή του Μπετίνιο σκόρπισε θύελλα ενθουσιασμού στις κερκίδες του "Ριαθόρ". Εκεί ο Βραζιλιάνος πέτυχε δυο γκολ και οι φίλαθλοι τον έβγαλαν από τον αγωνιστικό χώρο σηκωμένο στους ώμους τους. Ο Μπεμπέτο είχε πάντοτε μια αδυναμία στους Riazor Blues, τους οργανωμένους της Ντέπορ. Και σε κάθε δήλωση ή συνέντευξή του, τους μνημόνευε, όπως έκανε και με τον Θεό, τον οποίον επικαλείτο σε κάθε ευκαιρία!

 

Ζωγραφιά σε τοίχο του "Ριαθόρ". Ο Μπεμπέτο είχε πάντα άριστες σχέσεις με τους "Riazor Blues"

Ο Βραζιλιάνος είναι με διαφορά ο καλύτερος παίκτης που έχει περάσει ποτέ από την Ντεπορτίβο. Στην ουσία είναι αυτός που την έβαλε στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Πρόλαβε μέσα σε 4 χρόνια να αλλάξει τη μοίρα της και να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της. Στο πρωτάθλημα πέτυχε 86 γκολ σε 131 συμμετοχές με τον εκπληκτικό μέσο όρο 0.66 τερμάτων σε κάθε αγώνα! Στην Ισπανία ο Μπεμπέτο μάγεψε με τις εκπληκτικές του ντρίμπλες, την φοβερή του ταχύτητα σε μικρά σπριντ, την ικανότητά του να εκμεταλλεύεται το ελάχιστο κενό για να εξαπολύει τα φοβερά του σουτ και με τα δυο πόδια. Μπορεί να φορούσε μόλις 37 νούμερο παπούτσι και εκ πρώτης όψης να μη σου γέμιζε το μάτι, όμως ήταν ένας μοναδικός τεχνίτης, πανέξυπνος παίκτης και απίστευτα γρήγορος στις επιλογές του. Έστελνε με ευκολία τη μπάλα στα αντίπαλα "γάμα" με εκτελέσεις φάουλ και ήταν κίνδυνος-θάνατος όταν ξεκινούσε τις επελάσεις του έξω από την περιοχή, από τη θέση του μεσοεπιθετικού, είτε μοιράζοντας ασίστ, είτε εκτελώντας τον τερματοφύλακα.

Ο Μπεμπέτο πήγε στην Ντεπορτίβο το 1992. Εδώ, σε παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης και τον Λάουντρουπ στο βάθος (1994)

Στην Ντεπορτίβο ο Μπεμπέτο έζησε τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια, έφτασε στην κορυφή παίζοντας σε μια μικρομεσαία ομάδα, την οποία έβγαλε στον αφρό των κορυφαίων της Πριμέρα Ντιβισιόν. Το σύνθημα "Bebeto eres Dios" ακούγεται ακόμα και σήμερα στο "Ριαθόρ", τιμώντας τον παίκτη που ευθύνεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο για το φαινόμενο της "Σούπερ Ντέπορ" που ξεκίνησε με τον ερχομό του και ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια αργότερα, στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, με ένα πρωτάθλημα (1999/00), ένα ακόμα Κύπελλο (2001/02) και δυο ισπανικά Σούπερ Καπ (2000 & 2002). Λίγο μετά την ανακοίνωσή του ότι θα έφευγε από την Κορούνια, ο Μπεμπέτο ταξίδεψε στις ΗΠΑ με την Ολυμπιακή ομάδα της Βραζιλίας για να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.

Ο Μπεμπέτο με τη φανέλα της Σεβίγια (1997)

 Εκεί πέτυχε τρία γκολ, όμως η "σελεσάο" αποκλείστηκε στον ημιτελικό από τη Νιγηρία. Στον μικρό τελικό του τουρνουά, η Βραζιλία με χατ τρικ του Μπεμπέτο, κέρδισε 5-0 την Πορτογαλία και κατέκτησε τα χάλκινο μετάλλιο, ενώ ο Μπετίνιο μοιράστηκε το έπαθλο του πρώτου σκόρερ (6 γκολ) με τον Αργεντίνο Ερνάν Κρέσπο (Hernán Crespo). Μετά την Ατλάντα, ο Μπεμπέτο επέστρεψε στην Φλαμένγκο, όμως λίγους μήνες μετά, στις αρχές του 1997, γύρισε στην Ισπανία για να φορέσει τη φανέλα της Σεβίγια και να γίνει έτσι συμπαίκτης του Βασίλη Τσιάρτα. Εκεί έμεινε μόνο για ένα μήνα, αφού τα οικονομικά του συλλόγου βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση και λίγο έλειψε να ξαναπάει στην Ντεπορτίβο. Τελικά δεν τα βρήκε με τον Λεντόιρο και γύρισε στη Βραζιλία όπου έπαιξε με την Κρουζέιρο σε ένα μόνο παιχνίδι, τον χαμένο με 2-0 τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου απέναντι στην Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Στη συνέχεια έπαιξε μερικά ματς με την Βιτόρια, την πρώτη του ομάδα και μετά έμεινε έναν χρόνο στην Μποταφόγκο. Το 1997 κατέκτησε με τη Βραζιλία το Κύπελλο Συνομοσπονδιών που διεξήχθη στη Σαουδική Αραβία και το 1998 ο Μάριο Ζαγκάλο (Mário Zagallo) τον κάλεσε στην αποστολή της Εθνικής Βραζιλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας, προτιμώντας τον από τον Ρομάριο. Ο Μπεμπέτο ξεκίνησε βασικός το Μουντιάλ με παρτενέρ στην επίθεση τον Ρονάλντο (Ronaldo Luís Nazário de Lima), σκοράροντας στον όμιλο εναντίον του Μαρόκου και της Νορβηγίας. Στη φάση των νοκ άουτ πέτυχε ένα ακόμα γκολ στον προημιτελικό απέναντι στη Δανία και έφτασε με τη "σελεσάο" μέχρι τον τελικό του τουρνουά, όπου οι "τρικολόρ" επιβλήθηκαν εύκολα 3-0. Εκείνο ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του Μπεμπέτο με την Εθνική Βραζιλίας, με την οποία συμπλήρωσε 75 συμμετοχές πετυχαίνοντας 39 γκολ (έκτος σκόρερ στην ιστορία της "σελεσάο", πίσω από τους Πελέ, Ρονάλντο, Ρομάριο, Ζίκο και Νεϊμάρ).

Μουντιάλ 1994, φάση των "16". Ο Μπεμπέτο πετυχαίνει το νικητήριο 1-0 για τη Βραζιλία, παρά την προσπάθεια των Μέολα και Λάλας (4/7/1994)

Το 1999 πήγε στο Μεξικό, όπου έπαιξε 8 αγώνες με την Τόρος Νέσα και το 2000 φόρεσε τη φανέλα της γιαπωνέζικης Κασίμα Άντλερς, επίσης για 8 παιχνίδια. Αμέσως μετά επέστρεψε στη Βραζιλία και τη Βιτόρια και το 2001 υπέγραψε στην Βάσκο Ντα Γκάμα. Τελευταίος σταθμός της μεγάλης καριέρας του υπήρξε η Αλ Ιτιχάντ στη Σαουδική Αραβία, το 2002. Συνολικά, ο Μπεμπέτο έπαιξε σε 341 επίσημα παιχνίδια πρωταθλήματος πετυχαίνοντας 178 τέρματα. Αφού κρέμασε τα παπούτσια του, ο Μπετίνιο έγινε μάνατζερ Βραζιλιάνων παικτών, ενώ ασχολήθηκε και με τη χρηματοδότηση ποδοσφαιρικών ακαδημιών στην πατρίδα του. Τον Δεκέμβριο του 2009 προσελήφθη στη θέση του προπονητή από την Αμέρικα του Ρίο ντε Τζανέιρο, όμως δυο μήνες αργότερα απολύθηκε.

 

Ο Μπεμπέτο ως πρεσβευτής της FIFA για το Μουντιάλ της Βραζιλίας (2014)

Ο γιος του, Ματέους (Mattheus de Andrade Gama de Oliveira), αυτός για τον οποίο έγινε ο περίφημος πανηγυρισμός, αγωνίστηκε στην Φλαμένγκο και δόθηκε δανεικός στην πορτογαλική Εστορίλ, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του! Το 2010 ο Μπεμπέτο ήταν υποψήφιος του Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος και εκλέχτηκε βουλευτής στο τοπικό κοινοβούλιο του Ρίο ντε Τζανέιρο, κάτι που επανέλαβε και στις εκλογές του 2014. Τον Ιανουάριο του 2013 επιλέχθηκε από την FIFA ως ένας από τους έξι "πρεσβευτές" του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, μαζί με τους Ρονάλντο, Αμαρίλντο, Μάριο Ζαγκάλο, Κάρλος Αλμπέρτο και την Μάρτα. Ο Μπεμπέτο είναι παντρεμένος με την Ντενίζε ντε Ολιβέιρα και έχει τρία παιδιά: τον Ρομπέρτο Νιούτον ή Μπεμπέτο Τζούνιορ, τον Ματέους και την Στέφανι.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• 1981–1983: Esporte Clube Vitória

Ο Μπεμπέτο με τη φανέλα της Εθνικής
Βραζιλίας και το περιβραχιόνιο
του αρχηγού

Επαγγελματική καριέρα

• 1983: Esporte Clube Vitória, 7 (0)
• 1983–1989: Clube de Regatas do Flamengo, 80 (34)
• 1989–1991: Club de Regatas Vasco da Gama, 53 (28)
• 1992–1996: Real Club Deportivo de La Coruña, 131 (86)
• 1996: Clube de Regatas do Flamengo, 15 (7)
• 1997: Sevilla Fútbol Club, 5 (0)
• 1997: Esporte Clube Vitória, 8 (8)
• 1997: Cruzeiro Esporte Clube, 0 (0)
• 1998/99: Botafogo de Futebol e Regatas, 17(9)
• 1999: Toros Neza Fútbol Club, 8 (2)
• 2000: Kashima Antlers, 8 (1)
• 2000: Esporte Clube Vitória, 3 (0)
• 2001/02: Club de Regatas Vasco da Gama, 8 (2)
• 2002: Al-Ittihad Jeddah Football Club, 5 (1)

Σύνολο καριέρας: 341, (178)

Διεθνής

• 1985–1998: Βραζιλία, 75 (39)

Προπονητική καριέρα

• 2009/10: America Football Club

Βραζιλία - Ολλανδία 3-2, Μουντιάλ 1994.
Ο πανηγυρισμός - σήμα κατατεθέν - του Μπεμπέτο ...

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Flamengo

• Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1983, 1987
• Πολιτειακό Ρίο (Campeonato Carioca): 1986.

Με την Vasco da Gama

• Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1989.
• Ramón de Carranza Trophy: 1989.

Με την Deportivo La Coruña

• Κύπελλο Ισπανίας: 1995.
• Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1995.

...και ο Ματέους Ολιβέιρα, γιος του Μπεμπέτο,
αυτός για τον οποίο έγινε ο περίφημος
πανηγυρισμός, σε αγώνα της Εθνικής Βραζιλίας U-20
με την αντίστοιχη της Ουρουγουάης (2013)

Με την Vitória

• Πολιτειακό Μπαΐα (Campeonato Baiano): 1997.
• Copa do Nordeste (Northeast Regional Cup): 1997.

Με την Botafogo

• Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάουλο: 1998.

Διεθνείς

Με την Βραζιλία

• Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων: 1983.
• Παναμερικανικοί Αγώνες: 1987.
• Ολυμπιακοί Αγώνες: 2 (Ασημένιο Μετάλλιο -2^η θέση στη Σεούλ το 1988, Χάλκινο Μετάλλιο -3^η θέση στην Ατλάντα το 1996)
• Κόπα Αμέρικα: 1989.
• Παγκόσμιο Κύπελλο: 1994.
• Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA: 1997.

Προσωπικές Διακρίσεις

• Πρώτος Σκόρερ Πολιτειακού Πρωταθλήματος Ρίο: 2 (1988, 1989)
• Πρώτος Σκόρερ Κόπα Αμέρικα: 1989.
• Παίκτης της Χρονιάς για την Νότιο Αμερική: 1989.
• Μέλος Καλύτερης Ενδεκάδας για την Νότιο Αμερική: 1989
• Καλύτερος Παίκτης Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος από το περιοδικό «Placar»: 1992.
• Πρώτος Σκόρερ Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 1992.
• Πρώτος Σκόρερ Ισπανικού Πρωταθλήματος: 1992/93.
• Στους 100 Καλύτερους Ποδοσφαιριστές του Κόσμου Όλων των Εποχών από το περιοδικό «World Soccer»
• Μέλος του Hall of Fame του Βραζιλιάνικου Ποδοσφαίρου.

ΠΗΓΗ: sport24.gr