Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ: Η Χρυσή Αλλαγή

Ο Νορβηγός επιθετικός Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (Ole Gunnar Solskjær), γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1973, στο Κρίστιανσουντ της νοτιοκεντρικής Νορβηγίας. Ως παίκτης, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του παίζοντας για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.  Πριν από την άφιξή του στην Αγγλία, έπαιξε για τη Κλαουσενέγκεν και τη Μόλντε στη Νορβηγία. Μεταγράφηκε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1996, έναντι £ 1.500.000 στερλινών. Με το παρατσούκλι «Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο», έπαιξε 366 φορές για τους «κόκκινους διαβόλους» και σκόραρε 126 γκολ κατά τη διάρκεια της πιο επιτυχημένης περιόδου στην ιστορία του συλλόγου. Είχε θεωρηθεί ως «Η Σούπερ Αλλαγή» για το χαρακτηριστικό του, που ερχόταν από τον πάγκο για να σκοράρει γκολ στα τελευταία λεπτά. Η πιο καθοριστική στιγμή του στο ποδόσφαιρο, ήρθε στις καθυστερήσεις του τελικού του UEFA Champions League του 1999, όπου σκόραρε το νικητήριο γκολ στο τελευταίο λεπτό εναντίον της Μπάγερν Μονάχου, ολοκληρώνοντας την «Ανατροπή του Αιώνα» και κερδίζοντας το τρεμπλ αυτή τη χρονιά με την Γιουνάιτεντ.


Το 2007, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, μετά την αδυναμία να επανέλθει από ένα σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο. Ωστόσο, παρέμεινε στο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε έναν ρόλο προπονητή, καθώς και σε πρεσβευτή για τον σύλλογο. Το 2008, έγινε προπονητής της αναπληρωματικής ομάδας του συλλόγου. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 2011 για να προπονήσει τη πρώην ομάδα του, τη Μόλντε, την οποία οδήγησε σε δύο για πρώτη φορά διαδοχικούς τίτλους στο νορβηγικό πρωτάθλημα στις πρώτες δύο σεζόν του με τον σύλλογο. Εξασφάλισε ένα τρίτο τίτλο, όταν η ομάδα του κέρδισε το νορβηγικό Κύπελλο του 2013. Το 2014 υπηρέτησε ως προπονητής της Κάρντιφ, στη διάρκεια της οποίας ο σύλλογος υποβιβάστηκε από την Premier League. Από τα τέλη του 2018, είναι προπονητής στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ


Υπήρξε ένας από τους καλύτερους, από άποψη χαρακτήρα, σύγχρονους Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές, καθώς ουδέποτε προκάλεσε με αρνητικό τρόπο την προσοχή, πάντοτε προσηλωμένος στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις και μόνο! Ξεκίνησε την επαγγελματική σταδιοδρομία του από την, Γ’ κατηγορίας, Κλαουσενέγκεν το 1990. Τέσσερα χρόνια μετά μετεγγράφηκε στη Μόλντε και με τα χρώματά της σημείωσε 31 τέρματα σε 42 συμμετοχές σε διάστημα δύο ετών, επίδοση που τράβηξε την προσοχή του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος δεν δίστασε να καταβάλλει 1,5 εκατομμύριο λίρες (περίπου 2,2 εκατομμύρια €) για να τον φέρει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.


Το απόλυτο λαβράκι
Άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αφού τότε μόνο οι συμπατριώτες του τον γνώριζαν, την πρώτη του σεζόν στο «Ολντ Τράφορντ», ο Σκανδιναβός κατορθώνει να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του τίτλου πετυχαίνοντας 18 γκολ στο πρωτάθλημα! Οι «μπέμπηδες» δέχονται αμέσως προτάσεις για να τον παραχωρήσουν, αλλά εκείνος τις απορρίπτει και υπογράφει νέο συμβόλαιο με την ομάδα! Την επόμενη χρονιά, στάθηκε άτυχος καθώς «χτυπήθηκε» από πολλούς τραυματισμούς, που τον εμπόδισαν να προσφέρει όσα θα ήθελε.


Εξελίχθηκε στον απόλυτο ρολίστα χάρη στην ικανότητά του να μπαίνει άμεσα στη ροή του αγώνα και να σκοράρει. Τι κι αν δεν ήταν εντυπωσιακά σε δημιουργία ή εκτέλεση; Τα τέρματά του ζύγιζαν χρυσάφι. Οι παίκτες της Λίβερπουλ και της Μπάγερν, οι οποίοι την περίοδο 1998/99 δέχτηκαν από το «δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο» τα καθοριστικά τέρματα στους τελικούς του Κυπέλλου Αγγλίας και του Τσάμπιονς Λιγκ αντιστοίχως, ξέρουν κάτι παραπάνω…


Αυτή την αγωνιστική περίοδο, αρκετοί ήταν αυτοί που πίστεψαν ότι ο Νορβηγός θα... «σκούπιζε τον πάγκο», λόγω του ερχομού του Ντουάιτ Γιορκ (Dwight Yorke). Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον όμως τού είχε μεγάλη εμπιστοσύνη, και ο ποδοσφαιριστής τον δικαίωσε σε ουκ ολίγους αγώνες. Η κατά πολλούς, πιο δυνατή στιγμή του Νορβηγού άσου, ήταν το βράδυ της 26ης Μαΐου του 1999, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της Μπάγερν Μονάχου. Μπήκε αλλαγή στο 81ο λεπτό, αντικαθιστώντας τον Άντυ Κόουλ (Andy Cole) και στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης χάρισε με σουτ τη νίκη (2-1) και το τρόπαιο στους «μπέμπηδες», οι οποίοι μάλιστα είχαν ισοφαρίσει μόλις λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα με τον Τέντυ Σέριγχαμ (Teddy Sheringham)!


Το ίδιο ακριβώς συνέβη και τις ακόλουθες σεζόν, κατά τη διάρκεια των οποίων μάλιστα ο Σόλσκιερ χρησιμοποιήθηκε και στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής αποδίδοντας το ίδιο καλά. Οι τραυματισμοί πάντως, κυρίως στο γόνατο, δεν έλεγαν να τον αφήσουν σε ησυχία, με αποτέλεσμα ο χρόνος συμμετοχής του να μειώνεται σταδιακά. Τελικά, στις 27 Αυγούστου του 2007 αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του διότι ένιωθε πως το ταλαιπωρημένο γόνατό του δεν άντεχε άλλο.


«Αισθάνομαι υπερήφανος που εκπροσώπησα τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 11 χρόνια και κουβαλώ μαζί ορισμένες πολύ ιδιαίτερες αναμνήσεις. Έχω ερωτηθεί πολλές φορές ποια ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου στη Γιουνάιτεντ. Όταν στο ντεμπούτο μου πέτυχα το παρθενικό μου τέρμα και ο πρώτος που ήρθε να πανηγυρίσει μαζί μου ήταν ο Ερίκ Καντονά, τότε συνειδητοποίησα πως πλέον είμαι στο Ολντ Τράφορντ», 
αποκάλυψε ο 34χρονος Νορβηγός επιθετικός στην τελευταία του συνέντευξη Τύπου ως εν ενεργεία ποδοσφαιριστής.
«Θέλω να ευχαριστήσω τον μάνατζερ Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, το προπονητικό και ιατρικό επιτελείο, και περισσότερο απ’ όλους τους οπαδούς που με στήριξαν σ’ όλη την καριέρα μου. Η δική τους υποστήριξη κι αυτή του επιτελείου ήταν το βασικό μου κίνητρο για να επιστρέψω».

Φόρεσε την φανέλα της Γιουνάιτεντ, για 11 ολόκληρα χρόνια κερδίζοντας μαζί της όχι μόνο άφθονους τίτλους αλλά και την αναγνώριση. Χάρηκε με τους «Μπέμπηδες» 6 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 3 Τσάριτι Σιλντ, το Τσάμπιονς Λιγκ του 1998/99 και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς. Σκόραρε 126 τέρματα σε 366 αναμετρήσεις της, σε όλες τις διοργανώσεις.



Χρίστηκε 67 φορές διεθνής και σημείωσε 23 γκολ. Αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000.

Πρότυπο ήθους κι αφοσίωσης
Ο Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ κατέκτησε όντως όλα όσα ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να ονειρευτεί. Στο φινάλε της καριέρας του, ωστόσο, μεγαλύτερο παράσημο κι από τα αγωνιστικά του επιτεύγματα αποτελεί η καθολική αναγνώρισή του ως υπόδειγμα επαγγελματία. Εντός κι εκτός «Ολντ Τράφορντ», εντός κι εκτός Νησιού, ουδείς θα βρει άνθρωπο να πει κακή κουβέντα για τον Νορβηγό.


Επί 11 χρόνια ο πάντα συγκρατημένος κι απίστευτα μετριόφρων Σόλσκιερ δεν δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα στον Φέργκιουσον κι ας υπήρξαν περίοδοι που πίστευε πως άξιζε μια θέση στην ενδεκάδα. Και το Φεβρουάριο του 1999, όταν ερχόμενος από τον πάγκο σκόραρε τετράκις σε 13 λεπτά (ρεκόρ για το αγγλικό ποδόσφαιρο) στο 8-1 επί της Νότιγχαμ Φόρεστ, ο Σκοτσέζος παραδέχθηκε: 
«Όποτε τύχει να αισθανθώ τύψεις για μια ενδεκάδα μου, κατά κανόνα αφορούν αυτόν. Ειλικρινά αξίζει κάτι καλύτερο, αλλά είναι δεδομένα ο καλύτερος από κάθε άλλο ως αναπληρωματικός»!
Ο Νορβηγός είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος μιας πάστας ποδοσφαιριστών που έβαζαν την ομάδα πάνω από τον εαυτό τους. Το φιλί του στο έμβλημα του συλλόγου ήταν γεμάτο αγνό συναίσθημα, όχι κενό περιεχομένου. Σε εποχές άκρατου τυχοδιωκτισμού η αφοσίωσή του στη Γιουνάιτεντ υπήρξε απαράμιλλη. Το 1998 η Τότεναμ του προσέφερε ηγεμονικό συμβόλαιο. Το αρνήθηκε, διότι έβλεπε τη Γιουνάιτεντ ως οικογένειά του. Εξ ου και πριν δύο χρόνια ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που μίλησε δημοσίως κατά της εξαγοράς του συλλόγου από τους Γκλέιζερ.


Όσοι αναζητείται μια απόδειξη της εκτίμησης που έχαιρε στο «Ολντ Τράφορντ» ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, μάθετε αυτό: στην τελευταία σεζόν του Ρόι Κιν (Roy Keane) στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Νορβηγός ήταν ένας από τους μόλις πέντε παίκτες που είχαν το τηλέφωνο του Ιρλανδού. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ (David Beckham) δεν το απέκτησε ποτέ…

TRIVIA
  • Το πρώτο και το τελευταίο γκολ του με τη φανέλα των «κόκκινων διαβόλων» επιτεύχθηκαν στο «Ολντ Τράφορντ» απέναντι στην Μπλάκμπερν (!!!) Στις 25 Αυγούστου του 1996, έξι λεπτά μετά την είσοδό του στο παιχνίδι, είχε διαμορφώσει το τελικό 2-2 και στις 31 Μαρτίου του 2007, και πάλι προερχόμενος από τον πάγκο, είχε πετύχει στο 90’ το τελικό 4-1!
  • Ένεκα της ικανότητάς του να παίζει στο δεξιό φτερό της επίθεσης ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε πειστεί το καλοκαίρι του 2003 να πωλήσει τον Ντέιβιντ Μπέκαμ! Οι πολλοί τραυματισμοί του Νορβηγού έκτοτε δεν του επέτρεψαν να υλοποιήσει τα σχέδια του προπονητή του.
  • Ο γιος του Νόα δεν έχει τον πατέρα του, αλλά τον Γουέιν Ρούνεϊ (Wayne Rooney) πρώτο στη λίστα με τους αγαπημένους του παίκτες!


ΕΙΠΑΝ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ

«Είναι ο καλύτερος αναπληρωματικός στον κόσμο. Ο Όλε μπορεί να ανατρέξει σε 11 φανταστικά χρόνια με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Προσέφερε σπουδαίες υπηρεσίες στο σύλλογο και πάντοτε υπήρξε υπόδειγμα τόσο ως επαγγελματίας όσο και ως άνθρωπος».
Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (μάνατζερ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ)
«Ο Όλε έχει χαρίσει σε όλους μας σπάνιες αναμνήσεις. Ουδείς θα ξεχάσει ποτέ το δραματικό νικητήριο τέρμα του στη Βαρκελώνη, αλλά πολύ περισσότερο η αφοσίωση και ο επαγγελματισμός του τον αναδεικνύουν σ’ έναν από τους κορυφαίους ρολίστες στο ποδόσφαιρο. Θα μας λείψει αφάνταστα ως παίκτης». 
Ντέιβιντ Τζιλ (Εκτελεστικός διευθυντής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) 
«Χάρη στο τέρμα του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999, ο Όλε έχει εγγυημένη θέση στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και του ποδοσφαίρου. Η συνεισφορά του όμως στο σύλλογο ήταν απείρως μεγαλύτερη απ’ αυτό το γκολ. Είναι ένας αληθινός επαγγελματίας, ένας πολύ ταπεινός άνθρωπος, αλλά εξαιρετικά επιτυχημένος».
Μαρκ Χιουζ (πρώην συμπαίκτης του Σόλσκιερ)
«Με το δικό του αθόρυβο τρόπο ήταν ένας από τους πιο αποτελεσματικούς παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αν κοιτάξετε τις επιδόσεις του στην αναλογία τερμάτων ανά αγώνα δεν θα βρείτε πολλούς καλύτερους. Το 1999 η Μάντσεστερ κέρδισε τα πάντα κι αν κοιτάξετε εκείνη τη σεζόν θα διαπιστώσετε πως ο Σέριγχαμ και ο Σόλσκιερ ήταν ίσως οι πιο πολύτιμοι παίκτες της. Και τις περισσότερες φορές έρχονταν από τον πάγκο».
Αρσέν Βενγκέρ (μάνατζερ Άρσεναλ) 

Σήμερα, έχει αφοσιωθεί στην προπονητική. Στο παρελθόν, εργάστηκε για μία τριετία (2008-2011) ως τεχνικός της β’ ομάδας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Επέστρεψε στη πατρίδα του για να κοουτσάρει τη Μόλντε, την οποία έστεψε πρωταθλήτρια Νορβηγίας το 2011 και το 2012, ενώ οδήγησε προπονητικά και την Κάρντιφ. Στα τέλη του 2018, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον διόρισε υπηρεσιακό προπονητή, αντικαθιστώντας τον Ζοζέ Μουρίνιο για το υπόλοιπο της σεζόν 2018-19. Στις 28 Μαρτίου του 2019, έχοντας κερδίσει 14 από τους 19 αγώνες που ήταν υπεύθυνος, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, αναλαμβάνοντας πρώτος προπονητής στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

  • 1989/90: Clausenengen Fotballklubb

Επαγγελματική καριέρα


  • 1990–1995: Clausenengen Fotballklubb, 109 (115)
  • 1995/96: Molde Fotballklubb, 38 (31)
  • 1996–2007: Manchester United Football Club, 235 (91)
Σύνολο καριέρας: 381 (237)

Διεθνής

  • 1995–2007: Νορβηγία, 67 (23)

Προπονητική καριέρα


  • 2008–2011: Manchester United Football Club Reserves
  • 2011–2014: Molde Fotballklubb
  • 2014: Cardiff City Football Club
  • 2014/15: Clausenengen Fotballklubb (Ακαδημία)
  • 2015–    : Molde Fotballklubb

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Manchester United
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας: 6 (1996/97, 1998/99, 1999/2000, 2000/01, 2002/03, 2006/07)
  • Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1998/99, 2003/04)
  • Κομιούνιτι Σιλντ: 3 (1996, 1997, 2003)
  • UEFA Champions League: 1998–99
  • Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1999

Ως προπονητής


Με την εφεδρική ομάδα της Manchester United
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας (Εφεδρικών): 2009/10
  • Πρωτάθλημα Βόρειας Λίγκας Αγγλίας (Εφεδρικών): 2009/10
  • Lancashire Senior Cup: 2008/09
  • Manchester Senior Cup: 2009
Με την Molde
  • Πρωτάθλημα Νορβηγίας: 2011, 2012
  • Κύπελλο Νορβηγίας: 2013

Προσωπικές Διακρίσεις


  • Ιππότης Α’ Τάξης του Τάγματος του Αγίου Όλαφ
  • Καλύτερος Ποδοσφαιριστής στην Νορβηγία (Kniksen Awards): 1996, 2007 -Επί Τιμή
  • Προπονητής της Χρονιάς για την Νορβηγία: 2011
  • Βραβείο Peer Gynt για τις επιδόσεις του στο ποδόσφαιρο και την φιλανθρωπία: 2009
ΠΗΓΕΣ: balleto.gr - alexispambos.blogspot.gr - gazzetta.gr