Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Κέβιν Κίγκαν: Το Σούπερ Ποντίκι

Ο Άγγλος επιθετικός Κέβιν Κίγκαν (Joseph Kevin Keegan), γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1951 στο χωριό Άρμθορπ κοντά στην πόλη του Ντόνκαστερ της κεντρικής Αγγλίας. Έπαιξε σε διάφορους συλλόγους, συμπεριλαμβανομένων της Λίβερπουλ και του Αμβούργου. Προπονητικά, οδήγησε τη Νιούκαστλ, τη Φούλαμ και τη Μάντσεστερ Σίτι, κερδίζοντας την άνοδο ως πρωταθλητές στην πρώτη του πλήρη σεζόν και με τους τρεις συλλόγους. Οδήγησε επίσης και την εθνική ομάδα της Αγγλίας. Ως ποδοσφαιριστής στη δεκαετία του 1970 και του 1980, έχει περιγραφεί ως «αναμφισβήτητα ο πρώτος Άγγλος σούπερ σταρ ποδοσφαιριστής, προσελκύοντας τα φώτα της δημοσιότητας». Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη Σκάνθορπ το 1968, πριν μεταγραφεί στη Λίβερπουλ το 1971. Κέρδισε τρεις αγγλικούς τίτλους, 2 φορές το Κύπελλο UEFA και το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Κέρδισε επίσης την πρώτη του διεθνή συμμετοχή με την Αγγλία το 1972 και μεταγράφηκε στο Αμβούργο το καλοκαίρι του 1977. Όσο ήταν στη Γερμανία, ονομάστηκε Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της χρονιάς το 1978 και το 1979, κατέκτησε τη Μπουντεσλίγκα του 1978/79 και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1980. Μεταγράφηκε στη Σαουθάμπτον εκείνο το καλοκαίρι και πέρασε δύο σεζόν στο σύλλογο πριν πάει στην Νιούκαστλ, στην Β’ αγγλική κατηγορία το 1982. Τη βοήθησε στην άνοδο στη δεύτερη σεζόν του και αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο το 1984, έχοντας 63 διεθνείς συμμετοχές για την Αγγλία, σκοράροντας 21 γκολ.


Έγινε προπονητής, αναλαμβάνοντας τη Νιουκαστλ το 1992, κερδίζοντας την άνοδο ως πρωταθλητές και στη συνέχεια τερμάτισε δεύτερος στην Premier League το 1995/96, ενώ ήταν πρωτοπόρος για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Μετά από μια θητεία στη Φούλαμ, ανέλαβε την εθνική Αγγλίας το Φεβρουάριο του 1999, αλλά παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 2000, μετά από μια ήττα 0-1 από τη Γερμανία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Ανέλαβε τη Μάντσεστερ Σίτι το 2001 και πέρασε τέσσερα χρόνια στο σύλλογο πριν παραιτηθεί το 2005. Ήταν έξω από το ποδόσφαιρο για σχεδόν τρία χρόνια, όταν επέστρεψε στην Νιούκαστλ για δεύτερη φορά τον Ιανουάριο του 2008. Ύστερα από μόλις οκτώ μήνες, παραιτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου μετά από μια διαφωνία με τη διοίκηση του συλλόγου.


Ξεκίνησε την καριέρα του, το 1968, από την Σκάνθορπ Γιουνάιτεντ σε ηλικία 17 ετών. Αγωνιζόταν ως μέσος στην ομάδα και σε 124 συνολικά εμφανίσεις σκόραρε 18 γκολ. Οι εμφανίσεις κίνησαν το ενδιαφέρον του Μπιλ Σάνκλι (Bill Shankly),  προπονητή της Λίβερπουλ,  που τον απέκτησε το 1971 δίνοντας στην Σκάνθορπ Γιουνάιτεντ το ποσό των 35.000 στερλίνων.


Στις 14 Αυγούστου του 1971, έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την φανέλα της Λίβερπουλ, σκοράροντας μετά από 12 λεπτά,  αν και είχε υπογράψει ως μέσος. Η ικανότητά του στο σκοράρισμα έκανε τον Μπιλ Σάνκλι να τον προωθήσει στην επίθεση της ομάδας του. Η έμπνευση του προπονητή αποδείχθηκε σωστή και γρήγορα έγινε διεθνής με την Εθνική Ελπίδων αλλά και με την Εθνική Ανδρών της Αγγλίας, ενώ με την Λίβερπουλ άρχισε να σαρώνει τους τίτλους. Κατέκτησε τα Πρωταθλήματα Αγγλίας των περιόδων 1972/73, 1975/76, 1976/77, το Κύπελλο Αγγλίας του 1974, σκοράροντας στον τελικό δύο φορές στο 3-0 εναντίον της Νιουκάστλ και το Τσάριτι Σιλντ του 1975.


Κατέκτησε επίσης το Κύπελλο UEFA του 1973, σκοράροντας δύο γκολ στον πρώτο τελικό εναντίον της Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ (3-0), αλλά και το 1976, εναντίον της Κλαμπ Μπρυζ, σκοράροντας και στους 2 τελικούς. Το νικητήριο γκολ με πέναλτι, στον πρώτο (3-2), αλλά και την ισοφάριση στον δεύτερο (1-1). Τέλος, το 1977 κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, όταν η Λίβερπουλ κέρδισε ξανά την Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ σε ευρωπαϊκό τελικό,  σ’ έναν αγώνα που κέρδισε το πέναλτι με το οποίο διαμορφώθηκε το τελικό 3-1. Στο τέλος της σεζόν 1976/77, άφησε την Λίβερπουλ για την Μπούντεσλιγκα και το Αμβούργο, για το ποσό των  500.000 στερλίνων.  Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως ηττήθηκε (1-2), χάνοντας έτσι την ευκαιρία ενός τρεμπλ. Στα 6 χρόνια που έμεινε στο λιμάνι, σκόραρε ακριβώς 100 γκολ σε 323 εμφανίσεις. Αντικαταστάτης του ήταν ο Κένι Νταγκλίς (Kenny Dalglish).


Η μεταγραφή εκείνη την εποχή ήταν η σπουδαιότερη στην Ευρώπη. Ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος παίχτης στη Γερμανία,  αλλά η πρώτη χρονιά δεν ήταν και η καλύτερη για το Αμβούργο, που χάνει από την πρώην ομάδα του Κίγκαν, τη Λίβερπουλ, το Ευρωπαικό Σούπερ Καπ και τερματίζει μόλις στην 10η θέση στην Μπουντεσλίγκα.  Ωστόσο, σκόραρε 12 φορές κερδίζοντας, σε προσωπικό επίπεδο, την Χρυσή Μπάλα του 1978, ως Καλύτερος Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής.


Η  επόμενη σεζόν 1978/79, με προπονητή τον Μπράνκο Ζέμπετς (Branko Zebec) είναι πετυχημένη και για την ομάδα, που κατακτάει το γερμανικό πρωτάθλημα μετά από 19 χρόνια, αλλά και για τον ίδιο, καθώς κερδίζει σε προσωπικό επίπεδο, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την Χρυσή Μπάλα. Μαζί κέρδισε και το παρατσούκλι ‘‘Mighty Mouse’’ από τα γνωστά καρτούν! Στην τελευταία του σεζόν με την γερμανική ομάδα το 1979/80, δεν καταφέρνει να κατακτήσει τίποτα, αν και έφτασε έως το τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου η ομάδα ηττήθηκε από την Νότιγχαμ Φόρεστ με 1-0. Έχασε και το γερμανικό πρωτάθλημα, με δύο μόλις βαθμούς διαφορά από την Μπάγερν Μονάχου. Το καλοκαίρι του 1980, άφησε την Δυτική Γερμανία και με το ίδιο ποσό το όποιο ήρθε στο Αμβούργο, γυρίζει στην Αγγλία και την Σαουθάμπτον.


Πήγε σε μία ομάδα με αρκετά καλούς παίκτες όπως ο Άλαν Μπολ (Alan Ball), ο Μικ Τσάνον (Mick Channon) και ο Φιλ Μπόγιερ (Phil Boyer) και ο Τσάρλι Τζορτζ (Charlie George). Την πρώτη του σεζόν, η ομάδα κατέκτησε την έκτη θέση, που είναι και η καλύτερη του συλλόγου στην ιστορία του. Την επόμενη περίοδο, η ομάδα ήταν στην πρώτη θέση έως τον Ιανουάριο αλλά τελικά τερμάτισε στην 7η θέση. Είχε ήδη αποφασίσει να προχωρήσει σε αναζήτηση μιας νέας πρόκλησης  και λίγες μέρες πριν από την έναρξη της σεζόν 1982/83 μετακομίζει στην Νιουκάστλ. Ψηφίστηκε κορυφαίος παίχτης στην Αγγλία για την περίοδο 1981/82 και για τους «Αγίους» σκόραρε 37 γκολ σε 68 ματς.


Εντάχθηκε στις «καρακάξες» για 100.000 λίρες και πέρασε δύο σεζόν στην ομάδα, στην διάρκεια των οποίων ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στους οπαδούς. Έγινε η σημαία της, παίζοντας σε 78 παιχνίδια, σκοράροντας 48 γκολ και βοηθώντας την να ανέβει κατηγορία, το 1984, μετά από εξάχρονη απουσία. Στο τέλος της σεζόν 1983/84 σταμάτησε την ποδοσφαιρική του καριέρα. Η απόσυρση, έγινε σε ένα φιλικό που έδωσαν οι ‘‘καρακάξες’’ εναντίον της Λίβερπουλ, φεύγοντας από το γήπεδο με… ελικόπτερο!!  Έπαιξε και 2 ματς με την Μπλακτάουν στην Αυστραλία, με ένα τέρμα σε 2 εμφανίσεις. Συνολικά πέτυχε 246 γκολ σε 592 ματς.



Εθνική Αγγλίας

Έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την Εθνική Αγγλίας, στις 15 Νοεμβρίου του 1972, σε έναν αγώνα της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου κυπέλλου του 1974, εναντίον της Ουαλίας (1-0). Σκόραρε το πρώτο γκολ, πάλι εναντίον της Ουαλίας, στην τρίτη του εμφάνιση,  στις 11 Μαΐου του 1974. Συνολικά, σκόραρε 21 γκολ σε 63 παιχνίδια με την εθνική ομάδα της χώρας του και ήταν ο  αρχηγός των «Λιονταριών» από το 1976 έως το 1982, σε 31 αγώνες. Κατάφερε να κάνει μόνο μια εμφάνιση σε Παγκόσμιο κύπελλο, αυτό του 1982 στην Ισπανία και αυτή για 26 λεπτά, μιας και τραυματίστηκε.


Προπονητική Καριέρα

Στις 5 Φεβρουαρίου του 1992, σχεδόν 8 χρόνια μετά το τελευταίο παιχνίδι του ως παίκτης, επέστρεψε ως προπονητής της Νιουκάστλ που αγωνιζόταν τότε στην Β’ κατηγορία. Κατάφερε την επόμενη σεζόν να ανεβάσει την ομάδα στην νεοσύστατη Πρέμιερ Λιγκ. Έβγαλε την ομάδα στο Κύπελλο UEFA, το 1994, μετά από διάστημα 20 ετών! Την οδήγησε ως την δεύτερη θέση στην Πρέμιερ Λιγκ την σεζόν 1995/96. Αν και είχε διψήφια διαφορά από τη δεύτερη Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ, η μεταγραφή του Άντι Κόουλ (Andy Cole -δική του ανακάλυψη!) στους «μπέμπηδες», αποδυνάμωσε τη Νιουκάστλ, που έχασε την ευκαιρία να επιστρέψει στην κορυφή, μετά από 65 χρόνια!


Το ίδιο έγινε και την επόμενη χρονιά όταν έχασε το τίτλο με ισοπαλία εναντίον της Τότεναμ την τελευταία αγωνιστική, παρόλο που ήταν πρωτοπόρος ως το Γενάρη με 10 βαθμούς διαφορά! Το 1996, αποκτά από την Μπλάκμπερν τον παίκτη-σύμβολο της σύγχρονης ιστορίας της Νιουκάστλ, τον Άλαν Σίρερ (Alan Shearer), με το -παγκόσμιο- ποσό ρεκόρ των 15 εκατομμυρίων  λιρών! Στις 7 Ιανουαρίου του 1997, αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Νιουκάστλ, λέγοντας πως σ’ εκείνο το σημείο της ζωής του δεν ήθελε να ασχοληθεί άλλο με το ποδόσφαιρο. Τον Σεπτέμβριο του 1997 επέστρεψε ως τεχνικός διευθυντής στην Φούλαμ, που αγωνιζόταν τότε στην Τρίτη κατηγορία . Ανέλαβε όμως προπονητής της ομάδας μετά την απόλυση του προπονητή Ρέι Γουίλκινς (Ray Wilkins) στην μέση της σεζόν. Η ομάδα τερμάτισε 6η τελικά εκείνη την σεζόν.


Την επόμενη σεζόν οδήγησε τη Φούλαμ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Τρίτης κατηγορίας, με 101 βαθμούς. Τον Φεβρουάριο του 1999 ανέλαβε την Εθνική ομάδα της Αγγλίας, αλλά οι κακές εμφανίσεις και οι μόλις 7 νίκες σε 14 αγώνες τον οδηγούν στην παραίτηση τον Οκτώβριο του 2000. Τον Μάιο του 2001 ανέλαβε τη Μάντσεστερ Σίτι που υποβιβάστηκε στην Τσάμπιονσιπ (Β’ Κατηγορία) και την οδηγεί στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και στην άμεση επιστροφή στην Πρέμιερ Λιγκ με 99 βαθμούς. Καταφέρνει να καθιερώσει την ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ. Το 2005, μετά το τέλος του πρωταθλήματος αποσύρεται από την τεχνική ηγεσία της Μάντσεστερ Σίτι και τον Ιανουάριο του 2008 επιστρέφει στην Νιουκάστλ, στην οποία έμεινε έως τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, όταν και παραιτήθηκε ύστερα από διαφωνία με την ιδιοκτησία της ομάδας.



TRIVIA

  • Το 1991, δέχτηκε επίθεση σε parking του αυτοκινητόδρομου Μ25 όταν είχε αποκοιμηθεί στο αμάξι του χωρίς μάλιστα να γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι ποιον απειλούσαν. 
  • Τον Ιούλιο του 2008, οι διεθνείς αγγλικές αερογραμμές έδωσαν το όνομά του σε ένα από τα Bombardier Q400 αεροσκάφη της, για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο.
  • Είναι ο 8ος  από τους 100 αγαπημένους της KΟΡ, της περίφημης εξέδρας των φανατικών της Λίβερπουλ. 
  • Αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί τον «Μεσσία» της Νιουκάστλ και είναι ο ζωντανός θρύλος της.  Όταν αποφάσισε να επιστρέψει ο τύπος έγραψε για την «επιστροφή του βασιλιά» και τον «ερχομό του Μεσσία», δείχνοντας έτσι πόσο πολύ μετράει στο Νιουκάστλ το όνομά του!


PALMARES


Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

  • Enfield House YC
  • 1967/68: Scunthorpe United Football Club

Επαγγελματική καριέρα

1968–1971: Scunthorpe United Football Club, 124 (18)
  • 1971–1977: Liverpool Football Club, 230 (68)
  • 1977–1980: Hamburger Sport-Verein, 90 (32)
  • 1980–1982: Southampton Football Club, 68 (37)
  • 1982–1984: Newcastle United Football Club, 78 (48)
  • 1985: Blacktown City Football Club, 2 (1)
Σύνολο καριέρας: 592 (204)

Διεθνής

  • 1972–1982: Αγγλία, 63 (21)

Προπονητική καριέρα


  • 1992–1997: Newcastle United Football Club
  • 1998/99: Fulham Football Club
  • 1999–2000: Αγγλία
  • 2001–2005: Manchester City Football Club
  • 2008: Newcastle United Football Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Liverpool
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας: 3 (1972/73, 1975/76, 1976/77 και επιλαχών 2: (1973/74, 1974/75)
  • Κύπελλο Αγγλίας: 1973/74 και φιναλίστ  1976/77
  • Τσάριτι Σιλντ: 1974, 1976
  • Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1976/77
  • Κύπελλο UEFA: 2 (1972/73, 1975/76)
Με το Hamburg
  • Πρωτάθλημα Γερμανίας: 1978/79 και επιλαχών  1979/80
  • Κύπελλο Πρωταθλητριών: φιναλίστ 1979/80
  • Ευρωπαϊκό  Super Cup: φιναλίστ 1977

Διεθνείς


Με την Αγγλία
  • Κύπελλο Βρετανικών Νήσων: 5 (1973, 1975, 1978, 1979, 1982)

Ως προπονητής

Με την Newcastle United
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας: επιλαχών 2: ( 1995/96, 1996/97)
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας Β’ Κατηγορίας: 1992/93
Με την Fulham
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας Γ’ Κατηγορίας: 1998–99
Με την Manchester City
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας Β’ Κατηγορίας: 2001–02

Προσωπικές Διακρίσεις


Ποδοσφαιρικές
  • Χρυσή Μπάλα:  2 (1978, 1979)
  • Μέλος του Hall of Fame του Αγγλικού Ποδοσφαίρου: 2002
  • Έχει ονομαστεί 8ος στην λίστα με τους 100 αγαπημένους της KΟΡ
  • Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αγγλίας:  1976
  • Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1982
  • Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Παικτών του Κόσμου που συνέταξε ο Πελέ το 2004 για τα 100 Χρόνια της FIFA: 2004

Προπονητικές

  • Προπονητής του Μήνα για την Premier League: Νοέμβριος 1993, Αύγουστος 1994, Φεβρουάριος 1995, Αύγουστος 1995, Σεπτέμβριος 1995

ΠΗΓΗ: evrytanika.gr