Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Ντένις Λόου: Ο Ντένις ο Τρομερός

Ο Σκωτσέζος κεντρικός επιθετικός Ντένις Λόου (Denis Law), γεννήθηκε στις  24 Φεβρουαρίου του 1940, στο Αμπερντίν. Η καριέρα του ως ποδοσφαιριστής ξεκίνησε στη Χάντερσφιλντ, στη Β’ Κατηγορία, το 1956. Μετά από τέσσερα χρόνια υπέγραψε στην Μάντσεστερ Σίτι για το ποσό των £ 55.000 στερλινών, το οποίο έθεσε ένα νέο βρετανικό ρεκόρ μεταγραφής. Πέρασε ένα χρόνο εκεί πριν μεταγραφεί στη Τορίνο για £ 110.000 στερλίνες, θέτοντας ένα νέο ρεκόρ για Βρετανό παίκτη. Παρά το γεγονός ότι έπαιξε καλά στην Ιταλία, βρήκε ότι του ήταν δύσκολο να εγκατασταθεί εκεί και υπέγραψε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1962, θέτοντας εκ νέου βρετανικό ρεκόρ μεταγραφής για £ 115.000 στερλίνες. Πέρασε 11 χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου σημείωσε 237 γκολ σε 404 εμφανίσεις. Τα γκολ αυτά, τον κατατάσσουν 3ο Κορυφαίο Σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, πίσω από τον Γουέιν Ρούνεϊ (Wayne Rooney) και τον Μπόμπι Τσάρλτον (Bobby Charlton). Είναι ο μoναδικός Σκωτσέζος ποδοσφαιριστής που έχει κερδίσει το βραβείο της Χρυσής Μπάλας, το 1964 και βοήθησε τον σύλλογο να κερδίσει το αγγλικό πρωτάθλημα το 1965 και το 1967. Έχασε τον θρίαμβο στον  τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το 1968 λόγω τραυματισμού. Έφυγε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1973 για να επιστρέψει στη Μάντσεστερ Σίτι για μια σεζόν και εκπροσώπησε τη Σκωτία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Εγκατέλειψε την ενεργό δράση κατά την έναρξη της σεζόν 1974/ 75. Έπαιξε για τη Σκωτία συνολικά 55 φορές και κατέχει από κοινού το ρεκόρ σκοραρίσματος για την σκωτσέζικη εθνική ομάδα με 30 γκολ. Κατέχει επίσης το ρεκός σκοραρίσματος σε μια σεζόν με τη Γιουνάιτεντ, με 46 γκολ σε μια σεζόν.


Ο πατέρας του ήταν ψαράς και ήταν ο νεότερος από 7 παιδιά, τέσσερα αγόρια και τρία κορίτσια. Το πρώτο ζευγάρι του παπούτσια ποδοσφαίρου ήταν μεταχειρισμένα, δώρο γενεθλίων από έναν γείτονα, το οποίο πήρε στην εφηβεία του. Ήταν οπαδός της Αμπερντίν, την οποία παρακολουθούσε όταν οι οικονομικές του δυνατότητες το επέτρεπαν. Η εμμονή του με το ποδόσφαιρο τον οδήγησε να φύγει από το Aberdeen Grammar School , όπου μπορούσε να  παίξει μόνο ράγκμπι και να γραφτεί στην Ακαδημία Powis, στο Aberdeen. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα στραβισμού , έδειξε μεγάλη θέληση για το παιχνίδι, ως μέσα αριστερά και επιλέχθηκε για τη σχολική αντιπροσωπευτική ομάδα της Σκωτίας.


Την περίοδο 1954/55, εντοπίστηκε  από τον Άρτσι Μπίτι ( Archie Beattie), έναν ανιχνευτή ταλέντων της  Χάντερσφιλντ, ο οποίος κάλεσε τον 15χρονο Ντένις, για μια δοκιμή. Όταν έφτασε εκεί, ο προπονητής είπε, ότι « … ποτέ δεν έχω δει παίκτη με μικρότερη προοπτική να γίνει ποδοσφαιριστής!»  Αδύναμος και μικροκαμωμένος, προς έκπληξη του, υπέγραψε συμβόλαιο στις 3 Απριλίου του 1955. Όσο  ήταν στη Χάντερσφιλντ, είχε την ευκαιρία να διορθώσει τον στραβισμό του, η οποία ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθησή του.


Ο υποβιβασμός της Χάντερσφιλντ στην  Β 'Κατηγορία, κατέστησε ευκολότερη την ευκαιρία για να πάρει ένα παιχνίδι στη πρώτη ομάδα, κάνοντας το ντεμπούτο του στις 24 Δεκεμβρίου του 1956, σε ηλικία μόλις 16 ετών, σε μια νίκη  2-1 νίκη επί της Νοτς Κάουντι . Ο προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ματ Μπάσμπι ( Matt Busby), πρόσφερε στην  Χάντερσφιλντ το ποσό των  10.000 λιρών για τον νεαρό Λόου, ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για έφηβ ποδοσφαιριστή εκείνη τη στιγμή, αλλά ο σύλλογος απέρριψε την προσφορά. Ο Μπίλι Σάνκλι (Bill Shankly) ήταν ο προνητής της Χάντερσφιλντ μεταξύ των ετών 1957 και 1959  και όταν έφυγε για την Λίβερπουλ ήθελε να πάρει μαζί του τον Ντένις Λόου, αλλά η Λίβερπουλ δεν ήταν σε θέση να τον αποκτήσει εκείνη τη στιγμή.


Τον Μάρτιο του 1960, υπέγραψε για την Μάντσεστερ Σίτι για το ποσό των 55.000 λιρών, που ήταν τότε βρετανικό ρεκόρ μεταγραφής, ενώ το μερίδιο του Λόου ήταν «... ακριβώς τίποτα!». Για μια ακόμη φορά, ο Ματ Μπάσμπι είχε προσπαθήσει να υπογράψει συμβόλαιο μαζί του, αλλά απέτυχε. Παρά το γεγονός ότι η Σίτι είχε αποφύγει  τον υποβιβασμό την προηγούμενη σεζόν, ένιωσε ότι είχε καλύτερη προοπτική ως ομάδα εκείνη την εποχή. Έκανε το ντεμπούτο του στις 19 Μαρτίου, σκοράροντας στην ήττα με  4-3 από την Λιντς Γιουνάιτεντ . Τον Απρίλιο του 1961, σκόραρε δύο γκολ στη νίκη με  4-1 επί της Άστον Βίλα που εξασφάλισε την παραμονή  της Σίτι  στην Α’ Κατηγορία.

Αν και είχε σκεφτεί να φύγει, έπαιζε καλά και το 1961 σημείωσε 6 γκολ (!!!) σε μια ισοπαλία στο Κύπελλο με τη Λούτον . Δυστυχώς για εκείνον, ο αγώνας διακόπηκε 20’ λεπτά πριν το τέλος και έτσι τα 6 γκολ του δεν μέτρησαν ποτέ!. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα για εκείνον, η Λούτον κέρδισε τον επαναληπτικό 3-1, με συνέπεια τον αποκλεισμό της Σίτι.  Αν και απόλαυσε το χρόνο του στην Σίτι,  ήθελε να παίξει σε ένα πιο επιτυχημένο σύλλογο και πωλήθηκε στην ιταλική Τορίνο το καλοκαίρι του 1961.



Στην Ιταλία

Μεταγράφηκε στην Τορίνο έναντι αμοιβής ύψους  115.000 λιρών, μαζί με τον Τζο Μπέικερ (Joe Baker) ο οποίος αποκτήθηκε από την Χιμπέρνιαν. Δεν πήγε καλά στην Ιταλία, συν το γεγονός ότι μια άλλη ιταλική ομάδα, η Ίντερ, προσπάθησε να αποτρέψει την μεταγραφή, ισχυριζόμενη ότι είχε υπογράψει προσύμφωνο μαζί της, κάτι το οποίο διευθετήθηκε λίγο πριν την έναρξη της σεζόν.  Οι βρετανοί ποδοσφαιριστές είχαν προβλήματα τότε με τις αμοιβές τους και θεωρήθηκε έκπληξη από τον ίδιο η διαβίωσή του σε πολυτελές ξενοδοχείο των Άλπεων!  Όπως και σε πολλούς Βρετανούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι είχαν φύγει για να παίξουν στην Ιταλία, δεν του άρεσε το στυλ του ποδοσφαίρου και βρήκε δυσκολίες στην  προσαρμογή. Το σούπερ αμυντικό σύστημα ήταν δημοφιλές και έτσι δεν είχε πολλές ευκαιρίες για να σκοράρει.


Στις 7 Φεβρουαρίου του 1962, τραυματίστηκε σ' ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ο συμπαίκτης του Τζο Μπέικερ έπεσε πάνω σ’ ένα  πεζοδρόμιο. Ο Μπέικερ τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά ο Ντένις Λόου δεν είχε ιδιαίτερα σοβαρά τραύματα. Μέχρι τον Απρίλιο, είχε υποβάλει  αίτηση μεταγραφής, η οποία αγνοήθηκε. Ο τελευταίος του αγώνας στην Ιταλία ήταν εναντίον της Νάπολι, στο οποίο μάλιστα και αποβλήθηκε. Υπήρξε και ένα θέμα με την μετακίνησή του μιας και ενεπλάκη και η Γιουβέντους, χωρίς να ερωτηθεί ο ίδιος. Του είπαν ότι θα μεταγραφεί στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Λίγες μέρες αργότερα, όμως, του είπαν ότι θα πωληθεί στην Γιουβέντους και ότι τα  «μικρά γράμματα» στο συμβόλαιό του τον δεσμεύουν αν ήθελε να πάει ή όχι. Απάντησε γυρνώντας στο Αμπερντίν, γνωρίζοντας ότι η Τορίνο δεν θα πάρει ούτε μια δεκάρα από την μεταγραφή του, εφόσον αρνήθηκε να παίξει στη Γιουβέντους. Τελικά υπέγραψε στην Γιουνάιτεντ,  στις 10 Ιουλίου του 1962 για ένα νέο βρετανικό ρεκόρ των 115.000 λιρών.

Αν και ο χρόνος του στην Ιταλία ήταν πολύ λίγος, ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ξένος παίκτης μπροστά από τον ομόσταυλό του Τζο Μπέικερ, τον εξτρέμ της  Φιορεντίνα  σουηδό Κουρτ Χάμριν (Kurt Hamrin) καιτον μέσο της Ίντερ Λουίς Σουάρεζ (Luis Suarez . παρότι ο τρόπος αντιμετώπισης των ποδοσφαιριστών αγωνιστικά και ιατρικά ήταν πολύ ανώτερος στην Ιταλία, του ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που του δημιουργούσαν οι φοβερά κλειστές άμυνες.



Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Ήλθε  πίσω στο Μάντσεστερ και εγκαταστάθηκε στο ίδιο σπίτι που ήταν ως ποδοσφαιριστής της Σίτι.  Ο πρώτος αγώνας του για την Γιουνάιτεντ ήταν κατά της Γουέστ Μπρομ στις 18 Αυγούστου του 1962, κάνοντας ένα εξαιρετικό ξεκίνημα, σκοράροντας μετά από μόλις επτά λεπτά. Ο αγώνας τελείωσε με ισοπαλία 2-2. Ωστόσο, ήταν εμφανές ότι οι συνέπειες  από το αεροπορικό δυστύχημα του Μονάχου το 1958, οδηγούσαν την ομάδα στο κάθε χρόνο να αποφεύγει τον υποβιβασμό. Σε έναν αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Λέστερ σκόραρε ένα χατ τρικ, με την Γιουνάιτεντ να χάνει τελικά το παιχνίδι!  Βρήκαν τη φόρμα τους στο Κύπελλο, με τον ίδιο να σκοράρει άλλο ένα χατ-τρικ, εναντίον της Χάντερσφιλντ και έφτασαν στον τελικό εναντίον της Λέστερ, η οποία είχε τερματίσει 4η στο πρωτάθλημα. Στον τελικό σκόραρε το πρώτο γκολ, βοηθώντας στην νίκη με 3-1, που αποδείχθηκε ότι ήταν και ο μόνος τελικός Κυπέλλου Αγγλίας της καριέρας του!  Την ίδια χρονιά, στις 11 Δεκεμβρίου του 1962, παντρεύτηκε τη γυναίκα του Νταϊάνα.


Ένα περιστατικό συνέβη εκείνη την περίοδο, που αισθάνθηκε ότι είχε επιπτώσεις στα επόμενα χρόνια. Σε έναν αγώνα εναντίον Γουέστ Μπρομ, στις 15 Δεκεμβρίου του 1962, ο διαιτητής Γκίλμπερτ Πούλιν (Gilbert Pullin) συνεχώς κορόιδευε τον Λόου, με εκφράσεις του τύπου «Ω, έξυπνο, έτσι και έτσι, δεν μπορείτε να παίξετε» και μετά τον αγώνα, ανέφερε το θέμα στον Ματ Μπάσμπι και αυτός με την σειρά του στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Η πειθαρχική επιτροπή αποφάσισε ότι ο Πούλιν πρέπει να επικριθεί έντονα, με τον ίδιο να μην αποδέχεται καμιά κατηγορία, με αποτέλεσμα την αποπομπή του από το παιχνίδι.  Ο Λόου αργότερα ισχυρίστηκε ότι, λόγω του περιστατικού «… στα μάτια κάποιων διαιτητών, ήμουν μόνιμος στόχος» και ότι στάθηκε αφορμή για κάποιες βαριές τιμωρίες έλαβε αργότερα στην καριέρα του.


Σκόραρε αρκετά  γκολ νωρίς στην σεζόν 1963/64 και επιλέχθηκε να παίξει για για την Μικτή Κόσμου εναντίον  της Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ , πετυχαίνοντας το γκολ τους σε μια ήττα με 2-1. Περιέγραψε αργότερα αυτό ως τη μεγαλύτερη τιμή της καριέρας του. Την περίοδο αυτή το πρωτάθλημα διακόπηκε από έναν ασυνήθιστα βαρύ χειμώνα, για 28 ημέρες, αναγκάζοντας την Γιουνάιτεντ να δώσει μετά πολλά παιχνίδια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Συνέπεια ήταν ορισμένα ανεπιτυχή αποτελέσματα και η διακοπή αυτή θεωρήθηκε υπεύθυνη για την μη κατάκτηση κάποιου τίτλου αυτή την περίοδο. Παρ’ όλα αυτά, απόλαυσε μια παραγωγική σεζόν που τελείωσε με 46 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, ακόμα ένα ρεκόρ συλλόγου έως και  σήμερα!


Την περίοδο 1964/65, κέρδισε το βραβείο της Χρυσής Μπάλας (Ballon d'Or) και μέχρι σήμερα παραμένει ο μόνος Σκωτσέζος που έχει κερδίσει αυτό  το βραβείο!  Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την ίδια χρονιά, κέρδισε τον πρώτο τίτλο του πρωταθλητή από το δυστύχημα του Μονάχου. Τα  28 γκολ του στο πρωτάθλημα αυτής της περιόδου, τον έχρισαν πρώτο σκόρερ του Πρωταθλήματος!  Την επόμενη σεζόν, τραυματίστηκε στο δεξί γόνατο του, σ’ έναν αγώνα για τη Σκωτία κατά της Πολωνίας, στις 21 Οκτωβρίου του 1965. Είχε προηγουμένως υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στο ίδιο γόνατο, ενώ ήταν στην Χάντερσφιλντ και η ζημία θα τον ταλαιπωρούσε για  το υπόλοιπο της καριέρας του .


Το 1966, ζήτησε από τον Ματ Μπάσμπι  να του δώσει αύξηση μισθού στην επόμενη ανανέωση του συμβολαίου του, απειλώντας  να αποχωρήσει από τον σύλλογο αν δεν πάρει. Ο Μπάσμπι τον τοποθέτησε αμέσως  στον πίνακα μετεγγραφών, ανακοινώνοντας ότι «κανείς παίκτης δεν θα κρατήσει όμηρο αυτό το σύλλογο για τα χρήματα». Όταν ο Λόου πήγε να τον δει, ο Μπάσμπι τον υποχρέωσε να υπογράψει μια γραπτή συγγνώμη, την οποία και έδειξε στον τύπο! Αργότερα, ο Λόου ισχυρίστηκε ότι ο Μπάσμπι χρησιμοποίησε αυτό το περιστατικό για  να προειδοποιήσει τους άλλους παίκτες να μην κάνουν το ίδιο πράγμα, αλλά κρυφά του έδωσε την αύξηση μισθού! Παρ 'όλα αυτά, σκόραρε 23 γκολ σε 36 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα κατά την διάρκεια της περιόδου 1966/67 , βοηθώντας την Γιουνάιτεντ να κερδίσει και πάλι το πρωτάθλημα.

Το 1968, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά, αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο, του προκάλεσε σοβαρά προβλήματα με αποτέλεσμα να μην αγωνιστεί, τόσο τον ημιτελικό όσο και τον τελικό! Του δόθηκαν τακτικά ενέσεις κορτιζόνης για να απαλύνει τον πόνο, αλλά παίζοντας ενώ το γόνατο ήταν ακόμη τραυματισμένο θα μπορούσαν να του προκαλέσουν μακροπρόθεσμες βλάβες. Επισκέφθηκε έναν ειδικό τον Ιανουάριο του 1968 ο οποίος έγραψε στην Γιουνάιτεντ ότι η προηγούμενη επέμβαση για την αφαίρεση του χόνδρου από το γόνατο είχε αποτύχει και συνιστούσε ότι θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μια δεύτερη. Ο Λόου αυτή την έκθεση δεν την έδειξε ποτέ στην Γιουνάιτεντ και την αποκάλυψε μετά το τέλος της καριέρας του!


Την περίοδο 1968/69, οι «μπέμπηδες» έφτασαν  στο ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, παίζοντας με την Μίλαν . Ηττήθηκε στο πρώτο αγώνα του Σαν Σίρο με 2-0, κερδίζοντας τον δεύτερο στο Ολντ Τράφορντ με 1-0, με ένα γκολ Μπόμπι Τσάρλτον. Σ’ αυτόν τον αγώνα, δεν του κατακυρώθηκε ένα γκολ που πέτυχε, με τον αμυντικό της Μίλαν να βγάζει την μπάλα μέσα από τη γραμμή. Δίκαια διαμαρτυρήθηκε, αλλά το γκολ δεν μέτρησε με συνέπεια τον αποκλεισμό.

Το τέλος

Ο Γουίλφ ΜακΓκίνες (Wilf McGuinness) ανέλαβε ως πρώτος προπονητής της ομάδας κατά την έναρξη της σεζόν 1969/70. Η Γιουνάιτεντ  τερμάτισε όγδοη στο πρωτάθλημα, αλλά ο Λόου έχασε σχεδόν όλα τα παιχνίδια της σεζόν λόγω τραυματισμού και τον Απρίλιο του 1970, μπήκε στην λίστα μεταγραφών για  60.000 λίρες. Κανείς δεν έκανε προσφορά  και έτσι έμεινε στην Γιουνάιτεντ.  Μετά από μια κακή σεζόν 1970/71, η διοίκηση  διόρισε τον Φρανκ Ο’ Φάρελ (Frank O'Farrell) ως προπονητή. Έκαναν ένα καλό ξεκίνημα για την σεζόν 1971/72 και τελείωσε το 1971, με 5 βαθμούς διαφορά στην κορυφή του πρωταθλήματος, με τον Λόου να έχει σκοράρει 12 γκολ. Ωστόσο, τα αποτελέσματα που ακολούθησαν ήταν άσχημα και τελείωσαν τη σεζόν στην 8η θέση. Σκόραρε στο πρώτο ματς της επόμενης περιόδου, 1972/73, αλλά ο τραυματισμός στο γόνατο του τον ενόχλησε και πάλι  και απέτυχε να σκοράρει για την υπόλοιπη σεζόν. Τα πενιχρά αποτελέσματα συνεχίστηκαν και ο Ο’Φάρελ απολύθηκε.


Συνέστησε στην Γιουνάιτεντ να αντικαταστήσει τον Ο’Φάρελ με τον Τόμι Ντόχερτι (Tommy Docherty) , τον οποίο ήξερε από την εθνική Σκωτίας. Ο σύλλογος ακολούθησε τη σύστασή του, και τα πράγματα άρχισαν καλά, με βελτιωμένα τα αποτελέσματα της ομάδας, τερματίζοντας τελικά στην μέση της βαθμολογίας. Το καλοκαίρι του 1973, από τον Ντόχερτι, του δόθηκε το δικαίωμα δωρεάν μεταγραφής. Μετά από 11 χρόνια, έφυγε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχοντας  σκοράρει συνολικά 237 γκολ σε 404 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και έχοντας κατακτήσει  2 μετάλλια πρωταθλητή, ένα μετάλλιο Κυπελλούχου και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Μόνο ο Μπόμπι Τσάρλτον (Bobby Charlton), ο οποίος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1973, είχε σημειώσει περισσότερα τέρματα για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.


Του προσφέρθηκε συμβόλαιο από τον μάνατζερ της Μάντσεστερ Σίτι, Τζόνι Χαρτ (Johnny Hart), σκοράροντας 2 γκολ στο ντεμπούτο του εναντίον της Μπέρμιγχαμ στο εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν 1973/74. Έκανε 27 πλήρεις εμφανίσεις και δύο ως αλλαγή σε εκείνη την περίοδο, συμπεριλαμβανομένης μιας ήττας (2-1) στο τελικό Λιγκ Καπ  από την Γουλβς. Στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν 1973/74, κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ , στο 81ο  λεπτό, με ένα τακουνάκι, ο Ντένις Λόου, έδωσε στην Μάντσεστερ Σίτι τη νίκη με 1-0, νομίζοντας ότι το γκολ του, υποβίβαζε την ομάδα που λάτρεψε και λατρεύτηκε,  το οποίο ο  ίδιος δεν το πανηγύρισε. Αποδείχθηκε ότι η Γιουνάιτεντ είχε  υποβιβαστεί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Ήταν κάτι που δεν το γνώριζε αυτή την στιγμή και περπατώντας με σκυφτό το κεφάλι, ζήτησε αλλαγή, για να αντικατασταθεί αμέσως μετά!  Ακολούθησε μια εισβολή στον αγωνιστικό χώρο από οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αναγκάζοντας το διαιτητή να διακόψει το παιχνίδι στο 85ο λεπτό. Μετά από επανεξέταση, η Football League αποφάσισε ότι το αποτέλεσμα θα πρέπει να γίνει αποδεκτό, κατακυρώνοντας τον αγώνα στην Σίτι.. Φάσεις από τον αγώνα, το γκολ και ότι ακολούθησε, στο παρακάτω video:


Είχε ακόμα συμβόλαιο με την Μάντσεστερ Σίτι, αλλά ο νέος προπονητής Τόνι Μπουκ  (Tony Book) του είπε ότι θα πρέπει να παίζει μόνο με την αναπληρωματική ομάδα, αν έμενε στο σύλλογο και τη νέα σεζόν. Δεν ήθελε να τελειώσει την καριέρα του με αυτόν τον τρόπο, οπότε επέλεξε να αποσυρθεί από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το καλοκαίρι του 1974. Έπαιξε δύο παιχνίδια για την Μάντσεστερ Σίτι, την σεζόν 1974/75, στο τουρνουά της προ-περιόδου, Texaco Καπ, πετυχαίνοντας το τελευταίο γκολ της καριέρας του, στον αγώνα με την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ στο Μπράμαλ Λέιν, στις 6 Αυγούστου του 1974. Το τελευταίο επαγγελματικό του παιχνίδι ήταν η νίκη 2-1 ενάντια στην Όλνταμ ,στο Μέιν Ρόουντ του Μάντσεστερ,  στις 10 Αυγούστου του 1974. Ο ίδιος επισήμως αποσύρθηκε στις 26 Αυγούστου του 1974.


Διεθνής
Δεν επιλέχθηκε να παίξει για τη Σκωτία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, αλλά σκόραρε στο ντεμπούτο του εναντίον της Ουαλίας στις 18 Οκτωβρίου του 1958 και καθιερώθηκε γρήγορα ως βασικός. Έπαιξε, αλλά δεν σκόραρε στον αγώνα της Σκωτίας κατά της Αγγλίας στις 15 Απριλίου του 1961. Η Σκωτία έχασε με  9-3, και ο Λόου το περιέγραψε ως «τη χειρότερη μέρα της ζωής του». Ενώ ήταν στην Τορίνο, συνέχισε να παίζει για τη Σκωτία, αν και ο σύλλογος δεν ήταν πρόθυμος  να τον απελευθερώνει  για διεθνείς αγώνες και είχε βάλει ρήτρα στο συμβόλαιο του, δηλώνοντας ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να το πράξει.


Επιλέχθηκε για την Μικτή Κόσμου που αντιμετώπισε την Αγγλία στον αγώνα για την εκατονταετηρίδα της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, το 1963. Τραυματίστηκε στο  δεξί του γόνατο, στον αγώνα της Σκωτίας κατά της Πολωνίας στις 21 Οκτωβρίου του 1965. Σκόραρε στη διάσημη νίκη με 3-2 της Σκωτίας επί της Αγγλίας, στις 15 Απριλίου του 1967, στο Πρωτάθλημα Βρετανικών Νήσων, λιγότερο από ένα χρόνο όταν η Αγγλία στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κέρδισε το πρωτάθλημα εκείνη την εποχή, αλλά ο Λόου, όπως και πολλοί άλλοι Σκωτσέζοι ποδοσφαιριστές,  θεωρεί ότι η νίκη επί της Αγγλίας ήταν ακόμη πιο ικανοποιητική.


Η Σκωτία πήγε σε τελική φάση  Παγκοσμίου Κυπέλλου, το καλοκαίρι του 1974, για πρώτη φορά από το 1958. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε παίξει πολύ την πρώτη ομάδα ποδοσφαίρου στην προηγούμενη σεζόν, είχε συμπεριληφθεί στην ομάδα και έπαιξε στο πρώτο παιχνίδι τους, εναντίον του  Ζαΐρ . Δεν σκόραρε, αλλά η Σκωτία κέρδισε 2-0. Ήταν "πολύ απογοητευμένος" όταν δεν επιλέχθηκε για το επόμενο αγώνα εναντίον της Βραζιλίας  και δεν είχε επιλεγεί και για τον τρίτο αγώνα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Παρά το γεγονός ότι η Σκωτία δεν ηττήθηκε σε κανένα από τα παιχνίδια της, αποκλείστηκε από τη δεύτερη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Συνολικά ‘έπαιξε για την Σκωτία σε 55 παιχνίδια, σκοράροντας 30 γκολ.


Προσωπική ζωή
 Μετά την αποχώρηση του ως παίκτης, συχνά εργάστηκε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση ανακεφαλαιώνοντας και παρουσιάζοντας παιχνίδια. Εμφανίστηκε ως special guest στην τηλεόραση,  στην εκπομπή «Αυτή είναι η ζωή σου» στις 19 Φεβρουαρίου του 1975, μήνες μετά τη συνταξιοδότησή του ως παίκτης.


Εξακολουθεί να είναι παντρεμένος με την Νταϊάνα  και εξακολουθούν να ζουν στη περιοχή του Μάντσεστερ. Έχουν πέντε παιδιά και η κόρη τους, που ονομάζεται κι αυτή Νταϊάνα εργάζεται στο γραφείο Τύπου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ . Άλλα παιδιά τους είναι ο Γκάρι, ο Άντριου, ο Ρόμπερτ  και ο Ιαν. Έχουν επίσης 5 εγγόνια, την Εμίλια, τον Ίσλα, τον Όλι, τον Τζέικομπ και τον Χάρβεϊ .

Μπήκε στο Hall of Fame του Αγγλικού Ποδοσφαίρου το 2002 σε αναγνώριση των επιδόσεών του στο παιχνίδι. Στις 23 Φεβρουαρίου του 2002, ένα άγαλμα του Λόου παρουσιάστηκε στο Όλντ Τράφορντ. Είχε μια επιτυχημένη εγχείρηση για θεραπεία καρκίνου του προστάτη, τον Νοέμβριο του 2003 και του απονεμήθηκε τιμητική βαθμός από τα πανεπιστήμια του Αμπερντίν και του Σεντ Άντριους το 2005.


Μια  εμφάνιση του ολλανδού διεθνούς Ντένις Μπέργκαμπ (Dennis Bergkamp), τη δεκαετία του 1990, αποκάλυψε μια ιστορία ότι οι γονείς του ήταν θαυμαστές  του Ντένις Λόου και ονόμασε το γιο τους με τ’ όνομά του! Ωστόσο, οι ολλανδικές αρχές αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το όνομα, αν δεν γραφόταν με δύο n,  δηλώνοντας  ότι αλλιώς είναι πολύ παρόμοιο με το γυναικείο όνομα Denise .

Στις 25 Νοεμβρίου του 2005, ο Λόου ήταν στο πλευρό του πρώην συμπαίκτη του στην Γιουνάιτεντ, Τζορτζ Μπεστ (George Best ), όταν  πέθανε από πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων.

Τον Μάιο του 2008, στο Στάδιο City of Manchester, μαζί με τον πρόεδρο της UEFA Μισέλ Πλατινί , έδωσε τα μετάλλια στους νικητές του Κυπέλλου UEFA, παίκτες της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης  και τους αντιπάλους τους, παίκτες της σκωτσέζικης Ρέιντζερς .

Διορίστηκε διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας την Πρωτοχρονιά του 2016, για τις υπηρεσίες στο ποδόσφαιρο και τη φιλανθρωπία.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

  1. 1956–1960: Huddersfield Town Association Football Club, 81 (16)
  2. 1960/61: Manchester City Football Club, 44 (21)
  3. 1961/62: Torino Football Club, 27 (10)
  4. 1962–1973: Manchester United Football Club, 309 (171)
  5. 1973/74: Manchester City Football Club, 24 (9)

Σύνολο καριέρας: 485 (227)

Διεθνής

  • 1958–1974: Σκωτία, 55 (30)

Τίτλοι

Συλλογικοί


Με την Manchester United
  • Κύπελλο Αγγλίας: 1962/63
  • Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2 (1964/65, 1966/67)
  • Τσάριτι Σιλντ: 2 (1965, 1967)
  • Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1967/68

Προσωπικές Διακρίσεις

  • Χρυσή Μπάλα: 1964
  • Μέλος Επιλέκτων Κόσμου: 1964
  • Πρώτος Σκόρερ Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1968/69
  • Μετάλλιο της Τιμής Ενώσεως Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1975
  • Μέλος Επί Τιμή Της Εθνικής Σκωτίας (άνω των 50 συμμετοχών): 1988
  • Μέλος του Αγγλικού Ποδοσφαιρικού Hall of Fame: 2002
  • Χρυσός Παίκτης της Σκωτίας, ως ο Καλύτερος της Τελευταίας 50ετίας, επ’ ευκαιρία του Ιωβιλαίου της UEFA: 2004
  • Μέλος του Σκωτσέζικου Ποδοσφαιρικού Hall of Fame: 2004