Μπίλι Μέρεντιθ: Ο Ουαλός Mάγος

O Ουαλός ακραίος επιθετικός Μπίλι Μέρεντιθ (William Henry "Billy" Meredith), γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου του 1874 στο Τσερκ, μια μικρή πόλη ανθρακωρύχων, νότια της πόλης του Ρέξαμ στην Ουαλία. Θεωρήθηκε ένας από τους πρώτους σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου, λόγω των παραστάσεών του, κυρίως για την Μάντσεστερ Σίτι και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θεωρείται ένας παίκτης-«σύμβολο» και για την Σίτι, αλλά και για την Γιουνάιτεντ, αφού έχει περισσότερες από 300 συμμετοχές για κάθε έναν από τους δύο συλλόγους! Κατέκτησε κάθε εθνικό τρόπαιο στο αγγλικό ποδόσφαιρο και κέρδισε 48 διεθνείς συμμετοχές για την Ουαλία, για την οποία σκόραρε 11 γκολ, κατακτώντας και δύο Εσωτερικά Πρωταθλήματα των Βρετανικών Νήσων. Η θέση του ήταν κυρίως έξω δεξιά και στις βασικές δεξιότητες του ήταν η ντρίμπλα, οι κούρσες, οι μεταβιβάσεις και τα γυρίσματα. . Σήμα-κατατεθέν του υπήρξε το γεγονός ότι μασούσε διαρκώς μια οδοντογλυφίδα, σε όλη την διάρκεια της καριέρας του, ακόμα και κατά τη διάρκεια των αγώνων, κάτι που τον έκανε άμεσα αναγνωρίσιμο.

Σε 27 σεζόν στην Football League (1892-1924), μη συμπεριλαμβανομένων των 4 σεζόν λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της περιόδου 1905/06 στην οποία είχε τιμωρηθεί για δωροδοκία, σκόραρε 176 γκολ σε 740 αγώνες πρωταθλήματος και Κυπέλλου. Υπήρξε ένας ταχύτατος «ζογκλέρ», τουλάχιστον για τα δεδομένα της εποχής του, που έπαιζε στα άκρα της επίθεσης και αποτελούσε τον «εφιάλτη» κάθε αμυντικού που αναλάμβανε το μαρκάρισμα του. Έπαιξε για την Τσερκ πριν ενταχθεί στη Νόρθγουιτς Βικτόρια το 1892. Η καριέρα του απογειώθηκε όταν υπέγραψε με τη Μάντσεστερ Σίτι το 1894 και έγινε επαγγελματίας τον Ιανουάριο του 1895. Ήταν ο αρχηγός της ομάδας στον πρώτο μεγάλο τίτλο του συλλόγου, τη νίκη με 1-0 επί της Μπόλτον στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου το 1904. Μετακόμισε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τον Μάιο του 1906 μετά την τιμωρία του για δωροδοκία με £ 10 στερλίνες του μπακ της Άστον Βίλα Άλεξ Λικ (Alex Leake). Εκεί κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1907/08 και 1910/11, το Κύπελλο του 1909, καθώς και 2 Τσάριτι Σιλντς. Επίσης, βοήθησε στη δημιουργία της Επαγγελματικής Ένωσης των παικτών, που ήταν ο πρόδρομος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών. Επέστρεψε στην Μάντσεστερ Σίτι το 1921 σε ηλικία 47 ετών και έπαιξε σε 32 παιχνίδια πριν από τη απόσυρσή του το 1924, κάτι που τον καθιστά ως τον γηραιότερο παίκτη στην ιστορία της Μαντσεστερ Σίτι, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και της εθνικής Ουαλίας.

Η οικογένειά του ήταν Μεθοδιστές και ο ίδιος απείχε δια βίου τελείως από τη κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών! Από μόλις 12 ετών δούλευε σαν οδηγός στα πόνυ των ορυχείων, οδηγούσε, δηλαδή, τα μικρά αλογάκια μέσα σε ειδικούς υπόγειους διαδρόμους, ώστε να φορτώσουν και να ξεφορτώσουν το κάρβουνο. Το «μικρόβιο» της ασπρόμαυρης μπάλας τού το μετέδωσαν τα μεγαλύτερα αδέλφια του, κυρίως ο Ελίας, ο πρεσβύτερος όλων, που τον έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν επαγγελματικές ομάδες, όπως η Έβερτον. Η τοπική ομάδα, η Chirk FC είχε κερδίσει το Κύπελλο Ουαλίας 5 φορές μεταξύ 1887 και 1894, ενώ ο Μπίλι Μέρεντιθ έγινε μέλος της, κάνοντας το ντεμπούτο του τον Σεπτέμβριο του 1892.

O Μέρεντιθ είναι ο πρώτος από αριστερά στην πάνω σειρά

Ποδόσφαιρο, κοινωνία, απεργία

Όπως γίνεται αντιληπτό, γίνεται λόγος για μια εποχή που το ίδιο το ποδόσφαιρο ουδεμία σχέση έχει με τη σύγχρονη «βιτρίνα», πίσω απ' την οποία φιγουράρει σήμερα, ακόμα και στη Μεγάλη Βρετανία, όπου λατρεύεται αρχαιόθεν και παραδοσιακά. Το ίδιο αφορά και τις κοινωνικές συνθήκες. Το 1893 οι ανθρακωρύχοι πραγματοποίησαν μια απ’ τις πολλές απεργιακές στάσεις που επρόκειτο να σημαδέψουν πολιτικές εξελίξεις στα επόμενα χρόνια, έως και την εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ, δηλαδή σχεδόν έναν αιώνα αργότερα. Αφορμή τότε ήταν η μείωση κατά 25% των μισθών τους με απόφαση της κυβέρνησης. Η Τσερκ, που τύγχανε της υποστήριξης των ανθρακωρύχων, μιας και επρόκειτο για την πολυπληθέστερη επαγγελματική κατηγορία στην πόλη, αποχώρησε απ’ το «The Combination», το πρωτάθλημα δηλαδή μεταξύ τοπικών ομάδων και των ομάδων με ρεζέρβες από μεγαλύτερους συλλόγους κι εντάσσεται στο ουαλικό πρωτάθλημα. Στο τέλος της πρώτης του σεζόν, έπαιξε στον τελικό του ουαλικού Κυπέλλου του 1893, στον οποίο η Chirk ηττήθηκε 1-2 από τη Ρέξαμ. Ο Μέρεντιθ είχε φτιάξει ένα καλό δίδυμο με τον μέσα δεξιά Ουίλιαμ Όουεν (William Owen), πρώην Ουαλό διεθνή. Την επόμενη σεζόν, κατέκτησε το Κύπελλο Ουαλίας του 1894, που ήταν το πρώτο τρόπαιο για τον 19χρονο εξτρέμ.

Ο Μπίλι Μέρεντιθ στα γαλάζια της Σίτυ

Η μεταγραφή στη Σίτι και οι αντιστάσεις της… μαμάς

Ο Μέρεντιθ, εκείνη την εποχή, αγωνιζόταν παράλληλα και με τη Νόρθγουιτς Βικτόρια, προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερη αμοιβή. Παίζοντας στη Β’ Εθνική με την ομάδα, «τράβηξε» τα βλέμματα κάποιων συλλόγων. Η ίδια η ομάδα του όμως δεν τον κράτησε, θεωρώντας τον «καταραμένα αργό» («too bloody slow»). Ο γραμματέας της Μπόλτον όμως τον απέρριψε, θεωρώντας τον άπειρο και ελαφρύ για τις απαιτήσεις του αγγλικού πρωταθλήματος. Δεν συνέβη το ίδιο με τους ιθύνοντες της Άρντγουικ, που έμελλε να παραμείνει στο αγγλικό ποδόσφαιρο ως… Μάντσεστερ Σίτι! Ο Λόρενς Φέρνις (Lawrence Furniss), υπάλληλος της Άρντγουικ, που τον είχε παρατηρήσει πρώτος ενώ διαιτήτευε έναν αγώνα της Νόρθγουιτς και ο Τζόσουα Πάρλμπυ (Joshua Parlby), γραμματέας του διευθυντή του συλλόγου, ταξίδεψαν στο Τσερκ αποφασισμένοι να πάρουν μαζί τους στη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας, όπου αγωνιζόταν τότε η ομάδα τους, τον πιτσιρικά και να τον ντύσουν στα «γαλάζια» της ομάδας τους, κάτι που τελικά κατάφεραν. Ο «θρύλος» αναφέρει ότι οι δυο εκπρόσωποι της Άρντγουικ αντιμετωπίστηκαν με τεράστια καχυποψία από το πλήθος των ανθρακωρύχων του Τσερκ, οι οποίοι μέχρι που τους έδιωξαν απ’ την περιοχή. Προκειμένου να μπορέσουν να μιλήσουν με τον Μέρεντιθ, αναγκάστηκαν να… κεράσουν μπύρες και ποτά όλους τους ανθρακωρύχους που δούλευαν μαζί με τον παίκτη! Τελικά, τα μέσα πέτυχαν το σκοπό τους και ο 19χρονος Μέρεντιθ έγινε παίκτης της Σίτι, παρά τις αντιστάσεις που προέβαλε η μητέρα του: «Πάντα έτσι γίνεται, έρχονται μερικοί κύριοι σαν εσάς και νομίζουν πως μπορούν να ξελογιάσουν τα αγόρια μας να αφήσουν τα χωριά και να μετακομίσουν στις μεγάλες πόλεις. Τα παιδιά μας όμως είναι ευτυχισμένα και υγιή εδώ, παίζοντας για τη διασκέδαση τους και μένοντας μακριά απ’ τους μπελάδες της πόλης», φέρεται να έλεγε στους εκπροσώπους της Σίτι, που πάντως κατάφεραν τελικά να πάρουν μαζί τους τον νεαρό ποδοσφαιριστή...

Σύνθημα στα χείλη των οπαδών

Με τους - μετέπειτα- «σίτιζενς» έπαιξε συνολικά 390 παιχνίδια, κάνοντας ντεμπούτο στην ήττα απ’ τη Νιούκαστλ με 4-5, το Νοέμβριο του 1894. Την επόμενη εβδομάδα έπαιξε τον πρώτο αγώνα εντός έδρας και σκόραρε δύο γκολ εναντίον της Νιούτον Χιθ, που έμελλε να παραμείνει στο αγγλικό ποδόσφαιρο ως… Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο πρώτο ντέρμπι του Μάντσεστερ που παίχτηκε στο αγγλικό πρωτάθλημα της Α’ Κατηγορίας! Η Νιούτον Χιθ κέρδισε τον αγώνα με 5-2. Έγινε επαγγελματίας τον Ιανουάριο του 1895 και τελείωσε τη σεζόν 1894/95 σεζόν με 12 γκολ σε 18 εμφανίσεις, μόλις 3 γκολ πίσω από τον πρώτο σκόρερ Πατ Φίνεραν (Pat Finnerhan), ο οποίος είχε παίξει επιπλέον 12 παιχνίδια. Οι φίλαθλοι των «γαλάζιων» της πόλης πάντως είχαν σε εκτίμηση τον Μέρεντιθ, βλέποντας έναν παίκτη με ικανότητες και πάθος. Οι οπαδοί της ομάδας δεν άργησαν μάλιστα να βγάλουν τραγούδι για να τον τιμήσουν και να του εκφράσουν το θαυμασμό τους. Άλλωστε, αγαπήθηκε αρκετά στη γαλάζια πλευρά του Μάντσεστερ, αφού συνδύασε την παρουσία του με την κατάκτηση δυο πρωταθλημάτων της Β’ Κατηγορίας, το 1899 και το 1903 κι ενός Κυπέλλου Αγγλίας το 1904.

«Oh I wish I was you Billy Meredith

I wish I was you, I envy you, indeed I do!

It ain't that you're tricky with your feet,

But it's those centres that you send in

Which Turnbull then heads in,

Oh, I wish I was you,

Indeed I do

Indeed I do»

«Εύχομαι να ήμουν εσύ, Μπίλι Μέρεντιθ,

εύχομαι να ήμουν εσύ, σε ζηλεύω, αλήθεια!

Δεν είναι για το ταλέντο σου με τα πόδια,

αλλά γι’ αυτές τις σέντρες που στέλνεις μέσα,

και ο Τούρνμπουλ βάζει γκολ με κεφαλιές.

Πόσο εύχομαι να ήμουν εσύ, αλήθεια»!

Οι επιδόσεις είχαν και τον ανάλογο αντίκτυπο στην κοινωνία. Οι δημοσιογράφοι έκαναν λόγο για ένα σπουδαίο ταλέντο, οι αντίπαλοι προπονητές, όπως ο Τομ Γουότσον (Tom Watson) της Λίβερπουλ, παραδέχονταν δημόσια πως «το μόνο που προσέχαμε ήταν οι κινήσεις του Μέρεντιθ, οι υπόλοιποι δεν άξιζαν τίποτα!» κι ο ίδιος, παρότι η ομάδα υποβιβάστηκε στη Β Κατηγορία το 1902, για να ανέβει ξανά την επόμενη σεζόν, τα κατάφερνε περίφημα, σκοράροντας ασταμάτητα και ξεχωρίζοντας για την ποιότητα του. Ψηφίστηκε μάλιστα αρχηγός της ομάδας μόλις στα 21 του χρόνια. Όλα αυτά έμελλε να διακοπούν απότομα το 1904…

Με τα κόκκινα της Γιουνάιτεντ

Το «γκρέμισμα» του ειδώλου

Το όνομά του βρέθηκε μπλεγμένο σε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας. Συγκεκριμένα, κατηγορήθηκε πως έδωσε δέκα λίρες στον μπακ-χαφ Άλεξ Λικ (Alex Leake), τον αρχηγό της Άστον Βίλα, για να έχει μειωμένη απόδοση στο μεταξύ τους ματς. Η Ομοσπονδία τον τιμώρησε με απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους για 18 μήνες! Μετά από 12 χρόνια, 339 συμμετοχές και 129 γκολ, το 1906, ο Μπίλυ αφήνει τη Σίτι, και «μετακομίζει» στην κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ, φορώντας τη φανέλα της Γιουνάιτεντ. Την ίδια εποχή μάλιστα οι «κόκκινοι διάβολοι» απέκτησαν πακέτο απ' τη Σίτι και τους Τζίμι Μπάνιστερ (Jimmy Bannister), Χέρμπερτ Μπάργκες (Herbert Burgess) και τον Σάντι Τέρνμπουλ (Sandy Turnbull). Εκεί γίνεται εξίσου αγαπητός με την εποχή που έπαιζε για τους «citizens», αγωνιζόμενος έως το 1921. Έπαιξε για τη Γιουνάιτεντ σε 335 παιχνίδια και σκόραρε 36 φορές σε 15 σεζόν. Λόγω διαφωνιών με την διοίκηση για την πληρωμή του αποχώρησε από τους «κόκκινους διαβόλους» το 1921. Σε ένα παιχνίδι με την Ντέρμπι, λίγο πριν το τέλος εκείνης της σεζόν έγινε ο γηραιότερος παίκτης που έχει αγωνιστεί με την φανέλα της σε ηλικία 46 ετών και 281 ημερών! Το παλμαρέ του έγινε ακόμα πιο λαμπερό, με την κατάκτηση δυο πρωταθλημάτων, αυτών του 1908 και του 1911 και ενός Κυπέλλου Αγγλίας, το 1909.

Το τέλος της καριέρας και της ζωής του

Το 1921, κι αφού κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου έπαιξε και ένα ματς με τη φανέλα της Πόρτ Βέιλ του Στόουκ, σε ηλικία 47 ετών, επέστρεψε στη Σίτι ως παίκτης-προπονητής, όπου κι έκλεισε την καριέρα του το 1924 στα 49 του. Σε έναν αγώνα κόντρα στην Νιουκάστλ έγινε ο γηραιότερος παίκτης που έχει φορέσει την φανέλα της Σίτι σε ηλικία 49 ετών και 245 ημερών! Είναι, ως σήμερα, απ’ τους γηραιότερους παίκτες που έπαιξαν στην ανώτερη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Για την εμφάνιση του απέναντι στη Νιούκαστλ, η «Daily Express» έγραψε χαρακτηριστικά: «Αυτός ο κοκκαλιάρης, σχεδόν ξεζουμισμένος υπερ-βετεράνος, με το γκρίζο μαλλί, αποθεώθηκε απ' τους οπαδούς και η αλήθεια είναι πως κατάφερε να κάνει κάποια μικρά πράγματα για να δικαιολογήσει αυτή την αποθέωση. Ήταν όμως πια σαφές πως το ποδόσφαιρο σήμερα απαιτεί πολλές περισσότερες αντοχές απ' αυτές ενός παίκτη που έχει φτάσει σχεδόν τα 50 χρόνια, όσο καλά κι αν έχει παίξει στο παρελθόν!». Οι αριθμοί του πάντως δικαιολογούν τόσο τη λατρεία των οπαδών, όσο και τους λόγους για τους οποίους χαρακτηρίστηκε «μάγος» και έμεινε στην ιστορία! Σε 1586 παιχνίδια με τις ομάδες του σκόραρε 470 γκολ. Πόσοι ακόμα ποδοσφαιριστές έχουν να αντιπαραθέσουν τόσο εντυπωσιακά κατορθώματα;

Έκανε το ντεμπούτο του για την εθνική ομάδα της Ουαλίας, σε μια ισοπαλία 2-2 με την Ιρλανδία, στις 16 Μαρτίου του 1895 στο Μπέλφαστ. Κέρδισε 12 συμμετοχές στη δεκαετία του 1890, αλλά αναγκάστηκε να χάσει 6 παιχνίδια, καθώς ο σύλλογός του δεν τον άφησε να παίξει λόγω σημαντικών αγώνων στο πρωτάθλημα! Η Ουαλία ανταγωνιζόταν με την Ιρλανδία, αλλά τακτικά έφευγε ηττημένη από τη Σκωτία και την Αγγλία. Στις 26 Μαρτίου του 1900, η εθνική Ουαλίας αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Νότια Ουαλία, στο Κάρντιφ Αρμς Παρκ και ο Μέρεντιθ σκόραρε ένα γκολ σε μια ισοπαλία 1-1 με την Αγγλία. Μετά από τη τιμωρία του, το 1907, επέστρεψε στην εθνική ομάδα για το Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα, το οποίο και κατέκτησε, την πρώτη επιτυχία της Ουαλίας στο διαγωνισμό! Σε αυτά τα τρία παιχνίδια, σκόραρε στη νίκη με 3-2 κατά της Ιρλανδίας,  ήταν ο αρχηγός της στη νίκη με 1-0 επί της Σκωτίας και στην ισοπαλία 1-1 με την Αγγλία.

Βοήθησε την Ουαλία να νικήσει την Αγγλία 2-1 στο Χάιμπουρι και να διεκδικήσει το Βρετανικό Εσωτερικό Πρωτάθλημα του 1920. Ήταν μόλις η δεύτερη νίκη του εναντίον των Άγγλων σε 20 προσπάθειες και σηματοδότησε την τελευταία του από τις 48 συμμετοχές του. Αν και ρεκόρ συμμετοχών αργότερα ξεπεράστηκε, με την ηλικία των 45 ετών και 229 ημερών, παραμένει ο γηραιότερος που έχει κερδίσει συμμετοχή με την ουαλική εθνική ομάδα και ταυτόχρονα ο γηραιότερος εν ενεργεία διεθνής ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου στο Νησί! Είχε συνολικά επιλεγεί από τους εθνικούς προπονητές για 71 αγώνες, αλλά έκανε 48 διεθνείς εμφανίσεις, σκοράροντας 11 γκολ, καθώς οι προπονητές των συλλόγων του τακτικά αρνούνταν να τον απελευθερώσουν για τις διεθνείς υποχρεώσεις!

Η συνηθέστερη εικόνα του, σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, ήταν να παίζει με μια οδοντογλυφίδα στο στόμα, σε κάθε παιχνίδι, κάτι που, όπως ισχυριζόταν, βελτίωνε τη συγκέντρωση του! Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Γιουνάιτεντ, έμελλε να μπει για άλλη μια φορά στο «μάτι» της Ομοσπονδίας. Ήταν όταν πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ποδοσφαιρικού συνδικάτου της εποχής (Player Union), με τους παίκτες να αρχίσουν να διεκδικούν τα δικαιώματα που τους αντιστοιχούσαν. Μαζί με τον πρώην συμπαίκτη του, Τσάρλι Ρόμπερτς (Charlie Roberts), έγιναν προπονητές στην Μάντσεστερ Σέντραλ, μόλις ο Μέρεντιθ αποσύρθηκε. Το 1931 βρέθηκε στον πάγκο της Γιουνάιτεντ, ενώ παρέμεινε σε στενή σχέση με αμφότερες τις ομάδες του Μάντσεστερ μέχρι το τέλος της ζωής του. Παντρεύτηκε την Ellen Negus το 1901 και το ζευγάρι είχε δύο κόρες. Ήταν υποστηρικτής του Φιλελεύθερου Κόμματος. Ασχολήθηκε με διάφορες επιχειρήσεις σε όλη την καριέρα του, με σχετική επιτυχία, ενώ τον Ιούλιο του 1909, κηρύχθηκε σε πτώχευση, μετά από μια πυρκαγιά που κατέστρεψε ένα κατάστημά του. Διατήρησε ασίγαστο το πάθος του για το ποδόσφαιρο και μετά την απόσυρσή του συζητούσε για το παιχνίδι με πρώην συναδέλφους και τους θαμώνες του ξενοδοχείου του, το Stretford Road Hotel, τον οποίο διηύθυνε από το 1930 έως το 1945. Σπάνια έχανε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα παιχνίδια της Ουαλίας τη δεκαετία του 1920 και του 1930.

Ο Μπίλι Μέρεντιθ, πέθανε στις 19 Απριλίου του 1958, σε ηλικία 83 ετών, στο Γουίδινγκτον, δίπλα στο Μάντσεστερ και για πολλά χρόνια ήταν θαμμένος σε έναν ανώνυμο τάφο. Η Ουαλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών, η Μάντσεστερ Σίτυ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, συμφώνησαν αργότερα να καλύψουν τη κατασκευή και το κόστος συντήρησης για ένα μνημείο τιμής πάνω στον τάφο του ανθρώπου, που υπήρξε ο πρώτος μεγάλος παίκτης του βρετανικού ποδοσφαίρου! Τιμάται στο Hall of Fame στο City of Manchester Stadium της Μάντσεστερ Σίτι και τον Αύγουστο του 2007 ήταν ένας από τους 10 νέους ήρωες που πήραν τη θέση τους στο Hall of Fame του αγγλικού ποδοσφαίρου!

Ο «Guardian» αποθέωσε μετά το θάνατο του την ποιότητα του ως ποδοσφαιριστή, αλλά και τον χαρακτήρα του πριν και μετά τα παιχνίδια, σχηματίζοντας ένα προφίλ που παρέπεμπε σε σταρ, τον πρώτο στην εποχή του! Η δημοφιλία του, η τέχνη με την οποία ήθελε να παίζει, το διάσημο του τακουνάκι, το χαρούμενο στυλ παιχνιδιού του, η οδοντογλυφίδα στο στόμα, παραμένουν αξέχαστα μέχρι σήμερα! Το Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου της Αγγλίας περιλαμβάνει στην αναφορά του μια χαρακτηριστική αποστροφή: «Απολάμβανε δημοτικότητα που ταίριαζε μόνο σε τραγουδιστές και ηθοποιούς»!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 Εφηβική καριέρα

• Black Park

 Επαγγελματική καριέρα

• 1890–1892: Chirk Amateur Athletic Association Football Club                      
• 1892–1894: Northwich Victoria Football Club, 11 (5)
• 1894–1906: Manchester City Football Club, 339 (129)
• 1906–1921: Manchester United Football Club, 303 (35)
• 1921–1924: Manchester City Football Club, 28 (0)

Σύνολο καριέρας: 681 (169)

Διεθνής

• 1895–1920: Ουαλία, 48 (11)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Chirk

• Κύπελλο Ουαλίας: 1894

Με τη Manchester City

•  Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Αγγλίας: 1898/99
•  Κύπελλο Αγγλίας: 1903/04

 Με τη Manchester United

• Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2 (1907/08, 1910/11)
•  Κύπελλο Αγγλίας: 1908/09
• FA Charity Shield: 2 (1908, 1911)

 Διεθνείς

Με την Ουαλία

•  Εσωτερικό Πρωτάθλημα Βρετανικών Νήσων: 2 (1907, 1920)

ΠΗΓΗ: gazzetta.gr