Ο Γερμανός κεντρικός μέσος Στέφαν Έφενμπεργκ (Stefan Effenberg), γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1968, στο Νίεντορφ του Αμβούργου. Ένας μέσος που διακρίθηκε για τις ηγετικές του ικανότητες, την πολύ καλή μακρινή μεταβίβαση, τις εξαιρετικές εκτελέσεις στημένων, τη σωματική δύναμη και τα εκπληκτικής δύναμης σουτ, αλλά και για τον φοβερό και αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Ένα μόνιμο βλέμμα οργής, ακόμα και σε στιγμές χαράς και η ανάγκη του για φασαρίες, εντός και εκτός γηπέδου, ακατάπαυστη. Έτοιμος να αρπαχτεί με την πρώτη ευκαιρία, δεν δίσταζε να τα βάλει με όλους και με όλα! Διοίκηση, συμπαίκτες, προπονητές, αντιπάλους… ακόμα και τους φιλάθλους της ίδιας του της ομάδας. Στην Μπουντεσλίγκα και μόνο -όπου εκπροσώπησε την Μπάγερν Μονάχου κυρίως, σε 6 σεζόν και σε δύο διαφορετικές περιόδους- μάζεψε, ούτε λίγο ούτε πολύ, 109 κίτρινες κάρτες, το Χειρότερο Ρεκόρ στην Ιστορία του Γερμανικού Πρωταθλήματος, κατά τη στιγμή της αποχώρησής του!
Έπαιξε για τη Γερμανία σε 35 διεθνείς αγώνες -σε μια καριέρα που διεκόπη μετά από επεισόδιο με τον εκλέκτορα Μπέρτι Φογκτς (Berti Vogts)- και την εκπροσώπησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Είχε φανατικούς θαυμαστές και ανθρώπους που λάτρευαν να τον μισούν, όπως συμβαίνει με κάθε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Τον συνόδεψαν πολλά παρατσούκλια όλα τα χρόνια της σπουδαίας ποδοσφαιρικής του διαδρομής. Τον έχουν χαρακτηρίσει «Αχώνευτο», «Αριστοκράτη της Αλαζονείας», «Κοινό Κακοποιό» κ.α.! Αυτό όμως που του έμεινε ήταν «Ο Τίγρης»!
Τα πρώτα βήματα, η Γκλάντμπαχ και το άλμα στην Μπάγερν
Η αρχή έγινε στην τοπική ομάδα της περιοχής του στην Βόρεια
Γερμανία, την Μπράμφελντερ, για να πάει μόλις στα 6 του στην γειτονική Βικτόρια
του Αμβούργου και να μείνει εκεί από το 1974 ως το 1986. Τα προσόντα του
φάνηκαν από νωρίς, όπως και το γεγονός πως το κορμί του ήταν πολύ ανεπτυγμένο,
με την Γκλάντμπαχ να είναι αυτή που τον ενέταξε στο δυναμικό της. Δέσποζε στο
γήπεδο ως κεντρικός χαφ, αυτή ήταν η θέση του και για ένα χρόνο έπαιξε στους
νέους της Μπορούσια, προτού μετακομίσει στην πρώτη ομάδα, κάνοντας τα πρώτα του
επαγγελματικά βήματα. Ο 19χρονος, τότε, άσος ξεκινούσε το "ταξίδι"
του, το οποίο έμελλε να είναι μεγάλο και αντάξιο των προσόντων του.
Στους Βαυαρούς δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνο προσαρμογής, αφού από την αρχή πήρε φανέλα βασικού και οργίασε στο χορτάρι. Τη σεζόν 1990/91, έπαιξε 32 φορές, σκόραρε 9 τέρματα, όμως η Μπάγερν έχασε το πρωτάθλημα από την Καϊζερσλάουτερν, ενώ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών η πορεία ανακόπηκε στους ημιτελικούς από τον Ερυθρό Αστέρα που κατέκτησε και το τρόπαιο. Η αμέσως επόμενη σεζόν, είναι καταστροφική για την Μπάγερν. Τερματίζει στη 10η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ενώ βρίσκεται εκτός κυπέλλου UEFA από τον πρώτο γύρο, γνωρίζοντας αποκλεισμό-σοκ από την Κορκ Σίτι. Αν και ο Στέφαν έκανε μια γεμάτη χρονιά με 33 αγώνες και 10 γκολ, το καλοκαίρι είδε την πόρτα της εξόδου, πληρώνοντας την αλαζονική του συμπεριφορά, αφού πριν το παιχνίδι με την Κορκ Σίτι δήλωσε σίγουρος για την νίκη, ενώ καταφέρθηκε εναντίον του μέσου της ομάδας Ντέιβ Μπάρι (Dave Barry) λέγοντας ότι μοιάζει με τον παππού του! Η Φιορεντίνα δαπάνησε 3,75 εκατομμύρια ευρώ και τον απέκτησε το καλοκαίρι του 1992.
Η πορεία στο Καμπιονάτο και η επιστροφή στην Γερμανία
Η μετεγγραφή του στην Ιταλία και στους «Βιόλα» δεν κύλησε
όπως θα περίμενε και ο ίδιος, αφού η πρώτη του σεζόν εκεί στιγματίστηκε από τον
υποβιβασμό της ομάδας στην Β' Κατηγορία, παρά το γεγονός ότι είχε συμπαίκτες
όπως τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Gabriel Batistuta) και τον Μπράιαν Λάουντρουπ (Brian
Laudrup). Η 16η θέση έστειλε την ομάδα της Φλωρεντίας στην Serie B', με τον ίδιο πάντως να έχει 30
αγώνες και 5 γκολ. Ο Βιτόριο Τσέκι-Γκόρι (Vittorio Cecchi Gori) ανέλαβε αντί
του πατέρα του, Μάριο, ο οποίος πέθανε και έφερε στον πάγκο τον Κλάουντιο
Ρανιέρι (Claudio Ranieri) προκειμένου να επαναφέρει άμεσα την ομάδα στα μεγάλα
σαλόνια. Πράγματι αυτό συνέβη, αφού ο τίτλος ήρθε εύκολα μαζί φυσικά με την
άνοδο και ο Έφενμπεργκ πέτυχε 7 γκολ σε 26 συμμετοχές του, ενώ...τάιζε με τις
ασίστ του τον "Μπάτι-γκολ", ο οποίος βγήκε πρώτος σκόρερ. Ο ερχομός
του Ρούι Κόστα (Rui Manuel César Costa) στο Αρτέμιο Φράνκι σήμαινε αυτομάτως
και λιγότερο χρόνο συμμετοχής για τον Έφενμπεργκ. Ο Γερμανός αρνείται να
παραμείνει στην ομάδα χωρίς να έχει πρωτεύοντα ρόλο κι έτσι οι «Βιόλα»
αναγκάζονται να τον παραχωρήσουν δανεικό παρότι είχε συμβόλαιο μέχρι το
καλοκαίρι του 1997.
Για τον ίδιο, η επιστροφή στην Γερμανία αποτελούσε
μονόδρομο και θα μπορούσε να επαναφέρει την καριέρα του εκεί που επιθυμούσε. Παίρνει
την απόφαση λοιπόν, να επιστρέψει εκεί όπου αναδείχθηκε και ανδρώθηκε, την Μπορούσια
του Μενχενγκλάντμπαχ. Το 1994 φοράει για δεύτερη φορά τη φανέλα της, επιστρέφοντας
ως δανεικός, αλλά παρέμεινε εκεί μέχρι το 1998, αφού τα 7 γκολ σε 30 αγώνες τη
σεζόν 1994/95 πείθουν την ομάδα πως ήταν ο ηγέτης που έψαχνε και τον απέκτησε με
κανονική μεταγραφή το καλοκαίρι του 1995. Το ποσό που δαπανήθηκε άγγιξε τα 3,8
εκατομμύρια ευρώ, όμως τα «πουλάρια» δεν το μετάνιωσαν, αφού την τετραετία που
έμεινε στην Μπορούσια έκανε πράγματα και θαύματα και οι εμφανίσεις του ήταν
ασύλληπτες. Μπορεί η Γκλάντμπαχ να κατέκτησε έναν μόνο τίτλο, το Κύπελλο
Γερμανίας του 1995, όμως τα 23 γκολ σε 118 αγώνες και η ηγετική του παρουσία
στο κέντρο έφεραν και πάλι την Μπάγερν στην πόρτα της Μπορούσια.
Η δεύτερη θητεία στην Μπάγερν και η «αρπαχτή»
Η Μενχενγκλάντμπαχ κάνει απόσβεση βάζοντας στα ταμία της
4.25 εκατομμύρια ευρώ και η Μπάγερν βρίσκει τον επόμενο αρχηγό της και τον
άνθρωπο που θα δεσπόζει στην μεσαία γραμμή για την επόμενη τετραετία. Ο ίδιος,
βρίσκει την Γη της Επαγγελίας του! Στους Βαυαρούς, η καριέρα του πήρε για τα
καλά τα πάνω της και σήκωσε τους τίτλους που τόσο πολύ του έλειπαν. Ο 30χρονος,
τότε, Έφενμπεργκ, θα διανύσει τα καλύτερα του ποδοσφαιρικά χρόνια και θα παίξει την καλύτερη και ποιοτικότερη
μπάλα της καριέρας που συνδυάστηκε με τρόπαια. Πέρα από τις δικές του
εκπληκτικές εμφανίσεις και των 16 γκολ σε 95 παιχνίδια, σήκωσε το Champions League του 2001, ισοφαρίζοντας από τα 11
μέτρα την Βαλένθια στον τελικό, στέλνοντας το παιχνίδι στα πέναλτι, όπου και
επικράτησαν οι Βαυαροί, κατακτώντας και τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης, 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα
(1998/99, 1999-2000, 2000/01), ένα Κύπελλο (1999-2000), 3 Λιγκ Καπ (1998, 1999,
2000) και ένα Σούπερ Καπ Γερμανίας. Συν τις άλλοις, σε ψηφοφορία των οπαδών της
Μπάγερν, ψηφίστηκε μέσα στους 11 καλύτερους ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνιστεί
ποτέ στο σύλλογο. Το 2002 αποφασίζει να φύγει από το Μόναχο, σε ηλικία 34 ετών
και έκτοτε ουδέποτε κατάφερε να παίξει στο ίδιο επίπεδο.
Αν και έχει πατήσει τα 34 του χρόνια, το πάθος του όταν αγωνίζεται παραμένει άσβεστο και η ποδοσφαιρική του αξία αναλλοίωτη. Αρκετές ομάδες ερίζουν για την απόκτησή του, μεταξύ των οποίων η Γαλατασαράι, η Μάντσεστερ Σίτι, η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Βόλφσμπουργκ να είναι μερικές από αυτές, με τους «Λύκους» της Βόλφσμπουργκ να είναι αυτοί που τελικά καταφέρνουν να αποσπάσουν την υπογραφή του. Με τους «Λύκους» είχε 19 εμφανίσεις και 3 γκολ, όμως δεν είναι αρκετές για τον Στέφαν που αναζητά νέα πρόκληση στην καριέρα του, περισσότερο χρόνο συμμετοχής και περισσότερα χρήματα, βλέποντας το τέλος της καριέρας του να πλησιάζει. Δεν έπαιξε για δεύτερη χρονιά και όπως πολλοί ποδοσφαιριστές, αφήνει την χώρα του και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, εξαγοράζοντας το όνομά του με ένα μονοετές συμβόλαιο στην Αλ Αράμπι, ομάδα που αγωνίζεται στο πρωτάθλημα του Κατάρ. Ύστερα από 15 συμμετοχές και 4 γκολ, το καλοκαίρι του 2004 αποφασίζει να βάλει "τίτλους τέλους" στα 36 του χρόνια και να κρεμάσει τα παπούτσια του.
Το... μεσαίο δάχτυλο και η θητεία στην εθνική ομάδα
Με την εθνική Γερμανία αγωνίστηκε 35 φορές και σημείωσε 5
γκολ. Αν μη τι άλλο, όχι κάτι το ιδιαίτερο αναλογικά με τα προσόντα του, αφού ο
οξύθυμος χαρακτήρας του τον έβαλε σε μπελάδες και αποτέλεσε τροχοπέδη στο να
κάνει πολλά παραπάνω πράγματα με τα «πάντσερ», με ένα περιστατικό στο Μουντιάλ
των ΗΠΑ να αποτελεί την "ταφόπλακα" για τον ίδιο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο
του 1994, στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων, η Γερμανία αντιμετώπιζε την Νότια
Κορέα και ο προπονητής του Μπέρτι Φογκτς (Hans-Hubert "Berti" Vogts) τον
έκανε αλλαγή στο 75’. Οι οπαδοί των Γερμανών, απογοητευμένοι από την εμφάνιση
του, τον αποδοκιμάζουν. Ο Έφενμπεργκ αντιδρά και υψώνει το μεσαίο του δάχτυλο,
προκαλώντας πανδαιμόνιο στις τάξεις της «Νασιοναλμανσάφτ» και ο προπονητής του
τον έστειλε πίσω στην χώρα. Από τότε και μέχρι και το 1998 έπαιξε σε ορισμένα
φιλικά, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Σαφώς και μπορούσε να αποτελέσει τον ηγέτη της
"νατσιονάλμανσαφτ", όμως εκείνο το γεγονός επηρέασε την μετέπειτα
πορεία του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ασχολήθηκε
με την προπονητική και συγκεκριμένα με τις ακαδημίες της Μπάγερν. Από τον
Οκτώβριο του 2015 μέχρι τον Μάρτιο του 2016, ήταν προπονητής στη Πάντερμπορν.
Έχει κάνει δύο γάμους και έχει τρία παιδιά από τον πρώτο του γάμο. Η πρώτη του σύζυγος, Μαρτίνα ήταν και μάνατζέρ του. Με την δεύτερη γυναίκα του, Κλαούντια σύναψε σχέση όταν ήταν ακόμη παντρεμένος, ενώ η ίδια ήταν παντρεμένη με τον Τόμας Στρούντζ (Thomas Strunz), πρώην συμπαίκτη του στη Μπάγερν. Η αυτοβιογραφία του, που εκδόθηκε το 2003, προκάλεσε πανικό, αφού μέσα στο βιβλίο επιτίθεται σε πολλούς παλιούς συμπαίκτες του, ιδιαίτερα στον Λόταρ Ματέους (Lothar Matthäus). Το 2001 κρίθηκε ένοχος για επίθεση σε μία γυναίκα σε ένα νυχτερινό κλαμπ. Το 2002 σε μία συνέντευξη στο Playboy δήλωσε ότι οι άνεργοι της Γερμανίας είναι απλά τεμπέληδες που δεν ψάχνουν για δουλειά.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- –1974: Bramfelder Sportverein von 1945
- 1974–1986: Sport- Club Victoria Hamburg von 1895
- 1986/87: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach
Επαγγελματική καριέρα
- 1987–1990: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach, 73 (10)
- 1990–1992: Fußball-Club Bayern, München, 65 (19)
- 1992–1994: Associazione Calcio Firenze Fiorentina, 56 (12)
- 1994–1998: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach, 118 (23)
- 1998–2002: Fußball-Club Bayern, München, 95 (16)
- 2002/03: Verein für Leibesübungen Wolfsburg, 19 (3)
- 200304: Al-Arabi Sports Club, 15 (4)
Σύνολο καριέρας: 431 (87)
Διεθνής
- 1988–1990: Εθνική Νέων Δυτικής Γερμανίας, 5 (1)
- 1991–1998: Γερμανία, 35 (5)
Προπονητική καριέρα
- 2015/16: Sport- Club Paderborn
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με τη Bayern Munich
- Σούπερ Καπ Γερμανίας: 1990
- Λιγκ Καπ Γερμανίας: 3 (1998, 1999, 2000)
- Πρωτάθλημα Γερμανίας: 3 (1998/99, 1999–2000, 2000/01) και επιλαχών 1990/91
- Κύπελλο Γερμανίας: 1999–2000 και φιναλίστ 1998/99
- UEFA Champions League: 2000/01 και φιναλίστ 1998/99
- Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2001
Με τη Fiorentina
- Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ιταλίας: 1993/94
Με τη Borussia Mönchengladbach
- Κύπελλο Γερμανίας: 1994/95
Διεθνείς
Με τη Γερμανία
- U.S. Cup: 1993
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ το 1992
Προσωπικές Διακρίσεις
- Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 1992
- Μέλος Επιλέκτων FIFA: 1997
- Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ένωση Αθλητικού Τύπου: 1999
- Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς από την UEFA: 2001
ΠΗΓΕΣ: sport24.gr - cobrasports.gr
