Βλογημένος: Ζβόνιμιρ Μπόμπαν

Ήταν Γιουγκοσλάβος, αλλά και Κροάτης. Βρέθηκε στη δίνη του εμφυλίου πολέμου που συγκλόνισε τη πατρίδα του και προτίμησε τη σιγουριά της Ιταλίας και της Μίλαν (AC Milan) όπου γεύτηκε πολλούς τίτλους και την διεθνή αναγνώριση.

Οξυδερκής, κινητικός, άκρως παραγωγικός, με απαράμιλλη τεχνική, άψογο στυλ και στόφα ηγέτη, ο Ζβόνιμιρ Μπόμπαν (Zvonimir Boban), μεσουράνησε στα γήπεδα του κόσμου τη δεκαετία του 1990, και κατά πολλούς είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε η Κροατία! Το μεγαλύτερο διάστημα της λαμπρής καριέρας του το έκανε στην Ιταλία. Διέθετε ευχέρεια στο σκοράρισμα και ήταν «άσος» στις εκτελέσεις φάουλ!

Γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 1968 στην πόλη Ιμότσκι (Imotski). Ο Ζβόνιμιρ Μπόμπαν πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο σε ηλικία 16 ετών, το 1985, με τα χρώματα της Ντυναμό Ζάγκρεμπ (Građanski nogometni klub Dinamo Zagreb). Καθιερώθηκε γρήγορα στη βασική ενδεκάδα, και έφθασε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα της (ενιαίας, τότε) Γιουγκοσλαβίας! Μάλιστα, όταν έγινε 19 χρόνων, τού δόθηκε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Ντυναμό!

Στους «μπλε» έμεινε ως το 1991. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συμμετείχε σε 109 αναμετρήσεις, πέτυχε 45 γκολ, και κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική. Στις 13 Μαΐου του 1990, γίνεται λαϊκός ήρωας όταν η ομάδα του αντιμετώπιζε τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου κι εκείνος, κατά τη διάρκεια επεισοδίων που έλαβαν χώρα σε εκείνο το παιχνίδι, χτύπησε έναν αστυνομικό που είχε επιτεθεί σε έναν Κροάτη οπαδό! Πολλοί θεωρούν ότι αυτό ακριβώς το ματς αποτέλεσε την «σπίθα» που άναψε τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που διαμέλισε τη Γιουγκοσλαβία!

Το 1991 έκανε το μεγάλο άλμα καθώς αποκτήθηκε από την ιταλική Μίλαν. Επειδή οι Μιλανέζοι δεν είχαν κενή θέση ξένου τον δάνεισαν στη Μπάρι (Football Club Bari 1908 S.P.A). Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στο Μιλάνο όπου παρέμεινε για 9 σεζόν κατακτώντας πολλούς τίτλους και διακρίσεις. Με τη Μίλαν, ο Μπόμπαν, έκανε σπουδαία καριέρα, είχε μεγάλους συμπαίκτες και γεύτηκε τα πάντα. Βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του, στο αποκορύφωμά της που ήταν η κατάκτηση του «Champion League» του 1994 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, στο περίφημο 4-0 επί της Μπαρτσελόνα (Barcelona FC)! Την επόμενη χρονιά συμμετείχε ξανά στον τελικό ενώ στις εγχώριες διοργανώσεις πανηγύρισε 4 φορές την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τον Αύγουστο του 2001 παραχωρήθηκε δανεικός στη Θέλτα (Real Club Celta de Vigo, S.A.D), όμως τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Ο άνθρωπος με δύο πατρίδες, ήταν μέλος της Εθνικής Ελπίδων της (ενιαίας) Γιουγκοσλαβίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1987 ενώ με την Εθνική Ανδρών της Γιουγκοσλαβίας αγωνίστηκε σε 7 αγώνες, πετυχαίνοντας 1 γκολ. Το πρώτο ματς το έπαιξε στις 27 Απριλίου του 1988 με το Έϊρε στο Δουβλίνο (0-2) και το τελευταίο στις 16 Μαΐου του 1990 με τα Νησιά Φερόες στο Βελιγράδι (7-0). Όταν η Κροατία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της, προτίμησε να συνεχίσει στην Εθνική ομάδα της νέας πατρίδας του, πλέον και έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι στις 22 Δεκεμβρίου του 1990 με τη Ρουμανία στη Ριέκα (2-0). Συμμετείχε σε 51 αγώνες και σκόραρε 12 γκολ. Το 1998, στο Μουντιάλ της Γαλλίας, ως αρχηγός της εθνικής Κροατίας, γεύτηκε ένα ανέλπιστο θρίαμβο με την 3η θέση που κατέκτησε η Κροατία! Το τελευταίο του παιχνίδι το έδωσε στις 13 Νοεμβρίου του 1999 με τη Γαλλία στο Παρίσι (0-3).

Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία. Σήμερα, ο διεθνής παίκτης ασχολείται με τον τηλεσχολιασμό αγώνων ποδοσφαίρου για λογαριασμό του Κροατικού RTL και στο «SKY Italia». Παράλληλα, αρθρογραφεί σε έντυπα μέσα, κυρίως στη «La Gazzetta dello Sport». Ακόμη, είναι ιδιοκτήτης μπαρ στην πρωτεύουσα της Κροατίας, Ζάγκρεμπ. Το 2004 πήρε πτυχίο Ιστορίας από το Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης, ενώ όπου σταθεί κι όπου βρεθεί δηλώνει ότι δεν πρόκειται να γίνει προπονητής!