Η Κραυγή του Ταρντέλι

11 Ιουλίου 1982, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, Μαδρίτη.

69ο λεπτό του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου μεταξύ Ιταλίας και Δυτ. Γερμανίας.

Ο Ρόσι κλέβει την μπάλα από τον Μπράιτνερ έξω από τη μεγάλη περιοχή των Ιταλών και ο Σιρέα, ο 'Ιταλός Μπεκενμπάουερ' ανεβάζει τους Ιταλούς στην αντεπίθεση. Δίνει δεξιά στον μικρόσωμο Κόντι, ο οποίος 'κόβει' προς τον άξονα, παίρνει ο Ρόσι και δίνει πάλι στον Σιρέα μέσα στη μεγάλη περιοχή των Δυτικογερμανών. Με τακουνάκι εκείνος πασάρει στον Μπέργκομι, εκείνος πάλι στον Σιρέα, που χορεύει σαν ακροβάτης πάνω στη νοητή γραμμή του οφσάιντ. Δύο Ιταλοί αμυντικοί εμπαίζουν τη γερμανική άμυνα. Ο Μπέγκομι ζητά και πάλι την μπάλα, αλλά ο Σιρέα έχει ήδη δει τον Ταρντέλι να 'γεμίζει' από το ημικύκλιο της περιοχής. Διστάζει για λίγο, περιμένει την κατάλληλη στιγμή να πασάρει στον Ταρντέλι. Εκείνος κάνει ένα ανοιχτό κοντρόλ, φέρνει την μπάλα στο αριστερό ενώ ο Φέρστερ τρέχει απεγνωσμένα να κάνει την ύστατη προβολή πάνω στην μπάλα - αλλά μάταια. Το επόμενο δευτερόλεπτο η μπάλα είναι στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Σουμάχερ, ο οποίος το 'τρώει' όρθιος. 2-0 για τους Ιταλούς!

Κι εκείνη τη στιγμή η μέγιστη ποδοσφαιρική ηδονή. Ο Ταρντέλι σηκώνεται και αρχίζει να τρέχει χωρίς να ξέρει προς τα πού! Στο πρόσωπό του ζωγραφίζεται η απόλυτη έκσταση, ένα συναίσθημα που ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την τύχη να βιώσουν. Με το μαλλί να ανεμίζει, τις γροθιές τόσο σφιγμένες που λες και οι φλέβες θα σκάσουν στο λαιμό του, με δάκρυα να τρέχουν στα μάτια του και το στόμα του ορθάνοιχτο να ουρλιάζει 'γκολ' αμέτρητες φορές, ο Ταρντέλι γίνεται σύμβολο! 

'Δεν ήξερα προς τα πού έτρεχα. Απλά τρελάθηκα εκείνη τη στιγμή. Ήταν η απόλυτη χαρά. Τα παιδιά μου μού έχουν προσφέρει μεγάλες χαρές, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτή τη μοναδική κι ανεπανάληπτη στιγμή', θα δηλώσει χρόνια αργότερα ο πρωταγωνιστής. 'Όταν σκόραρα όλη η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια μου. Ήταν η ίδια εμπειρία που λένε ότι έχεις λίγο πριν πεθάνεις. Η χαρά του να σκοράρεις σε έναν τελικό ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν τεράστια, κάτι που ονειρευόμουν από παιδί, και η έκρηξή μου ήταν ένα είδος απελευθέρωσης που κατάφερα να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο. Γεννήθηκα με αυτή την κραυγή μέσα μου και αυτή η έκρηξη ήταν η στιγμή που βγήκε προς τα έξω'.

Ο πανηγυρισμός του Ταρντέλι εγγράφεται στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου επειδή είναι η απόλυτη ανεπιτήδευτη εξωτερίκευση των συναισθημάτων που πλημμυρίζουν έναν ποδοσφαιριστή που σκοράρει στο σημαντικότερο αγώνα που μπορεί να αγωνιστεί στην καριέρα του. Δεν μπορείς να κάνεις πρόβα αυτόν τον πανηγυρισμό κοιτάζοντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Δεν μπορείς να τον έχεις 'δουλέψει' με τους συμπαίχτες στην προπόνηση. Είναι σαν μια υπέροχη αφιλτράριστη φωτογραφία που δεν επιδέχεται καμία επεξεργασία επειδή είναι τέλεια από μόνη της. Είναι εσώψυχα αυθεντικός αυτός ο πανηγυρισμός και γι' αυτό και τόσο υπέροχος.

«Η Κραυγή του Ταρντέλι» (L' Urlo di Tardelli στα ιταλικά) είναι η πιο χαρακτηριστική εικόνα από εκείνον τον ιστορικό αγώνα! Στην Ιταλία, έγινε σύμβολο της κατάκτησης του τρίτου Παγκοσμίου Κυπέλλου και αναπαράγεται σταθερά από τότε σε κάθε αφιέρωμα σε προηγούμενα Μουντιάλ! Το 2014, το BBC ανακήρυξε τον συγκεκριμένο πανηγυρισμό ως την τέταρτη ομορφότερη στιγμή στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, ενώ το Goal.com ως τον δεύτερο καλύτερο πανηγυρισμό σε Μουντιάλ! 

Είναι η ποδοσφαιρική εκδοχή του περίφημου πίνακα του Έντβαρτ Μουνχ «Η Κραυγή» σε πράσινο φόντο! 

Ήταν το τελευταίο γκολ του Ταρντέλι με τη Σκουάντρα Ατζούρα. Μετά την αποχώρηση του Ντίνο Τζοφ από την αγωνιστική δράση, θα φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και θα ταξιδέψει στο Μεξικό για το Μουντιάλ του 1986, αλλά δεν θα αγωνιστεί σε κανέναν από τους τέσσερις αγώνες των Ιταλών.

Εάν σας ρωτήσει κάποιο παιδί τι σημαίνει Παγκόσμιο Κύπελλο, τότε δείξτε του τη φωτογραφία του Ταρντέλι και θα καταλάβει.

H πηγή της δημοσίευσης, από την εξαιρετική σελίδα History espresso στο Facebook