Ερνάν Κρέσπο

Ο Αργεντίνος κεντρικός επιθετικός Ερνάν Κρέσπο (Hernán Jorge Crespo), γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1975, στη Φλόριδα, μια πόλη στην ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες. Ένας παραγωγικότατος επιθετικός, έχει σκοράρει πάνω από 300 γκολ σε μια καριέρα 19 ετών. Θεωρείται ένας από τους Καλύτερους Επιθετικούς της γενιάς του και ένας από τους Καλύτερους Ξένους που αγωνίστηκαν στην Ιταλία και στην Αγγλία, τη δεκαετία του 2000! Ένας ποδοσφαιριστής που είχε σχεδόν «ερωτική σχέση» με τις αντίπαλες εστίες, ενώ στην καλή του μέρα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρες άμυνες! Γρήγορος και δυνατός επιθετικός, με εξαιρετικά σωματικά προσόντα, διέθετε πολύ καλή τεχνική κατάρτιση και διακρίθηκε για την ικανότητά του στο σκοράρισμα και με τα δυο πόδια αλλά και με το κεφάλι.

Σε διεθνές επίπεδο, σκόραρε 35 γκολ και είναι ο 3^ος Υψηλότερος Σκόρερ της εθνικής ομάδας της Αργεντινής, πίσω μόνο από τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Gabriel Batistuta) και τον Λιονέλ Μέσι (Lionel Messi). Έπαιξε σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, αυτά του 1998, του 2002 και του 2006. Σε συλλογικό επίπεδο, ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στον κόσμο, όταν πήγε στη Λάτσιο από την Πάρμα το 2000 και ήταν ο Πρώτος Σκόρερ τη περίοδο 2000/01 στην ιταλική Serie A με 26 γκολ. Το παλμαρέ του περιλαμβάνει 3 τίτλους της ιταλικής Serie A, ένα Κόπα Λιμπερταδόρες, έναν τίτλο της αγγλικής Premier League και ένα Ολυμπιακό Ασημένιο Μετάλλιο. Το 2004, ονομάστηκε από τον Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, Pelé) στον κατάλογο  «FIFA 100» των 125 Εν Ζωή Μεγαλύτερων Παικτών του Κόσμου, στο πλαίσιο των εορτασμών της εκατονταετηρίδας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, δεν τιμωρήθηκε ποτέ με μια κόκκινη κάρτα. Είχε το παρατσούκλι «Βαλντανίτο», προερχόμενο από τον συμπατριώτη του, τον εμβληματικό στράικερ Χόρχε Βαλντάνο (Jorge Valdano), καθώς έμοιαζαν στον τρόπο παιχνιδιού!

Η ποδοσφαιρική του καριέρα ξεκίνησε το 1993, σε ηλικία 18 χρόνων όταν υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο με την Ρίβερ Πλέιτ. Την πρώτη σεζόν μάλιστα, συμμετείχε σε 25 εμφανίσεις και πέτυχε 13 γκολ, κατακτώντας το πρωτάθλημα Απερτούρα στην Αργεντινή! Στη Ρίβερ παρέμεινε για άλλα 2 χρόνια, κάνοντας σπουδαία πράγματα, με σημαντικότερο απ’ αυτά, τη κατάκτηση του Copa Libertadores του 1996, πετυχαίνοντας μάλιστα δύο γκολ στον τελικό του Μπουένος Άιρες, εναντίον της κολομβιανής Αμέρικα ντε Κάλι. Συνολικά, έκανε 62 εμφανίσεις με τη Ρίβερ, πετυχαίνοντας 24 γκολ. Στις 14 Αυγούστου του 1996, έκανε το ευρωπαϊκό άλμα και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία για λογαριασμό της Πάρμα.

Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν ιδιαίτερα καλά, καθώς στους πρώτους 6 μήνες δεν πέτυχε κάποιο γκολ, ωστόσο ο προπονητής του, ο Κάρλο Αντσελότι (Carlo Ancelotti), τον περιέβαλε με εμπιστοσύνη, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να έχει 12 γκολ σε 27 εμφανίσεις. Η Πάρμα τερμάτισε 2^η πίσω από τη Γιουβέντους, γεγονός στο οποίο συνέβαλε κατά πολύ ο Αργεντινός «στράικερ». Συνέβαλε με 2 γκολ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας τη σεζόν 1998/99 και σκόραρε το πρώτο γκολ στη νίκη με 3-0 επί της Μαρσέιγ στον τελικό του Κυπέλλου UEFA.  Στα 4 χρόνια παραμονής του στην Πάρμα (1996-2000), συμμετείχε σε 116 αγώνες πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας 62 γκολ, ενώ συνολικά σημείωσε 80 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις!

Μεταγράφηκε  στη Λάτσιο, με τη μετακίνησή του να είναι  η πιο ακριβοπληρωμένη στην ιστορία την εποχή εκείνη. Κόστισε 35 εκατομμύρια στερλίνες, εκ των οποίων τα 16 μετρητά και οι Ματίας Αλμέιδα (Matías Almeyda) και Σέρτζιο Κονσεϊσάο (Sérgio Conceição) να περιλαμβάνονται στα ανταλλάγματα! Αναδείχθηκε Πρώτος Σκόρερ στο πρωτάθλημα με 26 τέρματα, η Λάτσιο όμως τερμάτισε 3^η, κυρίως λόγω της απομάκρυνσης σπουδαίων παικτών, όπως ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν  (Juan Sebastián Verón) και ο Πάβελ Νέντβεντ (Pavel Nedvěd). Στα δύο χρόνια παραμονής του στην ομάδα, είχε 39 γκολ σε μόλις 54 εμφανίσεις. Τα οικονομικά προβλήματα των Ρωμαίων όμως ήταν ο  λόγος της πώλησής του στην Ίντερ τον Αύγουστο του 2002, έναντι 26 εκατομμυρίων ευρώ. Οι ιθύνοντες των «νερατζούρι» σκέφτηκαν πως ο Αργεντίνος θα ήταν ο κατάλληλος για να αντικαταστήσει τον Ρονάλντο (Ronaldo Luís Nazário de Lima).

Τα αποτελέσματα, ωστόσο, δεν ήταν τα αναμενόμενα. Μόλις 17 εμφανίσεις και 7 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Το χειρότερο, ήταν ένας  τραυματισμός που τον κράτησε έξω για περίπου 4 μήνες, κάτι που του κόστισε να έχει την ανάλογη συνέχεια με την προηγούμενη χρονιά. Για τον λόγο αυτόν, μάλιστα, παρέμεινε μόλις για έναν χρόνο εκεί, μέχρι να μετακομίσει στην Αγγλία, για λογαριασμό της Τσέλσι. Υπέγραψε στους «μπλε», στις 26 Αυγούστου του 2003, έναντι 16,8 εκατομμυρίων ευρώ. Το ντεμπούτο του στην αγγλική ομάδα πραγματοποιήθηκε 4 μέρες αργότερα, στο 2-2 με την Μπλάκμπερν ως αλλαγή. Το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του έγινε τον Σεπτέμβριο του 2003 με αντίπαλο την Σπάρτα Πράγας. Το «ντεμπούτο» στο σκοράρισμα, ωστόσο, το έκανε στο πρωτάθλημα εναντίον της Γουλβς, πετυχαίνοντας 2 τέρματα, σ’ έναν αγώνα, ο οποίος έληξε 5-0. Τον πρώτο χρόνο πραγματοποίησε 31 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ κατάφερε να σκοράρει 12 φορές.

Μετά που ο Ζοζέ Μουρίνιο (José Μουρίνιο) ανέλαβε προπονητής της Τσέλσι για τη σεζόν 2004/05, ο Κρέσπο ήταν πλεόνασμα στα σχέδια του, μετά την απόκτηση του Ντιντιέ Ντρογκμπά (Didier Drogba) και έτσι επέστρεψε στην Ιταλία, δανεικός στη Μίλαν το καλοκαίρι του 2004, καθ’ υπόδειξη του Κάρλο Αντσελότι, με απολογισμό 11 γκολ σε 28 αγώνες, ενώ σκόραρε δύο φορές στον τραυματικό τελικό του UEFA Champions League του 2005, στην ήττα από τη Λίβερπουλ στη Κωνσταντινούπολη. Ξαναγύρισε στη Τσέλσι, πετυχαίνοντας γκολ αμέσως με την επανεμφάνισή του, το πρώτο στον τελικό του Κομιούνιτι Σιλντ, ο οποίος έληξε 2-1 υπέρ της Τσέλσι με αντίπαλο την Άρσεναλ. Αυτό που κατάφερε με την επιστροφή του στην Αγγλία, ήταν το γεγονός πως χάρη στην δική του ικανότητα, η Τσέλσι κατέκτησε το αγγλικό πρωτάθλημα, τη σεζόν 2005/06. Ζήτησε ο ίδιος να φύγει από την Τσέλσι, ωστόσο, οι ιθύνοντες της ομάδας αποφάσισαν πως θα έφευγε από το Λονδίνο, μόνο αν κάποια ομάδα πληρώσει για να τον αποκτήσει.

Στις 7 Αυγούστου του 2006, αποκτήθηκε από την Ίντερ με την μορφή 2 χρόνων δανεισμού. Σημείωσε το 125^ο τέρμα του στην Serie A κόντρα στην Σιένα, στις 2 Δεκεμβρίου του 2006 και το 200^ο του γκολ στην καριέρα του στην Ευρώπη, στις 2 Απριλίου του 2007. Στις 13 Μαΐου του 2007, σημείωσε χατ-τρικ, βοηθώντας την Ίντερ στη νίκη με 4-3 επί της Λάτσιο, δίνοντας στους «νερατζούρι» το πρωτάθλημα Ιταλίας της περιόδου 2006/07. Δύο ημέρες νωρίτερα, είχε εμφανιστεί στην προπόνηση χωρίς τα συνήθως μακριά μαλλιά του, στυλ που έφερε για πάνω από πέντε χρόνια. Έμεινε στην Ίντερ μέχρι και το 2008, όταν και έλυσε το συμβόλαιό του με την Τσέλσι, όντας αποφασισμένος να φύγει μια και καλή από τα αγγλικά γήπεδα. Αξιοσημείωτο μάλιστα είναι πως σκοράροντας με την Ίντερ στο Τσάμπιονς Λιγκ, έγινε ο πρώτος παίκτης που έχει σκοράρει με 5 διαφορετικές ομάδες!

Απελευθερώθηκε από την Τσέλσι στις 3 Ιουλίου του 2008, υπογράφοντας ως ελεύθερος στην Ίντερ για ένα χρόνο. Στη σεζόν 2008/09, υπό τον Ζοζέ Μουρίνιο, έκανε μόνο 13 εμφανίσεις, μεταξύ των οποίων μόλις 2 βασικός, ενώ είχε αποκλειστεί από την ομάδα που συμμετείχε στο Champions League. Αγωνίστηκε για μια σεζόν στην Τζένοα, που σκοπός της ήταν να βρει τον αντικαταστάτη του Ντιέγκο Μιλίτο (Diego Milito), ο οποίος είχε αποχωρήσει από την ομάδα για την Ίντερ, θέλοντας να γίνει έτσι ανταγωνιστική. Το πρώτο του τέρμα, με τα χρώματα της Τζένοα, το πέτυχε στις 13 Σεπτεμβρίου του 2009 εναντίον της Νάπολι. Τον Ιανουάριο του 2010 επέστρεψε στην Πάρμα προκειμένου να κλείσει την καριέρα του. Συνολικά είχε 10 γκολ σε 46 αγωνιστικές. Στις 2 Φεβρουαρίου του 2012 αποφάσισε να διακόψει το συμβόλαιό του με την Πάρμα και να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Είναι ο Πρώτος Σκόρερ όλων των εποχών για τη Πάρμα, με 94 γκολ σε 201 εμφανίσεις.

Φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας του για 12 ολόκληρα χρόνια, από το 1995 ως και το 2007. Κέρδισε την πρώτη του διεθνή συμμετοχή σε φιλικό αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας τον Φεβρουάριο του 1995. Κέρδισε το Ασημένιο Μετάλλιο με την Αργεντινή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, τελειώνοντας ως Πρώτος Σκόρερ με 6 γκολ. Συμμετείχε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1998, του 2002 και του 2006. Συνολικά πήρε μέρος σε 64 αγώνες της «αλμπιτσελέστε», πετυχαίνοντας 35 τέρματα, που τον καθιστούν τον 3^ο Κορυφαίο Σκόρερ στην ιστορία της, μία θέση πάνω από τον Ντιέγκο Μαραντόνα!

Ο Ερνάν Κρέσπο ήταν ένας γρήγορος, δυνατός και πλήρης επιθετικός με καλή τεχνική κατάρτιση και εξαιρετική αίσθηση του γκολ, ο οποίο διακρίθηκαν και για τις ικανότητές του στον αέρα. Ένας παραγωγικός και ευκαιριακός σκόρερ, ήταν σε θέση παίζει καλά τόσο με τα πόδια όσο και με το κεφάλι του, ενώ ήταν γνωστός για την ικανότητά του να σκοράρει ακροβατικά γκολ. Υπήρξε επίσης αποτελεσματικός και χωρίς τη μπάλα, λόγω της διαρκούς κίνησής του, της τακτικής ευφυΐας του και του επιθετικού ενστίκτου, ο οποίος συχνά χρησιμοποιήθηκε στο να προσφέρει βάθος στην ομάδα του ή να δημιουργεί χώρο για τους συμπαίκτες του. 

Λόγω της ικανότητας στο σκοράρισμα και του εύρους των δεξιοτήτων, θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Επιθετικούς της γενιάς του και ως ένα από τους Καλύτερους Ξένους Παίκτες που αγωνίστηκαν στην ιταλική Serie Α. Διακρίθηκε επίσης για το καθαρό του παιχνίδι και κατά την διάρκεια της καριέρας του δεν τιμωρήθηκε ποτέ με κόκκινη κάρτα. Πέρα όμως από την ικανότητά του, αντιμετώπισε αρκετούς τραυματισμούς σε όλη τη σταδιοδρομία του, οι οποίοι και περιόρισαν τον αγωνιστικό του χρόνο κατά καιρούς.

Υπηρέτησε ως προπονητής των τμημάτων υποδομής και στην αντίστοιχη ομάδα της Πάρμα που πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Primavera κατά τη διάρκεια της σεζόν 2014/15. Μετά τη διάλυση της Πάρμα, στις 30 Ιουνίου του 2015, ανακοινώθηκε ως νέος προπονητής της Μόντενα στη Serie Β. Απολύθηκε στις 26 Μαρτίου του 2016.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1993–1996: Club Atlético River Plate, 62 (24)
• ·         1996–2000: Società Sportiva Dilettantistica Parma Calcio 191,, 116 (62)
• ·         2000–2002: Società Sportiva Lazio, 54 (39)
• ·         2002/03: Football Club Internazionale Milano, 18 (7)
• ·         2003–2008: Chelsea Football Club, 49 (20)
• ·         2004–2005: (δανεικός) → Associazione Calcio Milan, 28 (11)
• ·         2006–2008: (δανεικός) → Football Club Internazionale Milano, 49 (18)
• ·         2008/09: Football Club Internazionale Milano, 14 (2)
• ·         2009/10: Genoa Cricket and Football Club 16 (5)
• ·         2010–2012: Società Sportiva Dilettantistica Parma Calcio 1913, 46 (10)

Σύνολο καριέρας: 453 (198)

Διεθνής

• ·         1996: Ολυμπιακή Ομάδα Αργεντινής, 6 (6)
• ·         1995–2007: Αργεντινή, 64 (35)

Προπονητική καριέρα

• ·         2015/16: Modena Football Club

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη River Plate

• ·         Πρωτάθλημα Αργεντινής: 2 (1993 Apertura, 1994 Apertura)
• ·         Copa Libertadores: 1996

Με τη Parma

• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1998/99
• ·         Κύπελλο UEFA: 1998/99
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1999

Με τη Lazio

• •      Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2000

Με τη Chelsea

• •                     FA Community Shield: 2005
• •                     Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2005/06

Milan

• •                     Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2004
• •                     UEFA Champions League: φιναλίστ 2005

Με την Inter

• •                     Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2 (2006, 2008)
• •                     Πρωτάθλημα Ιταλίας: 3 (2006/07, 2007/08, 2008/09)

Διεθνείς

Με την Αργεντινή

• •                     Παναμερικανικοί Αγώνες: Χρυσό Μετάλλιο 1995
• •                     Ολυμπιακοί Αγώνες: Ασημένιο Μετάλλιο στην Ατλάντα το 1996

Προσωπικές Διακρίσεις

• •                     Πρώτος Σκόρερ Πρωταθλήματος Αργεντινής: 1994
• •                     Πρώτος Σκόρερ ολυμπιακού Τουρνουά: 1996
• •                     Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) Τελικού Κυπέλλου UEFA: 1999
• •                     Πρώτος Σκόρερ Ιταλικής Serie A: 2000/01
• •                     Μέλος ιδανικής 11άδας της Χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ένωση Αθλητικού Τύπου: 2000/01
• •                     Μέλος της λίστας των  125 Εν Ζωή Καλύτερων Παικτών του Κόσμου που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA
• •                     2^ος Σκόρερ Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2006
• •                     Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2006

ΠΗΓΗ: cobrasports.gr

Τζιανφράνκο Τζόλα

Ο Ιταλός επιθετικός ή και μεσοεπιθετικός Τζιανφράνκο Τζόλα (Gianfranco Zola), γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1966, στην Ολιένα, μια πόλη στο κέντρο της ανατολικής Σαρδηνίας. Πέρασε την πρώτη δεκαετία της ποδοσφαιρικής του καριέρας, παίζοντας στην Ιταλία, κυρίως με την Νάπολι, παράλληλα με τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona) και τον Καρέκα (Careca), κατακτώντας την ιταλική Serie A, και στη Πάρμα, με την οποία κατέκτησε το ιταλικό σούπερ και το Κύπελλο UEFA. Αργότερα μετακόμισε στην αγγλική πρωτεύουσα για λογαριασμό της Τσέλσι, όπου ψηφίστηκε Καλύτερος Παίκτης στην Αγγλία για τη σεζόν 1996/97 από τους συναδέλφους του. Κατέκτησε επίσης το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης του 1998, το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ της ίδιας χρονιάς, 2 Κύπελλα Αγγλίας, το Λιγκ Καπ και το Community Shield. Το 2003, ψηφίστηκε ως ο Καλύτερος Παίκτης στην ιστορία της Τσέλσι. Έκανε 35 διεθνείς εμφανίσεις για την Ιταλία από το 1991 και εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, όπου ήταν φιναλίστ και στο Euro του 1996. Σαν προπονητής, μετά από μια μικρή θητεία με την ιταλική Εθνική Νέων, ανέλαβε την Γουέστ Χαμ, συνεχίζοντας στη Γουότφορντ και στη Κάλιαρι.

Πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο το 1984 με τα χρώματα της Νουορέζε, στη Σαρδηνία, ύστερα από τον σύλλογο του τόπου του, την Κοράσι της Ολιένα. Δύο χρόνια αργότερα, έχοντας καταγράψει 31 συμμετοχές και 10 γκολ με τους «πρασινομπλέ», μετακόμισε στην Τόρρες, όπου έμεινε για μία τριετία παίρνοντας αρκετό χρόνο συμμετοχής (88 ματς/21 τέρματα) και στρέφοντας επάνω του την προσοχή ισχυρότερων συλλόγων. Αυτή που τον κέρδισε ήταν η Νάπολι. Δεν άργησε να καθιερωθεί στο βασικό σχήμα των «παρτενοπέι», συνεργαζόμενος άψογα με το μεγάλο αστέρι που τότε είχαν στις τάξεις τους, τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Armando Maradona), συμβάλλοντας τα μέγιστα ώστε να κατακτήσουν το πρωτάθλημα του 1990 και το Σούπερ Καπ αυτής της χρονιάς. Χρησιμοποιήθηκε σε 105 αναμετρήσεις τους, σκοράροντας 32 γκολ ως το 1993, όταν και μεταγράφηκε στην Πάρμα. Στις 3 περιόδους που ήταν κάτοικος  του «Ένιο Ταρντίνι», απόλαυσε την εμπιστοσύνη των προπονητών του συμμετέχοντας σε 102 αγώνες των «παρμένσι», σημειώνοντας 49 τέρματα και κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 1993 και το Κύπελλο UEFA του 1995.

Επόμενος «σταθμός» του ήταν η αγγλική Τσέλσι, με τη προσφορά του στους «μπλε» να χαρακτηρίζεται ανεκτίμητη! Υπέγραψε στους "μπλε" στις 15 Νοεμβρίου του 1996, έγινε είδωλο για τους οπαδούς της και χάρισε σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους πολύ μεγάλες στιγμές. Μέχρι την άφιξη του Τζόλα, η Τσέλσι είχε χάσει τον δρόμο προς τις επιτυχίες, αφού για 26 χρόνια (!!!) είχε μείνει χωρίς τίτλο. Ωστόσο, στις 4 πρώτες του σεζόν ο σύλλογος πανηγύρισε ισάριθμα τρόπαια! Με τη δική του συμβολή οι Λονδρέζοι έγιναν μία από τις μεγάλες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ. Επέλεξε να πάρει τη φανέλα με το № 25, αριθμός που ήταν συνήθως για τους αμυντικούς, οι οποίοι ως επί το πλείστον ήταν σωματώδεις, με συνέπεια να μη βγαίνει σε μικρά νούμερα. Για τον Τζόλα όλα άλλαξαν! Οι χορηγοί έφτασαν στο σημείο να βγάζουν τις εμφανίσεις για τις προπονήσεις στο νούμερό του. Η φανέλα της Τσέλσι με το № 25 έγινε σήμα κατατεθέν,  όπως το № 14 του Άγιαξ, ελέω Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruijff), το № 6 της Μίλαν του Φράνκο Μπαρέζι (Franco Baresi) ή το № 10 της Νάπολι του Μαραντόνα.

Φόρεσε για 7 σεζόν τη φανέλα του λονδρέζικου συλλόγου, έπαιξε σε συνολικά 312 παιχνίδια για την Τσέλσι και σημείωσε 80 γκολ, σκοράροντας 59 γκολ σε 229 εμφανίσεις για την Premier League! Βοήθησε αποφασιστικά στην κατάκτηση δύο Κυπέλλων Αγγλίας (1997, 2000), ενός Λιγκ Καπ (1998), ενός Τσάριτι Σιλντ (2000), του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1998 και του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ της ίδιας χρονιάς. Η καριέρα του στην Τσέλσι τελείωσε το 2003, όταν ήταν 36 ετών, καταφέρνοντας να πραγματοποιήσει την πιο παραγωγική του σεζόν και να οδηγήσει την ομάδα του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν από τους πλέον καθοριστικούς παίκτες εκείνης της σεζόν, βοηθώντας πάρα πολύ για να μπορέσει η ομάδα του να κατακτήσει την 4^η θέση, ακόμα κι αν αγωνίστηκε πολύ λίγο στη νίκη με 2-1 στο "Στάμφορντ Μπριτζ" επί της Λίβερπουλ.

Ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν γνωστό εκείνη την εποχή πως σήμαινε πάρα πολλά για τους Λονδρέζους, οι οποίοι δε θα είχαν φτάσει ως εκεί χωρίς τον Τζόλα. Τα 20 εκατομμύρια ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ σε περίπτωση που δεν πήγαιναν στους "μπλε" των πάρα πολύ μεγάλων οικονομικών προβλημάτων τότε, κανείς δεν ξέρει που θα κατέληγε ο σύλλογος. Συν τοις άλλοις, ως εκείνη τη στιγμή ο Ρομάν Αμπράμοβιτς (Roman Abramovich), δεν είχε αποφασίσει ποια ομάδα θα αγόραζε, αν θα ήταν δηλαδή η Τσέλσι ή η Τότεναμ. Ήταν ο άνθρωπος που με τις εμφανίσεις του και τα κατορθώματά του την τελευταία χρονιά «ανάγκασε» τον Αμπράμοβιτς να επενδύσει σε αυτήν και όχι στους «πετεινούς»! Η συμμετοχή της Τσέλσι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο για τον Ρώσο και ο Τζόλα είχε βάλει και σ' αυτό το λιθαράκι του.

Αναδείχθηκε Καλύτερος Παίκτης στην Αγγλία για το 1997 από τους συναδέλφους του, ενώ για τα όσα έδωσε στο αγγλικό ποδόσφαιρο, τον Νοέμβριο του 2004 ονομάστηκε Επίτιμο Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας! Ότι κι αν έκανε με τη φανέλα της Τσέλσι, όσους τίτλους κι αν πήρε, το μεγαλύτερο παράσημο ήταν η αναγνώριση του κόσμου. Τρανό παράδειγμα πως το 2003 ψηφίστηκε ως ο Καλύτερος Παίκτης στην ιστορία της Τσέλσι από τους οπαδούς του συλλόγου, ενώ δύο χρόνια μετά συμπεριλήφθηκε στην Καλύτερη 11αδα Όλων των Εποχών των "μπλε". Όσο για τη φανέλα με το № 25, δεν επιλέχθηκε ποτέ ξανά από παίκτη της Τσέλσι. Ο σύλλογος επίσημα ουδέποτε την απέσυρε, αλλά μάλλον δεν είναι τυχαίο που δεν την έχει φορέσει κανείς έκτοτε.

Το οξύμωρο είναι ότι είχε πάρει την οριστική του απόφαση να αποχωρήσει από την Τσέλσι λίγο πριν ολοκληρωθεί η αγορά της από τον Αμπράμοβιτς. Συμφώνησε να πάει στην Κάλιαρι, τον μεγάλο σύλλογο της ιδιαίτερης πατρίδας του, στην οποία δεν είχε την τύχη να αγωνιστεί μικρός. Έτσι όταν ο Αμπράμοβιτς τον προσέγγισε για να του ζητήσει να παραμείνει στο Λονδίνο, ο Τζόλα δε δέχτηκε. Μπορεί να μην είχε υπογράψει ως εκείνη τη στιγμή στην ιταλική ομάδα, αλλά είχε δώσει το λόγο του κι αυτό ήταν αρκετό. Την πρώτη του χρονιά στους «ροσομπλού» πανηγύρισε την άνοδο στη Serie A και στη συνέχεια, αφού ανανέωσε για ακόμη μια σεζόν τη συνεργασία του με την ομάδα, κρέμασε τα παπούτσια του το καλοκαίρι του 2005.

Έκανε το ντεμπούτο του για την Ιταλία, στις 13 Νοεμβρίου του 1991 στην Γένοβα, με προπονητή τον Αρίγκο Σάκι (Arrigo Sacchi), στην ηλικία των 25 ετών, σε ένα προκριματικό για το Euro του 1992 εναντίον της Νορβηγίας, το οποίο έληξε ισόπαλο 1-1. Εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες, παίζοντας ως αλλαγή στον δεύτερο γύρο εναντίον της Νιγηρίας στη Βοστώνη. Μετά από μόλις 12 λεπτά, αποβλήθηκε μετά από χτύπημα στον Αουγκουστίν Εγκουαβόν (Augustine Eguavoen), με αποτέλεσμα να χάσει τους δύο επόμενους αγώνες, όταν η Ιταλία έφτασε στον τελικό και ηττήθηκε στα πέναλτι. Τα 2 πρώτα γκολ του, τα πέτυχε στις 25 Μαρτίου του 1995, σε μια νίκη με 4-1, σε ένα προκριματικό για το Euro του 1996 εναντίον της Εσθονίας στο Σαλέρνο.

Κλήθηκε για το Euro του 1996 και έπαιξε και στα τρία παιχνίδια της ομάδας στο τουρνουά. Κέρδισε πέναλτι στο 0-0 κατά της μετέπειτα πρωταθλήτριας Γερμανίας, που χάθηκε και μαζί χάθηκε και η πρόκριση στον επόμενο γύρο. Κέρδισε τη τελευταία διεθνή συμμετοχή του για την Ιταλία, σ’ έναν αγώνα εναντίον της Αγγλίας στη Ρώμη στις 11 Οκτωβρίου του 1997, ο οποίος έληξε με λευκή ισοπαλία. Αποσύρθηκε από το διεθνές παιχνίδι αφού δεν κλήθηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 από τον Τσέζαρε Μαλντίνι (Cesare Maldini), ο οποίος προτίμησε τον Αλεσάντρο Ντελ Πίέρο (Alessandro Del Piero) και τον Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio) στο ρόλο του. Τελείωσε τη διεθνή καριέρα του με συνολικά 35 διεθνείς εμφανίσεις και 10 γκολ.

Ο Τζιανφράνκο Τζόλα, υπήρξε ένας από τους Σπουδαιότερους Ιταλούς ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του 1990! Κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας του, χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως επιθετικός σε ρόλο υποστήριξης ή και ως μεσοεπιθετικός σε οργανωτικό ρόλο, χάρη στην ικανότητά του να δημιουργεί ευκαιρίες και να παρέχει ασίστ για τους συμπαίκτες του. Αναπτύχθηκε επίσης ως εξτρέμ ή ακόμη και ως κεντρικός επιθετικός σε ορισμένες περιπτώσεις. Ένας δημιουργικός και τεχνικά προικισμένος παίκτης, με τρομερή ποικιλία προσόντων, διακρίθηκε για, τον έλεγχο της μπάλας, την επιδέξια ντρίμπλα του, τη διορατικότητα και την ικανότητα στις μεταβιβάσεις, την τακτική ευφυΐα του, την ικανότητα στο να διαβάζει το παιχνίδι και την αίσθηση του γκολ.

Αν και δεν ήταν φυσικά επιβλητικός, το μικρό του ανάστημα (1,68 μ.) και το χαμηλό κέντρο βάρους, του έδωσε μια καλή ισορροπία και του επέτρεψε να είναι εξαιρετικά γρήγορος και ευέλικτος, κάτι το οποίο, σε συνδυασμό με την επιτάχυνση και την άριστη τεχνική του κατάρτιση, του επέτρεψαν να αλλάζει κατευθύνσεις με την μπάλα πολύ γρήγορα σε στενούς χώρους, επιτρέποντάς του να νικά τους αμυντικούς με προσποιήσεις, ειδικά στο ένας εναντίον ενός καταστάσεις. Ήταν επίσης εξαιρετικός εκτελεστής πέναλτι και σπεσιαλίστας, ιδιαίτερα γνωστός για την ακρίβεια του, στα άμεσα φάουλ. Λόγω της δημιουργικότητας και της ικανότητας, του κόλλησαν το παρατσούκλι «Το Μαγικό Κουτί», όσο αγωνιζόταν στην Τσέλσι.

Παίκτης με στόφα ηγέτη, ήταν απαραίτητος σε όλες τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε, ενώ απέδειξε ότι είχε και εξαιρετικές αντοχές, αφού κρέμασε τα παπούτσια του σε ηλικία 39 ετών και μέχρι την τελευταία ημέρα της καριέρας του φρόντιζε να τα δίνει όλα μέσα στο γήπεδο, αποδεικνύοντας ότι, εκτός όλων των άλλων, ήταν και υπόδειγμα επαγγελματία. Θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Ιταλούς Δημιουργικούς Μεσοεπιθετικούς της γενιάς του και ως ένας από τους Καλύτερους Παίκτες στην ιστορία της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ.

Όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση, αφοσιώθηκε  στην προπονητική. Έχει κοουτσάρει τη Γουέστ Χαμ και τη Γουότφορντ στην Αγγλία, την εθνική Παίδων της Ιταλίας, διατελώντας και βοηθός προπονητή της εθνικής Ελπίδων της χώρας του και την Κάλιαρι. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα εργάστηκε και ως σχολιαστής αγώνων ποδοσφαίρου.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1980–1983: Corrasi Oliena

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1984–1986: Unione Sportiva Nuorese, 31 (10)
• ·         1986–1989: Società di Educazione Fisica Torres 1903, 88 (21)
• ·         1989–1993: Società Sportiva Calcio Napoli, 105 (32)
• ·         1993–1996: Società Sportiva Dilettantistica Parma Calcio 1913, 102 (49)
• ·         1996–2003: Chelsea Football Club, 229 (59)
• ·         2003–2005: Cagliari Calcio, 74 (22)

Σύνολο καριέρας: 629 (193)

Διεθνής

• ·         1991–1997: Ιταλία, 35 (10)

Προπονητική καριέρα

• ·         2008–2010: West Ham United Football Club
• ·         2011/12: Εθνική Παίδων Ιταλίας
• ·         2012/13: Watford Football Club
• ·         2014/15: Cagliari Calcio
• ·         2015–    : Al-Arabi Sports Club

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Torres

• ·         Πρωτάθλημα Γ’ Κατηγορίας Ιταλίας: 1986/87

Με τη Napoli

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1989/90[76]
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1990

Με τη Parma

• ·         Κύπελλο UEFA: 1994/95
• ·         Ευρωπαϊκό Super Cup: 1993

Με τη Chelsea

• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1997/98
• ·         Ευρωπαϊκό Super Cup: 1998
• ·         Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1996/97, 1999–2000)
• ·         Λιγκ Καπ Αγγλίας: 1997/98
• ·         FA Charity Shield: 2000

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         1^ος σε Ασίστ στη Serie A: 1992/93
• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας της Χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ένωση Αθλητικού Τύπου: 1994/95
• ·         Παίκτης του Μήνα για τη Premier League: 2 (Δεκέμβριος 1996, Οκτώβριος 2002)
• ·         Παίκτης της Χρονιάς για την Αγγλία από την Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αγγλίας: 1997
• ·         Παίκτης της Χρονιάς για τη Chelsea: 2 (1998/99, 2002/03)
• ·         Γκολ του Μήνα για τη Premier League: 2 (Φεβρουάριος 1997, Απρίλιος 1997)
• ·         Επίτιμο Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας: 2004
• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας της Chelsea στην 100ετηρίδα της: 2005
• ·         Βραβείο Επιτευγμάτων Καριέρας Γκαετάνο Σιρέα (Premio Nazionale Carriera Esemplare Gaetano Scirea): 2005
• ·         Μέλος του Hall of Fame του Αγγλικού Ποδοσφαίρου: 2006
• ·         Premio Internazionale Giacinto Facchetti: 2010

ΠΗΓΗ: balleto.gr - sport24.gr